Πώς η αστυνομία στοχοποιεί Αφροαμερικανούς με την τακτική των αιφνιδιασμών

Διαδήλωση της οργάνωσης DC Ferguson στην Αμερικανική πρωτεύουσα

της Νικολ Φλάτοου (Μετάφραση: BlackCat)

Η Iman Hadieh στεκόταν έξω από ένα μπαρ καπνίζοντας το τσιγάρο της με μερικούς καινούριους φίλους, το βράδυ της έκτης Οκτωβρίου όταν εμφανίστηκαν αυτοκίνητα της αστυνομίας. Στο δρόμο ήταν περίπου οκτώ Αφροαμερικανοί άνδρες και εκείνη, μια γυναίκα Παλαιστινιακής καταγωγής που περιγράφει τον εαυτό της ως λευκή.

”Δεν μπορώ να υπολογίσω πόσα οχήματα είχαν κατέβει προς το μέρος μας, επειδή όλα έγιναν τόσο γρήγορα”, είπε. Τα αυτοκίνητα δεν είχαν διακριτικά. Αλλά γνώριζε πως ήταν αστυνομικοί τη στιγμή που πετάχτηκαν έξω φορώντας μαύρα γιλέκα και καπέλα και κάποιοι με τα όπλα προτεταγμένα, είπε. Μερικοί, δεν φάνηκε να είχαν βγει από κάποιο όχημα, σαν εμφανίστηκαν από το πουθενά. Υπολογίζει ότι συνολικά υπήρχαν 10-12 αστυνομικοί. Δύο αυτόπτες μάρτυρες που κατοικούν στο ίδιο τετράγωνο επιβεβαίωσαν πως υπήρχε μια ομάδα περίπου οκτώ ατόμων που στέκονταν στη σειρά ακουμπώντας σε ένα τοίχο, ενώ υποβάλλονταν σε σωματική έρευνα από την αστυνομία. Δεν είχαν δει όμως τον αιφνιδιασμό και δεν μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ότι οι αστυνομικοί είχαν τραβήξει όπλα.

Πριν η Hadieh προλάβει να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε, οι αστυνομικοί στέκονταν πολύ κοντά στα πρόσωπά τους, ορμούσαν και άγγιζαν τους νεαρούς άνδρες που στέκονταν μαζί της κοντά στη γωνία της 14ης Οδού και του Parkwood Place, στην Ουάσινγκτον. Οι άνδρες στάθηκαν σε ευθεία γραμμή, σημάδι πως δεν ήταν η πρώτη φορά που η αστυνομία τους είχε αιφνιδιάσει με τέτοιο τρόπο. Αλλά, για εκείνη, μια γυναίκα με λευκή επιδερμίδα, ήταν.

”Γνώριζα πως ήταν αστυνομικοί, αλλά οι κινήσεις, η ομιλία και η συμπεριφορά τους δεν υπάγονταν στον συνηθισμένο τρόπο της αστυνομίας” είπε η Hadieh.

”Υπήρχε μια έντονη τακτική και οργάνωση, ένας μιλιταρισμός’.

Οι αστυνομικοί δεν ρώτησαν ποτέ αν μπορούσαν να τους ψάξουν αλλά ”ένα-ένα τους έψαξαν όλους και άδειασαν τις τσέπες τους”, είπε η Hadieh. Είχαν ήδη περάσει χειροπέδες σε ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι πριν ακόμα συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.

Η ίδια ανέφερε πως ρωτούσε συνεχώς για ποιό λόγο βρισκόταν εκεί η αστυνομία αλλά η μόνη απάντηση που πήρε ήταν πως ήταν ”λόγω ναρκωτικών”. Οι λεπτομέριες εκείνης της νύχτας παραμένουν θαμπές στο μυαλό της και παραδέχεται πως από εκείνη τη νύχτα δυσκολεύεται να κοιμηθεί. Αλλά μια ερώτηση της έχει μείνει στο μυαλό, όταν μια γυναίκα αστυνομικός τη ρώτησε ”Συνειδητοποιείς πως τώρα είσαι ένοχη δια συσχετισμού;”

Η ιστορία που διηγείται η Hadieh είναι αυτό που πολλοί κάτοικοι της Ουάσινγκτον αποκαλούν ”αιφνιδιασμό”,μια πρακτική που ονομάστηκε έτσι από το σοκ και την έκπληξη που προκαλείται σε ανυποψίαστους πεζούς όταν πολυάριθμοι αστυνομικοί ξεπηδούν από αυτοκίνητο που δεν φέρει διακριτικά της αστυνομίας. Η τακτική αυτή δεν έχει λάβει αρκετή προσοχή από το κοινό, αλλά για πολλούς μαύρους κάτοικους αποτελεί το κυριότερο πρόβλημα της μιλιταριστικής, αυθαίρετης και ρατσιστικής αστυνόμευσης στην πρωτεύουσα.

Κι ενώ διαμαρτυρίες ξεσπούν παντου στη χώρα, η τακτική του αιφνιδιασμού είναι το σημείο εστίασης της ντόπιας οργάνωσης DC Ferguson. Η οργάνωση διαδήλωσε ενάντια στην εφαρμογή του αιφνιδιασμού και μάζεψε υπογραφές ζητώντας το συμβούλιο της πόλης να καταδικάσει την πρακτική αυτή, την ίδια εβδομάδα που βγήκε και η απόφαση του ορκωτού δικαστηρίου για την απόσυρση των κατηγοριών ενάντια στον Ντάρεν Γουίλσον.

Τι ακριβώς είναι ο αιφνιδιασμός; Η απάντηση διαφέρει, αναλόγως σε ποιόν απευθύνεται η ερώτηση. Τυπικά περιγράφεται ως μια διαδικασία όπου αρκετοί αστυνομικοί που επιτηρούν μια περιοχή σε αυτοκίνητο που δεν φέρει διακριτικά της αστυνομίας, δουν κάτι που μπορεί να θεωρηθεί ύποπτο ξεπηδούν από το αυτοκίνητο ταυτόχρονα αιφνιδιάζοντας ανυποψίαστους πεζούς με πρόθεση να τους πιάσουν εξ’ απροόπτου. Στην πλειοψηφία τους, οι περιπτώσεις που έχουν καταγγελθεί, περιλαμβάνουν τουλάχιστον ένα Αφροαμερικανό άνδρα. Η DC Ferguson το περιγράφει ως ‘μια παραστρατιωτική τακτική, κατα την οποία επιβιβάζονται τρεις ή περισσότεροι αστυνομικοί σε όχημα, ντυμένοι με πολιτικά. Ο στόχος τους είναι να σταματήσουν και να εκφοβίζουν πολίτες έτσι ώστε να παραχωρήσουν κατάθεση ή να υποβληθούν σε σωματική έρευνα χωρίς κανένα ένταλμα”.

Σε κάποιες από τις πιο ειδεχθείς περιγραφές, υπάρχουν ισχυρισμοί πως οι αστυνομικοί προτάσσουν τα όπλα τους. Σε άλλες περιπτώσεις, κακομεταχείρηση, σπρωξίματα και χτυπήματα κατά των υπόπτων, σωματικές έρευνες ή επιθετικές ανακρίσεις με τρόπο που δίνεται η εντύπωση πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να απαντήσουν στις ερωτήσεις των αστυνομικών.

”Συνειδητοποιήσαμε, πως είναι το αντίστοιχο της σωματικής έρευνας σε μας” είπε ο Kenny Nero ιδρυτικό μέλος της DC Ferguson.

”Το αστυνομικό τμήμα της Ουάσινγκτον δύσκολα παραδέχεται την ύπαρξη του όρου. Όταν ρεπόρτερ του μέσου ενημέρωσης ThinkProgress απηύθυνε την ερώτηση στην αρχηγό της αστυνομίας Cathy L. Lanier, εκείνη αποκρίθηκε: ”Ω Θεέ μου, οι φανταστικές ομάδες ομάδες αιφνιδιασμου!”, εξηγώντας πως ο ”αιφνιδιασμός” είναι μια τακτική που έχει πλέον καταργηθεί, ενώ είχε εφαρμοστεί στις δεκαετίες του ’80 και του ’90 για την υπο-κάλυψη παρακολούθηση κυκλωμάτων ναρκωτικών. Όμως στην εκδίκαση μιας υπόθεσης που αφορούσε αβλεψίες της αστυνομίας, που έγινε μετά τη συνέντευξη, η αρχηγός μετρίασε τις δηλώσεις της, παραδεχόμενη πως αυτή είναι μια τακτική που περιστασιακά χρησιμοποιείται ακόμα σε περιπτώσεις ναρκωτικών, παρόλο που αυτό γίνεται πολύ σπάνια και η ίδια δεν θα το χαρακτήριζε ως ”αιφνιδιασμό”.

Σε σχέση με τον αιφνιδιασμό της Hadieh το αστυνομικό τμήμα λέει πως γίνεται διερεύνηση του συμβάντος αφού η κοπέλα αποκάλυψε αρκετές λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια μιας δημόσιας δίκης. Αλλά οι αξιωματούχοι της αστυνομίας απέρριψαν να παραχωρήσουν άλλες λεπτομέρειες στο ThinkProgress, ενώ κατήυθυναν το μέσο στην υποβολή άιτησης με βάση το Νόμο για την Ελέυθερη Πρόσβαση σε Πληροφορίες, όταν ζητήθηκαν έγγραφα της υπόθεσης. Η αίτηση δεν έχει εξεταστεί ακόμα.

”Ελέγχουν τα αγόρια. Όχι τα κορίτσια.”

Βγες από το μετρό από την έξοδο της Εβδόμης Οδού στη στάση Shaw/Howard University και θα δεις μια κοινότητα που αλλάζει απότομα. Τη δεκαετία του ’60, η γειτονιά στο κέντρο που αποτελούσε την πιο μαύρη πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών, την ονομαζόμενη ”σοκολατένια πόλη”, κάηκε στις φλόγες μεγάλων διαμαρτυριών μετά το θάνατο του Martin Luther King, Jr. Από τότε, η περιοχή Shaw παρέμεινε κατοικημένη, με τους λευκούς όμως να μετοικίζουν στα προάστια Maryland και Virginia, ενώ τα καταστήματα που απέμειναν εξυπηρετούσαν τους υπαλλήλους του Hill στην Washington. Οι Αφρο-Αμερικανοί έπαψαν να είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού για πρώτη φορά το 2011 και στην πορεία μερικών χρόνων από τότε, εμφανίστηκαν μπαρ πολυτελείας με μενού βάση τον αστακό και χιουμοριστικά χιπστερικά ονόματα όπως ”Southern Efficiency” και ”Eat the Rich”, που ξεφύτρωσαν ανάμεσα σε κτίρια με νέα διαμερίσματα πολυτελείας, που απευθύνονται στους νέους επισκέπτες της γειτονιάς, ανθρώπους που ήρθαν εδώ αναζητώντας το νέο πιο δημοφιλές μέρος.

Ζήτα λοιπόν από αυτούς τους καινούριους κατοίκους να ορίσουν τη φράση ”αιφνιδιασμός της αστυνομίας” και το πιο πιθανό είναι πως δεν την έχουν ακούσει ποτέ.

Περπάτα ενα τετράγωνο νότια και μετά ένα τετράγωνο στα δυτικά από το ”Eat the Rich”, πλησιάζοντας στην άλλη έξοδο του ίδιου σταθμού του μετρό και θα συναντήσεις Αφρο-Αμερικανούς κατοίκους που λένε πως ο ”αιφνιδιασμός” έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς τους, όπως άλλες δραστηριότητες ρουτίνας, το να τρέχεις να προλάβεις το λεωφορείο για παράδειγμα.

Μια ζεστή βραδιά του Νοέμβρη, έξω από μια σειρά ακαθόριστων πέτρινων κτιρίων, που από πέρσι δεν προσφέρονται πλέον με επιδότηση σε νέους κατοίκους, μαζεύονται παρέες μαύρων παιδιών του λυκείου, καθε μία κοντά και σε ένα αυτοκίνητο. ”Δικό σου είναι το αυτοκίνητο;” ρωτούν ανήσυχα όταν πλησιάζει ο ρεπόρτερ του ThinkProgress. Εκτός από το ότι ακουμπούν σε ξένα οχήματα, τα παιδιά αυτά δεν κάνουν τίποτα κακό. Στέκονται εκεί, γελάνε και μιλούν μεταξύ τους.

b2ap3_thumbnail_image1-credit-ari-philips-think-progress.jpg                                                           Φωτογραφία: Ari Philips/ThinkProgress

Έχουν δει όμως ”αιφνιδιασμούς”; Αρκετές φορές την εβδομάδα, λένε κάποια. Μια ομάδα περίπου οχτώ παιδιών έγνεψαν καταφατικά.

”Προκαλούν προβλήματα στους ανθρώπους μόνο και μόνο για να προκαλέσουν προβλήματα’ λέει ένα κορίτσι πλέκοντας ταυτόχρονα τα μακριά καφέ μαλλιά της σε πλεξούδα. Θεωρεί πως ”ελέγχουν τα αγόρια και όχι τα κορίτσια”. Λέει πως είναι δεκαέξι ετών.

Πετάγονται λοιπόν έξω από το αυτοκίνητο; ”Ναι, έχοντας ήδη βγάλει τα όπλα τους” εξηγεί ένα αγόρι της παρέας, προσθέτοντας πως θα σε αρπάξουν από τον ώμο ή θα πηδήξουν μπροστά σου και θα σε ρίξουν κάτω. Λένε πως αυτοκίνητα χωρίς διακριτικά σταθμεύουν τακτικά σε πάρκινγκ στις γωνίες των δρόμων και περιμένουν.

”Ήμουνα έντεκα ετών την πρώτη φορά που με αιφνιδίασαν” λέει ένας δεκαεφτάχρονος.

Τα παιδιά συνήθιζαν να μαζεύονται σε ένα κέντρο της κοινότητας για νέους, όμως έκλεισε. Το μόνο άλλο μέρος συνάντησης που απέμεινε είναι η βιβλιοθήκη απέναντι. Αλλά κάποια από τα παιδιά δεν κάνουν ησυχία και τους διώχνουν.

”Κάποτε πηγαίναμε εκεί για να διαβάζουμε στα μικρά. Με όλα αυτά, μας σπρώχνουν στους δρόμους”.

Αυτό το τετράγωνο της Όγδοης Οδού ανάμεσα στο R και S είναι γνωστό σημείο αιφνιδιασμών. Ειδικά τις Τρίτες και τις Πέμπτες. Και οι μαρτυρίες των παιδιών αυτών είναι ο κανόνας, όχι η εξαίρεση.

Ο Άλεκ Καρακατσάνης, της οργάνωσης Equal Justice Under Law ( μετάφ. ίσα δικαιώματα απέναντι στο νόμο), έχει πάρει συνεντεύξεις από εκατοντάδες κατοίκους περιοχών με έντονη αστυνόμευση. ”Πάντα τους ρωτάω: πόσες φορές σου έχουν κάνει σωματικό έλεγχο;” είπε ο Καρακατσάνης. ”Οι νέοι συχνά δεν ξέρουν πώς να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα. Συχνά το κάνουν με την εξής ερώτηση: ”Εννοείς αυτή τη βδομάδα;”.

Ο Καρακατσάνης είπε πως όταν υποβάλλει αυτό το ερώτημα σε μια τάξη μαθητών δημόσιου σχολείου, σχεδόν όλοι σηκώνουν το χέρι τους. Ζητά να μάθει αν γνωρίζουν πως ο σωματικός έλεγχος χωρίς εύλογη υποψία ότι έχουν διαπράξει έγκλημα είναι παραβίαση της Τέταρτης Τροπολογίας. Ο Καρακατσάνης θυμάται πως σε μια αίθουσα, ένα παιδί σήκωσε το χέρι του και τον διόρθωσε. ”Όχι, εσύ δεν γνωρίζεις” του είπε το πααιδί. ”Αυτοί είναι αιφνιδιασμοί. Έχουν δικαίωμα να το κάνουν”.

Σε μια προσφατη δίκη αβλεψίας της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, ο Καρακατσάνης ανέφερε ως μάρτυρας ότι αυτό συμβαίνει ”καθημερινά χωρίς καμία δικαιολογία”.

 

‘Όλους τους μαύρους ανδρες, με απλά ρούχα”

Κι ενώ η αρχηγός Lanier της μητροπολιτικής αστυνομίας δεν αναγνωρίζει τον όρο ”αιφνιδιασμός” ως καθοριστική πρακτική αστυνόμευσης επί του παρόντος, εξήγησε στο Συμβούλιο σε μια πρόσφατη δίκη, τι πιστεύει πως εννοούν οι άνθρωποι με τη χρήση αυτού του όρου: το ”Τμημα Ηθών” και το ”Τμήμα Καταπολέμησης Εγκλημάτων”. Το Τμήμα Ηθών (σημ. στις Η.Π.Α. η δίωξη ναρκωτικών είναι μέρος του Τμήματος Ηθών), παραδέχεται, είναι μια μονάδα καταπολέμησης ναρκωτικών που συχνά δεν κυκλοφορεί με περιπολικό ούτε οι αστυνομικοί φορούν στολές, αλλά πολιτικά. Λέει πως συνήθως περιμένουν σε κάποιο σημείο και πετάγονται έξω απο το όχημα σε ομάδες των τεσσάρων ή των έξι για να συλλάβουν υπόπτους εμπορίας ναρκωτικών. Αλλά λέει πως η τακτική χρησιμοποιείται πλέον σπάνια.

Το ”Τμήμα Καταπολέμησης Εγκλημάτων” ασχολείται με αδικήματα όπως ληστείες και διαρρήξεις και οι αστυνομικοί του τμήματος, που δεν κυκλοφορούν με αυτοκίνητα της αστυνομίας, έχουν αναπτύξει τις δικές τους τακτικές δράσης. Θα ”πάνε σε μια περιοχή άμεσης ανάγκης” όπου διαπράχθηκε κάποιο έγκλημα και θα ψάξουν για υπόπτους. ”Αν η ομάδα Καταπολέμησης Εγκλημάτων συναντήσει ένα άτομο σε κοντινή περιοχή που ταιριάζει εμφανισιακά με την περιγραφή του υπόπτου” θα το σταματήσουν και θα διενεργήσουν σωματικό έλεγχο”. Η ίδια αναφέρει πως πρέπει να φοράνε στολή και να χρησιμοποιούν περιπολικά, όμως κάποιοι λειτουργούν φορώντας μόνο γιλέκα. Αυτό διευκολύνει αυτό που αποκαλούν ”παρακολούθηση”.

Σύμφωνα με μια μαρτυρία κατά τη διάρκεια μιας δίκης παραλείψεων της Αστυνομίας και μιας υπόθεσης αιτήματος αναίρεσης δικαστικής απόφασης για ένα ”αιφνιδιασμό” που αφορούσε ”παρακολούθηση”, οι συνήθεις περιγραφές μπορεί να είναι πολύ αόριστες, όπως μαύρος άνδρας, μαύρο σακάκι, τζιν παντελόνι, με ασαφή προσδιορισμό του ύψους και του βάρους του υπόπτου. ”Προφανώς μια ανακοίνωση για ”παρακολούθηση” περιγράφει ουσιαστικά όλους τους μαυρους άνδρες με απλά ρούχα που βρίσκονται πλησίον της περιοχής, κι αυτό μετατρέπει όλους τους μαύρους σε υπόπτους”, σχολίασε ο διαφωνών δικαστής για την υποθεση.

Σε πολλές περιπτώσεις όταν ρωτήθηκε για αιφνιδιασμούς, η Lanier έδωσε έμφαση στην ύπαρξη περισσοτέρων από 20 διαφορετικών αρχών επιβολής του νόμου στην πόλη, που περιλαμβάνουν την αστυνομία του Κοινοβουλίου, την αστυνομία του μετρό, την αστυνομία των πάρκων και τις ομοσπονδιακές αρχές, για τις πρακτικές των οποίων δεν μπορεί να είναι υπόλογη η ίδια, ιδίως όσον αφορά τη χρήση τακτικών που έχουν ομοιότητες με τον αιφνιδιασμό.

Η Seema Sadanandan υπέρμαχος κοινωνικής πολιτικής και διευθύντρια της Αμερικανικής Ένωσης Κοινωνικών Ελευθεριών στην πρωτεύουσα, διέκοψε τους ισχυρισμούς της Lanier για τη σπάνια εφαρμογή τέτοιων τακτικών. ”Οι διαβεβαιώσεις της αρχηγού έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις εμπειρίες εκατοντάδων κατοίκων της περιοχής με το Τμήμα Ηθών, με αστυνομικούς που συχνά γυρίζουν μέσα σε αυτοκίνητα που δεν φέρουν διακριτικά της αστυνομίας και κάνουν χρήση μεθόδων αιφνιδιασμού για να πλησιάσουν υπόπτους”, δήλωσε στο ThinkProgress. H Sadanandan είπε πως έχει ακούσει εκατοντάδες τέτοιες ιστορίες τα τελευταία χρόνια σε συγκεντρώσεις κατοίκων και εκπαιδευτικά σεμινάρια.

Ακόμα και ο πρώην αστυνομικός Ron Hampton αμφισβήτησε αυτό τον ισχυρισμό. ”Κάθεται εκεί στο συμβούλιο και λέει πως δεν κάνουν αιφνιδιασμούς. Φυσικά και κάνουν αιφνιδιασμούς”, επέμεινε ο Hampton, που ήταν μέχρι πρότινος ”Εκτελεστικός Διευθυντής του Εθνικού Συνδέσμου Μαύρων Αστυνομικών”.

Ο Hampton αναφέρει πως αστυνομικοί συχνά ”τους στήνουν στον τοίχο” κάνοντάς τους σωματικό έλεγχο. Αυτό το είδος έρευνας όμως πρέπει να καταγράφεται. Αλλά ο πρώην αστυνομικός λέει πως ”αν δεν βρουν τίποτα, τότε επιστρέφουν στο αυτοκίνητο και απομακρύνονται χωρίς να έχουν καταγράψει τίποτα, έχοντας έτσι διαπράξει ένα σωρό παράνομους ελέγχους. Αυτό κάνουν.”

Δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία γι΄αυτά που οι κάτοικοι περιγράφουν ως αιφνιδιασμούς. Ως γεγονός, δεν είναι ξεκάθαρο αν όντως αυτά τα περιστατικά καταγράφονται, εξ αιτίας, εν μέρει, μιας δικαστικής απόφασης του 2007, που βρήκε ότι η ”παρακολούθηση” που περιλαμβάνει αιφνιδιασμό δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ”σταση και σωματικός έλεγχος”.

Η Lanier κατέθεσε στο Συμβουλιο της Ουάσινγκτον ότι θα μπορούσε να παρέχει στοιχεία μόνο για περιστατικά που αστυνομικοί έχουν σταματήσει άτομα και έχουν διεξάγει σωματικούς ελέγχους, γιατί στην περίπτωση που δεν γίνει έλεγχος τότε δεν υπάρχει υποψία εγκληματικής δραστηριότητας και γι’ αυτό δεν γίνεται καταφραφή. Τα αστυνομικά τμήματα πληροφόρησαν το ThinkProgress για την ύπαρξη πέντε με δέκα οχημάτων που περιπολούν περιοχές για δραστηριότητες που αφορούν το Τμήμα Ηθών ή το Τμήμα Καταπολέμησης Εγκλημάτων και ανέφεραν πως ο συνολικός αριθμός των περιστατικών που αστυνομικοί έχουν σταματήσει πολίτες είτε για σκοπό υποβολής τους σε σωματικό έλεγχο είτε όχι, ήταν 7,542 το 2013. Αυτός ο αριθμός όμως δεν περιλαμβάνει στάσεις που έγιναν με σκοπό τη σύλληψη.

Ο Hampton, έχει πάψει να είναι αστυνομικός τα τελευταία είκοσι χρόνια αλλά συμμετέχει έντονα στην αστυνομική κοινότητα ως μια ηγετική προσωπικότητα σε ένα μεγάλο αριθμό οργανώσεων της αστυνομίας, συμπεριλαμβανομένου και του Εθνικού Συνδέσμου Μαύρων Αστυνομικών. Λέει πως έχει δει αστυνομικούς να αιφνιδιάζουν ανθρώπους στο δρόμο και ότι γι΄αυτές τις δράσεις ευθύνεται καθαρά η Μητροπολιτική Αστυνομία και όχι κάποια άλλη αρχή που ασκεί αστυνόμευση στην πόλη. Πώς γνωρίζει πως δεν γίνεται καμία καταγραφή; Πρώτον, δεν είδε ποτέ κανένα να συμπληρώνει τα ανάλογα έντυπα πριν απομακρυνθεί από το σημείο και δεύτερο γνωρίζει καλά τον τρόπο σκέψης των αστυνομικών.

Εισαγωγή στους Αιφνιδιασμούς

Όταν ο Χάμπτον ήταν αστυνομικός, η Washington είχε μπει για τα καλά στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών με ένα πρόγραμμα γνωστό ως ”Επιχείρηση Σκούπα”. Τότε, στα τέλη του 1980, η πόλη ήταν γνωστή ως ”πρωτεύουσα δολοφόνων”, ένας τίτλος που δόθηκε λόγω των συνεχώς αυξανόμενων ποσοστών ανθρωποκτονιών που αποκορυφώθηκαν στις αρχές του 1990. Τα ποσοστά αυτά ήταν συνυφασμένα με την επιδημία κοκαϊνης κατά την οποία εκατοντάδες ανοιχτές αγορές λειτουργούσαν στην πόλη. Και έτσι ένας από τους πρώτους στόχους ήταν το κλείσιμο του εμπορίου ναρκωτικών, κάτι επέτρεψε τη χρήση πρακτικών όπως ο αιφνιδιασμός.

Αλλά ο Hampton θυμάται εκείνη την επιχείρηση ως μια αφορμή στοχοποίησης Αφροαμερικανών από την αστυνομία και όχι καταδίωξης εμπόρων ναρκωτικών. Ταυτόχρονα, είπε, περισσότεροι από 53,000 άνθρωποι είχαν συλληφθεί κάτω από τις υπό-κάλυψη επιχειρήσεις της αστυνομίας, αλλά περισσότερα από τα τρία τέταρτα των συλληφθέντων δεν είχαν καμία σχέση με κοκαϊνη και γενικά με ναρκωτικά. Όλες έγιναν στη βάση ”στοιχείων πως οι μάυροι συλλαμβάνονταν σε μπλόκα στους δρόμους και σε παγίδες που τους έστηναν” επειδή ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να ”πουν πως κάτι έκαναν ενάντια στην επιδημία της κοκαϊνης”.

Κι ενώ οι αξιωματούχοι τα τελευταία δεκαπεντε χρόνια με δυσκολία πλέον προφέρουν τη λέξη αιφνιδιασμός, σύμφωνα με έρευνα στα αρχεία της εφημερίδας Washington Post, χρήση της τότε ήταν συχνή.

Σύμφωνα με άρθρο της Washington Post, που είχε δημοσιευθεί το 1996, ένα εγχειρίδιο της Επιχείρησης Σκούπας, περιείχε συγκεκριμένες οδηγίες, για παράδειγμα τον αριθμό ένστολων αστυνομικών που θα έπρεπε να είναι παρόντες για να προσφέρουν ενισχύσεις μέχρι το πόσα άτομα ήταν δυνατό να συμμετάσχουν σε μονάδα αιφνιδιασμού.

”Κάναμε πολλά πράγματα, δημιουργήσαμε τις μονάδες αιφνιδιασμού ή τουλάχιστον εφαρμόσαμε τις δράσεις τους” θυμάται ο Tommy Wells, μέλος του δημοτικού συμβουλίου. ”Και αυτά είναι πράγματα που κάνουμε ακόμα. Ακόμα έχουμε μια κουλτούραα που βασίζεται σε εκείνη την εποχή”.

”Αρκετές αναφορές συνέδεσαν την τακτική των αιφνιδιασμών με την κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού των φυλακών, φαινόμενα που παρατηρήθηκαν ταυτόχρονα ως μέσα διεξαγωγής του πολέμου κατά των ναρκωτικών. Το 1989, στο Fairfax, προάστιο της Virginia, οι καταγεγραμμένες συλλήψεις για υποθέσεις ναρκωτικών είχαν αυξηθεί κατά 40% από το προηγούμενο έτος και αιτιολογήθηκαν ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του αιφνιδιασμού.

Εκείνη την εποχή, τα ψηλά ποσοστά συλλήψεων ήταν κάτι για το οποίο ήταν περήφανοι. Μετά όμως ακολούθησαν οι έλεγχοι. Η εφημερίδα Post δημοσίευσε το εξής το 1986: ”Ο βοηθός του διευθυντή της αστυνομίας Isaac Fulwood έχει ξεκινήσει να διερευνά την τακτική αιφνιδιασμού, η οποία χρησιμοποιείται αναίτια από την αστυνομία για τη διευκρίνιση στοιχείων διαφόρων ομάδων ατόμων.

Δέκα χρόνια μετά, μια ειδική ομάδα που εξέταζε τις φυλετικές και εθνικές προκαταλήψεις σε ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο στην Washington βρήκε σε ένα έγγραφο χρονολογίας 1996, ότι οι δικαστές σχολίαζαν με βάση την ύπαρξη ”αιφνιδιασμού, όπου πετάγονται, περικυκλώνουν μαύρους και τους αναγκάζουν να ανοίξουν τα χέρια και τα πόδια τους μπροστά από ένα τοίχο”.

Μέχρι τα τέλη του ’90, η κουλτούρα αστυνόμευσης στην πόλη είχε αρχίσει να αλλάζει. Και η Lanier αλλά και η προκάτοχός της, περιόρισαν τις τακτικές της Επιχείρησης Σκούπας, και στόχευσαν να συμπεριλάβουν την άποψη των κατοίκων σε αυτό που αποκαλούν ”αστυνόμευση κοινότητας”.

Η Lanier έχει δώσει προτεραιότητα στη βελτίωση της εχθρικής σχέσης ανάμεσα σε κάποιες κοινότητες και την αστυνομία, προβάλλοντας μια δημόσια εικόνα γεφύρωσης των διαφορών και μιλώντας με εκφράσεις συμπόνιας ακόμα και με αυτούς που έχουν έρθει σε επαφή με τη δικαιοσύνη. Η ίδια πρόσφατα είπε σε ένα πάνελ συζήτησης του Urban Institute ”πρέπει να χρησιμοποιούνται τακτικές που αντικατοπτρίζουν τις αξίες της κοινότητας” προσθέτοντας ”αλήθεια, η ίδια η κοινότητα είναι που θέτει το όριο όσον αφορά τι είναι επιτρεπτό και τι όχι, σε μια κοινότητα”.

Και έχει λάβει επιδοκιμασίες γι΄ αυτή της τη φήμη. Η Tracie L. Keesee, ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης ”Κέντρο Αμερόληπτης Αστυνόμευσης” είπε πρόσφατα στην Lanier ”Αν μπορούσαμε να σε κλωνοποιήσοσυμε και να σε βάλουμε σε όλα τα τμήματα στις Η.Π.Α. θα το κάναμε”.

Κι ενώ κάποια μέλη των κοινοτήτων που ζουν εκεί μακροχρόνια παραδέχονται πως κάποιες τακτικές έχουν βελτιωθεί τουλάχιστον για μια μερίδα ανθρώπων, δεν θεωρούν πως το τμήμα της Lanier αντικατοπτρίζει τις δικές τους αξίες και είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν την παράδοση αστυνομικής βίας να περάσει στην επόμενη γενιά.

Τέσσερις φορές μέσα σε ένα χρόνο

Η Chioma Iwuoha έζησε στη γειτονιά Shaw σχεδόν όλη της τη ζωή και μεγαλώνοντας παρακολουθούσε την αστυνομία να σταματάει τον πατέρα της στο δρόμο. Στο σπίτι της είχαν γίνει επιδρομές και αστυνομικοί είχαν προτάξει όπλα εναντίον τους στοχεύοντάς στο κεφάλι. Ήταν μαζί με τον μπαμπά της σε πολλά περιστατικά που τον είχαν σταματήσει. ”Πάντα υπήρχε αυτή η άποψη πως η αστυνομία δεν είναι εκει για να μας εξυπηρετεί και να μας προστατεύει.”

Τώρα είναι μια νεαρή εργαζόμενη μητέρα, με ένα μικρό κοριτσάκι. Και υπάρχουν ενδείξεις πως η κόρη της θα δει αυτή την παράδοση να συνεχίζεται με τον δικό της πατέρα, τον Damian Bascom. Ο Bascom, ένας επιχειρηματίας 32 ετών, που έχει αναγνωριστεί από το περιοδικό Washington Life ως ένας ”παθιασμένος και παραγωγικός ηγέτης”, λέει πως έχει σταματηθεί στη γειτονιά που ζούσε η Iwuoha με τους γονείς της, τέσσερις φορές μέσα σε ένα χρόνο, έχοντας αιφνιδιαστεί.

”Τους βλέπεις να περνούν μέσα στα αυτοκίνητα και δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι αστυνομικοί”, είπε. ”Μετά βγαίνουν από το αυτοκίνητο και πετάγονται πάνω σου. Φίλε, μοιάζουν σαν να είναι έτοιμοι να σου επιτεθούν και να σε συλλάβουν. Σταματούν το αυτοκίνητο, κοιτάζουν προσεκτικά και βγαινουν έξω απότομα.”

Σε ένα περιστατικό, έφευγε από το σπίτι της Iwuoha έχοντας παρακολουθήσει μια ομιλία του προέδρου Obama στην τηλεόραση, όταν αστυνομικοί τον αιφνιδίασαν έχοντας ξεπηδήσει από αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά της αστυνομίας, τη στιγμή που εκείνος διασταύρωνε το δρόμο. ”Με ρώτησαν τι δουλειά είχα στη γειτονιά”, είπε. ”Κι εγώ τους ρώτησα, γιατί με πλησιάζετε με αυτό τον τρόπο, αστυνόμοι?”

Ένας αστυνομικός απάντησε πως ”με είδε που σερνόμοουνα στο δρόμο και φάνηκα ύποπτος….Εγώ απλά περπατούσα στο δρόμο. Δεν ήμουν ούτε μεθυσμένος ούτε είχα πάρει ναρκωτικά ή κάτι… Δεν ξέρω τι εννοεί όταν λέει ότι σερνόμουν”

Είπε πως ο αστυνομικός ξεκίνησε να γίνεται επιθετικός, να ζητά να δει την ταυτότητά του μέχρι που η Iwuoha βγήκε έξω από το σπίτι μαζί με φίλους που είχαν έρθει για επίσκεψη και απαίτησαν να μάθουν γιατί παρενοχλούσαν τον Bascom. Οι αστυνομικοί τότε σταμάτησαν την ανάκριση, λέγοντας στην Iwuoha ότι είχε μεγαλοποιήσει το θέμα. Όμως, αργότερα, ενώ ο Bascom επέβαινε στο αυτοκίνητο με την Iwuoha, συνάντησαν τους ίδιους αστυνομικούς μετά από δύο τετράγωνα, οι οποίοι τους σταμάτησαν ξανά. Μόλις οι αστυνομικοί είδαν τα πρόσωπά τους και κατάλαβαν το λάθος που είχαν κάνει, απομακρύθηκαν γρήγορα από το μέρος.

Μια άλλη φορά που ο Bascom είχε αιφνιδιαστεί, καθόταν στο αυτοκίνητό του και μιλούσε στο τηλέφωνο όταν κάποια αυτοκίνητα τον περικύκλωσαν. Η Iwuoha, ήταν τότε έξι μηνών έγκυος και έξαλλη παρακολούθησε την αστυνομία να τον σταματάει για τρίτη φορά στο ίδιο ακριβώς σημείο. Όταν ξεκίνησε να κατευθύνεται στην άλλη άκρη του δρόμου, ένας αστυνομικός γύρισε κι ”έβαλε το χέρι του στο όπλο του λέγοντάς μου να επιστρέψω στο πεζοδρόμιο. Η αντίδρασή της συνοψίζεται σ’ αυτά που είπε: ”Είμαι άοπλη. Είμαι έγκυος. Και νιώθει την ανάγκη να μου πει πως αν πλησιάσω υπάρχει πιθανότητα να με πυροβολήσει”.

Η Chioma Iwoha και ο Damien Bascom με την κόρη τους Ngozi                          Η Chioma Iwuoha και ο Damian Bascom με την κόρη τους Ngozi /Φωτογραφία: Chioma Iwoha

”Θέλω να νιώσω πως είμαι πολίτης” είπε ο Bascom. ”Πρέπει να νιώθεις ασφαλής όταν βλέπεις την αστυνομία, όχι να φοβάσαι πως θα σου επιτεθούν ή θα σε παρενοχλήσουν”.

Σε μια δίκη γεμάτη κόσμο, όπου η Iwuoha πρόσφατα διηγήθηκε κάποιες απ’ αυτές τις ιστορίες, ο ένας μάρτυρας μετά τον άλλο πήραν το λόγο για να καταθέσουν περιστατικά ρατσιστικού profiling, αιφνιδιασμού και σταμάτημα νεαρών μαύρων στο δρόμο. Οι λευκοί που κατέθεσαν μίλησαν μόνο για το πόσο κοντά είναι με Αφροαμερικανούς ή για τις εμπειρίες τους ως επαγγελματίες σε θέματα παρενόχλησης πολιτών από την αστυνομία. Ένας λευκός άνδρας, ο Tom Bishop, κατέθεσε για να παραθέσει τις δικές του αντικρουόμενες, θετικές εμπειρίες με την αστυνομία.

Σε ένα αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Howard, το κοινό διαδοχικά φώναζε συνθήματα, χειροκροτούσε και φώναζε αποδοκιμαστικά όσο ο Σύμβουλος Wells επαναλάμβανε πως αυτό δεν ήαν διαδήλωση. Αλλά το κοινό, κράτησε απόλυτη ησυχία όταν η Morgan Butler, που αποφοίτησε πρόσφατα από το λύκειο και είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Poetry Slam D.C., διέκοψε για να κάνει μια προσωπική παράκληση στο Σύμβουλο.

”Θα ήθελα απλά να πω σε όλους, ότι παρόλο που λέτε πως είμαστε νεαροί, επειδή είμαστε ηλικίας 17 ή 18 ετών, πως τα αδέρφια μου είναι 11 και 12 χρονών και αυτά δεν γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίσουν αστυνομικούς”. Αφηγήθηκε ένα πρόσφατο περιστατικό, όταν οι μικροί αδερφοί της μόλις ξεκινούσαν να παίρνουν το μετρό μόνοι για να πάνε στο σχολείο. Η μητέρα τους, είχε δώσει οδηγίες στα αγόρια για το πώς να παραμείνουν ασφαλείς πάνω στο τρένο και να έχουν τις ηλεκτρονικές τους συσκευές κρυμμένες. Αλλά τα παιδιά είχαν μια άλλου είδους ανησυχία: ” Οι αδερφοί μου, που όπως είπα μεγάλωσαν σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, ήταν ανήσυχοι κυρίως για την αστυνομία. Τι θα συμβεί αν το τρένο που επιβαίνουν σταματηθεί από την αστυνομία;”

Κατάπιε με δυσκολία και έβαλε το χέρι στην καρδιά της ”Δεν θέλω να επιστρέψω μια μέρα σπίτι και να δω τα ονόματα των αδερφών μου να είναι hashtag στο twitter. Θα το εκτιμούσα αν όλοι εσείς κάνατε κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.” Έκανε μια παύση καταβάλλοντας προσπάθεια να κρατήσει τα δακρυά της. ”Τώρα νομίζω πως θα κλάψω. Σας ευχαριστώ”.

H Morgan Butler                                                                          H Morgan Butler

                                                          

Και τώρα τι;

Εδώ και μερικά χρόνια το Συμβουλιο της πόλης ξεκίνησε να ασχολείται με το ζήτημα των φυλετικών διαφορών όσον αφορά την αστυνόμευση. Τον Ιούλιο, η Washington ανταποκρίθηκε στα ανησυχητικά στοιχεία που υποδεικνύουν πως οι μαύροι είναι είναι 8 φορές πιθανότερο να συλληφθούν για κατοχή μαριχουάνας απ’ότι οι λευκοί, με την αποποινικοποίησή της. Ο νόμος αυτός, αποτελεί ένα τεράστιο βήμα. Όμως, η Sadanandan, που είναι από τους πρώτους που αμφισβήτησαν και τέθηκαν ενάντια στους αιφνιδιασμούς, είπε πως κανένας νόμος δεν πρόκειται να αλλάξει μια κουλτούρα αστυνόμευσης που βασίζεται στις φυλετικές δακρίσεις.

Τον Οκτώβριο, οι κάτοικοι προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα, ψηφίζοντας τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας, ως λύση για ένα θέμα που αφορά κυρίως το ρατσισμό. Ως γεγονός, ο William Jones, ο Αφροαμερικανός αρχηγός της κίνησης κατά της νομιμοποίησης που θεσμοθετήθηκε τον Νοέμβριο, με το όνομα , αποκάλεσε τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας ως ”εύκολη απάντηση” που δεν ”απευθύνεται στην αστυνομία και σε ένα σύστημα που τόσο άδικα στοχεύει εμάς”.

Ακόμα και η Lanier σε μια πρόσφατη κατάθεσή της στο συμβούλιο ασχολήθηκε με ”την εφαρμογή μιας νέας στρατηγικής καταπολέμησης ναρκωτικών για το 2015”. Δεν εξήγησε όμως τις λεπτομέρειες, ανέφερε μόνο πως ”θα έχει σημαντικές διαφορές”.

Και ο Σύμβουλος Wells, όταν εξέταζε τις προτεραιότητές του ολοκληρώνοντας το τελευταίο εξάμηνό του στην υπηρεσία είχε αποφασίσει, πριν τα γεγονότα στο Ferguson και την έντονη πληροφόρηση του κοινού για το ζήτημα της ρατσιστικής αστυνόμευσης που ακολούθησε, να αφοσιωθεί στο πρόβλημα της αστυνόμευσης στην πρωτεύουσα. Ξεκίνησε αυτή τη διαδικασία, με την πρόσφατη δίκη που αφορούσε αβλεψίες της αστυνομίας. Αυτή τη στιγμή όμως, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε τι αποτέλεσμα θα φέρει όλο αυτό.

Για τη Sadanandan, ”Δεν υπάρχει καμία εισήγηση, καμία πολιτική και καμία εφαρμογή μικρο-κάμερας πάνω στους αστυνομικούς που μπορεί να αλλάξει αυτό που βλέπουμε στην κοινωνία μας. Πιστεύουμε πως αυτή είναι μια διαδικασία που απαιτεί μια εις βάθος αυτογνωσία”.

Άλλοι, είχαν πιο πρακτικές απαιτήσεις.

Ο Καρακατσάνης, ο δικηγόρος της οργάνωσης Ίσα Δικαιώματα Απέναντι στο Νόμο, είχε γενικά αιτήματα όπως την αναθεώρηση όλου του ποινικού δικαίου στα βιβλία και την παύση χρηματοδότησης τέτοιων δραστηριοτήτων της αστυνομίας. Επίσης κάλεσε για πιο περιεκτικούς νόμους περί των ευθυνών της αστυνομίας.

Ο Kymone Freeman, ο ακτιβιστής που ξεκίνησε το ραδιοσταθμό “We Act” στην Washington, κάλεσε για τη σύσταση μιας ομάδας αναθεώρησης που θα αποτελείται από πολίτες και θα έχει τη δύναμη να προσάψει κατηγορίες κατά των αστυνομικών. Ο Freeman είναι μέλος της οργάνωσης DC Ferguson που έχει επεκταθεί τους τελευταίους μήνες και έχει εκφράσει παρόμοια αιτήματα. Επίσης έχει ζητήσει το συμβούλιο της πόλης να αποφανθεί για την κατάργηση των ομάδων αιφνιδιασμού.

Ο σύμβουλος Grosso, στοχεύει στην καλύτερη περισυλλογή στοιχείων και έχει σοβαρό λόγο γι’ αυτό. Στη Νέα Υόρκη, ήταν οι πληροφορίες για τον αριθμό των στάσεων και σωματικών ελέγχων που εν τέλει προκάλεσαν οργή και μεταρρυθμίσεις.

Κι ενώ τα έγγραφα για φυλετικές διακρίσεις των οργανώσεων ACLU και Washington Lawyers’ Committee for Civil Rights (μετ. Επιτροπή Δικηγόρων της Ουάσινγκτον για τα Πολιτικά Δικαιώματα) ώθησαν τους νομοθέτες στην αποποινικοποίηση της μαριχουάνας, δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για τις δράση της αστυνομίας. Μια παλιότερη έρευνα για σταμάτημα των πεζών από αστυνομικούς, είχε βρει πως σε αρκετές μεικτές γειτονιές όπου η πλειονότητα των κατοίκων ήταν λευκοί, οι καταγεγραμμένες δράσεις για σταμάτημα και σωματικό έλεγχο επέδειξαν πως στόχευαν Αφροαμερικανούς.

Η επίδραση των παρευρισκομένων

Η Kanya Bennett ήταν σε άδεια μητρότητας όταν για πρώτη φορά έγινε μάρτυρας αιφνιδιασμού. Είχε δει το αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά στη γειτονιά της στο Deanwood, μια κοινότητα που ζουν κυρίως Αφροαμερικανοί στα ανατολικά του ποταμού Anacostia. Αλλά δεν ποτέ δεν γνώριζε πώς ακριβώς λειτουργούσαν, μέχρι τη μέρα που προσπαθούσε να κοιμήσει το μωρό της κάνοντας κύκλους με το αυτοκίνητό της στο τετράγωνο.

Καθώς οδηγούσε, μια Φθινοπωρινή μέρα του 2013, ένα αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά της έκοψε το δρόμο στην 58η οδό και ξαφνικά μια ομάδα ατόμων πετάχτηκαν έξω. Η πρώτη της αντίδραση ήταν το αίσθημα του φόβου. Υπήρχαν πολλές αναφορές για ληστείες αυτοκινήτων στη γειτονιά και τώρα πίστευε πως μάλλον θα ήταν αυτή το επόμενο θύμα και ”φυσικά ως μια νέα μητέρα που απλά προσπαθεί να κοιμήσει το μωρό της, αυτό είναι μια πολύ τρομακτική σκέψη”, είπε.

Όμως, αντί να κατευθυνθούν προς το αυτοκίνητό της, οι άνδρες που φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα έτρεξαν στον εξωτερικό χώρο μιας πολυκατοικίας όπου έπαιζαν δύο μαύρα αγόρια ηλικίας 13-15 χρονών. Εκείνη την ώρα η Bennett, που εργάζεται στο τμήμα ”εθνικής ποινικής δικαιοσύνης” της οργάνωσης ACLU, συνειδητοποίησε πως ήταν αστυνομικοί και ότι αυτό ήταν αιφνιδιασμός.

”Τους αιφνιδίασαν. Δεν τους πέταξαν στο έδαφος, αλλά τους ακινητοποίησαν και τους έψαξαν. Πριν αγγίξουν τα παιδιά οι αστυνομικοί δεν είπαν κουβέντα. Βλέποντας τις αντιδράσεις των παιδιών στην επιβολή του νόμου, εννοώ πραγματικά φαίνονταν σοκαρισμένα για τη στοχοποίησή τους”.

Σ’ εκείνη τη γεινονιά, είπε, η εγκληματικότητα αποτελεί πρόβλημα, όμως οι γείτονες γνωρίζουν ο ένας τον άλλο. Έχουν υπάρξει αιτήματα για αύξηση της αστυνομικής παρουσίας, αλλά και η προσοχή της αστυνομίας να δίνεται εκεί που πρέπει. Τα μέλη της κοινότητας έχουν κάνει έκκληση για πιο γρήγορη ανταπόκριση σε θέματα που αφορούν κλοπές και εμπρησμούς αυτοκινήτων που είναι προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή. Και θέλουν αστυνομική περιπολία. Όταν μια φορά έβγαινε από το μετρό αργά τη νυχτα, είπε, πως θα της άρεσε να έβλεπε περιπολικά στην περιοχή, κάτι που θα σήμαινε πως υπήρχε περισσότερη προστασία. Αλλά αυτοί που είναι υπο-κάλυψη και αιφνιδιάζουν τους νέους προκαλούν τα αντίθετα αποτελέσματα όσον αφορά την αίσθηση ασφάλειας.

”Ακόμα κι αν δεν είμαι ο στόχος ενός αιφνιδιασμού”, είπε, ”το να γίνεσαι μάρτυρας σε κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές όχι μόνο γι’ αυτούς που παρενοχλούνται αλλά και γι’ αυτούς που ζουν στην περιοχή και δεν θέλουν να δουν να αναπτύσσεται τέτοια δυναμική στις σχέσεις αστυνομίας και κοινότητας”.

(Σημ. δική μου-Σημαντικό είναι να δοθεί σημασία στη χρήση της γλώσσας της τελευταίας πηγής, που αναφέρεται στην παρενόχληση των παιδιών ως επιβολή του νόμου ενώ δεν υπήρχε κάποια παρανομία από μέρους τους και στο ότι θα ήθελε την παρουσία της αστυνομίας την ώρα που περπατούσε αργά τη νύχτα από το μετρό, με βάση την ανασφάλεια και όχι τη διάπραξη κάποιου εγκλήματος που θυματοποίησε την ίδια ή άλλον πεζό στο δρόμο. Νοουμένου ότι εργάζεται στην οργάνωση ACLU, προκαλεί σοκ το ότι δεν γνωριζε πώς λειτουργεί ο αιφνιδιασμός και η αναφορά της σε μια δυναμική που ‘αναπτύσσεται” υποδηλώνει άρνηση στο ότι ο αιφνιδιασμός είναι (ακόμα ένα) αποτέλεσμα της ιστορικής εξέλιξης του ρατσισμού στις Η.Π.Α.)

Πηγή: If you thought stop and frisk was bad, you should know about jump-outs

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

2 ΣΧΟΛΙΑ

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
2 Σχόλια
Most Voted
Newest Oldest
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο