«Τελειώνοντας την δουλειά» στο Ιράκ
από τον Rοb Urie, καλλιτέχνης και πολιτικός οικονομολόγος (μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)
Υπάρχει μια αφελής παιδικότητα στην αμερικανική πολιτική ψυχή, που ενάντια σε όσα αποδεικνύει η ιστορία και η λογική, πιστεύει στα παραμύθια ενάντια στην άγρια δυστυχία που δημιουργούν οι ΗΠΑ. Ακριβώς πόσο εύλογο είναι, ότι οι ίδιες βόμβες που χρησιμοποιούνται από το Ισραήλ για τη σφαγή αθώων ανθρώπων στη Γάζα, τώρα χρησιμοποιούνται για να προστατεύσουν δήθεν αθώους ανθρώπους στο Ιράκ; Με βάση την επίσημη λογική δεν θα έπρεπε οι ΗΠΑ να βομβαρδίζουν τις θέσεις του IDF, ώστε να τερματιστεί η σφαγή στη Γάζα; Και ποιοί είναι αυτοί που απειλούν αθώους στο Ιράκ; Βάση ενός δίκαιου υπολογισμού, είναι ακριβώς ο ίδιος στρατός που οπλίστηκε και εκπαιδεύτηκε ως «μαχητές της ελευθερίας» από τις ΗΠΑ στα σύνορα του Ιράκ στη Συρία. Η ικανότητα να συμβιβάσουν την εκ νέου «ανθρωπιστική» βομβιστική επίθεση στο Ιράκ, με τη μαζική σφαγή αθώων ανθρώπων στη Γάζα, αποτελεί πραγματικά μια παραλογία που φτάνει σε οριακό σημείο.
Γράφημα (1) πιο πάνω: Δεδομένης της ιστορίας των ΗΠΑ με το μακελειό και τη σφαγή στο Ιράκ, ο ισχυρισμός ότι η προστασία της ζωής μερικών χιλιάδων Yazidis είναι το κίνητρο για τις εκ νέου βομβιστικές επιθέσεις είναι κάτι παραπάνω από γελοίος. Ο «ανθρωπιστικός» βομβαρδισμός των ΗΠΑ στο Ιράκ κατά του ισλαμικού κράτους, έχει σκοπό να αποτραπεί η περαιτέρω κατάσχεση των κοιτασμάτων πετρελαίου. Οι ΗΠΑ εξοπλίζουν το Κουρδικό πεσμεργκά για να προστατεύσουν τις «επενδύσεις» των Exxon Mobil και Chevron στο ιρακινό Κουρδιστάν. Η εξήγηση του Πρόεδρου Ομπάμα για την αναζωπύρωση της στρατιωτικής δράσης στο Ιράκ είναι η απόδειξη για τον πολύ ιδιαίτερο συνδυασμό της ρητορικής ικανότητάς του με μια απόλυτη ηθική κενότητα. Πηγές: Daily Mail και το BBC.
Η ιστορία που χρησιμοποιείται και προωθείται εγχώρια, για την στήριξη των επαναλαμβανόμενων πολιτικών και στρατιωτικών επιδρομών, σε όλη τη Μέση Ανατολή, ότι το πετρέλαιο δηλαδή, είναι ένας «στρατηγικός πόρος», που αξίζει τις «θυσίες», το χάος και τη δυστυχία, δεν έχει εξεσταστεί αντικειμενικά στην πρόσφατη ιστορία. Ακριβώς επειδή οι πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου και οι πολιτικοί λακέδες τους στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο λένε ότι είναι έτσι, δεν σημαίνει και ότι είναι. Δεν υπήρξε καμία σοβαρή προσπάθεια στις ΗΠΑ, για να διατηρήσουν αυτόν τον «στρατηγικό πόρο» από τότε που ο Jimmy Carter μπήκε στο Λευκό Οίκο. Και η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι η απόδειξη του ξεκάθαρου αυξανόμενου κόστους, ή αλλιώς διατυπωμένο, της ξεκάθαρης μη βιωσιμότητας της εξάρτησης από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Στο σύνολό τους, οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι Ευρωπαϊκές μηχανορραφίες σε όλη τη Μέση Ανατολή (και τώρα στην Ουκρανία) εμφανίζονται ως το τέλος μιας αυτοκρατορίας, που σφαδάζει, για να διατηρήσει ένα αυτοκρατορικό προνόμιο – τους «τρόπους ζωής» της Δύσης, με κάθε κόστος. Αλλά με το παγκόσμιο περιβάλλον να πιέζεται, αν όχι να καταρρέει, οι εν εξελίξει δυτικές ενέργειες στη Μέση Ανατολή είναι τελικά μάταιες, απέναντι στο αναπόφευκτο, είτε της ουσιαστικής μείωσης της χρήσης των ορυκτών καυσίμων ή στον τερματισμό του πλανήτη.
Γράφημα (2) παραπάνω: ο ισχυρισμός των ΗΠΑ ότι το πετρέλαιο είναι ένας στρατηγικός πόρος, είναι καλύτερα διατυπωμένο, αν πούμε ότι έχει γίνει ένας στρατηγικός πόρος. Η σκηνοθετημένη φαντασίωση ότι τα «επαρκή» αποθέματα πετρελαίου είναι το μόνο πράγμα που στέκεται ανάμεσα σε «εμάς» και στις “ορδές εισβολέων”, έχει διαψευθεί από την γεωγραφία, την ιστορία, καθώς και το ότι οι περισσότεροι λαοί και πολιτισμοί δεν είναι τόσο επιρρεπείς σε επιθετικές σφαγές, όσοι είμαστε «εμείς». Η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν οπλίσει τον κόσμο κάνοντας “εμάς” τη μεγαλύτερη απειλή για τον εαυτό μας. Το πιο ενδιαφέρον είναι, ότι όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, του πιο θανατηφόρου πολέμου στην ανθρώπινη ιστορία, είναι μεταξύ των κορυφαίων χρηστών του πετρελαίου. Για εκείνους που έμαθαν την ιστορία στα αμερικανικά σχολεία, οι ΗΠΑ μπήκαν εθελοντικά στο Β’Παγκοσμίο Πολέμο. Και αν η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν επιλυθεί, όλες οι τρέχοντες και μελλοντικές σφαγές για το πετρέλαιο θα είναι για το τίποτα- ακριβώς όπως πολλοί από εμάς πάντα φαντάζονταν ότι ήταν. Πηγή: EIA.
Η σχέση που έχουν οι πολυεθνικές εταιρείες πετρελαίου με τις εξωτερικές πολιτικές της Δύσης, συνδέεται με το εύρος της μηχανικής εξαρτήσεις που υποστηρίζουν αυτές τις οικονομίες. Μετά από τις προσπάθειες της διατήρησης της ενέργειας από τον Τζίμι Κάρτερ στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ο Ronald Reagan διόρισε τον James Watt Γραμματέα Εσωτερικών, ο οποίος δημοσίως χλεύασε τις προσπάθειες του κ Κάρτερ. Μόνο πριν από μια δεκαετία, ο George W. Bush και πρώην στελέχη της εταιρείας πετρελαίου που ήταν υπό την διοίκησή του, καθιέρωσαν φορολογικές ελαφρύνσεις για να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να αγοράσουν αυτοκίνητα που καταναλώνουν φυσικό αέριο. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες ανταποκρίθηκαν με την κατασκευή εκατομμύριων αυτοκινήτων που καταναλώνουν φυσικό αέριο, υπό την εσφαλμένη αντίληψη, ότι η επιδότηση προς τη ζήτηση, αντιπροσώπευε αυτό που οι άνθρωποι «ήθελαν».
Τα γεγονότα του δυτικού καπιταλισμού στηρίζονται στο ότι οι εταιρείες ενέργειας επωφελούνται από την εξάρτηση της ενέργειας, οι αυτοκινητοβιομηχανίες επωφελούνται από την εξάρτηση του αυτοκινήτου, οι εταιρείες κοινής ωφέλειας επωφελούνται από το φυσικό αέριο και την εξάρτηση της ηλεκτρικής ενέργειας και οι προμηθευτές αγαθών και υπηρεσιών επωφελούνται από την εξάρτηση από τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους. Στις ΗΠΑ, το σύμπλεγμα «εταιρείες-κράτος», έχει περάσει τον τελευταίο αιώνα, ενσωματώνοντας αυτές τις εξαρτήσεις στη δυτική πολιτική οικονομία.
Δεν υπάρχει τίποτα «φυσικό» σ’αυτούς, κανένα θεμέλιο τους δεν στηρίζεται στις ανθρώπινες επιθυμίες. Αντίθετα, η σκηνοθετημένη παραπλάνηση που στην ούσια αποτελούν, μπορεί να τους θέσει στην εξής δοκιμασία : Η δυτική πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να παραιτηθεί από τον αισχροκερδή πόλεμο και άμεσα να ζητήσει εθελοντές για να πολεμήσουν τους πολέμους για το πετρέλαιο, κάτι που ισχυρίζονται ότι εμείς οι ίδιοι «θέλουμε».
Το αλλόκοτο των αξιωματούχων της κυβέρνησης Μπους, που από τη μία πιέζαν για φορολογικές ελαφρύνσεις σχετικά με τα αυτοκίνητα που καταναλώνουν φυσικό αέριο, ενώ την ίδια στιγμή είχαν ξεκινήσει ένα δολοφονικό πόλεμο εναντίον, του πλούσιου σε πετρέλαιο Ιράκ δείχνει ότι εκείνοι που υποστήριξαν την προσπάθεια , αξίζουν όποια ατυχία μπορεί να έρθει το δρόμο τους. Όπως φαίνεται, ο πρόεδρος Μπους διεξήγαγε πιθανόν τον τελευταίο μεγάλης κλίμακας χερσαίο πόλεμο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Η χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ και η ανάπτυξη της Αλ Κάιντα στη δεκαετία του 1970 και του 1980 θα μπορούσε να έχει διδάξει, ότι οι πληρεξούσιοι στρατοί έχουν μια τάση δίνουν τελικά τις δικές τους μάχες. Μέσω της CIA η τωρινός Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα χρηματοδότησε και ανέπτυξε τη συριακή αντιπολίτευση, που έχει πλέον μεταμορφωθεί σε ισλαμικό κράτος. Αυτό αφήνει την Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος, τους νεο-Ναζί κακοποιούς στην Ουκρανία και λίγους εναπομείναντες δικτάτορες, ως τους υπολειμματικούς εκπρόσωπους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στις τρέχουσες συγκρούσεις των ΗΠΑ. Αυτό είναι εμφανές, ενώ οι ΗΠΑ αναμφίβολα «αξίζουν» αυτούς τους «εταίρων», δεν φαίνεται πιθανό να «εκπροσωπήσουν» τα συμφέροντα των ΗΠΑ με τον ίδιο ενθουσιασμό, όπως οι διαδοχικοί προέδροι των ΗΠΑ και οι στρατοί τους έχουν «αντιπροσωπεύσει» τα δικά τους.
Εικόνα (1) πιο πάνω: η ολοκλήρωση της επιχείρησης των ΗΠΑ στο Ιράκ απαιτεί την οδήγηση των υπευθύνων για τους θανάτους περισσότερων από ενός εκατομμύριου Ιρακινούς και την καταστροφή ενός σύγχρονου έθνους-κράτους, στη δικαιοσύνη. Αποδεικτικά στοιχεία υπέρ αυτής της αναγκαιότητας, δίνει η απόφαση του Μπαράκ Ομπάμα να οδηγήσει ξανά χερσαία στρατεύματα στο Ιράκ, ενώ προχωρά εκ νέου σε εναέριο βομβαρδισμό. Αν ο Ομπάμα είχε επιτρέψει δίκαιες δίκες που θα είχαν ακολουθηθεί από την ταχεία τιμωρία των αξιωματούχων στην διοίκηση του (Τζορτζ) Μπους και είχαν βρεθεί ένοχοι για επιθετικό πόλεμο, βασανιστήρια και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, η δική τάση του για παράνομη σφαγή θα μπορούσε να είχε αντιμετωπιστεί με περισσότερο έλεγχο. Όπως έχουν τα πράγματα, ενώ ο Ομπάμα είναι απίθανο να φτάσει το μέγεθος της σφαγής της κυβέρνησης Μπους, η αδιαφορία του για το κράτος δικαίου, τον βάζει σε ίσο κίνδυνο για μια ενδεχόμενη δίωξη για τα εγκλήματά του.
Προφανώς ο Ομπάμα και το υπόλοιπο της πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ αγνοούν, ότι μόνο στα αμερικανικά βιβλία της ιστορίας, οι ΗΠΑ «κέρδισαν» τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο- ο υπόλοιπος κόσμος ξέρει καλύτερα. Όποια και αν είναι η γεωπολιτική υπεροχή των ΗΠΑ ,είχε αναγκαία την δημιουργία συνασπισμών, που δεν είναι πιθανόν πλέον να βρεθούν, για να ξεκινήσουν εμφανείς επιθετικοί πολέμοι. Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών το ΝΑΤΟ έχει θέσει ένα ασφυκτικό κλοιό, γύρω από τη Ρωσία που έχει αφήσει λίγα περιθώρια για περαιτέρω συναίνεση. Τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ έχουν πολλά περισσότερα να χάσουν από ένα χερσαίο πόλεμο στην Ευρώπη από ό, τι οι ΗΠΑ. Και όπως με την υπερθέρμανση του πλανήτη, το φετίχ των ΗΠΑ για «αποτελεσματικότητα» αφήνει τις επιλογές εναντίον της Ρωσίας, ανάμεσα σε έναν αμοιβαίο πυρηνικό αφανισμό, με το ΝΑΤΟ να ξεκινάει έναν χερσαίο πόλεμο στην Ευρώπη εις βάρος των συμφερόντων των μελών του ΝΑΤΟ, ή τελικά να καταργηθεί και να πάει σπίτι του. Και η μεγάλη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ που απαιτείται για να διατηρήσει την πρόσβαση στο πετρέλαιο του Ιράκ, χρειάζεται έναν αυτοκρατορικό στρατό χιλιάδες μίλια μακριά από το σπίτι του, με όλο και πιο ανασφαλείς παροχές εφοδίων- μια γνωστή πλέον αποτυχημένη στρατηγική. Το μόνο σίγουρο σε αυτό το σημείο είναι ότι η ηγεσία των ΗΠΑ είναι βαθύτατα ανίκανη για πολύ περισσότερα από περαιτέρω άσκοπες σφαγές.
Αυτό που σε μεγάλο βαθμό δεν λέγεται στις ΗΠΑ, είναι ότι εμείς, οι άνθρωποι, έχουμε ελάχιστα να κερδίσουμε και αντίθετα πολλά να χάσουμε, αν όχι τα πάντα, από αυτές μιλιταριστικές εταιρείες- κράτη. Αφήνοντας κατά μέρος την προοπτική της πυρηνικής εκμηδένισης,για την οποία η αμερικανική πολιτική ηγεσία διαρκώς μας εφησυχάζει, η απαίτηση μια εκ νέου ριζικής απεικόνισης του Δυτικού «lifestyle», Western είναι ήδη στον ορίζοντα. Η δέσμευση πρόσθετων πόρων για τη διαιώνιση της οικονομίας, που λειτουργεί με ορυκτά καύσιμα θα έρθει με μεγαλύτερο κόστος, καθώς προχωρά η υπερθέρμανση του πλανήτη. Η πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ είναι μοναδικά απρόθυμη, να εγκαταλείψει τις όλο και πιο απελπιστικές εξωτερικές επιδρομές, όπως αυτές που έχουν ήδη αναληφθεί, όπως μια εξασθενημένη και λαχανιασμένη αυτοκρατορία. Αυτή η πορεία έγινε προφανής όταν ο Μπους ξεκίνησε τις απερίσκεπτες σφαγές στο Ιράκ. Αυτό που ο Ομπάμα έχει καταστήσει σαφές είναι ότι δεν υπάρχει «διόρθωση πορείας», μέσα από τις δυτικές πολιτικές εγκαταστάσεις. Οι συνέπειες των διαδοχικών αυτοκρατορικών περιπετειών των ΗΠΑ στο εξωτερικό, οι σφαγές και οι καταστροφές είναι ό,τι έχουμε αφήσει «εμείς».
Τέλος, προς την αμυδρή χαζομάρα του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα για το «ποιοι είμαστε» ως άνθρωποι στις ΗΠΑ. Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε ολη τη διάρκεια της ζωής μου έχει συμπεριλάβει γκροτέσκο σφαγές εναντίον των λαών του Βιετνάμ, του Λάος, της Καμπότζη, της Νικαράγουα, του Ελ Σαλβαδόρ, της Ονδούρα, του Ιράκ και το «ελαφρότερους» πολέμους, εναντίον του Παναμά, της Υεμένης, της Λιβύης, της Σομαλία, της Συρία και τώρα για άλλη μια φορά εναντίον της Γάζας. Στο εσωτερικό οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο συνολικό πληθυσμό στις φυλακές και το μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμού στη φυλακή στον κόσμο. Ο ίδιος ο Ομπάμα υποστήριξε τα δικαιώματα του απόλυτου μονάρχη, για να σκοτώσει πολίτες και μη-πολίτες ανάλογα με την ιδιοτροπία του, χωρίς αποδείξεις. Στο Ιράκ οι ΗΠΑ ανέστησαν την φυλακή Αμπού Γκράιμπ και την διοίκησαν, λίγο πολύ ακριβώς όπως την διοίκησε «ένας από τους χειρότερους δικτάτορες στην ιστορία του κόσμου» ο Σαντάμ Χουσεΐν. Και όπως τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στη Ferguson, του Μισούρι απεικονίζουν, η Αμερική είναι μια ρατσιστική, οιονεί-φασιστική υπαίθρια φυλακή για τους φτωχούς έγχρωμους ανθρώπους . Αυτό είμαστε ως άνθρωποι κ. Ομπάμα.
(http://www.counterpunch.org/2014/08/15/finishing-the-job-in-iraq/)
