της Αφροδίτης Μπαμπάση
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης Μεταχείρισης, του Συμβουλίου της Ευρώπης (CPT), επισκέπτεται σχεδόν κάθε χρόνο τη χώρα μας πραγματοποιώντας αυτοψίες σε χώρους κράτησης προτείνοντας λύσεις στα προβλήματα που καταγράφει. Τα αρμόδια υπουργεία οφείλουν να στείλουν τις απαντήσεις τους στα πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα που θέτει η Επιτροπή. Φέτος, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να μην δημοσιευτεί η έκθεση, που αφορά την επίσκεψη της επιτροπής την άνοιξη του 2013, ούτε και η απάντηση της ελληνικής πλευράς. Ήρθε στη δημοσιότητα στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, μετά από ερώτηση της Μαρίας Γιαννακάκη, με 8 σελίδες να λείπουν και χωρίς βέβαια την απάντηση της ελληνικής πλευράς.
Μπορούμε να σκεφτούμε πολλούς λόγους που η κυβέρνηση δεν ήθελε να γίνουν γνωστές οι συνθήκες κράτησης στους χώρους κράτησης της χώρας και μάλιστα από διεθνή οργανισμό. Μέχρι σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει επιδικάσει περίπου 1,5 εκατ. ευρώ πρόστιμα για τις συνθήκες κράτησης και αναμένεται η εκδίκαση 150 ακόμα παρόμοιων υποθέσεων.
Αυξήθηκαν τα βασανιστήρια από το 2011
Η Επιτροπή διαπίστωσε, για άλλη μια φορά, παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως είναι αυτό του σεβασμού της ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της υγείας, σε αστυνομικά κρατητήρια, κέντρα κράτησης και φυλακές. Σε πολλές περιπτώσεις κυρίως σε κρατούμενους σε αστυνομικά κρατητήρια και κέντρα κράτησης υπήρξαν περιστατικά βασανισμού από τις αστυνομικές αρχές που συνοδεύτηκε από πλήρη αδυναμία των αρχών να τα ερευνήσουν ώστε να αποδοθούν ευθύνες, κάτι που έχει οδηγήσει τα αστυνομικά όργανα να πιστεύουν ότι μπορούν να ενεργούν έτσι, χωρίς συνέπειες. Μάλιστα καταγράφεται ότι τα περιστατικά κακοποίησης από την τελευταία επίσκεψη της Επιτροπής το 2011 έχουν αυξηθεί. Οι ελληνικές αρχές, σύμφωνα με την έκθεση, δεν αντιμετωπίζουν τα περιστατικά αυτά ως σημαντικά και δεν έχουν λάβει κανένα μέτρο. Επιπλέον φαίνεται ότι σε πολλά αστυνομικά τμήματα υπάρχει συστηματική κακοποίηση των κρατουμένων για να τους αποσπάσουν πληροφορίες και να τους κάνουν να ομολογήσουν τις αποδιδόμενες σε αυτούς κατηγορίες. Θα αναφέρω κάποια ενδεικτικά περιστατικά για να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται στα μπουντρούμια των ελληνικών Α.Τ αλλά και στα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών.
Τον τραβούσαν από το πέος
Στο Α.Τ. Κυψέλης, οι αστυνομικοί οδήγησαν μετανάστη στην τουαλέτα, τον έγδυσαν και του έριξαν κρύο νερό. Γυμνό με τα πόδια του δεμένα άρχισαν να τον χτυπούν με γκλομπ στα πέλματα, ενώ το πέος του ήταν δεμένο με ένα νήμα, το οποίο τραβούσαν συνέχεια. Ζήτησε δικηγόρο, η απάντηση ήταν όχι. Κατά την διάρκεια του βασανισμού του, του έσπασαν το πόδι, αλλά το ξύλο συνεχίστηκε. Κρατήθηκε εκεί 4 ημέρες, δεν του έφεραν γιατρό ούτε τον πήγαν στο νοσοκομείο. Αφού μεταφέρθηκε στη φυλακή του Κορυδαλλού και πέρασαν άλλες 9 μέρες, τον μετέφεραν στο νοσοκομείο της Νίκαιας, όπου νοσηλεύτηκε για ένα μήνα.
Όπως σε αυτή και σε άλλες περιπτώσεις που καταγράφηκαν, οι αρχές αρνήθηκαν σε κρατούμενους μετανάστες το δικαίωμα σε νομική συνδρομή και σε ιατρική περίθαλψη. Επιπλέον όσα θύματα θέλησαν να καταθέσουν μήνυση, οι δικηγόροι τους τους είπαν να μην το κάνουν καθώς αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες στην ποινική τους υπόθεση, αφού οι αστυνομικοί ισχυρίζονται σε τέτοιες περιπτώσεις ότι είχαν δεχθεί πρώτοι επίθεση από το θύμα και όλοι μπορούμε να φανταστούμε ποιανού τον ισχυρισμό υιοθετούν οι δικαστικές αρχές.
Δεμένοι στο σιδερένιο φράχτη
Οι συνθήκες κράτησης στα ΑΤ είναι αυτές που διαβάζουμε συχνά: Βρώμικοι μικροί χώροι χωρίς ήλιο, ποντίκια και κατσαρίδες, βρώμικα στρώματα στο πάτωμα, χωρίς χώρο προαυλισμού με ανθρώπους που δεν μπορούν να πλύνουν τα ρούχα τους και να φάνε ένα κανονικό γεύμα για πολλούς μήνες.
Περιστατικά κακοποίησης καταγράφτηκαν και σε κέντρα κράτησης. Στην Κομοτηνή κατά την διάρκεια επέμβασης των ΜΑΤ, οι μετανάστες χτυπήθηκαν με γκλομπ και αλυσίδες και ως τιμωρία κρατήθηκαν στο προαύλιο χώρο όλη την νύχτα και την επόμενη ημέρα. Στην Αμυγδαλέζα αρκετοί κρατούμενοι μετανάστες περιέγραψαν την εξής κατάσταση: σε περιπτώσεις αυτοτραυματισμού αλλά και διαμαρτυριών για τις συνθήκες κράτησης από τους κρατούμενους, η απάντηση ήταν ξύλο από τους αστυνομικούς με κλοτσιές, χαστούκια και χτυπήματα με γκλομπ. Επιπλέον, για τιμωρία τους έδεναν με χειροπέδες στον σιδερένιο φράχτη του κέντρου και τους άφηναν εκεί ένα ολόκληρο βράδυ. Αναφέρεται περιστατικό κρατουμένου, που μετά την νοσηλεία του σε νοσοκομείο λόγω απόπειρας αυτοκτονίας, του έδεσαν τους καρπούς με χειροπέδες στα σύρματα και έμεινε εκεί μια ολόκληρη μέρα. Η μόνη “πρόνοια” από την υπηρεσία ήταν μια καρέκλα για να κάθεται και να του λύσουν το ένα χέρι για να μπορέσει να φάει, οι συγκρατούμενοι του του έδωσαν μια κουβέρτα καθώς η θερμοκρασίες ήταν πολύ χαμηλές.
Αναδημοσίευση από epohi
