Του Gideon Levy, μετάφραση, επιμέλεια Νικολέττα Κίτσου
Αντιμέτωποι με μία πραγματικότητα στην οποία το Ισραήλ είναι ισχυρό και οι ΗΠΑ απλόχερες, είναι καθήκον των Παλαιστινίων να αντισταθούν στην κατοχή. Το μόνο ερώτημα αφορά τα μέσα.
Φανταστείτε ότι είστε Παλαιστίνιοι. Ίσως κάτοικοι της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Σαράντα επτά δύσκολα χρόνια βρίσκονται πίσω σας, ένα μεγάλο, καταθλιπτικό σκοτάδι μπροστά σας. Η ισραηλινή τυραννία που χαντακώνει την τύχη σας δηλώνει αλαζονικά ότι τίποτα δεν θα αλλάξει ποτέ. Η πόλη σας θα παραμείνει υπό κατοχή «εις τον αιώνα τον άπαντα.» Ο υπουργός Άμυνας, ο δεύτερος σημαντικότερος αξιωματούχος της κυβέρνησης που σας εξουσιάζει, δηλώνει ότι παλαιστινιακό κράτος δεν θα ιδρυθεί ποτέ.
Φανταστείτε ότι είστε Παλαιστίνιοι και τα παιδιά σας είναι σε κίνδυνο. Δυο μέρες πριν, οι κατοχικές δυνάμεις σκότωσαν ακόμη ένα παιδί επειδή «άναψε εμπρηστικό μηχανισμό.» Οι λέξεις «Θάνατος στους Άραβες» γράφτηκαν κοντά στο σπίτι σας. Παντού όπου βρεθείτε, ένας στρατιώτης ή συνοριακός αστυνομικός μπορεί να σας βάλει τις φωνές. Κάθε βράδυ στο σπίτι σας μπορεί να γίνει βίαιη εισβολή. Ποτέ δεν θα σας αντιμετωπίσουν σαν ανθρώπινα όντα. Θα σας καταστρέψουν, ταπεινώσουν, εκφοβίσουν, ίσως ακόμη και να σας συλλάβουν, ενδεχομένως χωρίς δίκη.
Σχεδόν 500 άνθρωποι βρίσκονται υπό διοικητική κράτηση, αριθμός ρεκόρ τα τελευταία χρόνια. Αν ένας από τους δικούς σας ανθρώπους συλληφθεί, θα έχετε δυσκολία στο να τον επισκεφτείτε. Αν το πετύχετε, θα έχετε μισή ώρα συνομιλίας μέσα από ένα γυάλινο παράθυρο. Αν ο δικός σας άνθρωπος είναι υπό διοικητική κράτηση, ποτέ δεν θα γνωρίζετε πότε θα απελευθερωθεί. Αλλά αυτά είναι ασήμαντα πράγματα στα οποία εξοικειωθήκατε με τον καιρό.
Ίσως επίσης να εξοικειωθήκατε με την κλοπή γης. Ανά πάσα στιγμή ένας έποικος μπορεί να εισβάλει στη γη σας, να κάψει τη σοδειά σας ή το χωράφι σας. Δεν θα δικαστεί γι’ αυτό. Οι στρατιώτες, που υποτίθεται ότι σας προστατεύουν, θα παραμείνουν άπραγοι. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκδοθεί μια εντολή κατεδάφισης ή τυχαίας έξωσης και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείτε να κάνετε.
Φανταστείτε ότι είστε Παλαιστίνιοι. Δεν μπορείτε να φύγετε από τη Γάζα και ούτε είναι εύκολο να φύγετε από τη Δυτική Όχθη. Η παραλία, λιγότερο από μία ώρα με το αυτοκίνητο από το σπίτι σας στη Δυτική Όχθη, εκτείνεται πέρα από τα βουνά του σκότους. Ένας Ισραηλινός μπορεί να πάει στη Γη του Πυρός, μεταξύ της Αργεντινής και της Χιλής, πολύ πιο εύκολα από ό,τι μπορείτε να πάτε εσείς στην παραλία του Ajami.
Δεν υπάρχουν όνειρα, δεν υπάρχουν επιθυμίες. Τα παιδιά σας έχουν ελάχιστη πιθανότητα να πετύχουν οτιδήποτε στη ζωή τους, ακόμη και αν φοιτήσουν στο Πανεπιστήμιο. Το μόνο που μπορούν να προσμένουν είναι μια ζωή ταπείνωσης και ανεργίας.
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση η κατάσταση αυτή να αλλάξει σύντομα. Το Ισραήλ είναι ισχυρό, οι ΗΠΑ είναι απλόχερες, η ηγεσία σας είναι αδύναμη (της Παλαιστινιακής Αρχής)
και απομονωμένη (της Χαμάς), και ο κόσμος έχει χάσει το ενδιαφέρον του για την τύχη σας. Τι κάνετε;
Υπάρχουν δύο επιλογές. Η πρώτη να αποδεχθείτε την κατάσταση, να παραδοθείτε, να τα παρατήσετε. Η δεύτερη είναι να αντισταθείτε. Για ποιους έχουμε μεγαλύτερο σεβασμό στην ιστορία; Για αυτούς που πέρασαν τη ζωή τους υπό κατοχή και συνεργάστηκαν με αυτήν ή για εκείνους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία τους;
Φανταστείτε ότι είστε Παλαιστίνιος. Έχετε κάθε δικαίωμα να αντισταθείτε. Στην πραγματικότητα, είναι το πολιτικό σας καθήκον. Κανένα επιχείρημα εδώ. Το δικαίωμα ενός λαού υπό κατοχή να αντισταθεί στην κατοχή βασίζεται στη φυσική δικαιοσύνη, στα ιστορικά ήθη και στο διεθνές δίκαιο.
Οι μόνοι περιορισμοί είναι σχετικά με τα μέσα της αντίστασης. Οι Παλαιστίνιοι προσπάθησαν σχεδόν με όλα τα μέσα, καλού κακού – με διαπραγματεύσεις και τρόμο, με καρότο και μαστίγιο, με πέτρες και με βόμβες, με διαδηλώσεις και με αυτοκτονίες. Όλα μάταια. Είναι σε απόγνωση και έτοιμοι να παραιτηθούν; Αυτό δεν έχει συμβεί σχεδόν ποτέ στην ιστορία, κι έτσι θα συνεχίσουν. Κάποιες φορές θα χρησιμοποιήσουν νόμιμα μέσα, κάποιες άλλες άθλια. Είναι όμως δικαίωμά τους να αντισταθούν.
Τώρα αντιστέκονται στην Ιερουσαλήμ. Δεν θέλουν ισραηλινή εξουσία ή ανθρώπους που καίνε παιδιά ζωντανά. Δεν θέλουν ένοπλους εποίκους που εισβάλλουν στα διαμερίσματά τους μέσα στη νύχτα, κάτω από την προστασία του ισραηλινού νόμου, και τους εκδιώκουν. Δεν θέλουν ένα Δήμο που παρέχει τις υπηρεσίες του ανάλογα με τους εθνικούς δεσμούς ή δικαστές που επιβάλλουν ποινές στα παιδιά ανάλογα με την καταγωγή τους. Επίσης τρελαίνονται όταν το σπίτι ενός Εβραίου τρομοκράτη δεν κατεδαφίζεται, ενώ το σπίτι ενός Παλαιστίνιου θα γίνει συντρίμμια.
Δεν θέλουν το Ισραήλ να συνεχίσει να τους καταδυναστεύει, κι έτσι αντιστέκονται. Πετούν πέτρες και εμπρηστικούς μηχανισμούς. Αυτό είναι η αντίσταση. Μερικές φορές ενεργούν με ειδεχθή δολοφονική μανία, αλλά ακόμη και αυτό δεν είναι τόσο κακό όσο η εγγενής βία του κατακτητή τους.
Είναι δικαίωμά τους. Είναι καθήκον τους.
(πηγή :The Palestiniansʼ right and duty to resist – OpinionIsrael News – Haaretz Israeli News source)
