Ο ΑΓΙΟΣ ΒΟΛΟΝΤΙΑ
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=snUehA6b4R0","width":"800","height":"450"}
Κράτος Βαλκανία.
Πόλη Αιθερία.
Ο Παυσανίας, ο εξηνταπεντάχρονος άστεγος με το πλούσιο μαλλί και την γενειάδα καθόταν γύρω από το βαρέλι με την φωτιά. Οι φλόγες φώτιζαν το υγρό από την βροχή στενάκι. Τριγύρω του ένα μάτσο μπόμπιρες σχημάτιζαν έναν κύκλο και τον άκουγαν σχεδόν θαρρείς, με θρησκευτική ευλάβεια.
-Οι πολυεθνικές, με πολιτικό εργαλείο τον νεο-φιλελευθερισμό αποκτούσαν συνεχώς δύναμη. Ο Τσόμσκι έγραφε από την δεκαετία του 90 πως άρχισαν να ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη και να κοινωνικοποιούνται τα χρέη. Οι πολιτικοί τις βοήθησαν να αποκτήσουν τόση δύναμη ώστε στο τέλος αυτές παραγκώνισαν και τους ίδιους και ανέλαβαν μόνες τους την διακυβέρνηση των χωρών.
Τα παιδάκια τον κοίταξαν στα μάτια. Ο Παυσανίας δάκρυσε.
-Μας πήραν την ζωή οι μπάσταρδοι, είπε, και αμέσως συνοφρυώθηκε ζητώντας συγγνώμη για τις άσχημες εκφράσεις.
-Και οι παλιές μαφίες; ρώτησε ένας πιτσιρικάς.
-Οι ξεπουλήμενοι με τα πιστόλια; ρώτησε ο Παυσανίας και συνέχισε: οι πολυεθνικές αποκτώντας δύναμη ήθελαν να αποικιοποιήσουν ολοένα και περισσότερες δραστηριότητες των κοινωνιών. Ακόμα και τις εγκληματικές. Πρότειναν στις συμμορίες και τις μαφίες να ενταχθούν ως υπάλληλοι στις εταιρείες τους. Να δέρνουν και να σκοτώνουν για λογαριασμό των οικονομικών καρτέλ και των τραστ και όχι των Νονών. Οι Νονοί μετατράπηκαν σε κάτι σαν προιστάμενοι των εγκληματικών δραστηριοτήτων. Κάποιοι Νονοί δέχτηκαν. Κάποιοι όχι. Αυτοί που αρνήθηκαν αντιμετώπισαν μια ολομέτωπη επίθεση από την στρατικοποιημένη πλέον αστυνομία, τις πολυεθνικές και τις συμμορίες που εντάχτηκαν στο νέο καθεστώς. Αντιστάθηκαν αλλά δεν άντεξαν για πολύ. Οι περισσότερες συμμορίες προδόθηκαν εκ των έσω και πέσανε.
Ένας άλλος πιτσιρικάς σήκωσε το χέρι του σαν να ήταν στο σχολείο. Ο Παυσανίας του έγνεψε έκανε νεύμα να μιλήσει.
-Και ο Βολόντια; Πότε ήρθε ο Βολόντια;
-Την πιο σκοτεινή και κατάλληλη ίσως στιγμή! Εμφανίστηκε όταν τα κινήματα είχαν εξαφανιστεί, εξαιτίας των μικροπολιτικών τους διαφορών και της σφοδρής επίθεσης του νέου κράτους. Η απογοήτευση είχε ήδη κυριαρχήσει σε όλο τον λαό. Η μοιρολατρία είχε γίνει καθεστώς εντός των παροικιών αστέγων μέσα στην πόλη. Ο κόσμος είχε πάψει να ελπίζει και άρχισε να παρακαλάει σχεδόν για μια σφαίρα από την αστυνομία ή τις συμμορίες. Η δουλεία είχε γίνει τρόπος ζωής. Θα μπορούσες να πεις πως το μυαλό του Βολόντια ήταν το τελευταίο αμόλυντο σε έναν κόσμο όπου οι φτωχοί άρχισαν να φοβούνται την ζωή και να επιζητούν τον θάνατο. Τότε εμφανίστηκε… Από το πουθενά… Χωρίς να έχει κανένα συμφέρον και πρόσφερε μια μικρή δικαιολογία για ζωή.
-Τι ακριβώς έκανε; ρώτησε ένα ακόμη πιτσιρίκι.
-Πυροβόλησε δυο φορές. Μια φορά για να σκοτώσει και μια δεύτερη για να σιγουρέψει πως το θύμα του δεν θα σηκωθεί ξανά όρθιο.
Επεισόδιο 4
Κεφάλαιο 1
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=YKy4riaOBMk","width":"800","height":"450"}
Η βροχή και ο αέρας τάραζαν μέσα στην νύχτα την ησυχία της Ιθώμης. Ο Βολόντια στριφογυρνούσε πάνω στο κρεββάτι του. Στον ύπνο του έβλεπε την κοπέλα του, αυτήν που σκοτώσαν οι μπράβοι του καθεστώτος όταν πήγαν να κάνουν έξωση στην μητέρα του. Το όνειρο του έμοιαζε τόσο «ζωντανό». Κάποια στιγμή τινάχτηκε από το κρεββάτι του. Αντίκρισε την Μπέσα να τον κοιτάζει.
-Τρίτη νύχτα είναι που σου συμβαίνει, του είπε.
-Καλά είμαι, είπε σκουπίζοντας τον ιδρώτα του ο Βολόντια.
Η Αλβανίδα πλησίασε το κρεββάτι και έσκυψε από πάνω του.
-Κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσεις για να ξαλαφρώσεις, του είπε.
-Σου ‘πα φιλενάδα. Καλά είμαι, απάντησε κακόκεφος ο Βολόντια.
-Να ξέρεις πάντως, αν θες να μιλήσεις εγώ εδώ τριγύρω θα ‘μαι, του είπε η Μπέσα φιλώντας τον στο μέτωπο, μετά του έκλεισε το μάτι, του χαμογέλασε και κατευθύνθηκε σε ένα άλλο δωμάτιο του ερειπωμένου διαμερίσματος όπου περνούσαν την νύχτα.
Σε μια καρέκλα καθόταν ο Παυσανίας.
-Τι συμβαίνει; ρώτησε ανέκφραστος.
-Εφιάλτες. Παραμιλάει στον ύπνο του και ξυπνάει λουσμένος στον ιδρώτα, απάντησε η Αλβανίδα.
Ο Παυσανίας σηκώθηκε να φύγει. Κοντοστάθηκε λίγο στην πόρτα και είπε:
-Του τύχανε πολλά μαζεμένα τελευταία.
-Ο κόσμος ήδη αρχίζει να τον θεωρεί ως μια κάποια ελπίδα.
-Άγιο!
-Κατά ένα τρόπο ναι, είπε η Αλβανίδα.
-Θέλουμε να πιστεύει σε Αγίους ο κόσμος; ρώτησε ο Παυσανίας.
-Αλληγορικά το εννοούν.
Ο Παυσανίας ξεφύσησε πριν βγει από το δωμάτιο.
Μερικά λεπτά μετά περνούσε μπροστά από την ανοιχτή πόρτα του δωματίου της Μπέσα ο Βολόντια φορώντας ένα μπουφάν με κουκούλα. Η Αλβανίδα σηκώθηκε όρθια.
-Βολόντια! του φώναξε.
Αυτός κοντοστάθηκε και την κοίταξε.
-Που πας; Έξω γίνεται χαλασμός, του είπε.
-Πέσε κοιμήσου, της είπε και συνέχισε τον δρόμο του.
Σε λίγο περπατούσε μέσα στην βρόχη. Πίσω του πέφτανε κεραυνοί. Η Μπέσα φορώντας μια κοντή φούστα, μπότες και ένα αδιάβροχο με κουκούλα τον παρακολουθούσε αθόρυβα
Κεφάλαιο 2
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=2ZKkCH5jrSM","width":"800","height":"450"}
Προσπέρασε έναν άστεγο και χαιρετήθηκαν πριν κατευθυνθεί προς κάτι σύρματα που χώριζαν την Ιθώμη από την Αιθερία.
Η Μπέσα πήρε μια βαθιά ανάσα αναλογιζόμενη πόσο επικίνδυνο ήταν να κυκλοφορεί μόνος στην Ιθώμη. Έβγαλε από την τσέπη της το κινητό της. Προσπάθησε να τηλεφωνήσει στον Παυσανία αλλά δεν είχε σήμα. Κοίταξε αριστερά και δεξιά μήπως βρει κάποιον έμπιστο να τον ειδοποιήσει αλλά η περιοχή ήταν έρημη.
Ο Βολόντια τώρα περνούσε την γραμμή και έμπαινε στην Αιθερία. Η Μπέσα τον ακολούθησε από απόσταση ασφαλείας.
Περπάτησε όλο το κέντρο της πόλης και μπήκε σε μια φτωχογειτονιά.
Κάθισε και άναψε τσιγάρο. Η Μπέσα τον παρακολουθούσε καλυπτόμενη πίσω από μια γωνία. Αποφασίσε να πάει να του μιλήσει όταν ένας Αφγανός πιτσιρικάς έσπασε την ησυχία της νύχτας περνώντας ακριβώς μπροστά από τον Βολόντια τρέχοντας. Πριν προλάβει να αντιληφθεί ο Βολόντια τι έγινε είδε μια παρέα 10 ξυρισμένων να φτάνουν τρέχοντας τον Αφγανό και να τον εγκλωβίζουν στη γωνία ενός καταστήματος. Οι ξυρισμένοι είχαν κάνει έναν κύκλο γύρω από τον Αφγανό και τον γρονθοκοπούσαν. Ο μικρός έπεσε κάτω και έφερε τα χέρια στο κεφάλι του προσπαθώντας να καλυφτεί από τα χτυπήματα. Κάποια στιγμή ο επικεφαλής της ομάδας των σκίνχεντ έβγαλε έναν σουγιά και τον κάρφωσε με δύναμη στην πλάτη του πιτσιρικά.
Ο Βολόντια είχε σηκωθεί και έτρεχε προς το μέρος τους. Οι ξυρισμένοι τον αντελήφθησαν και ετοιμάστηκαν να του επιτεθούν. Σταμάτησε. Σε δευτερόλεπτα ζύγιασε την κατάσταση και κατάλαβε πως δεν μπορούσε να τα βάλει στα ίσια μαζί τους. Τράβηξε από το μπουφάν του το πιστόλι του και τους σημάδεψε.
Η Μπέσα έτρεξε και στάθηκε δίπλα του βγάζοντας το δικό της πιστόλι σημαδεύοντας κι αυτή τους φασίστες.
Ο επικεφαλής τους μίλησε πρώτος.
-Μπάτσοι είστε; Νοιάζεστε για τον λαθρομετανάστη περισσότερο από ότι νοιάζεστε για τους συμπαριώτες σας;
-Να του ρίξω να τελειώνουμε; ψιθύρισε ο Βολόντια.
-Το παιδί! Αιμοράγει. Προέχει να το πάμε στο νοσοκόμειο.
Ο Βολόντια κοίταξε τον επικεφαλής και φώναξε:
-Το πάρτυ τέλειωσε παιδιά, δρόμο τώρα!
Ο επικεφαλής κοίταξε τον Βολόντια και αφού έφτυσε κάτω πήρε την ομάδα του και έφυγαν.
Ο Βολόντια κοίταξε την Μπέσα.
-Πήγαινε στο παιδί, εγώ θα βρω αμάξι, του είπε και έτρεξε προς ένα παρκαρισμένο αμάξι.
Ο Βολόντια έτρεξε προς το μέρος που βρισκόταν σωριασμένος ο πιτσιρικάς.
Γονάτισε και τον κοίταξε.
-Φιλαράκο! κάνε κουράγιο φιλαράκο.
Το αφγανάκι έκλαιγε.
-Φοβάμαι… του ψιθύρισε.
Ο Βολόντια ένιωθε να του τελειώνουν τα επιχειρήματα που θα δίναν κουράγιο στον μικρό πριν τελικά αποφασίσει να πει:
-Έχεις ακουστά τον Βολόντια; Τον Άγιο;
Ο μικρός κούνησε το κεφάλι.
-Αν υπήρχε, είπε στον Βολόντια, θα με είχε σώσει από αυτούς σήμερα.
Ο Βολόντια του χαμογέλασε.
-Έχεις την τύχη να του μιλάς.
Ο μικρός αν και πονούσε χαμογέλασε.
Το παλιό αμάξι φρέναρε απότομα μπροστά τους. Η Μπέσα βγήκε έξω και με γρήγορες κινήσεις άνοιξε την πίσω πόρτα.
-Γρήγορα, εδώ κοντά έχει νοσοκομείο, φώναξε στον Βολόντια που είχε πάρει στα χέρια τον μικρό.
Σε λίγα λεπτά το κλεμένο αμάξι ξεχύνοταν στους δρόμους με κατεύθυνση το νοσοκομείο. Η Μπέσα καθώς οδηγούσε κοίταξε από τον καθρέφτη τον Βολόντια που κρατούσε τον μικρό αγκαλιά στο πίσω κάθισμα.
-Θα μας ζητήσουν λεφτά για να τον δεχτούν.
Ο Βολόντια την κοίταξε απορημένος πριν αυτή συμπληρώσει:
-Στο νοσοκομείο…
-Ας φτάσουμε και θα δούμε τι θα κάνουμε.
Κεφάλαιο 3
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=Rh5NV-Lyzok","width":"800","height":"450"}
Οι νοσηλευτές είχαν τοποθετήσει τον μικρό σε ένα φορείο και τρέχανε προς το χειρουργείο.
Ο μεγαλογιατρός κοντοστάθηκε μπροστά στον Βολόντια και την Μπέσα.
-Θες να πιστέψω πως είναι ο γιος του Αφγανού πρέσβη και σεις μέλη της ασφάλειας του;
-Πήραμε τηλέφωνο και ειδοποιήσαμε την πρεσβεία, απάντησε ο Βολόντια, σε λίγο θα καταφτάσει ο πατέρας του εδώ και θα το επιβεβαιώσεις.
Ο γιατρός τον κοίταξε με πονηρό βλέμμα.
-Θα ήθελα να το επιβεβαιώσω και ο ίδιος προσωπικά, τους απάντησε, έδωσα εντολή στην γραμματέα μου να πάρει τηλέφωνο στην πρεσβεία και σύμφωνα με τον νόμο ειδοποιήσαμε και την αστυνομία ως οφείλαμε.
-Ωραία, απάντησε ο Βολόντια, ο μικρός όμως έχει χάσει πολύ αίμα, δεν θα έπρεπε να είσαι στο χειρουργείο τώρα αντί να συζητάς μαζί μας;
-Το γνωρίζετε πως αν δεν πληρωθούμε πριν προσφέρουμε υπηρεσίες υγείας μπορεί να χάσουμε ακόμη και την άδεια μας; Και μιας και εσείς δεν έχετε 4.000 ευρώ πάνω σας όπως μου είπατε θα πρέπει να περιμένω μια επιβεβαίωση από την αστυνομία ή κάποιον από την πρεσβεία με τα λεφτά.
Ο Βολόντια κοίταξε την Μπέσα, μετά κοίταξε έξω τον δρόμο που είχε σχεδόν πλημμυρίσει από την βροχή που συνέχιζε να πέφτει και ξαναγύρισε το βλέμμα του προς την Μπέσα.
-Θα χρειαστεί να περπατήσω στο νερό τελικά, της είπε.
Η Μπέσα πήγε να αντιδράσει αλλά πριν προλάβει είδε τον Βολόντια να τραβάει το πιστόλι του και να το ακουμπάει στο μέτωπο του γιατρού.
-Θαύμα πρώτο κομπογιαννίτη! μόλις απέκτησες δεύτερη αγωνία από το να χάσεις την άδεια σου.
Ο γιατρός πήγε να φωνάξει αλλά ο Βολόντια του έριξε μια μπουνιά στο στομάχι αναγκάζοντάς τον να διπλωθεί.
-Εδώ εκτός από την ζωή του μικρού διακυβεύεται και η ζωή σου.
-Σε λίγο θα έρθει η αστυνομία. Δεν θα γλιτώσεις, είπε ο γιατρός.
-Αυτό ήθελα να σου πω, ψιθύρισε η Μπέσα.
-Καιρός να δικαιολογήσουμε την αγιοσύνη μας, είπε ο Βολόντια γελώντας.
-Εσύ! είπε και άρπαξε από τον γιακά τον γιατρό, μπαίνουμε μαζί στο χειρουργείο και σώζεις αυτό το παιδί ή σου φυτεύω δυο σφαίρες.
Ο γιατρός κούνησε φοβισμένος το κεφάλι του.
Ο Βολόντια γύρισε προς την Μπέσα.
-Μη μου ζητήσεις να φύγω, του είπε η Αλβανίδα.
-Θα σ’ ανάγκαζα να φύγεις, αλλά πρέπει να σώσουμε τον μικρό πρώτα απ’ τον θάνατο και μετά απ’ την σύλληψη.
-Τι σκέφτεσαι;
-Κλείδωσε όλες τις εισόδους και πάρε όμηρους τους εργαζόμενους εδώ μέσα.
-Τους εργαζόμενους Βολόντια;
-Μην τους λυπάσαι. Θα σε κάρφωναν για πέντε ευρώ στο καθεστώς. Τους έχω ζήσει και τους ξέρω.
-Θα κρατήσουμε αθώους ανθρώπους ομήρους;
-Για την ώρα ναι. Αν δεν θέλουμε να μπουκάρουν οι μπάτσοι.
-Βολόντια;
-Μπέσα; Δεν έχουμε χρόνο. Εμπιστεύσου με αν θες να ζήσει ο μικρούλης.
Σε λίγη ώρα η Μπέσα είχε κλειδώσει όλες τις πόρτες και με την απειλή του πιστολιού είχε μαζέψει όλους τους γιατρούς και τους νοσηλευτές στον πρώτο όροφο του νοσοκομείου.
Ο Βολόντια και ο γιατρός μπήκαν στο χειρουργείο. Πριν αναλάβει τον μικρό ο γιατρός ο Άγιος του κάρφωσε στο μέτωπο το όπλο του.
-Αυτό το παιδί είναι ο πρόεδρος της χώρας. Ή το σώζεις ή πεθαίνεις, του είπε.
Ο γιατρός κούνησε το κεφάλι του και ξεκίνησε την εγχείρηση.
Ο Βολόντια βγήκε έξω από το χειρουργείο, στον άδειο πλέον διάδρομο και έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του. Πήρε μερικά νούμερα και μετά μίλησε.
-Λευτέρη; Είσαι με τον Παυσανία; ρώτησε και συνέχισε, έμπλεξα. Είμαι σε ένα νοσοκομείο με μπάτσους απ’ έξω και κρατάω ομήρους μερικούς εργαζόμενους και θελω να φυγαδεύσω έναν πιτσιρικά αφγανό που έπεσε θύμα ναζιστικής επίθεσης.
Από την άλλη άκρη της γραμμής ο Λευτέρης απάντησε:
-Μαλάκα χάζεψες; Μόνο με θαύμα μπορείς να ξεφύγεις από εκεί.
-Σ’ αυτό το θαύμα ελπίζουμε.
-Ελπίζουμε; εκτός από το αφγανάκι ποιος άλλος είναι μαζί σου;
-Η Μπέσα.
-Έμπλεξες και την Μπέσα;
-Ειδοποιήσε τον Παυσανία να μου ετοιμάσει ένα θαύμα, ειδάλλως…χάρηκα που σας γνώρισα.
Κεφάλαιο 4
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=v5k21U6hUeg","width":"800","height":"450"}
Μισή ώρα αργότερα ο Παυσανίας οδηγούσε το κλεμμένο φορτηγό μέσα στην συνοικία με τις βίλες του προέδρου και των υπουργών του. Από πίσω του ακολουθούσε ο Λευτέρης με μια κλεμμένη Πόρσε Καγιέν. Το τηλέφωνό του χτύπησε και το σήκωσε. Ήταν ο Βολόντια.
-Σας ζήτησα ένα θαύμα και σεις τον παίζεται! φώναξε ο Βολόντια αγχωμένος, η περιοχή έχει ζωστεί από μπάτσους και ακόμη δεν είδα κάποιον να επιχειρεί να διαπραγματευτεί μαζί μου.
-Τι να διαπραγματευτούν ρε μαλάκα; Δεν έχεις κάποιον που να αξίζει εκεί μεσα παρά μόνο κάτι φασίστες γιατρούς υπηρέτες του συστήματος και μερικούς ασθενείς και εργαζόμενους
-Και θα τους σκοτώσω αν κάνουν πως μπαίνουν.
-Και δεν τους νοιάζει όμως καθόλου. Είναι όλοι τους αναλώσιμοι για το σύστημα.
-Και σεις τι κάνετε;
-Προσπαθούμε να σου φέρουμε ένα δωράκι που να αξίζει να διαπραγματευτείς για αυτό άσε με να κάνω την δουλειά μου μαλάκα, του ‘πε ο Λευτέρης και του ‘κλεισε το τηλέφωνο.
Μετά κορνάρησε στον Παυσανία και το φορτηγό μπροστά του σταμάτησε σε μια διασταύρωση. Η Πόρσε το πλησίασε και ο Λευτέρης άνοιξε το παράθυρο του συνοδηγού.
-Είσαι σίγουρος πως θα περάσουν από εδώ; ρώτησε ο Παυσανίας τον Λευτέρη.
-Κατά 99% θα χουν πάει στο πάρτυ του βιομήχανου. Σε λίγο πρέπει να επιστρέφει ο υπουργός με την γυναίκα του σπίτι. Θα περάσω απέναντι στην διασταύρωση που θα ‘χω καλύτερη θέα. Μόλις σου κορνάρω σημαίνει πως θα ‘ρχονται. Πρόσεξε μη τους σκοτώσεις! Νεκροί δεν θα ωφελήσουν σε κάτι.
-Το ‘χω ξανακάνει, απάντησε ο Παυσανίας.
-Πότε;
-Σε μια άλλη ζωή.
Η Πόρσε πέρασε απέναντι στην διασταύρωση και ο Λευτέρης πάρκαρε και περίμενε. Από το βάθος του δρόμου φάνηκαν φώτα αμαξιού μέσα στην καταιγίδα.
Μόλις το αμάξι πλησίασε αρκετά ο Λευτέρης πάτησε την κόρνα του. Ο Παυσανίας μάρσαρε με το γκάζι το φορτηγό και άφησε απότομα τον συμπλέκτη. Το όχημα έπεσε με δύναμη πάνω στην μαύρη Μερσεντές παρασύροντάς την αρκετά μέτρα.
Ο Λευτέρης βγήκε κρατώντας ένα ούζι στα χέρια. Πλησίασε το τρακαρισμένο όχημα από την θέση του συνοδηγού. Αντίκρισε τον σωματοφύλακα του υπουργού που άνοιγε χτυπημένος την πόρτα.
-Γειά σου ομορφούλη, του είπε και τον πολυβόλησε.
Αμέσως μετά σημάδεψε προς τον οδηγό αλλά κατέβασε το όπλο αντικρίζοντας το άψυχο σώμα του καρφωμένο στο τιμόνι. Στράφηκε στα πίσω καθίσματα όπου αντίκρισε έναν κάτωχρο υπουργό.
-Γαμώτο, δεν έπαθες τίποτα; μονολόγησε.
-Σας παρακαλώ, η γυναίκα μου χτύπησε.
-Οι αερόσακοι γιατί δεν δουλέψανε, αναρωτήθηκε ο Παυσανίας όπου έτρεξε με τα πόδια ως το σημείο κρατώντας μια κοντόκανη.
-Αυτό σε καίει τώρα; απάντησε ο Λευτέρης που άνοιγε την πίσω πόρτα.
-Σας παρακαλώ, να καλέσουμε βοήθεια, ακούστηκε η φωνή του υπουργού.
Ο Παυσανίας τον έπιασε από τον γιακά και του έχωσε την κοντόκανη στο μέτωπο.
-Οι αερόσακοι γιατί δεν δούλεψανε; τον ρώτησε.
-Ποιοι αερόσακοι; απάντησε ο υπουργός, περικοπές!
-Αν είναι δυνατόν! Φτάσανε να κάνουν περικοπές στον εαυτό τους οι τσιγγούνηδες, φώναξε ο Παυσανίας.
-Γάμα τους αερόσακους! είπε ο Λευτέρης που έσκυψε και εξέτασε την λιπόθυμη και χτυπημένη κυρία υπουργού… Πρέπει να μεταφερθεί άμεσα σε νοσοκομείο, είπε κοιτώντας τον υπουργό.
Ο κατάχλωμος σύζυγος κούνησε το κεφάλι του.
-Έχετε κινητό κύριε υπουργέ; ρώτησε ο Λευτέρης, καλέστε αμέσως για βοήθεια!
-Μπορώ να καλέσω να έρθει ελικόπτερο αμέσως.
-Κάντε το!
Ο υπουργός κάλεσε και έδωσε εντολή. Κλείνοντας το τηλέφωνό του ρώτησε τους δυο άντρες:
-Γιατί το κάνατε αυτό; Σκοτώσατε τους άντρες μου και νοιάζεστε για μένα και την ζωή της γυναίκας μου;
-Κάποιοι μέσα από την κυβέρνηση κύριε υπουργέ σας βάλανε στο στόχαστρο. Κάποιοι φίλοι σας μας ειδοποιήσαν πως αυτοί οι δυο άντρες θα σας ξεπαστρεύανε σήμερα και μετά θα φορτώνανε την δολοφονία σε τρομοκράτες.
-Τι λέτε τώρα, διαμαρτυρήθηκε ο υπουργός.
-Αν ζήσετε σήμερα θα λάβετε έναν φάκελο από τους φίλους σας στις υπηρεσίες ασφαλείας όπου καταδεικνύουν πως ο υπουργός υγείας έστησε όλο το σκηνικό γιατί εποφθαλμιά την θέση σας, απάντησε ο Παυσανίας.
Ο ήχος από το ελικόπτερο ακούστηκε από μακριά.
-Θα πρέπει να φύγουμε, είπε ο Λευτέρης, θα πρέπει να σας τραυματίσουμε για να μπορέσετε να νοσηλευτείτε φρουρούμενος στο νοσοκομείο, ειδάλλως θα κοιτάξουν οι αντίπαλοι σας να σας φάνε πριν βγει η νύχτα.
-Τι;
-Είναι για το καλό σας, είπε ο Παυσανίας και του ρίξε με ένα πιστόλι που έβγαλε από το μπουφάν του στο γόνατο.
-Να θυμάστε, ο υπουργός υγείας είναι εχθρός σας.
Λιγά λεπτά αργότερα το ελικόπτερο προσγειωνόταν έξω από το νοσοκομείο. Το μέρος ήταν γεμάτο αστυνομικούς.
Ο υπουργός υγείας ο ίδιος, έτρεξε και άνοιξε το πορτάκι του ελικοπτέρου.
-Θεέ μου! Αναφώνησε.
-Πρέπει να νοσηλευτούμε, φώναξε ο τραυματισμένος υπουργός.
-Γιώργο αδύνατον, τρομοκράτες έχουν καταλάβει το κτίριο. Οι αστυνομικοί ετοιμάζουν τώρα έφοδο.
Ο τραυματισμένος υπουργός θυμήθηκε τα λόγια του Παυσανία και του Λευτέρη. Το πρόσωπο του σκλήρυνε.
-Δεν με νοιάζει. Η σφαίρα χτύπησε φλέβα. Μέχρι να τελειώσουν οι μπάτσοι την δουλειά θα τα ‘χω φτύσει.
-Μα θα σε κρατήσουν όμηρο. Θα ‘ναι πλήγμα για την κυβέρνηση.
-Εγώ είμαι υπουργός δημόσιας τάξης και ‘γω διατάζω.
-Θα πρέπει να ενημερώσω τον πρόεδρο.
-Κάνε ότι θες! Εγώ μπαίνω μέσα.
Ο Βολόντια κοιτούσε από το τζάμι στον διάδρομο του πρώτου ορόφου τα τεκταινόμενα στο προαύλιο του νοσοκομείου όταν χτύπησε το τηλέφωνο του.
-Έλα μαλάκα, έφτασε το δωράκι σου; ρώτησε ο Λευτέρης.
-Ένα ελικόπτερο ήρθε.
-Θα σου ζητήσουν να νοσηλευτεί ο υπουργός δημόσιας τάξης και η γυναίκα του. Να δεχτείς. Θα ‘ναι οι μόνοι όμηροι που ίσως αξίζουν κάτι.
Ο Βολόντια έκλεισε το τηλέφωνο.
Εκείνη την ώρα ο μεγαλογιατρός έβγαινε από το χειρουργείο.
Ο Άγιος γύρισε και τον κοίταξε.
-Ο μικρός είναι καλά, είπε ο γιατρός, εγώ εξαιτίας σου έχασα την δουλειά μου σώζοντας τον!
-Άντε και γαμήσου! είπε ο Βολόντια, τράβηξε το πιστόλι του και του ρίξε δυο φορές στην κοιλιά.
Μετά μπήκε στο χειρουργείο. Ο μικρός ήταν ακόμα ναρκωμένος
-Σε πόση ώρα θα συνέλθει; ρώτησε δυο γιατρούς.
-Σε καμιά ώρα.
-Θαύμα δεύτερο, μονολόγησε πριν ρωτήσει τους γιατρούς, και θα μπορεί να μετακινηθεί;
-Ούτε να το σκέφτεσαι. Θα χρειαστεί τουλάχιστον μια βδομάδα νοσηλείας. Μπορεί να μολυνθεί η πληγή αν μετακινηθεί.
Ο Βολόντια ξαναβγήκε έξω. Η Μπέσα τον πλησίασε.
-Τι έγινε; τον ρώτησε.
-Πρέπει να φύγουμε, όμως δεν μπορούμε να αφήσουμε τον μικρό εδώ.
-Θα τον πάρουμε μαζί μας.
-Πρέπει να νοσηλευτεί μια βδομάδα τουλάχιστον αλλιώς μπορεί να μολυνθεί το τραύμα του.
Η Μπέσα έμεινε σκεφτική.
Εκείνη την ώρα από το μέσα γραφείο χτύπησε το τηλέφωνο.
Ο Βολόντια πλησίασε και το σήκωσε. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο αρχηγός της αστυνομίας.
-Πρέπει να γίνει εισαγωγή δυο ατόμων που χρήζουν άμεσης…
-Πλάκα μου κάνεις; Φώναξε ο Βολόντια, έχουμε κάνει κατάληψη στο νοσοκομείο αν δεν το κατάλαβες.
-Και θα αφήσεις δυο τραυματισμένα άτομα να πεθάνουν;
Ο Βολόντια παρέστησε για λίγο τον σκεπτικό.
-Να πλησιάσουν ως την είσοδο. Μόνοι τους. Αν είναι κανένα κόλπο θα το πληρώσετε πολύ ακριβά, είπε τελικά με δήθεν απειλητικό ύφος.
Ο αρχηγός της αστυνομίας έκλεισε το τηλέφωνο και στράφηκε προς τον υπουργό υγείας κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά.
Μερικά λεπτά αργότερα άντρες τον ΕΚΑΜ μετέφεραν ως την είσοδο τον υπουργό και την γυναίκα του και ύστερα αποχωρούσαν συντεταγμένα προς τα πίσω.
Οκτώ νοσηλευτές ανοίξαν τις πόρτες της κεντρικής εισόδου και με φορείο έφεραν εντός του νοσοκομείου το τραυματισμένο ζευγάρι. Καθώς τους μετέφεραν από τον διάδρομο προς το χειρουργείο είδαν τον Βολόντια με την Μπέσα να στέκονται μπροστά τους. Οι νοσηλευτές κοντοστάθηκαν.
-Αφήστε μας για λίγο μόνους, είπε ατάραχος ο Βολόντια.
Ένας νοσηλετής προσπάθησε να ψελλίσει:
-Χρήζουν άμεσης εισαγωγής στο χειρουργείο, η κατάσταση τους είναι σοβαρή…
-Δεν σε είδα να ανησυχείς νωρίτερα για το αφγανάκι τόσο πολύ, του φώναξε διακόπτοντάς τον η Μπέσα.
Ο νοσηλευτής στράφηκε προς τον Βολόντια που τον κοιτούσε ατάραχος.
-Λένε πως είσαι ο Άγιος των φτωχών.Πως βοηθάς κόσμο. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χάσει πολύ αίμα, κάνω έκκληση στον ανθρωπισμό σου.
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=RmFah6AqolQ","width":"800","height":"450"}
Ο Βολόντια έκανε μερικά βήματα και τον πλησίασε. Έβγαλε το πιστόλι του και το έφερε κοντά στο πρόσωπο του νοσηλευτή.
-Το βλέπεις αυτό; έτσι δεν είναι; Πριν κάποιες ώρες κάναμε έκκληση στον ανθρωπισμό σας αλλά μας ζητούσατε λεφτά και αν δεν είχα πάνω μου αυτό, έκανε δείχνοντας το όπλο του, το παιδάκι τώρα εκεί μέσα θα ήταν νεκρό. Γι’ αυτό μην με πιέζεις πολύ και άσε με δυο λεπτά με αυτούς εδώ.
-Μα και εγώ φτωχός είμαι, απολογήθηκε ο νοσηλευτής.
Ο Βολόντια έστρεψε το όπλο στην κοιλιά του νοσηλευτή και πάτησε την σκανδάλη, μετά τον άρπαξε απο τα μαλλιά και τον έσυρε ως έξω στο προαύλιο. Παράτησε το άψυχο σώμα του εκεί
Κοίταξε προς την μεριά των μπάτσων και των δημοσιογράφων που κοιτούσαν αποσβολωμένοι.
-Μόλις είχατε τον πρώτο σας νεκρό. Αν δεν κάνετε ότι σας πω θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Μετά ξαναμπήκε μέσα στο νοσοκομείο και πλησίασε τον υπουργό με την γυναίκα του.
-Καλώς ήλθατε στο απαλλοτριωμένο νοσοκομείο μας κύριε υπουργέ. Ελπίζω να ευχαριστηθείτε την φιλοξενία μας και να κάνετε ότι σας πω αν θέλετε να βγείτε ζωντανός από δω μέσα.
Το ζευγάρι τον κοιτούσε φοβισμένα.
Απο μια στέγη σε ένα κτίριο ένα χιλιόμετρα μακριά ο Παυσανίας κοτούσε τον εξωτερικό χώρο του νοσοκομείου.
-Πώς τα βλέπεις τα πράγματα; ρώτησε ο Λευτέρης που καθόταν λίγο πιο πίσω του.
-Οι μπάτσοι έχουν πιάσει όλα τα πόστα. Ακόμα και με τον υπουργό όμηρο θα ναι δύσκολο να ξεφύγει.
-Θα ‘χουμε δύσκολη νύχτα.
-Και ακόμη δυσκολότερο πρωινό.
Ο Βολόντια κοιτούσε από το παράθυρο του νοσοκομείου σκεπτικός το πλήθος των αστυνομικών και των δημοσιογράφων που ήταν κάτω στο προαύλιο. Η Μπέσα πλησίασε πίσω του και έφερε το χέρι της στον ώμο του.
-Αν μ’ άκουγες και δεν έβγαινες απόψε δεν θα ‘χαμε μπλέξει έτσι, του είπε.
Εκείνος της απάντησε συνεχίζοντας να κοιτάει από το παράθυρο.
-Αν δεν έβγαινα το Αφγανάκι θα ήταν τώρα νεκρό.
Η Μπέσα κούνησε το κεφάλι της συμφωνώντας. Ο Βολόντια γύρισε και την κοίταξε. Αυτή έφερε τα χέρια της στα μάγουλά του. Δίστασε για μια στιγμή.
-Το ξέρεις πως από αυτό το μπλέξιμο ίσως να μην βγούμε και οι δυο μας ζωντανοί, της είπε.
-Αν δεν μπλέκαμε το Αφγανάκι τώρα ίσως να μην ζούσε, του απάντησε και χαμογέλασε, εσύ το είπες μόλις τώρα.
Τα πρόσωπά τους ήρθαν κοντά και τα χείλη τους ενώθηκαν
Το κινητό τηλέφωνο του υπουργού υγειάς χτυπούσε. Το σήκωσε και το έφερε στο αυτί του. Ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
-Με τον υπουργό δημόσιας τάξης όμηρο του Βολόντια το υπουργικό συμβούλιο αναθέτει σε σένα την διοίκηση του υπουργείου, του είπε.
Ο υπουργός ένιωσε μια ικανοποίηση
-Πως θέλετε να χειριστώ το ζήτημα;
-Δεν θα ήμασταν αρνητικοί στο ενδέχομενο να ξεμπερδεύουμε μια και καλή με τον ψευτοάγιο των φτωχών, είπε ο πρωθυπουργός και έκανε μια μικρή παύση πριν συμπληρώσει,το κόστος είτε σε υλικό επίπεδο είτε σε έμψυχο μας είναι αδιάφορο.
Ο υπουργός υγείας και δημόσιας τάξης πλέον, έκλεισε το τηλέφωνο. Τα λόγια -οι εντολές του πρωθυπουργού ήταν πλέον σαφείς. Θα έπρεπε να βγει ο Βολόντια από την μέση ακόμα και αν χρειαζόταν να ισοπεδώσουν το νοσοκομείο και να πετσοκόψουν όλους τους ομήρους.
Ο αρχηγός της αστυνομίας μαζί με τον διοικητή των ΕΚΑΜ τον πλησίασαν. Ο υπουργός τους κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=Snd-TpL-AGQ","width":"800","height":"450"}
Ο Παυσανίας στεκόταν ακόμα στην ταράτσα του κτιρίου και κοιτούσε με τα κυάλια του προς το νοσοκομείο.
-Κάτι πάει στραβά, είπε στον Λευτέρη.
-Τι συμβαίνει;
Ο Παυσανίας έβλεπε μέσα από τα κυάλια του, αστυνομικούς να αποκλείουν την περιοχή και άντρες των ΕΚΑΜ να δοκιμάζουν την εξάρτησή τους όπως έκαναν πριν από κάθε επέμβαση.
Απομάκρυνε τα κυάλια από τα μάτια του και κοίταξε με αγωνία τον σύντροφο του λέγοντας:
-Υπάρχει κινητικότητα. Έντονη κινητικότητα.
Ο Λευτέρης αμέσως έβγαλε το κινητό του και πήρε τον Βολόντια. Βλαστήμησε και το έκλεισε.
-Μπλοκάραν τα κινητά τηλέφωνα.
-Ετοιμάζουν επέμβαση, διαπίστωσε ο Παυσανίας. Πάμε στο αμάξι γρήγορα.
Με μιας και οι δυο τους μπήκαν στο κλιμακοστάσιο και άρχισαν να κατεβαίνουν τους ορόφους της πολυκατοικίας με σκοπό να φτάσουν στο αμάξι και να κατευθυνθούν προς το νοσοκομείο μην γνωρίζοντας όμως πως θα δρούσαν φτάνοντας εκεί.
Ένας νοσηλευτής πλησίασε τον Βολόντια κρατώντας ένα φορητό τηλέφωνο.
-Είναι ο υπουργός, του είπε.
Ο Βολόντια το πήρε και το έφερε στο αυτί του χωρίς να μιλήσει.
-Έχεις ένα μέλος της κυβέρνησης, έναν σημαντικό όμηρο!
-Και την γυναίκα του, συμπλήρωσε ο Βολόντια.
-Η γυναίκα του δεν μετράει για μας και τώρα πλέον δεν μετράει ούτε ο πρώην υπουργός.
-Πρώην;
-Μόλις ανέλαβα εγώ το χαρτοφυλάκιο του, οπότε πρακτικά μας είναι άχρηστος ο όμηρος σου.
Ο Βολόντια “πάγωσε”. Ο υπουργός συνέχισε:
-Ο διοικητής των ΕΚΑΜ θέλει να σου πει δυο λόγια.
Απο την άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε η φωνή του διοικητή.
-Λένε πως είσαι ο Άγιος των φτωχών;
-Έτσι λένε.
-Σε πέντε λεπτά έρχομαι για σένα και δεν θα λογαριάσω τους ομήρους σου, αν χρειαστεί θα τους πετσοκόψω έναν-έναν μέχρι να φτάσω σε σένα. Και θα φτάσω!
-Θα σε περιμένω, του ‘πε ο Βολόντια και άνοιξε το παράθυρο του πρώτου ορόφου και εκσφεδόνισε την συσκευή η οποία έπεσε και έσπασε μπροστά στα πόδια του διοικητή των ΕΚΑΜ.
Αυτός κοίταξε τον αρχηγό της αστυνομίας ο οποίος του έκανε νόημα να δοθεί η διαταγή για την εισβολή
Ο Βολόντια κοίταξε την Μπέσα.
-Τα άκουσα όλα, του είπε και όπλισε το πιστόλι της.
-Δεν θα δώσουμε μάχη Μπέσα. Δεν μπορώ να θυσιάσω ακόμη και υποταγμένους σε μια τέτοια μάχη.
-Τι λες; θα μας σκοτώσουν έτσι και αλλιώς.
-Ας πεθάνουμε καθαροί τότε.
Η Μπέσα πήγε να διαφωνήσει νευριασμένη, αλλά ο Βολόντια έφερε τα χέρια του στο κεφάλι της και της χάιδεψε τα μάγουλα.
-Έχω κάνει πολύ κακό σε κόσμο που δεν έφταιγε, δεν μπορώ να το συνεχίσω αυτό. Έλα μαζί μου.
Διέσχισαν τον διάδρομο και μπήκαν στην πτέρυγα όπου είχαν κλειδωμένους τους ασθενείς και τους συγγενείς τους.
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=agLb5mdX7LQ","width":"800","height":"450"}
Ο Βολόντια έβγαλε το όπλο του και τους το έδειξε.
-Μόλις μίλησα με τον υπουργό και τον διοικητή των ΕΚΑΜ. Με διαβεβαίωσαν πως με θέλουν νεκρό πάση θυσία. Δεν θα διστάσουν μάλιστα να θυσιάσουν και τους ομήρους για να φτάσουν σε μένα. Αυτό σημαίνει πως για διαφορετικούς λόγους είστε άχρηστοι σε μένα και στην εξουσία. Μπορούμε να κάνουμε μια συμφωνία αν σας έχει μείνει λίγο φιλότιμο. Ή λοιπόν σας βάζω σαν ασπίδα και δίνω μάχη με τα ΕΚΑΜ τα οποία εισβάλλουν από στιγμή σε στιγμή ή παραδίνομαι αν όμως συμφωνήσουμε πως θα καλύψετε την Μπέσα παρουσιάζοντας την ως επισκέπτρια συγγενή κάποιου αρρώστου.
-Δε θα το δεχτώ αυτό ποτέ, φώναξε διαμαρτυρόμενη η Μπέσα.
Ο Βολόντια γύρισε και την κοίταξε, λέγοντάς της ψιθυρίζοντας:
-Θα το δεχτείς για να γλιτώσεις εσύ τον θάνατο. Εγώ το πολύ να καταλήξω σε κάποια φυλακή απ΄όπου ίσως μπορέσεις μαζί με τον τετραπέρατο Παυσανία και τον δαιμόνιο Λευτέρη να με ελευθερώσετε κάποτε. Μετά στράφηκε πάλι στους φοβισμένους ομήρους του:
-Λοιπόν έχουμε συμφωνία;
Ένας από τους ασθενείς σηκώθηκε και πήρε τον λόγο.
-Λέγομαι Αναστάσιος Βασιλείου και έχετε τον λόγο μας πως θα καλύψουμε το κορίτσι.
Ο Βολόντια τον πλησίασε και του έδωσε το χέρι. Επισφράγησαν την συμφωνία με τη χειραψία τους
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=qiB98Wbsdlo","width":"800","height":"450"}
Το αμάξι του Λευτέρη διέσχιζε τους δρόμους της Αιθερίας μέσα στην βροχή.
Στο προαύλιο του νοσοκομείου τα ΕΚΑΜ αναπτύσσονταν και ήταν πλέον έτοιμα να εισβάλλουν από όλες τις πλευρές εντός του.
Ελικόπτερα της αστυνομίας με προβολείς και ελεύθερους σκοπευτές πετούσαν πάνω από την περιοχή.
Περιπολικά και μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας είχαν αποκλείσει τον χώρο σε μια περίμετρο πεντακοσίων μέτρων.
Οι πόρτες του νοσοκομείου ανοίξαν ξαφνικά. Η φιγούρα ενός άντρα φάνηκε να διαβαίνει την είσοδο και να βγαίνει έξω στην βροχή.
Οι άντρες των ειδικών δυνάμεων και οι αστυνομικοί ξοπίσω τους τον σημαδεύαν.
Στο χέρι του κρατούσε ένα πιστόλι. Το σήκωσε ψηλά πάνω από το κεφάλι του και φώναξε:
-Είμαι ο Βολόντια, γνωστός και ως ο “Άγιος των Φτωχών”. Βγήκα για να παραδοθώ, είπε, και άφησε το πιστόλι του να πέσει κάτω στο βρεγμένο τσιμέντο.
Ο διοικητής των ΕΚΑΜ ούρλιαξε μέσα στην μπόρα και οι άντρες του πυροβόλησαν εναντίον του. Ο Άγιος των φτωχών δέχτηκε δύο σφαίρες στο στέρνο και σωριάστηκε κάτω.
Αμέσως οι μπάτσοι τον κυκλώσαν συνεχίζοντας να τον σημαδεύουν.
Εκείνη την στιγμή σχεδόν κουτσαίνοντας βγήκε ένας ηλικιώμενος ασθενής με πιτζάμες στο προαύλιο φωνάζοντας:
-Λέγομαι Αναστάσιος Βασιλείου! νοσηλεύομαι στο νοσοκομείο. Η συνεργάτιδά του η Αλβανίδα είναι μέσα.
Μερικά λεπτά αργότερα οι άντρες των ΕΚΑΜ βγάζαν την Μπέσα δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες τραβώντας την από τα μαλλιά και χυπώντας την.
Το αμάξι με το Λευτέρη και τον Παυσανία έφτανε στα όρια της περιμέτρου όπου ήταν μαζεμένος κόσμος.
Ο Λευτέρης έφτιαξε την τραγιάσκα του και βγήκε έξω να ανακατευτεί με τον κόσμο.
-Τι έγινε; ρώτησε κάποιους παρευρισκόμενους.
-Σκότωσαν το κάθαρμα τον Βολόντια και συνέλαβαν την συνεργάτιδα του.
Το βλέμμα του Λευτέρη πάγωσε. Ψιθύρησε για να μην δώσει στόχο:
-Αυτό το τέλος τους άξιζε!
Το ασθενοφόρο συνοδεία αστυνομικών ξεκινούσε για το στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου και θα επιβεβαιωνόταν ο θάνατος του Βολόντια. Το σώμα του βρισκόταν σε ένα φορείο εντός του.
Καθώς διέσχιζε μια γέφυρα για να βγει στην περιφεριακή οδό αυτή κατέρρευσε παρασύροντας στο κενό το όχημα και τα περιπολικά. Από κάτω ένοπλοι με φουλάρια στα κεφάλια πλησίασαν τα οχήματα και άρχισαν να πυροβολούν όσους βρισκόταν μέσα σε αυτά. Μόνο όταν σιγουρεύτηκαν πως όλοι οι “συνοδοί” του σώματος του Βολόντια ήταν νεκροί, ανοίξαν την πόρτα του ασθενοφόρου.
Ο Καπετάν Βαλερύ πλησίασε και κοίταξε το άψυχο σώμα στο φορείο.
-Δυστυχώς δεν προλάβαμε να τον γνωρίσουμε ζωντανό, θα τον τιμήσουμε νεκρό, είπε στους άντρες του.
-Πάρτε τον!
Καθώς τέσσερις άντρες με φουλάρια πήγαν να σηκώσουν το φορείο, το χέρι του Βολόντια έπιασε το χέρι ενός από αυτούς στον καρπό και το έσφιξε.
-Ποιοι είστε, ρώτησε ο Βολόντια με όση δύναμη μπόρεσε να συγκεντρώσει.
Ο Καπετάν Βαλερύ τον πλησίασε και του χαμογέλασε:
-Είσαι πράγματι Άγιος, για να ζεις…
-Πού με πάτε;
-Κάπου Βόρεια, κάπου όπου θα φροντίσουμε να ζήσεις!
-Πού;
-Το μέρος κάποτε ήταν γνωστό ως “σύνορα Ουκρανίας-Ρωσίας” σήμερα είναι γνωστό ως “απελευθερωμένες πόλεις κράτη”.
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=TkhqixMJd_s","width":"800","height":"450"}
Ο Αναστάσιος Βασιλείου είχε τρεις μήνες που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Τα απογεύματα περνούσε τις ώρες του στο καφενείο της φτωχογειτονιάς του παίζοντας τάβλι ή πρέφα με άλλους γείτονές του. Μετά έπαιρνε τον δρόμο προς το σπίτι του. Ήταν καλός σύζυγος. Αγαπούσε τα παιδιά του και στην ζωή του υπήρξε αυτό που αποκαλούν “δουλευταράς”.
Καθώς περπατούσε μέσα στην βροχή προς το σπίτι του εκείνο το σούρουπο, ένας τύπος με τραγιάσκα τον πλησίασε από πίσω. Τέντωσε το χέρι του, του ακούμπησε το πιστόλι του στον σβέρκο και πίεσε δυο φορές την σκανδάλη.
Ο “έντιμος” ανθρωπάκος έπεσε στο βρεγμένο οδόστρωμα νεκρός. Ο τύπος με την τραγιάσκα πέταξε ένα χαρτί πάνω στο άψυχο σώμα που έγραφε “Ο Άγιος Βολόντια ζει”. Έστρεψε το σώμα του προς την αντίθετη κατεύθυνση και με ήρεμο βήμα απομακρύνθηκε.
Τέλος
{"video":"https://www.youtube.com/watch?v=B76ClgybXxU","width":"800","height":"450"}
η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Μ.Χ.
για να διαβάσεται όλα τα επεισόδια του “Άγιος Βολόντια” κάντε κλικ εδώ
