Την Παρασκευή, 20 Ιουνίου στις 19.30, το 7ο Resistance Festival 2014 στη Γεωπονική θα ανοίξει ο Παλαιστίνιος Χάλεντ Μπάρακατ, συντονιστής της καμπάνιας για την Απελευθέρωση του Ahmad Sa’adat και όλων των Παλαιστίνιων κρατουμένων.
Ο Χάλεντ είναι συγγραφέας και ακτιβιστής για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και την επιστροφή των προσφύγων. Μεγάλωσε στην κατεχόμενη Ραμάλα και έχει βρεθεί για μεγάλο διάστημα στη Λωρίδα της Γάζας.
Η τοποθέτησή του στο φεστιβάλ έχει τίτλο Αντιμετωπίζοντας την Κατοχή: Η παλαιστινιακή αντίσταση για την Επιστροφή και την Απελευθέρωση – Οι προκλήσεις της σημερινής φάσης.
Μερικά σημεία από ομιλία του στο Βερολίνο στη φετινή επέτειο της Νάκμπα τον Μάιο μας εισάγουν στον προβληματισμό και τη σκέψη του:
Η διαμάχη με τον εχθρό είναι διαμάχη ύπαρξης και όχι συνόρων και κράτους. Τι θα κερδίσουμε ως παλαιστινιακός λαός αν το Ισραήλ δεχτεί ένα κράτος στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα; Δεν θα το δεχτούν. Αλλά και αν το δεχόντουσαν; Βλέπετε τι συμβαίνει στη Δυτική Όχθη; Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, η μισή Δυτική Όχθη καλύπτεται από εποικισμούς. Δεν το λέω για να σας απογοητεύσω. Πρέπει να είμαστε εντελώς ειλικρινείς με τον κόσμο όπως έλεγε και ο Γασσάν Καναφάνι.
Πόσο μακριά είμαστε σήμερα από τη λογική των Φενταγίν; Πόσο μακριά είμαστε σήμερα από τα όπλα, από την επαναστατική σκέψη, από την εθνική ενότητα; Αυτές οι σκέψεις, αυτές οι ιδέες σήμερα ακούγονται παράξενες ή σαν να έρχονται από ένα διαφορετικό παρελθόν.
Οι συνθήκες του αποκλεισμού έχουν σπρώξει τις προσδοκίες του λαού στο χαμηλότερο σημείο. Η παλαιστινιακή υπόθεση έχει συρρικνωθεί γιατί έχουμε ξεφύγει από τον επαναστατικό δρόμο που διέγραψαν οι μεγάλοι ήρωες.
Δεν είναι δυνατό ο Οργανισμός για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης να είναι όμηρος μιας μικρής ομάδας. Πρέπει να λέμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Υπάρχουν κάποιοι Παλαιστίνιοι πρέσβεις που κάνουν καλή δουλειά αλλά αυτό δεν είναι μια ενιαία πολιτική. Χρειαζόμαστε μια ενιαία στρατηγική.
Είναι δικαίωμα του Παλαιστίνιου πρόσφυγα στον Λίβανο να γνωρίζει για τη Χάιφα, να γνωρίζει για τους κρατούμενους και την κατάσταση των προσφύγων παντού. Για παράδειγμα, οι άνθρωποί μας στην Ιορδανία έχουν το δικαίωμα της συμμετοχής. Πρέπει να έχουν ρόλο και φωνή και να μην αποκλείονται.
Αλλά συνέχεια ακούμε: «Μείνετε μακριά. Δεν θέλουμε να παρέμβουμε στα εσωτερικά ζητήματα της αραβικής σύγκρουσης». Όμως, δεν είναι το δικαίωμά μου ως Παλαιστίνιος να εκφράζω τις απόψεις μου, να διαλέγω ποιος με εκπροσωπεί; Η κάθε Παλαιστίνια και ο κάθε Παλαιστίνιος είναι υπεύθυνοι για να ξανακερδίσουμε τα συνδικάτα και τις ενώσεις μας. Έχουμε πολλές δυνατότητες για να ξεκινήσουμε μια νέα επανάσταση.
http://intifadagr.wordpress.com/
