Την Παρασκευή 27 Μαρτιου στις 4:30μμ θα προβληθεί στην ελεύθερη αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 η ταινία «Άπληστον Κέρδος» του σκηνοθέτη Γιάννη Καρυπίδη.
Η ΕΡΤ3 εκπέμπει στο ψηφιακό κανάλι 50 και στο ertopen.com/tv
Η ταινία πραγματεύεται μια δεκαπενταετία αγώνων για τη γη, τον αέρα και το νερό, από τους κατοίκους της Βόρειας Ελλάδας, ενάντια στους σύγχρονους χρυσοθήρες.
Η ιστορία και το περιεχόμενο του κινήματος κατά της εξόρυξης και της μεταλλουργίας χρυσού ξεδιπλώνεται καθώς μιλούν πρόσωπα από τις τοπικές κοινωνίες που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ενημέρωση, την αφύπνιση και την δικτύωση των τοπικών κινημάτων.
Με αφορμή την προβολή από την ΕΡΤ3, ο σκηνοθέτης Γιάννης Καρυπίδης απάντησε σε μια σειρά ερωτήσεων για την ταινία αλλά και τα κινήματα ενάντια στις εξορύξεις:
– Τί σημαίνουν τα ορυχεία και η μεταλλουργία χρυσού για τους κατοίκους της Β. Ελλάδας; Πώς οι τοπικές κοινωνίες προσλαμβάνουν αυτές τις δραστηριότητες;
– Οι τοπικές κοινωνίες, στην περίπτωση της εξόρυξης και μεταλλουργίας χρυσού, λειτούργησαν και σαν τοπικές και σαν κοινωνίες.
Τοπικές, γιατί προέταξαν την σωτηρία του τόπου τους από τις όντως καταστροφικές μεταλλευτικές δραστηριότητες και αγωνίζονται γι’αυτό.
Στην περίπτωση της Θράκης αυτό αποτυπώνεται τόσο στις κατά καιρούς μαζικότατες εκδηλώσεις αντίθεσης «στο χρυσό θάνατο» όσο και στις σχεδόν ομόφωνες αποφάσεις όλων των αυτοδιοικητικών οργάνων κάθε βαθμού, σε βάθος δεκαπενταετίας.
Η περίπτωση της Χαλκιδικής, λόγω της ομηρίας των εργαζομένων στην εταιρεία, εμφανίζει διαφορετικά χαρακτηριστικά αλλά εκτός απο τις γνωστές στο πανελλήνιο, και όχι μόνο, κινητοποιήσεις των αντιδρώντων στο έγκλημα στις Σκουριές, είχαμε πρόσφατα και την ανάδειξη στη δημοτική αρχή ενός ψηφοδελτίου που συγκροτήθηκε με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, μαζικότατες, βάζοντας τέρμα στην απόλυτη κυριαρχία της εταιρείας για δεκαετίες.
Και εδώ οι δυναμικές κινητοποιήσεις και η αποτροπή της καταστροφής έρχονται από αρκετά χρόνια πίσω.
Κοινωνίες, γιατί για πρώτη φορά υπερβαίνοντας πολιτικούς, ταξικούς, κοινωνικούς, θρησκευτικούς και πάσης φύσεως διαχωρισμούς, διεκδίκησαν το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτές για το μέλλον του τόπου τους, αρνούμενες να περιοριστούν στο σήμερα και αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τις επερχόμενες γενεές.
– Το «Άπληστον Κέρδος» βασίζεται σε δύο προσωπικές αφηγήσεις ανθρώπων που μάχονται τις εξορύξεις με προσωπικό κόστος. Αλλά κερδίζουν κάτι, ως πρόσωπα, ως άνθρωποι, απ’ αυτήν τους την δράση;
– Αναμφισβήτητα ναι. Και μάλιστα πολλά. Είδα την αγωνία στα πρόσωπά τους αλλά είδα και άπειρη ικανοποίηση.
Είδα τι σημαίνει αφοσίωση σ’ έναν σκοπό, ολοκληρωτικό δόσιμο σε κάτι που σε υπερβαίνει και αξίζει τον κόπο, νοηματοδοτεί την ύπαρξη. Ο Τόλης Παπαγεωργίου, ο βασικός αφηγητής, λέει χαρακτηριστικά ότι το σπουδαιότερο πράγμα από τον πολύχρονο αυτόν αγώνα ήταν οι άνθρωποι που γνώρισε.
– Εσύ προσωπικά, κέρδισες κάτι από την διαδικασία της δημιουργίας αυτής της ταινίας;
– Έκανα πολλά βήματα στο να δαμάσω τον εγωισμό μου απ’ τη μια, και βρέθηκα στην καρδιά ενός γνήσιου, ακηδεμόνευτου, από τα κάτω χτισμένου, νικηφόρου κινήματος από την άλλη.
– Πώς νομίζεις ότι διαφέρουν οι αντιλήψεις των εταιρειών απ’ αυτές των αντιστεκόμενων περί «κοινωνίας», περί «κοινού καλού»;
– Εάν οι εταιρείες δεν ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για το κέρδος – και μάλιστα με άπληστο τρόπο – και κάθονταν να λογαριάσουν ανθρώπους και ανθρώπινες αξίες, δεν θα ήταν εταιρείες. Είναι στη «φύση» τους.
Οι αντιστεκόμενες κοινωνίες, πάλι, ριζοσπαστικοποιούνται – και δεν εννοώ πολιτικά αλλά κυρίως ότι θέτουν επί τάπητος το ζήτημα των επερχόμενων γενεών, μιλάνε για τα παιδιά τους και για τα εγγόνια τους.
– Πού νομίζεις ότι βρίσκεται το σύνορο (όπου και διεξάγεται η μάχη) ανάμεσα στο όφελος των ανθρώπινων οντοτήτων και το συμφέρον μιας οικονομικής οντότητας;
– Ο αγώνας ανάμεσα στην «εταιρεία» και τις τοπικές κοινωνίες είναι εκατονταετής: τόσο διαρκούν τα συμβόλαια παραχώρησης. Η όποια σημερινή μας νίκη θα ειναι πύρρειος, αν δεν αφήσει παρακαταθήκη για τους επόμενους. Απέναντι στην απληστία αντιτάσσεται η αγάπη για τον τόπο, η αξιοπρέπεια και μια αίσθηση ανθρωπιάς. Η μητέρα των μαχών στην συγκυρία πάντως είναι οι Σκουριές.
