Λ.Δ.του Κονγκό: Καθώς συνεχίζεται η αιμοτοχυσία, οι στρατιώτες μιλούν για τους βιασμούς που διαπράττουν.

 

Οι στρατιώτες στο Κονγκό  παρελαύνουν μέσα στη νύχτα, αλλά όχι προς την μάχη. Κυνηγούν  στο σκοτάδι,  τις γυναίκες που έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους στην Μινόβα και έχουν κρυφτεί στους θάμνους. Οι γυναίκες γνωρίζουν ότι, αν τις δουν, θα τις βιάσουν και ίσως τις σκοτώσουν.

Ο στρατός έχει διαταχθεί να υποχωρήσει στην πόλη, στην ανατολική Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Είναι νεαροί στρατιώτες, 2.000 από αυτούς, οι οποίοι πυροβολούν στον αέρα.

Ο διοικητής τους διατάζει :  «Πηγαίντε και βιάστε γυναίκες», λέει. Οι στρατιώτες υπακούουν.

“Είναι αλήθεια ότι έχουμε βιάσει εδώ. Την βρίσκεις, επειδή δεν μπορεί να ξεφύγει. Μπορείς να τη δεις, να την πιάσεις, την παίρνεις μακριά και έχεις τον τρόπο σου μαζί της”, λέει ένας στρατιώτης αργότερα. “Μερικές φορές μπορεί να την σκοτώσεις. Όταν τελειώσεις με τον βιασμό τότε σκοτώνεις το παιδί της. Όταν βιάζουμε, αισθανόμαστε ελεύθεροι.”

Η Nzgira ήταν ένα από τα θύματα εκείνη τη νύχτα το Νοέμβριο του 2012, όταν συνέβησαν οι μαζικοί βιασμοί.  Τρεις άνδρες της επιτέθηκαν ταυτόχρονα, δύο εκ των οποίων από μπροστά. Λέει: «Ο άλλος είπε ότι δεν θα μπει από κει που οι άλλοι άφησαν την βρωμιά τους. Έτσι, ο τρίτος με βίασε από πίσω νόμιζα πως θα πεθάνω..”.

Οι γυναίκες είχαν βιαστεί από παραστρατιωτικές ομάδες και στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά τα αδέλφια τους από το Κονγκό ήταν οι βασανιστές τους. «Δεν είδα τα πρόσωπά τους», λέει η Nzgira. «Πώς μπορείς να δεις κάποιον που σε χτυπάει στα μάτια; Πώς θα γνωρίσεις κάποιον που έχει βάλει την κάνη του όπλου στο στόμα σου;»

Η Masika, ιδρύτρια ενός κέντρου διάσωσης για τα θύματα βιασμού, δήλωσε: «Με ανάγκασαν να καθίσω και άρχισαν να με αγγίζουν », θυμάται. “Όλα τα παιδιά ήταν γύρω μου. Στη συνέχεια, άρχισαν να βιάζουν τις γυναίκες από τους κοιτώνες [του κέντρου διάσωσης].”

Η Masika ήταν 15 ετών, όταν για πρώτη φορά βιάστηκε από έναν δάσκαλο. Αργότερα οι πολιτοφύλακες, βίασαν εκείνη και τις δύο κόρες της, και στη συνέχεια σκότωσαν τον άντρα της. Αφού εκδιώχθηκε από τα πεθερικά της, αποφάσισε να προσφέρει συμβουλευτική και καταφύγιο σε άλλες γυναίκες που είχαν βιώσει το ίδιο τραύμα.
Έχει γίνει πλέον στόχος για τους βιαστές. «Από τότε που ξεκίνησα να κάνω αυτή τη δουλειά, έχω πέσει θύμα βιασμού τρεις φορές», λέει. “Έχω υποστεί ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και με έχουν αφήσει να πεθάνω” Σε μια περίπτωση, ένας στρατιώτης τη βίασε με το πόδι του.

«Όταν τελείωσε, έφτυσε πάνω μου. Τότε ήταν που σκέφτηκα να αυτοκτονήσω. Με στοιχειώνει διαρκώς αυτό…», λέει.

Η μαζικοί βιασμοί στη Μινόβα δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Έρευνα από το American Journal of Public Health αναφέρει ότι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), 1.152 γυναίκες βιάζονται κάθε μέρα, ή 48 γυναίκες κάθε μία ώρα. Παρά το γεγονός, ότι οι συγκρούσεις στο Κονγκό επισήμως έληξαν το 2003, οι μάχες δεν σταμάτησαν ποτέ, με θύματα πάνω από πέντε εκατομμύρια ζωές από την έναρξη του πολέμου πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες. Καθ ‘όλη την διάρκεια, η σεξουαλική βία συνεχίζεται. Συνολικά 12 τοις εκατό του γυναικείου πληθυσμού της ΛΔΚ έχουν πέσει θύματα βιασμού τουλάχιστον μία φορά.

Η σεξουαλική βία στις μάχες είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα, αλλά στη ΛΔΚ είναι τόσο ενδημική, με αποτέλεσμα η κεντρική αφρικανική χώρα να έχει την φήμη ως το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο για τις γυναίκες. Η Minova είναι μια εμπορική πόλη στο Νότιο Κίβου, στα σύνορα με το Βόρειο Κίβου, η περιοχή με την υψηλότερη συγκέντρωση  σεξουαλικής κακοποίησης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Σε μια επίθεση στο Νότιο Κίβου χθες  Σάββατο 7 Ιούνη 2014-  σκοτώθηκαν 37 άτομα, μεταξύ των οποίων 18 γυναίκες και οκτώ παιδιά, που πυροβολήθηκαν, μαχαιρώθηκαν ή κάηκαν μέσα στα σπίτια τους.

Μία μέρα μετά την επίθεση του στρατού στην Μινόβα, 130 θύματα βιασμού έφτασαν στο στρατόπεδο εκτοπισμένων γυναικών Masika . Δεκαεπτά από τα κορίτσια ήταν κάτω των 18 ετών. Το μικρότερο ήταν 11ετών.

«Ο πόνος αυτών των γυναικών έχει προκληθεί από τους άνδρες του Κονγκό», λέει η Masika, η οποία εμφανίζεται σε ένα νέο ντοκιμαντέρ από την βραβευμένη δημιουργό Fiona Lloyd-Davies. «Κάθε μέρα, παίρνουν τις γυναίκες και τις βιάζουν. Μπορείτε να δείτε ένα τρίχρονο παιδί που έχει πέσει θύμα βιασμού. Γιατί  το κάνουν αυτό;”

Ο Rob Williams, ο διευθύνων σύμβουλος του War Child UK, μια φιλανθρωπική οργάνωση, που εργάζεται για να μειώσει τους βιασμούς στο Κονγκό, λέει ότι η σεξουαλική βία αυξάνεται κατά την διάρκεια των συγκρούσεων, διότι οι άνδρες χάνουν το ρόλο τους στην κοινωνία, είναι μερικές φορές ψυχικά σημαδεμένοι, και είναι σε θέση να διαπράττουν εγκλήματα με ελάχιστη συναίσθηση. «Η αίσθηση του δικαίου και της τάξης καταρρέει», λέει.

Προσθέτει ότι η σεξουαλική βία στις σύγκρουσεις, χρησιμοποιείται από τον στρατό ως ένας τρόπος αποδυνάμωσης της αντιπολίτευσης. «Έχουμε δει περιπτώσεις, όπου έχουν χρησιμοποιηθεί, ράβδοι ή μπουκάλια, ή κοντάκια όπλων, ή ακόμα και ξιφολόγχες», λέει. “Προφανώς, υπάρχει πολύ μικρή επιθυμία για σεξ εκεί, ο λόγος ως επί το πλείστον είναι, για να νιώσουν την εμπειρία της φρίκης και της δύναμης.” Αυτό το είδος του βιασμού βιώνεται από τους άνδρες και τις γυναίκες, με τα θύματα συχνά να πεθαίνουν από τα τραύματά τους.

Ο βιασμός έχει χρησιμοποιηθεί ως όπλο στον πόλεμο σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Πρόσφατα παραδείγματα έχουμε  στην Βοσνιακή σύγκρουση στις αρχές του 1990, όπου μουσουλμάνες έφηβες συστηματικά έμπαιναν στο στόχαστρο. Στο Νταρφούρ, οι γυναίκες υποβλήθηκαν σε σεξουαλικές επιθέσεις από το στρατό του Σουδάν, καθώς και από τους αντάρτες και της πολιτοφυλακής Janjaweed.

Ούτε είναι η φυσική πράξη του βιασμού το τέλος του εφιάλτη. Το στίγμα που περιβάλλει τα θύματα βιασμού στο Κονγκό, συχνά σημαίνει ότι είναι πιο πιθανό να εκδιωχθούν από τα χωριά τους ή να φύγουν για τα στρατόπεδα και τις πόλεις εκτοπισμένων ανθρώπων. «Ο βιασμός καταστρέφει τις κοινότητες, καθώς καταστρέφει τους ανθρώπους,» λέει ο Williams.

Ωστόσο, οι διοργανωτές της συνόδου κορυφής για την σεξουαλική βίας που θα πραγματοποιηθεί αυτή την εβδομάδα στο Λονδίνο, ελπίζουν, ότι αυτό μπορεί να αλλάξει.
Ο κύριος στόχος της συνόδου είναι να εξασφαλιστεί ότι τα άτομα που διαπράττουν εγκλήματα μπορούν να συλληφθούν και να διωχθούν επιτυχώς. Είναι μια διαδικασία που βασίζεται σε ειρηνευτικές δυνάμεις και οι τοπικές αρχές είναι σε θέση να ερευνήσουν αποτελεσματικά  περιπτώσεις βιασμών.  “Σε ορισμένες χώρες, δεν είναι φυσιολογικό να διερευνάται ο βιασμός, καθώς δεν αντιμετωπίζεται ως θέμα σημαντικής  προτεραιότητας”, λέει ο Williams.

Η σφαγή στη Minova είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις που οδηγήθηκαν σε δίκη, αλλά από τους 39 στρατιωτές  που κατηγορούντααν,  μόνο δύο καταδικάστηκαν για βιασμό.
Το ντοκιμαντέρ «Σπόροι της Ελπίδας» (Seeds of Hope) της  Lloyd-Davies, που έχει την πρεμιέρα του την Τρίτη (10/ 06 /2014) , εστιάζει στην αποστολή της Masika  να βοηθήσει τα θύματα βιασμού να ξαναχτίσουν τις ζωές τους.
Ο σκηνοθέτης ελπίζει να απεικονίσει τις γυναίκες που επέζησαν, όχι μόνο ως απρόσωπα θύματα. “Μπορεί κανείς πραγματικά να ανακάμψει πλήρως από αυτό το είδος της βίας που έχουν υποστεί; Μπορείτε να δείτε  ότι επιβιώνουν, και κάποιοι παίρνουν την ζωή τους στα χέρια τους καλύτερα από άλλους, όμως η  Masika τους δίνει μια αίσθηση αυτοσεβασμού και αυτοπεποίθησης,  που τις βοηθά να προχωρήσουν”, δήλωσε η Lloyd-Davies.

Η Masika, λέει, είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους εκείνη συνεχίζει να επιστρέφει στη ΛΔΚ: «Είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, υπάρχει ένα εμπνευσμένο νόημα σε ό, τι κάνει. Η ιστορία της είναι τόσο βαθιά και συγκινητική.”

b2ap3_thumbnail_p28familFLD_20140609-093254_1.jpg

Θύματα βιασμών προσπαθούν να χτίσουν ξανά την ζωή τους..

b2ap3_thumbnail_p28masilaFLD.jpg

Το ντοκυμαντέρ “Σπόροι Ελπιδας” εστιάζει στην προσπάθεια της Masika να βοήθησει τα θύματα βιασμού.

   Οι συνέντευξεις με τους δράστες των βιασμών, από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι ανατριχιαστικές, αλλά προσθέτει: «Είναι σημαντικό να μάθουμε τα κίνητρά τους, να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τι περνά από το μυαλό τους, έτσι ώστε να μπορέσουμε να το σταματήσουμε.

“Μερικές φορές οι νέοι άνδρες απήχθησαν σε πολύ νεαρή ηλικία και αναγκάστηκαν να κάνουν αποκρουστικά πράγματα. Είναι μουδιασμένοι, έχουν μια ασύμμετρη, μια διαφορετική αίσθηση του τι είναι φυσιολογικό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν επίγνωση του τι κάνουν. “

Οι στρατιώτες στο ντοκιμαντέρ της Lloyd-Davies, περιγράφουν τις δράσεις τους με ζωντανές λεπτομέρειες, ενώ τα πρόσωπα τους δεν φαίνονται για να προστατευτεί η ταυτότητά τους. «Ο διοικητής μας έδωσε εντολή και ήταν αυτός που άρχισε πρώτος να βιάζει », λέει ένας. «Έπεφταν πυροβολισμοί διαρκώς γύρω μας. Μας είπε να συγκεντρωθούμε γύρω του,  ώστε να μην πυροβοληθεί.  Τότε άρχισε να βιάζει. Όταν μπαίνουμε στα σπίτια, ανοίγουμε την πόρτα και τις βρίσκουμε να κρύβονται.  Προσπαθούν να ουρλιάξουν και τους λέμε να σταματήσουν. Κάποιες φορές αν συνεχίσουν να ουρλιάζουν της αφήνουμε. Άλλες φορές βρίσκουμε πού κρύβονται στο δάσος και τις βιάζουμε εκει.»
Ένας στρατιώτης στο ντοκιμαντέρ της Lloyd-Davies εκφράζει μεταμέλεια. Αλλά λέει ότι δεν θα παραδεχτεί τα εγκλήματά του, εκτός εάν οι ανώτεροί του οδηγηθούν  στη δικαιοσύνη. «Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μας έστειλαν», λέει. “Αν εκείνοι που διέπραξαν τα εγκλήματα αυτά μπορούν να συλληφθούν και να καταδικαστούν, τότε αυτό θα ήταν καλό.”

Ο πιο όμως νέος σε ηλικία από τους στρατιώτες που μίλησαν στην  Lloyd-Davies δεν δείχνει μετάνοια. Μιλάει χωρίς δισταγμό: «Συναντήσαμε άλλους ανθρώπους και τους σκοτώσαμε  μόνο για χάρη της εμπειρίας,  βίασαμε, καταστρέψαμε τα πάντα,  ό,τι ήταν στο δρόμο μας..».

(πηγή :http://www.independent.co.uk/news/world/africa/exclusive-as-the-democratic-republic-of-congo-suffers-another-day-of-bloodshed-its-soldiers-talk-with-astonishing-candour-of-their-own-brutality-9506990.html)

(μετάφραση, προσαρμογή Sylvia)

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο