Του Dr. Cesar Chelala -Αμερικανός διδάκτωρ Πανεπιστήμιου. (μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)
Ένα βροχερό πρωινό, τον Απρίλιο του 1958, στην Ουάσιγκτον, ο Ezra Pound, σε ηλικία 72 ετών τότε, ανακηρύχθηκε «αθεράπευτα τρελός» από το δικαστή Bolitha J. Νόμων, που τον απελευθέρωσε. Όπως είπε ο ίδιος ο Pound, όταν ετοιμάστηκε να φύγει για την Ιταλία, “Κάθε άνθρωπος που θα μπορούσε να ζήσει στην Αμερική είναι τρελός.”
Αναρωτιέμαι τι θα σκεφτόταν ο Pound-ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της Αμερικής- σήμερα από την κατάσταση της χώρας, η οποία πάσχει από μια αιματηρή μακρά διαδικασία, που προκύπτει από τους άδικους και αδικαιολόγητους πολέμους. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα εμφανής, όταν κάποιος επιστρέφει στις ΗΠΑ μετά από την διαμονή του κάποιο χρονικό διάστημα στο εξωτερικό. Αυτό που βλέπει κανείς, όπως πολλοί φίλοι μου είπαν, είναι μια αμερικανική κυβέρνηση λυγισμένη σε έναν σχεδόν αυτοκτονικό δρόμο προς τον πόλεμο.
Έχει αποδειχθεί σχεδόν επ ‘άπειρον, πως μετά από τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, για να αναφέρω μόνο τους πιο σημαντικούς από αυτούς, το κλίμα βίας σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αυξηθεί σημαντικά, και δεν δείχνει φθίνοντα σημάδια. Και ενώ εμείς δικαιολογημένα εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας, για τους πρόσφατους αποκεφαλισμούς των δύο Αμερικανών δημοσιογράφων, δεν σοκαριστήκαμε εξίσου από τις δολοφονίες με μη επανδρωμένα αεροσκάφη ολόκληρων οικογενειών σε χώρες του εξωτερικού.
Ούτε σοκαριστήκαμε εξίσου από τους θανάτους εκατοντάδων παλαιστινίων παιδιών και την καταστροφή χιλιάδων σπιτιών, ανθρώπων που αγωνίζονται για το δικαίωμα να ζουν στη γη τους. Εν τω μεταξύ, επιτηδευμένοι πολιτικοί των ΗΠΑ επαναλαμβάνουν το παραμύθι, ότι υποστηρίζουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του, χωρίς καμία αναφορά στα δεινά των Παλαιστινίων ».
Εν τω μεταξύ, λίγοι άνθρωποι φαίνεται να ανησυχούν για τα βασανιστήρια και τους εξευτελισμούς στο Γκουαντάναμο, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και σε τόσες άλλες χώρες, όπου οι φυλακισμένοι έχουν σταλεί για να βασανιστούν από τις αρχές των ΗΠΑ. Και ενώ ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει υποσχεθεί, ακόμη και πριν από την εκλογή του, ότι θα κλείσει το Γκουαντάναμο, ακόμα να το κλείσει, και το θέμα αυτό, έχει γίνει ένα από τα πιο σκοτεινά επεισόδια στην ηθική ιστορία των ΗΠΑ.
Αυτό συμβαίνει ενώ περισσότερες επιθέσεις πραγματοποιούνται στο Ιράκ και στη Συρία, οι ίδιοι οι επαναστάτες που εμείς οπλίσαμε, αποδεικνύονται ένας εφιάλτης για τις αμερικανικές δυνάμεις και ένα τεράστιο εμπόδιο για να επικρατήσει τελικά ειρήνη στην περιοχή. Εν τω μεταξύ, η παρέμβαση των ΗΠΑ στη Λιβύη, αντί να εκδημοκρατίσει την χώρα, έχει αφήσει ένα χάος από θανατηφόρες αντιπαλότητες των αντικρουόμενων στρατών χωρίς λύση στον ορίζοντα.
Και ενώ μια συμφωνία με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα επιδιώκεται, νέες κυρώσεις επιβλήθηκαν σε αυτή τη χώρα, γεγονός που είναι το λιγότερο προκλητικό και το περισσότερο ένα εμπόδιο σε μια συμφωνία.
Και για να συμπληρώσουμε αυτό το πανόραμα της ερήμωσης, βλέπουμε την αργή αποσύνθεση της Ουκρανίας, με την δύσμοιρη χώρα να βρίσκεται στη μέση των αντικρουόμενων συμφερόντων των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Και αντί να προσπαθούν, να ηρεμήσουν τα νερά της διαφωνίας, οι ΗΠΑ σιγά-σιγά επιδιώκουν να περικυκλώσου την Ρωσία μέσω του ΝΑΤΟ, αδιαφορώντας ότι μια παρόμοια κατάσταση στα σύνορα των ΗΠΑ θα ήταν απαράδεκτη για τις ΗΠΑ.
Ο “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» δεν την έχει νικήσει (την «τρομοκρατία»), αλλά έφερε περισσότερο τρόμο στον κόσμο. Όπως έγραψε πρόσφατα, ο Rami G. Khouri, ένας συμβάλλοντας συντάκτης στη Daily Star της Βηρυττού, και παρατηρητής της διεθνούς πολιτικής : “Αγαπητέ κύριε Ομπάμα, κ Μπάιντεν και κ. Ντέιβιντ Κάμερον : πριν να ξεκινήσετε ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και έναν άλλον συνασπισμό χωρών για την καταπολέμηση του ISIS, παρακαλούμε να σημειώσετε ότι οι τρεις τελευταίες δεκαετίες του παγκόσμιου πολέμου σας κατά της τρομοκρατίας, έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη επέκταση του ισλαμικού φανατισμού και την τρομοκρατία στη σύγχρονη ιστορία. Αυτό εν μέρει, ίσως σε μεγάλο βαθμό, διότι οι στρατιωτικές ενέργειες σας σε ισλαμική γη συνήθως αποσταθεροποιούν αυτές τις εκτάσεις, γεγονός που επιτρέπει στους εχθρούς σας να οργανωθούν και να ριζώσουν, και επίσης παρέχουν το μεγαλύτερο μαγνήτη που προσελκύει κυρίως περιθωριακούς και μπερδεμένους νέους άνδρες να δώσουν νόημα στη ζωή τους, με το ενώνονται με αυτό που βλέπουν ως αμυντικό τζιχάντ, για να σώσουν τις ισλαμικές κοινωνίες από την επιθετικότητά σας. “
Η συνέχεια του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας» επομένως, όχι μόνο είναι αντιπαραγωγική και δεν θα φέρει την ειρήνη στον κόσμο, αλλά θα δείχνει, δυστυχώς, ότι δεν μάθαμε το κύριο δίδαγμα από την επίθεση της 9/11
(http://www.counterpunch.org/2014/09/10/an-unlearned-lesson-from-911/)
