Μετά τη ΔΕΘ, πολιτικοί και δημοσιογράφοι έβαλαν στη κυβέρνηση πλαφόν δύο μηνών. Στα τέλη του Σεπτέμβρη,όμως, φαίνεται πως εφόσον ψηφιστεί και η έκτη δόση του δανείου, το δίδυμο Παπανδρέου-Βενιζέλος θα πάρει παράταση μέχρι και την επόμενη δόση, σε μερικούς μήνες ακόμα, Ο πρωθυπουργός φαίνεται αποφασισμένος να μην παραδώσει την εξουσία δηλώνοντας παντού ότι δεν πάμε σε εκλογές και ότι θα προχωρήσει στην εφαρμογή όσων προβλέπονται στο Μεσοπρόθεσμο χωρίς αναδιαπραγματεύσεις και αλλαγές.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου κρατιέται στη ζωή για δύο λόγους: πρώτον δεν έχει χάσει τη κοινοβουλευτική του ομάδα του ΠΑΣΟΚ και δεύτερον έχει την ισχυρή πολιτική στήριξη της τρόικας και του Βερολίνου. Κανείς δεν αμφισβητεί πως οποιοδήποτε έρεισμα στη κοινωνία είχε κάποτε ο Παπανδρέου το έχει χάσει από καιρό. Αυτή η κυβέρνηση, λοιπόν, επιβιώνει όχι γιατί τη στηρίζουν οι έλληνες πολίτες αλλά εξαιτίας 156 βουλευτών με ονοματεπώνυμο και συγκεκριμένα εξωγενή κέντρα εξουσίας.
Πιστεύω ότι μπορεί να τεθεί στα σοβαρά, πλέον, ζήτημα Δημοκρατίας στη χώρα. Τα δημοκρατικά “ατοπήματα” είναι πολλά, από τα καθημερινά αναίτια χτυπήματα των δυνάμεων καταστολής σε πολίτες στο Σύνταγμα μέχρι και το αντισυνταγματικό, όπως πολλοί λένε, χαράτσι για τα ακίνητα. Υπάρχουν, όμως, τρία σημαντικά, βαθιά αντιδημοκρατικά, παραπτώματα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης που είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας που τους διακατέχει και που έχουν κοινό παρανομαστη το γεγονός ότι έχει παρακαμφθεί σκοπίμως ο ελληνικός λαός.
Πρώτον, ο Παπανδρέου προεκλογικά το ’09 ενω ήταν ενήμερος της οικονομικής κατάστασης της χώρας παραπλάνησε τους έλληνες ψηφοφόρους. Γνώριζε τη κατάσταση της οικονομίας και παρουσίασε ένα πλάνο στο λαό που ουδεμία σχέση είχε με τη πραγματικότητα και όσα σκόπευε να εφαρμόσει.
Δεύτερον, είπε ψέμματα στους πολίτες για το ΔΝΤ. Αποδεδειγμένα, την ίδια στιγμή που διαβεβαίωνε το κόσμο ότι δεν θα έρθει το ΔΝΤ στη χώρα εκείνος το είχε ήδη καλέσει. Διαπραγματευόταν τους όρους παραχώρησεις κυριαρχιών της Ελληνικής Δημοκρατίας ερήμην του ελληνικού λαού.
Τρίτον, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και το σύνολο των διαρθρωτικών αλλαγών και μέτρων που τα συνοδεύουν αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία του ελληνικού Κράτους χωρίς οι πολίτες να έχουν δώσει την ανάλογη πολιτική εντολή. Η φύση του Κράτους αλλάζει και οι πολίτες δεν έχουν πάρει το λόγο. Η πρόταση του Παπανδρέου για δημοψήφισμα μου θυμίζει πλέον τη περίφημη σκηνή του Μαυρογιαλούρου με τα “θα”.
Το τέταρτο, όμως, και βασικότερο παράπτωμα είναι πως αυτή τη στιγμή η πολιτική δεν παράγεται από τα κάτω προς τα πάνω αλλά από πάνω προς τα κάτω. Δεν έχει κανείς αμφιβολία ότι η κυβέρνηση δεν κυβερνά βάσει των εντολών της κοινωνίας αλλά βάσει όσον αποφασίζονται από εξωθεσμικούς παράγοντες, από τα κλειστά γραφεία των Βρυξελλών, του Βερολίνου και της Νέας Υόρκης. Οι έλληνες πολίτες δεν μιλάνε. Η Μέρκελ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ αποφασίζουν και η κυβέρνηση Παπανδρέου εφαρμόζει.
Η Δημοκρατία στην Ελλάδα περιορίζεται. Εκλογές πρέπει να γίνουν άμεσα καθώς η τωρινή κυβέρνηση δεν έχει την απαραίτητη λαϊκή εντολή για να κυβερνήσει. Οι εκλογές θα είναι πρόβλημα για τη τρόικα, πιθανόν, όμως, μία πρώτη σωστή στροφή για τη χώρα. Οι κάλπες θα είναι ο καλύτερος τρόπος αυτή τη στιγμή για να πάρουν οι πολίτες το λόγο στα χέρια τους και να επιλέξουν τα μελλοντικά βήματα που θα ακολουθήσει η χώρα. Αρκεί να μην προεξοφλήσουμε τις δυνατότητες της Δημοκρατίας. Γιατί η πολιτική πτώχευση της χώρας είναι πιο σημαντική από την οικονομική.
