Από το blog Detained Voices
Πήγα κατευθείαν στο Βρετανικό Υπουργείο Εσωτερικών και έκανα αίτηση πολιτικού ασύλου. Αυτό που πήρα ήταν φυλάκιση εφτά μηνων: με εξεφτέλισαν, με ταπείνωσαν και με έκαναν να πιστέψω πως δεν είμαι φυσιολογικός επειδή είμαι ομοφυλόφιλος.
Γράφω αυτή την ιστορία για να σας εξηγήσω τα προβλήματά μου που ξεκίνησαν πέρσι το καλοκαίρι όταν πήγα στο Υπουργείο Εσωτερικών και δυστυχώς τα αντιμετωπίζω μέχρι σήμερα. Βρίσκομαι σε κέντρο κράτησης μεταναστών εδώ και εφτά μήνες.
Γεννήθηκα στην Ινδία το 1990. Είμαι ομοφυλόφιλος και έκανα αίτηση πολιτικού ασύλου λόγω της σεξουαλικής μου ταυτότητας. Ο σύντροφός μου που βρίσκεται επίσης σ’ αυτή τη χώρα, κατάγεται από το Πακιστάν και είναι μουσουλμάνος.
Ο σύντροφός μου κι εγώ είμαστε αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλο εδώ και δύο χρόνια. Εϊναι πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον που να μπορείς να εμπιστευτείς στις μέρες μας. Μαζί ολοκληρωθήκαμε πνευματικά και ψυχικά και νιώθουμε και οι δύο πως έχουμε βρει το άλλο μας μισό, πως φτιάχτηκε ο ένας για τον άλλο. Η ζωή μου είναι άδεια χωρίς αυτόν.
Προερχόμαστε από δύο διαφορετικές θρησκείες. Εγώ είμαι Sikh και ο σύντροφός μου μουσουλμάνος. Δεν θέλουμε ποτέ να χωρίσουμε και θέλουμε να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε μέσα από τη σχέση μας και να περνάμε μαζί όσο περισσότερο χρόνο γίνεται.
Οι κοινότητές μας δεν μας δέχονται. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι αποδεκτή στις θρησκείες μας. Οι οργανωμένες αρχές στις κοινοτητές μας δεν μας δέχονται.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο νιώθουμε ασφαλείς, νιώθουμε πως έχουμε δικαιώματα και δεν φοβόμαστε να είμαστε αυτό που είμαστε. Ο σύντροφός μου κι εγώ έχουμε εγκατασταθεί εδώ κι εκείνος δεν μπορεί να έρθει στη Ινδία μαζί μου γιατί είναι Πακιστανός.
Οι παραδοσιακές αντιλήψεις για την ομοφυλοφιλία δεν έχουν αλλάξει στην Ινδία. Οι αντιλήψεις της οικογένειάς μου δεν έχουν αλλάξει. Ο πατέρας μου με έχει απαρνηθεί. Κανείς από την οικογένειά μου δεν θέλει καμία σχέση μαζί μου. Εϊμαι Sikh κι εκεί οι άντρες είναι περήφανοι που είναι άντρες. Δεν αποδέχονται τους ομοφυλόφιλους. Το να έχεις ένα παιδί που είναι ομοφυλόφιλο φέρνει ντροπή σε όλη την οικογένεια και οι γκέι αντιμετωπίζονται ως λεπροί. Ο πατέρας μου είναι ιερέας στον ναό και επειδή είναι υπόλογος σε πολλούς άλλους ανθρώπους δεν πρόκειται ποτέ να με αποδεχτεί. Όσο ήμουν στην Ινδία, φορούσα τουρμπάνι και είχα μακριά μαλλιά, αλλά τα έκοψα όταν ήρθα εδώ.
Ο σύντροφός μου διαμένει στη Βρετανία με εργασιακή visa. Δεν μπορεί να πάει πίσω στο Πακιστάν γιατί ο σεξουαλικός μας προσανατολισμός δεν είναι αποδεκτός και αντιμετωπίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και στην Ινδία. Το ότι έχουμε διαφορετικές θρησκείες δεν είναι επιτρεπτό στη θρησκεία μου. Ακόμα, θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα αν επιχειρήσει να ταξιδέψει στην Ινδία με πακιστανικό διαβατήριο.
Ζήτησα πολιτικό άσυλο πέρσι το καλοκαίρι μέσω της οργάνωσης UKLGIG UK LESBIAN GAY IMMIGRATION GROUP. Πήγα αμέσως στο Υπουργείο Εσωτερικών. Το αίτημά μου απορρίφθηκε μετά από ένα μήνα με τη δικαιολογία πως αν μετακομίσω πίσω στην Ινδία θα μπορώ να ζω μια φυσιολογική ζωή ως ομοφυλόφιλος. Καμία σημασία δεν δόθηκε στο γεγονός πως έχω μια σχέση εδώ και αν επιστρέψω θα υποστώ μεγάλο κακό και η σχέση μου θα τελειώσει.
Το Υπουργείο Εσωτερικών αποδέχτηκε πως είμαι ομοφυλόφιλος. Αλλά ανέφερε πως μπορώ να πάω στην Ινδία και να μετακομίσω εκεί. Τους παρέδωσα πολλά αποδεικτικά στοιχεία που καταδεικνύουν τη σεξουαλικότητά μου αφού είμαι ομοφυλόφιλος ανοιχτά εδώ και τους μίλησα για το φόβο μου για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ομοφυλόφιλοι στην Ινδία. Παρέδωσα απόδειξη για το σύντροφό μου, επιστολή στήριξης από όλους τους ομοφυλόφιλους φίλους μου και την οργάνωση. Όλοι οι φίλοι μου γνωρίζουν πως είμαστε ζευγάρι όπως και η οργάνωση για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.
Ακόμα και στο κέντρο κράτησης αντιμετωπίζω προβλήματα που αφορούν τη σεξουαλική μου ταυτότητα. Πολλές φορές έχω υποβάλλει παράπονα. Αλλά δεν έχω πάρει ποτέ μια ικανοποιητική απάντηση. Έχω επίσης κατάθεση μάρτυρα για την παρενόχληση που βιώνω εδώ.
Βρίσκομαι στο κέντρο κράτησης εφτά μήνες και κανείς εδώ δεν με ακούει και δεν με καταλαβαίνει. Αλήθεια, αυτά είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα της Βρετανίας? Όταν σκέφτομαι πως θα με στείλουν πίσω μου κολλούν στο μυαλό σκέψεις αυτοκτονίας. Φοβάμαι διαρκώς , δεν τρώω ούτε μπορώ να κοιμηθώ. Όσο περισσότερο μένω εδώ η ψυχική μου υγεία χειροτερεύει.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι το μέρος που όλοι έχουν ανθρώπινα δικαιώματα και ζουν μια εύκολη και ελευθερη ζωή σύμφωνα με τις δικές τους επιλογές. Ακόμα και τα ζώα (τα σκυλιά) έχουν δικαιώμα στην ελευθερία. Εγώ γιατί δεν έχω; Αυτά είναι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους; Γιατί μου το κάνουν αυτό; Το λάθος μου ήταν που πήγα κατευθείαν στο Υπουργείο Εξωτερικών και τους έδωσα το διαβατήριό μου. Και λάθος μου επίσης ήταν που γεννήθηκα ομοφυλόφιλος στην Ινδία. Λάθος μου που αγάπησα έναν άνθρωπο από το Πακιστάν που είναι ξένος στην χώρα μου.
Αλήθεια, το Υπουργείο Εσωτερικών γνωρίζει πως είμαι γκέι. Αυτό ήταν λάθος μου. Επειδή με τιμώρησαν έτσι. Ίσως αν δεν ήμουν ομοφυλόφιλος, να μην πήγαινα ποτέ εκεί. Πιστεύω με όλη μου τη δύναμη πως η σχέση μου (άρθρο 8) έχει παραβιαστεί συνεχόμενα με το να με κρατούν εδώ μέσα, μακριά από τον σύντροφό μου.
Δεν είμαι πολύ καλά μορφωμένος γιατί άφησα την οικογένειά μου από νεαρή ηλικία για να ξεφύγω από τη συνεχή παρενόχληση. Έχοντας φύγει από το σπίτι έγινα θύμα της παιδικής κακοποίησης στην Ινδία. Αν με στείλετε πίσω, θα είναι ψυχικός βασανισμός για μένα. Θα είναι σαν να με πετάτε σε αναμένο ηφαίστειο. Δεν θα μπορέσω να ζήσω και θα αυτοκτονήσω.
Ζω μέσα στο κέντρο κράτησης για αρκετό καιρό και έχω εφήμερους φίλους. Ως ομοφυλόφιλο άτομο δεν αντιμετώπισα κανενός είδους παρενόχληση όταν ζούσα ελεύθερος έξω από ‘δώ. Στη χώρα μου με παρενοχλούσαν συνέχεια και στο Λονδίνο απελευθερώθηκα από όλα αυτά. Τώρα νιώθω συνεχώς μια αγωνία και μια νευρικότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας και δυσκολεύομαι να κοιμηθώ τη νύχτα. Έχω χάσει την όρεξή μου. Κλαίω συχνά τη νύχτα στο κρεβάτι μου και νιώθω πολύ κατάπτωση. Νιώθω ταπεινωμένος, βασανισμένος και φοβισμένος συνέχεια.
Αρθρο 8 του ECHR δηλώνει το δικαίωμα σεβασμού στην ιδιωτική και προσωπική ζωή
Όλοι έχουν το δικαιώμα σεβασμού για την ιδιωτική, οικογενειακή ζωή το σπίτι και την αλληλογραφία τους.
Δεν πρέπει να υπάρξει καμία επέμβαση από καμία δημόσια αρχή με την εφαρμογή αυτού εκτός κι αν σύμφωνα με τον νόμο κριθεί αναγκαίο σε μια δημοκρατική κοινωνία για το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας ή την οικονομική ευμάρεια της χώρας, ή την παρεμπόδιση αναταραχών ή εγκληματικότητας, για την προστασία της υγείας και των ηθών ή για την προστασία των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των άλλων.
Πραγματικά πιστεύω πως το άρθρο 8 δεν έχει ισχύσει για μένα και παραβιάζεται συνεχώς αφού δεν μου έχει επιτραπεί να έχω ιδιωτική ζωή με το σύντροφό μου.
Παράνομη κράτηση
Η κράτηση μου εδώ έχει επηρεάσει άμεσα την τη δική μου υγεία αλλά και των φίλων μου, περισσότερο όμως του συντρόφου μου που έχει συνεχώς άγχος και ανησυχίες αυτές τις μέρες. Ο σύντροφός μου έχει κατάθλιψη λόγω των συνθηκών αυτών, που του στερούν την ιδιωτική ζωή και το ξεκίνημα μιας οικογένειας. Δεν θέλει να πάει σε ένα σύμβουλο γιατί αυτό θα επηρεάσει την καριέρα του που έχει πολλές προοπτικές. Η κράτησή μου είναι αδικαιολόγητη.
Ακόμα και το ICIBI βρήκε πως πλέον είναι φυσιολογικό να μην λαμβάνονται υπόψη τα αποδεικτικά στοιχεία και να διατασσεται κράτηση ασχέτως των δικαιωμάτων και των αποδείξεων που καταθέτει ένας άνθρωπος, τροφοδοτώντας μια κουλτούρα που η προκαθορισμένη στάση είναι να βρεθούν αιτίες για να βάλουν κάποιον σε κέντρο κράτησης αντί να μελετήσουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, σύμφωνα με τις δημοσιευμένες διατάξεις.
Η υγεία μου έχει επηρεαστεί λόγω της κράτησης, έχω άγχος όπως επίσης και ο σύντροφός μου και φίλοι μου λόγω της κράτησης μου εδώ. Όταν ήρθα εδώ ήμουν 48 κιλά και τώρα είμαι 43. Έχω τη συνήθεια να μην τρώω λόγω της κατάθλιψης και του άγχους. Στο κέντρο κράτησης είμαι θύμα bullying, κακοποίησης και εξεφτελισμού επειδή είμαι ομοφυλόφιλος. Έχω χάσει την ελευθερία μου τόσο πολύ καιρό που υπάρχουν άμεσες συνέπειες στη σωματική και ψυχική μου υγεία. Επειδή δεν είμαι σίγουρος πότε θα ελευθερωθώ από το κέντρο κράτησης κι αν θα ξαναδώ το σύντροφο και τους φίλους μου. Ξεκίνησα να έχω κρίσεις πανικού πρόσφατα που έχουν κακη επίδραση στην ψυχική μου ευημερία.
Στις 29 Ιανουαρίου 2015 με μετακίνησαν και με πήραν μακριά από το Λονδίνο και μακριά από το σύντροφό μου. Ο σύντροφός μου και οι φίλοι μου βρίσκονται στο Λονδίνο. Δεν μπορούν να έρθουν εδώ και δεν είναι εύκολο να με συναντήσουν.
Είμαι στο κέντρο κράτησης εδώ και εφτά μήνες. Αλήθεια, δεν θέλω να χάσω το μυαλό μου. Έχω και πρόβλημα υγείας με κίνδυνο την εσωτερική αιμοραγία. Αλλά κανείς δεν είναι εδώ για να με φροντίσει. Έχω ραντεβού με το γιατρό τον Απρίλιο ίσως όμως το καθυστερήσουν. Απλά θέλω να σας ρωτήσω: πότε θα τελειώσει η τιμωρία μου; Για πόσο ακόμα θα καταφέρω να επιβιώνω; Ο σύντροφός μου είναι εδώ. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν. Ο σύντροφός μου δεν μπορεί να έρθει στην Ινδία έχοντας πακιστανική εθνικότητα.
Στην Ινδία δεν έχω οικογένεια ούτε φίλους. Που θα πάω όταν με στείλουν πίσω; Επικοινώνησα με οργανώσεις για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων εκεί, όπως το NAZ Project και το UDAAN Organization αλλά δεν μου εδωσαν κάποια ικανοποιητική απάντηση. Έστειλα email και στον οργανισμό INDIAN HUMAN RIGHT και στην αρχή μου απάντησαν, αλλά όταν τους ρώτησα με ποιό τρόπο προστατεύουν τους ομοφυλόφιλους και ποιά δικαιώματά τους αναγνωρίζετε, δεν επικοινώνησαν ξανά μαζί μου. Τότε τους έστειλα ειδήσεις για τους Ινδούς ομοφυλόφιλους: τι λέει γι’ αυτούς η κυβέρνηση, ο δήμαρχος της Goa, το κόμμα BJP (Bharti Janta party) και ο πρωθυπουργός της Ινδίας. Όλοι αυτοί θέλουν να μας κάνουν φυσιολογικούς με ιατρικές ή άλλες μεθόδους. Δεν είμαι λοιπόν φυσιολογικός; Έχω επίσης καινούρια αποδεικτικά και επιστολές στήριξης από τους ομοφυλόφιλους φίλους μου.
Το Υπουργείο Εσωτερικών έκανε λάθος στην υπόθεσή μου
Η υπεύθυνη για την υπόθεσή μου, είπε πως μπορώ να συνεχίσω τη σχέση μου εξ’ αποστάσεως αν ο σύντροφός μου παραμείνει εδώ. Είπε πως υπάρχουν πλέον μοντέρνοι τρόποι επικοινωνίας skype, tango, SMS chat, κλπ που θα μας βοηθήσουν να συνεχίσουμε τη σχέση μας. Αλήθεια, δεν γνωρίζω τον ορισμό της σχέσης γι΄αυτή τη γυναίκα.
Με ρώτησαν ποιές φωτογραφίες έχω με το σύντροφό μου. Τις ίδιες φωτογραφίες με τους αλλους γκέι φίλους μου. Αυτό δεν δίνει βαρύτητα για την υπόθεση μου. Εννοούσαν πως ήθελαν να δουν πορνογραφικό υλικό που δεν μπορούσα να τους δείξω. Το να είσαι ομοφυλόφιλος δεν σημαίνει πως δεν σέβεσαι τον εαυτό σου. Και σύμφωνα με το Ευρωπαϊκο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιώμάτων, δεν χρειάζεται κανείς ομοφυλόφιλος να δώσει τέτοια στοιχεία στο υπουργείο εσωτερικών για να αποδείξει τη σεξουαλική του ταυτότητα.
Μου είπαν τότε να πάει ο σύντροφός μου στο Πακιστάν αφού είναι πολυταξιδεμένος και μετά να κανονίσει να πάει στην Ινδία να βρει. Πως ; Αν είναι τόσο εύκολο ας τα κανονίσει το Υπουργείο Εσωτερικών και ας εγγυηθεί πως ο σύντροφός μου όντως θα φτάσει στην Ινδία. Το υπουργείο έχει κάνει πολλά λάθη. Η υπόθεσή μου όμως εξακολουθεί να είναι δυνατή.
Και εγώ και ο σύντροφός μου υποφέρουμε με το χωρισμό μας που προκλήθηκε από το τμήμα μετανάστευσης. Τώρα έχουμε μια βαθιά σχέση και δέσμευση και ο χωρισμός αυτός μας σκοτώνει γιατί μας στερεί τη ζωή μας. Είμαστε άδειες ψυχές, μακριά ο ένας από τον άλλο. Οι συνθήκες κράτησης εδώ προκαλούν μεγάλη ψυχική ωδύνη και στους δύο.
Κανείς δεν ξέρει τι προβλήματα αντιμετωπίζω καθημερινά στο κέντρο κράτησης, όπου η ασιατική κοινότητα μου συμπεριφέρεται σαν να μην είναι φυσιολογικός. Με βλέπουν και ποτέ δεν λένε ”γκέι”, δεν εχω πρόβλημα κάποιος να με αποκαλέσει ”γκέι”, χρησιμοποιούν όμως φτηνές και χυδαίες λέξεις γιατί πιθανώς δεν ξέρουν τι σημαίνει να είσαι γκέι. Το μόνο που ξέρουν είναι πως οι ομοφυλόφυλοι δεν είναι φυσιολογικοί.
Πού μπορώ να ζητήσω βοήθεια. Μπορώ παρακαλώ από εσας? Η τιμωρία μου δεν έχει τελειώσει. Έξι μήνες έχουν ήδη ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με το υπουργείο εσωτερικών ο κανόνας λέει πως μπορεί να μείνω εδώ μέχρι ένα χρόνο. Σκέφτομαι πως αν δεν ήμουν ομοφυλόφιλος, ίσως να μην πήγαινα ποτέ στο υπουργείο εσωτερικών να ζητησω άσυλο απευθείας. Είμαι ομοφυλόφιλος γι’ αυτό βιώνω αυτή την τιμωρία. Χωρίς τον σύντροφό μου. Σας ρωτώ: πού και ποιός νόμος λέει πως αν δεν ζεις στο ίδιο σπίτι και δεν είσαι παντρεμένος, δεν είσαι πραγματικό ζευγάρι;
Οι συνθήκες στο κέντρο κράτησης είναι πολύ κακές. Είμαι ένας ομοφυλόφιλος σε κέντρο κράτησης εδώ και πολύ καιρό. Κάθε μέρα αντιμετωπίζω καινούρια προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη σεξουαλικότητά μου. Στην Ινδία είχα υποστεί βασανισμό. Το ίδιο έχει συμβει στο κέντρο κράτησης πολλές φορές. Γιατί; Επειδή είμαι ομοφυλόφιλος. Θέλω να ζήσω τη ζωή μου με το σύντροφό μου, ευτυχισμένα, ελευθερα, χωρίς φόβο και ταπείνωση.
Μετάφραση: BlackCat
