Από τις 8 Ιουλίου έχει ξεκινήσει μία αιματηρή επίθεση ενός οργανωμένου κράτους, ενός ισχυρότατου στρατού εξοπλισμένου με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, ενάντια σε μία γκετοποιημένη περιοχή του όπου ζει 1,8 εκατομμύριο ανθρώπων σε άθλιες συνθήκες.
Το Ισραήλ επιτέθηκε στην περιοχή της Γάζας, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε τη μεγαλύτερη στον κόσμο ανοιχτή φυλακή.
Φανταστείτε πώς είναι να σου ελέγχει τα σύνορα άλλος, να μην έχεις αεροδρόμιο, να μην μπορείς να ψαρέψεις πιο μακριά από 3 μίλια από την ακτή, να μην μπορείς να επιστρέψεις στο σπίτι σου αν φύγεις, να μην μπορείς να χτίσεις αν δε δώσει άλλος την άδεια για να αγοράσεις τσιμέντο, να μην μπορείς καν να φας σοκολάτα αν δε δώσει άλλος την άδεια για να εισαχθούν σοκολάτες στη φυλακή σου.
Προσπαθήστε να φανταστείτε πώς είναι να εξαρτάσαι από ένα ξένο κράτος, ένα ΕΧΘΡΙΚΟ κράτος από κάθε άποψη, για το πόσες θερμίδες φαγητού θα εισαχθούν ανά κάτοικο. Να ξέρεις ότι μπορεί να πεινάσεις επειδή κάποιο άλλο κράτος αποφάσισε ότι οι πολλές θερμίδες απαγορεύονται για το δικό σου λαό. Για να μη γεννάνε οι γυναίκες σου, να μην γίνονται ψηλά και ανεπτυγμένα τα παιδιά σου, να αισθάνεσαι διαρκώς υποτελής.
Δεν ξέρω πώς τα βλέπει ο μέσος Αμερικάνος αυτά, εγώ τα βλέπω ως λόγο να πάρω τα όπλα.
Ποιος φυλακισμένος δεν θα έκανε απόπειρα να σπάσει τα δεσμά του;
Ποιος φυλακισμένος δεν θα ήθελε ένα καλύτερο μέλλον για τον ίδιο και για τα παιδιά του;
Ποιος φυλακισμένος θα βίωνε αυτό που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι και δεν θα εξεγειρόταν;
Και όμως, οι Παλαιστίνιοι επιχείρησαν να κάνουν μια ειρηνική προσπάθεια, μια ενωτική κίνηση μεταξύ των δύο μεγάλων ομάδων τους, ώστε να ζήσουν καλύτερα.
Ο εχθρός τους, ή αν προτιμάτε, ο κατακτητής τους με τους παράνομους εποικισμούς που, πιστεύει ακάθεκτα στο δόγμα “διαίρε και βασίλευε” ένοιωσε να απειλείται από την ενωτική κίνηση και άρπαξε την πρώτη δικαιολογία – για να μην πω ότι τη δημιούργησε κιόλας – ώστε να ξεκινήσει μία απίστευτη έφοδο εναντίον των φυλακισμένων της Γάζας.
Δεν πρόκειται για πόλεμο. Τους πολέμους τους κάνουν κυρίαρχα Κράτη μεταξύ τους. Η Γάζα δεν είναι κυρίαρχο Κράτος. Δεν υπήρξε ποτέ, ακόμα κι αν αυτό είναι από τα βασικά ψεύδη της μηχανής προπαγάνδας του Ισραήλ: λένε δηλαδή, ότι επειδή απέσυραν 7.000 παράνομους εποίκους στη Γάζα, έπαψαν να έχουν ανάμιξη.
Ξεχνάνε να εξηγήσουν όσα είπα παραπάνω, ότι δηλαδή, δεν έχουν αεροδρόμιο, έλεγχο των συνόρων τους, ελευθερία κινήσεων, ούτε καν αυτονομία στις θερμίδες φαγητού που εισάγουν.
Τη στιγμή που γράφω, υπάρχουν 1.865 νεκροί και 9.700 τραυματίες στη Γάζα.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι το χειρότερο σκέλος αυτής της φονικής επίθεσης από ένα κράτος απέναντι σε μία ομάδα φυλακισμένων. Έχουν ισοπεδωθεί ολόκληρες συνοικίες, έχουν καταστραφεί υποδομές εξαιρετικής σημασίας για την καθημερινή ζωή, όπως το πόσιμο νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, ένα προς ένα βομβαρδίζονται και τα νοσοκομεία της περιοχής, ενώ για σχολεία και άλλα τέτοια “ασήμαντα”, δεν θα μιλήσω καν.
Τί θα συμβεί αν αύριο αποχωρήσει το Ισραήλ, μονομερώς;
Πώς θα επιζήσει 1,8 εκατομμύριο ανθρώπων χωρίς ηλεκτρισμό και καθαρό νερό; Ποιες μεσαιωνικές ασθένειες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι γιατροί – όσοι δεν έχουν ήδη πληγεί στους βομβαρδισμούς – και με τί μέσα;
Η επίθεση που γίνεται σήμερα κατά των υποδομών εξασφαλίζει ότι ο πληθυσμός της Γάζας θα συνεχίσει να υποφέρει και να πεθαίνει ακόμα και μετά την όποια επίτευξη ειρήνης, εάν κάποτε υπάρξει τέτοια.
Η δημιουργία μιας ζώνης καταστροφής πάχους τριών χιλιομέτρων μέχρι το τείχος που όπως φαίνεται ήταν ο σκοπός του Ισραήλ, στερεί τους κατοίκους της Γάζας από ένα μεγάλο κομμάτι της φυλακής τους. Τους στριμώχνει στο κέντρο της, όπου πρέπει να ζουν εγκλωβισμένοι, σαν τα ποντίκια.
Για το Ισραήλ και την πλειοψηφία των πολιτών του οι Παλαιστίνιοι δε διαφέρουν πολύ από ποντίκια. Τους βλέπουν ως μία πληγή που πρέπει να εξολοθρευτεί και τολμάνε να μιλάνε ακόμα και για γενοκτονία. Ναι, “επιτρεπτή γενοκτονία”.
Την ίδια στιγμή που κατηγορούν τους πάντες για αντισημιτισμό, εν ενεργεία πολιτικοί λένε μέσα στη Βουλή του Τελ Αβίβ ότι οι Παλαιστίνιες μάνες είναι αποδεκτοί στρατιωτικοί στόχοι επειδή “γενάνε φίδια”, ενώ ακαδημαϊκοί θεωρούν ότι θα έπρεπε να τις βιάζει ο στρατός, ώστε να αποτρέπονται οι γιοι και οι σύζυγοί τους από το να γίνονται τρομοκράτες.
Προφανώς δεν τους εξήγησε κανείς ότι ο βιασμός θα προκαλούσε ακόμα μεγαλύτερη βία, ακόμα περισσότερους ορκισμένους εχθρούς, μεγαλύτερο χάσμα συνενόησης.
Δεν πειράζει όμως, δεν ενοχλήθηκε η ηθική της Ισραηλινής κοινωνίας από την ιδέα, δεν εξοργίστηκε το κοινό περί δικαίου αίσθημα ώστε να έχει καμία επίπτωση αυτός που πρότεινε κάτι τέτοιο. Ούτε εκείνος που πρότεινε πλήρη εκκαθάριση και εκτοπισμό του πληθυσμού, ούτε καν εκείνοι που μιλάνε κάθε λίγο για πηρυνικό ολοκαύτωμα.
Σε αντίθεση με όποιον τόλμησε να μιλήσει ενάντια στη σφαγή των αμάχων στη Γάζα και στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει κάθε μέρα ο στρατός. Όπως είναι για παράδειγμα οι εκδικητικές εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων “για να ξεδώσει το στράτευμα” με την άδεια της διοίκησης. To να οδηγείς 6 άοπλους και ακίνδυνους νεαρούς σε μία τουαλέτα και να τους εκτελείς εν ψυχρώ, είναι και επισήμως έγκλημα πολέμου.
Αυτοί που μιλάνε για το έγκλημα π.χ. του βομβαρδισμού σχολείων του ΟΗΕ όπου είχαν (έχουν) βρει καταφύγιο χιλιάδες αμάχων αντιμετωπίζονται με μένος, κινδυνεύουν οι δουλειές τους, οι σπουδές τους (βλέπε: αποβολές από το Παν/μιο του Τελ Αβίβ), ακόμα και η σωματική τους ακεραιότητα.
Την ίδια στιγμή, το επίσημο Ισραήλ, επεμβαίνει όπου μπορεί στα ΜΜΕ ώστε να παρουσιάζονται τα πράγματα όπως εκείνο θεωρεί ότι είναι πρέπον. Δεν επιτρέπει π.χ. να μιλήσει κανείς για το “πρωτόκολλο Hannibal” δολοφονίας του στρατιώτη του που αιχμαλωτίστηκε.
Μία Ισπανική ΜΚΟ δημοσιογράφων καταγγέλλει επίσημα ότι η Ισραηλινή πρεσβεία προσπαθεί να τους λογοκρίνει.
Γιατί; Επειδή λένε την αλήθεια. Επειδή περιγράφουν αυτά που βλέπουν, καταβάλοντας κάθε προσπάθεια να είναι αντικειμενικοί, όσο αυτό είναι εφικτό όταν βλέπεις παντού γύρω σου το θάνατο και την απελπισία.
Ευτυχώς, η πρεσβεία του Ισραήλ στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να ασκήσει λογοκρισία: είτε με “φιλικές συμβουλές” είτε με “το χρώμα του χρήματος” έχει καταφέρει να παρουσιάζει τη δική της εκδοχή σε όλα τα μεγάλα ΜΜΕ. Πλην κάτι ολίγων Λακεδαιμονίων, που διασώζουν την τιμή των υπολοίπων.
Στο μεταξύ, όλο αυτό μου θυμίζει έντονα τη δημόσια συζήτηση πριν αρκετά χρόνια περί του αντιαμερικανισμού των Ελληνικών ΜΜΕ και την προσπάθεια της πρεσβείας των ΗΠΑ να “επιμορφωθούν” οι Ελληνες δημοσιογράφοι καταλλήλως. Φαίνεται ότι η προσπάθεια έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Μερικοί αγανάκτησαν από τις εικόνες των χτυπημένων παιδιών. Δεν τους κακολογώ, είναι πραγματικά δύσκολο το θέαμα. Είδα εικόνες με ανοιγμένα κεφάλια, κομμένα μέλη κλπ. Δεν αναπαρήγαγα καμία, επειδή θεωρώ ότι δεν είναι απαραίτητο να δει κανείς αυτή τη φρίκη για να καταλάβει τί συμβαίνει ή έστω για να κινητοποιηθεί.
Πολλοί νομίζουν ότι δεν πετυχαίνουν τίποτα με την απλή αναφορά στο διαδίκτυο. Κι όμως, η πίεση που ασκούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, είναι κάποιες φορές αφόρητη. Είναι τόσο σημαντική ώστε να απο-επενδύσει ο G. Soros από την Ισραηλινή Soda Stream επειδή γνωρίζει καλά ότι στον κόσμο των επιχειρήσεων η αξία του brand name είναι σημαντικότερη από την πραγματική αξία του προϊόντος.
Είναι τόσο ηχηρή η φωνή μας ώστε η μεγάλη αλυσσίδα λιανικής Tesco να πάψει τη διάθεση αγροτικών προϊόντων από το Ισραήλ.
Το κίνημα Boycott – Divest – Sanction μετράει αρκετές σοβαρές νίκες, πλήγματα στην τσέπη που χρηματοδοτεί όλη αυτή την επιθετικότητα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ακόμα μακρύ δρόμο να διανύσει.
Δεν θα συνεχίσω να μιλάω άλλο εδώ. Θα συνεχίσω όμως να τουιτάρω για τη Γάζα, επειδή οι κάτοικοι αυτού του στρατοπέδου συγκέντρωσης έχουν ανάγκη τη φωνή μας. Ειδικά τώρα που δεν έχουν πλέον εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής, πρέπει να ψάχνουν φρέσκο νερό και άλλα βασικά αγαθά που για μας είναι δεδομένα. Τώρα μας χρειάζονται ακόμα περισσότερο.
Όποιος μπορεί και το επιθυμεί, ας συνεισφέρει και στη συλλογή φαρμάκων για τη Γάζα που διοργανώνουν διάφοροι φορείς (Μητροπολιτικό Ιατρείο, Ραδιόφωνο Στο Κόκκινο κλπ).
