Πρώην κρατούμενος στη Χολότ μιλά για τις εμπειρίες του. (Snapshot από το ντοκυμαντερ/πηγή Guardian).
Το Σεπτέμβρη του 2014 το ανώτατο δικαστήριο στο Ισραήλ αποφάσισε το κλείσιμο του κέντρου κράτησης Χολότ, μέσα σε 90 μέρες. Όμως όσο πλησιάζει το τέλος της προθεσμίας το κέντρο δεν δείχνει κανένα σημάδι πως θα κλείσει. Ένα νέο ντοκυμαντέρ από την Walks of Life Film, δείχνει τη ζωή προσφύγων από το Σουδάν και την Ερυθραία που στάλθηκαν σε αυτό το κέντρο, βαθιά μέσα στην έρημο Negev, σε μια χώρα που τους βλέπει ως «παράνομους εισβολείς».
«O μοναδικός λόγος που μας στέλνουν στη Χολότ είναι επειδή είμαστε από το Σουδάν ή από τη Ερυθραία και είμαστε μαύροι. Γι’ αυτό. Είσαι Σουδανός, πρέπει να πας στη Χολότ. Όχι επειδή είσαι εγκληματίας ή κάτι άλλο. Στέλνουν αυτούς τους ανθρώπους στη φυλακή χωρίς να ακούσουν καν την ιστορία τους. Δεν είναι δίκαιο. Ακόμα κι αν είμαι εγκληματίας, θα έπρεπε να έχω το δικαίωμα υπεράσπισης του εαυτού μου, θα έπρεπε να έχω ένα δικηγόρο να με υπερασπίσει. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει». Μαρτυρία κρατουμένου στη Χολότ.
«Η Ισραηλινή κυβέρνηση με παρακολουθεί. Με ρωτάνε συνέχεια ‘Γιατί είσαι εδώ; Γιατί δεν θέλεις να πας στη χώρα σου;’ Εκεί, λένε. Είσαι σκουπίδι, μου λένε, είσαι σκατά. Μας λένε πως δεν είμαστε καν άνθρωποι. Μας λένε πως πέσαμε από τον ουρανό και προσγειωθήκαμε στο Ισραήλ. Αυτά λένε για μας». Μαρτυρια κρατουμένου στη Χολότ
Η ωμή πραγματικότητα της μεταναστευτικής πολιτικής του Ισρααήλ, ενσαρκώνεται στη Χολότ, ένα κέντρο κράτησης μεταναστών που βρίσκεται στο μέσο της ερήμου Negev, στο νότιο Ισραήλ. Είναι ένα μέρος επ’ αόριστον κράτησης μεταναστών από το Σουδάν και την Ερυθραία, πολλοί από τους οποίους απέδρασαν από το αιματοκύλισμα και την καταδίωξη που επικρατούν στις χώρες καταγωγής τους.
Η Χολότ είναι ο τελευταίος σταθμός της πολιτικής ατζέντας του Ισραήλ όσον αφορά τη μετανάστευση. Μόλις οι αιτητές ασύλου βρεθούν εκεί, παγιδευμένοι και ξεχασμένοι από τον κόσμο, τους παρέχεται η δυνατότητα επαναπατρισμού σε τρίτες χώρες της Αφρικής επί πληρωμή, ένα σχέδιο που ονομάζεται «πακέτο εθελοντικής αποχώρησης».
Ο νόμος που προβλέπει τη φυλάκισή τους στη Χολότ ψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 2012, επιτρέποντας στην κυβέρνηση να μεταφέρει μακροχρόνια «παράνομους» μετανάστες σε κέντρα κράτησης στην έρημο, με χρονικό περιθώριο το ένα έτος, προσφέροντάς τους επιδότηση επαναπατρισμού ύψους $3.500 (£2.100).
Αλλά τον Σεπτέμβριο του 2012, το ανώτατο δικαστήριο διέταξε το κλείσιμο της Χολότ μέσα σε 90 μέρες. Ο δικαστής Fogelman εξήγησε πως η Χολότ παραβιάζει το ανθρώπινο δικαίωμα για αξιοπρέπεια: «αυτοί που εισέρχονται δεν πρέπει να χάνουν ούτε μια ουγκιά του δικαιώματος τους για αξιοπρέπεια, επειδή έφτασαν στη χώρα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο».
Περισσότεροι από 50.000 αιτητές ασύλου έχουν καταφθάσει στο Ισραήλ την τελευταία δεκαετία, μέσα από τα σύνορα με την Αίγυπτο. Αλλά οι εντάσεις όσον αφορά την παρουσία Αφρικανών μεταναστών ήταν πάντοτε στα ύψη: το 2012 ο Πρωθυπουργός της χώρας Βενιαμίν Νετανιάχου προειδοποίησε πως «αυτοί που εισχώρησαν παράνομα και πλημμύρισαν τη χώρα» αποτελούν απειλή κατά της ασφάλειας και της ταυτότητας του Εβραϊκού κράτους.
«Είχα έρθει στο Ισραήλ για να ζητήσω άσυλο και κατέληξα σε ένα καταυλισμό προσφύγων στο Chad για πέντε χρόνια. Καταφέραμε να ξεύγουμε από το Janjaweed και τη γενοκτονία της Σουδανικής κυβέρνησης όταν σκότωναν ανθρώπους και έκαιγαν χωριά».
Μαρτυρία Κρατουμένου
Σε μια ομιλία στις αρχές Δεκεμβρίου, η επίτροπος εσωτερικών και περιβάλλοντος Miri Regev ορκίστηκε πως το κέντρο δεν θα κλείσει στις 22 Δεκεμβρίου όπως διέταξε το ανώτατο δικαστήριο: «Αυτός ο νόμος θα έχει δόντια, αλλά δεν εξαρτάται από τους δικαστές να καθορίσουν τη μεταναστευτική μας πολιτική, αλλά από την εκλεγμένη κυβέρνηση» είπε η Regev.
Κατά τη δημιουργία αυτής της μικρής ταινίας τον Απρίλιο, ακούσαμε νέες μαρτυρίες πολλών πρώην κρατουμένων της Χολότ, που απεγνωσμένοι αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ανατολική Αφρική μόνο και μόνο για να συλληφθούν μετά την άφιξή τους. Τότε, οι μετανάστες είτε φυλακίζονται για προδοσία ή αναξιοπιστία αφού αρχικά είχαν φύγει από τη χώρα τους, ή απλά εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος.
Όλοι οι κρατούμενοι είχαν ζήσει στο Ισραήλ για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Αρκετοί είχαν επιχειρήσεις και μιλούν άπταιστα τα Εβραϊκά, ενώ άλλοι είναι ορφανά παιδιά που μόλις αποφοίτησαν από το λύκειο στο Ισραήλ. Η προφανής τους απογοήτευση με την κατάσταση στην οποία έχουν βρεθεί είναι κατανοητή.
Σύντομα μετά την επίσκεψή μας, περισσότεροι από 800 άνδρες βγήκαν από τη Χολότ και περπάτησαν κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου, κατευθυνόμενοι στα σύνορα με την Αίγυπτο. Απαίτησαν να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες δημοσιεύοντας την ακόλουθη δήλωση: «Έχουμε δώσει το λόγο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα για τα βασικά μας δικαιώματα και δεν θα σταματήσουμε ποτέ, η δικαιοσύνη και η ισότητα θα κρατήσουν για πάντα».
Μαρτυρίες από το βίντεο African migrants in Israel’s Holot centre
Το άρθρο ειναι του Mathew Kay και του Jasper Kay και δημοσιεύθηκε χθες στην εφημερίδα Guardian.
Μετάφραση BlackCat
