Τι γνωρίζουμε για τα εγκλήματα μίσους κατά των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες;

Τα εγκλήματα μίσους κατά των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες αποκορυφώνονται μετά την οικονομική κρίση του 2008 στη Βρετανία (cps 2014)

της BlackCat

Ογδόντα εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής αναπηρία. Οι βίαιες επιθέσεις κατά των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι πλέον γεγονός στη γηραιά ήπειρο, όμως σε χώρες όπως η Ελλάδα που χαρακτηρίζονται από έλλειψη δομών αντιμετώπισης και πρόληψης κατά των διακρίσεων και της βίας που στοχοποιούν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, οι συνθήκες αυτές συντελούν στη διαιώνιση του φαινομένου, στην ελλιπή πληροφόρηση και την έλλειψη κοινωνικού διαλόγου γύρω από το ζήτημα. Κι ενώ σε χώρες με καλύτερη ποιότητα κοινωνικών παροχών υπάρχει ένα πιο περιεκτικό και σαφές νομοθετικό πλαίσιο όπως και λειτουργία αρμόδιων οργανώσεων, φαίνεται πως η επιρροή των Μ.Μ.Ε. είναι καθοριστική στην καταπολέμιση ή την άυξηση των εγκλημάτων μίσους. 

Νομοθετικό Πλαίσιο

Στην Αγγλία, το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο αναγνωρίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες ως ευάλωτη κοινωνική κατηγορία λόγω διαδεδομένων προκαταλήψεων που μπορούν να λειτουργήσoυν ως κίνητρο για βίαιες και μη επιθέσεις. Ως αποτέλεσμα μια επίθεση κατά ατόμου με ειδικές ανάγκες δρα ως επιβαρυντικός παράγοντας και οδηγεί στην αύξηση της ποινής του δράστη (σύμφωνα με το Νόμο Ποινικής Δικαιοσύνης 2003 παρ. 145 και 146). Αυτό ισχύει και για άλλες ομάδες ανθρώπων που λόγω προκαταλήψεων γύρω από τη σεξουαλική ταυτότητα ή τον προσανατολισμό, στοχοποιούνται μεμονομένα ή ομαδικά. ‘Ομως από τις 349 καταδικαστικές αποφάσεις του 2012-2013, μόνο στις εφτά περιπτώσεις είχε ληφθεί υπόψη η αναπηρία ως επιβαρυντικός παράγοντας.

Στην Ελλάδα η σχετικά πρόσφατη νομοθεσία που αφορά εγκλήματα μίσους αρχικά περιορίστηκε στον ορισμό αυτών που υποκινούνται από ρατσιστικό και θρησκευτικό μίσος ( 3719/2008). Κι ενώ με τροπολογία (66) του 2013 η έννοια του εγκλήματος μίσους διευρύνθηκε περιλαμβάνοντας την εθνικότητα, τη φυλή, το χρώμα, τη γενετήσια προέλευση, το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, η ελληνική νομοθεσία δεν αναγνωρίζει τα άτομα με ειδικές ανάγκες ως ευάλωτη κατηγορία και τις κοινωνικές προκαταλήψεις ως πιθανό κινητρο. Συνεπως, το νομικό πλαίσιο λειτουργεί υπέρ του δράστη, αφού δεν υπάρχει περίπτωση επιβάρυνσης της ποινής του, δρα ανεπαρκώς ως προς την προστασία των θυμάτων και σε κοινωνικό επίπεδο συνδιαμορφώνει μια αντίληψη γύρω από τα εγκλήματα μίσους που δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.

 

Ποσοτικές μετρήσεις

Παρόλο που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καθορίζει ως έγκλημα μίσους τις εχθρικές συμπεριφορές που πηγάζουν από κοινωνικές προκαταλήψεις, αναγνωρίζει πως πολύ λίγα κράτη έχουν αναπτύξει κάποιου είδους στρατηγική για την εξάλειψη του φαινομένου. Ακόμα λιγότερα κράτη ασχολούνται με την καταμέτρηση των περιστατικών αυτών, την εφαρμογή μεθόδων  προτροπής των θυμάτων για καταγγελία επιθέσεων και διακρίσεων, την ανάπτυξη υπηρεσιών στήριξης των θυμάτων και μεθόδων σωφρονισμού των θυτών. Όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις: στη Σουηδία υπάρχει Ευρωπαϊκός Επίτροπος για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, από το 2001. Ενώ ο ρόλος του επιτρόπου ήταν αρχικά καθαρά συμβουλευτικός, πλέον περιλαμβάνει την αξιολόγιση μετρήσεων σχετικά με τα πιο πάνω για να διασφαλίσει πως η χώρα σέβεται και λειτουργεί με βάση τους κανονισμούς των Ηνωμένων Εθνών.

Στην Ελλάδα, η Επιτροπή Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας, δημοσίευσε στοιχεία για 166 εγκλήματα μίσους που έλαβαν χώρα μέσα στο 2013. Από τα περιστατικά αυτά, τα 134 αφορούσαν μετανάστες, ενώ 22 ήταν επιθέσεις κατά ατόμων Λ.Ο.Α.Τ. και ένα κατά συνηγόρου θύματος. Συνολικά, τα θύματα ήταν πάνω από 320 άτομα. Στην αναφορά αυτή δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για εγκλήματα μίσους κατά των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Στην Αγγλια και Ουαλία, 62,000 ανθρωποι αντιμετωπίζουν διακρίσεις λόγω της αναπηρίας τους κάθε χρόνο. Σε άρθρο της Huffington Post UK, αναφέρεται αύξηση 33% των εγκλημάτων μίσους που στρέφονται κατά των ατόμων με ειδικές ανάγκες στην περίοδο 2011-2012, ενώ τον Ιανουάριο του 2015 η Express έκανε λόγο για στατιστικές του Υπουργείου Δικαιοσύνης που καταδεικνύουν αύξηση 213% στην εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων. Επειδή τα εγκλήματα μίσους αποτελούν σοβαρή απειλή για τη σωματική υγεία και ψυχική υγεία των θυμάτων, αφού τα περισσότερα ανάγονται σε προσωπικές επιθέσεις, είναι σημαντικό να ληφθούν περεταίρω μέτρα για την καταπολέμηση του φαινομένου.

b2ap3_thumbnail_20150423-143411.png

(Εγκληματα κατά προσώπου αναφέρουν κατά κύριο λόγο τα θύματα εγκλημάτων μίσους – crown prosecution statistics 2014)

Η αρμόδια Μ.Κ.Ο. Disability Hate Crime έχει δημοσιεύσει τις ακόλουθες στατιστικές:
⦁    90% των ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες έχουν γίνει θύματα παρενόχλησης ή bullying.
⦁    47% έχουν βιώσει εκφοβισμό ή επίθεση λόγω της αναπηρίας τους.
⦁    Από αυτό το 47%, το 35% κακοποιήθηκε, το 18% ήταν θύματα κλοπής και το 15% ο δράστης τα έφτυσε.
⦁    Το 20% των ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες βιώνουν επιθέσεις σε εβδομαδιαία βάση ή και συχνότερα.
⦁    Το 47% των ανθρώπων με μαθησιακές δυσκολίες δεν νιώθουν ασφαλείς όταν περπατούν στη γειτονιά τους, όταν βρίσκονται σε  δημόσια μέσα μεταφοράς, ακόμα και μέσα στο σπίτι τους.

Η οργάνωση αναφέρει πως το 76% των υποθέσεων αυτών καταλήγουν στο δικαστήριο και στη φυλάκιση του δράστη. Αυτό όμως είναι ασύμφωνο  με πληροφορίες από το Υπουργείο Εσωτερικών που ενώ κατέγραψε 1,841 περιστατικά την περίοδο 2012-2013, αναφέρει πως μόνο τα 810 από αυτά εκδικάστηκαν.

Κι ενώ η αστυνομία επιμένει πως έχει αυξηθεί η τάση για καταγγελίες τέτοιων εγκλημάτων απο τα θύματα και όχι η εγκληματικότητα per se, αυτό συνάδει με μια χρονική περίοδο κατάργησης του κοινωνικού κράτους, γεγονός που επιφέρει μια διαφορετική εκδοχή για τη συνεχή θυματοποίηση των ανθρώπων αυτών.

 

Λιτότητα, Μ.Μ.Ε και βία κατά των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες

Το 2012, η Βρετανική κυβέρνηση προσέλαβε τη Γαλλική εταιρία Atos  για να επανεξετάσει την αναπηρία των ληπτών κρατικού βοηθήματος, πυροδοτώντας ένα κλίμα καχυποψίας απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, που ενέτεινε την περιθωριοποίησή τους. Έτσι, σε μια εποχή που σηματοδότησε την περεταίρω διάλυση του κοινωνικού κράτους, ξεκίνησε η αμφισβήτηση της ίδιας της αναπηρίας ως κατάσταση της υγείας που απαιτεί στήριξη. Έχοντας ως στόχο να παρουστιαστεί μια λογική πίσω από τη μείωση κοινωνικών παροχών στις ευάλωτες ομάδες, τα Μ.Μ.Ε. δεν έχασαν την ευκαιρία να επαναλάβουν τακτικές που είχαν χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν:

”Σήμερα η εφημερίδα The Sun κυρήττει πόλεμο ενάντια στους αιτητές επιδομάτων για να χτυπησει τη χαοτική κουλτούρα ελεημοσύνης με σπατάλες 5 δις. Εκατοντάδες χιλιάδες τεμπέληδες στο Ηνωμένο Βασιλειο καταληστεύουν τους σκληρά εργαζόμενους αναγνώστες της εφημερίδας μας. Δεν μπορούν να ενοχληθούν να βρουν δουλειά ή ισχυρίζονται πως είναι άρρωστοι όταν μπορούν άνετα να δουλέψουν απλά προστιμούν να κάθονται στα σπίτια τους και να βλέπουν όλη μέρα τηλεόραση.”, γράφτηκε το 2010 σε πρωτοσέλιδο της γνωστής φυλλάδας που τυγχάνει να είναι μια από τις  μεγαλύτερες σε κυκλοφορία στη χώρα.*

Οι απόψεις αυτές αναπαρίχθησαν έντονα από τα Μ.Μ.Ε. διαμορφώνοντας την κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα τον στιγματισμό της αναπηρίας που έφερε ολέθριες συνέπειες στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Εκτός από την οικονομική βία που τους καταδίκαζε στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση, οι άνθρωποι έρχονταν πλέον αντιμέτωποι με λεκτικές και σωματικές επιθέσεις. Κι ενώ η παγκόσμια κατάρρευση του καπιταλισμού το 2008 ευθύνεται για τη μείωση του βιοτικού επιπέδου, η κοινωνία στοχοποίησε μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα θεωρώντας την υπαίτια για τη γενικότερη κατάσταση της οικονομίας. ”Στις φυλλάδες της χώρας, τα σκάνδαλα για κατάχρηση κοινωνικών παροχών και οι πολυτελείς ζωές των οικογενειών που ζουν με επιδόματα προκαλούν οργή κατά των φτωχών και ικανοποίηση για τις μηδαμηνές ευκαιρίες στη ζωη τους: ”δεν υπάρχει πραγματική φτώχεια, η αποκοπή κρατικής βοήθειας είναι απόλυτα δικαιολογημένη”. Τέτοιες ιστορίες πουλάνε καλύτερα από την πεζή πραγματικότητα: τα τρόφιμα που καταναλώνονται μετά την ημερομηνία λήξης, την ανιαρή εργασία στις θέσεις με κατώτατο μισθό, τον περιορισμό των εξόδων στα βασικά για να μπορέσει να υπάρξει φαγητό στο τραπέζι, τη ζωή χωρίς οικογενειακές διακοπές. Αυτή είναι μια πληκτική και καταθλιπτική λιτανία, που κάνει τους αναγνώστες να νιώθουν άβολα. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τα Μ.Μ.Ε. τροφοδοτεί την κοινή αντίληψη ότι οι φτωχοί φταίνει για την κατάστασή τους” σύμφωνα με την εθνογραφική έρευνα των Shildrick και McDonalld. Αρμόδιοι φορείς είχαν ηδη προειδοποιήσει πως η συκοφαντική εκστρατεία που εξαπέλυσαν τα μέσα ενημέρωσης και το κλίμα εχθρικότητας από τον κοινωνικό διασυρμό, θα επηρέαζε άμεσα την ασφάλεια των ανθρώπων σε δημόσιους χώρους.

Η οργάνωση Disability Rights UK, ζήτησε από ανθρώπους με αναπηρία να καταγράψουν την δική τους εκτίμηση στον τρόπο προβολής της αναπηρίας από τα Μ.Μ.Ε.
⦁    Το 77% είχε θυμόταν μόνο δημοσιεύματα με αρνητικό περιεχόμενο ενώ το 35% είχε διαβάσει μόνο ένα άρθρο με θετικό περιεχόμενο.
⦁    Το 94% των ερωτηθέντων πιστεύει πως ο τρόπος που τα Μ.Μ.Ε. προσεγγίζζουν το θέμα της ισότητας των ατόμων με αναπηρία είναι είναι άδικος
⦁    Το 76% δήλωσε πως ο όγκος της αρνητικής εικόνας αυξάνεται σημαντικά.
⦁    Το 91% πιστεύει πως τα δημοσιεύματα αυτά συνδέονται άμεσα με τα αυξανόμενα περιστατικά εγκλημάτων μίσους.
⦁    Το 42% εισηγείται πως η κυβέρνηση της χώρας είναι υπεύθυνη για την αρνητική εικόνα που προπαγανδίζει ο τύπος και την εχθρικότητα κατά των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Ακολουθούν σκέψεις και βιώματα ανθρώπων που η καθημερινότητά τους επηρεάστηκε άμεσα από τα δημοσιεύματα του τύπου:

”Μετά τα δημοσιεύματα για τους ανάπηρους με BMW, βανδαλιστές κατέστρεψαν το αυτοκίνητό μου. Από τότε δεν έχω τοποθετήσει το μπλε σήμα αναπηρίας. Στο δρόμο μου φωνάζουν, με βρίζουν, με εξεφτελίζουν και μου έχουν κλωτσήσει τις πατερίτσες”.

”Υποφέρω από σοβαρή αναπηρία τα τελευταία 50 χρόνια. Μπορώ με ειλικρίνεια να πω πως έχοντας αντιμετωπίσει διακρίσεις, εμπόδια και πρακτικές δυσκολίες κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων  στο χώρο εργασίας μου αλλά και έξω από αυτόν, ποτέ δεν ένιωσα την απειλή και τον εκφοβισμό που βιώνω σήμερα”.

 

Η Χρυσή Αυγή, η ευγονική και η αναπηρία

Στην Ελλάδα, η Χρυσή Αυγή, τρίτο κόμμα στις πρόσφατες εκλογές, με περίπου μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους και πολυάριθμα θύματα στο πρόσωπο μεταναστών, προπαγανδίζει επικινδυνες ιδέες για την ευγονική και την θέση των αρρώστων/ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία. Στον ιστότοπο aformi.gr γίνεται λόγος για άρθρο που αναρτήθηκε στο site της οργάνωσης που έχει να κάνει με την ευγονική. Το άρθρο, του καθηγητή Jean-Bauge Prevost δημοσιεύθηκε στο 1985 σε επιστημονικό περιοδικό της Γαλλίας. Η πρώτη παράγραφός του έχει ως εξής:

” Κάθε μέρα σε κάθε γωνιά της γης, σε κάθε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο έρχονται στη ζωή όντα απροσάρμοστα και ανίκανα για τον αγώνα της επιβιώσεως, προορισμένα να υποφέρουν χωρίς καμία ελπίδα σωτηρίας. Το αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού, είναι να εμφανίζοντα άτομα υποχρεωμένα εκ των πραγμάτων σε μια αρνητκή διαβίωση, τα οποία αποτελούν συγχρόνως ένα βαρύτατο συναισθηματκό και οικονομικό φορτίο για την οικογένειά τους και την κοινωνία. Τα περισσότερα είναι προϊόντα κληρονομικών παθήσεων. Κάθε χρόνο τα θύματα αυτά της κοινωνίας και της επιπολαιότητος των γονέων πληθαίνουν, χάρις στην ιατρική επιστήμη, η οποία λόγω της πογητηδεύσεώς της από μια ομάδα μανιακών υποχονδρίων, προστατεύει κάθε ελαττωματικό πλάσμα που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η φύσις θα το είχε καταδικάσει σε θάνατο”.

Είναι περιττό να αναφερθεί ο κίνδυνος που αποτελεί η διακίνηση ιδεών που μπορεί να κινητοποιήσει εγκληματικές ενέργειες εναντίον ευάλωτων ανθρώπων, που συχνά δεν είναι σε θέση να προστατέψουν τον εαυτό τους.

 

Από τη σκοπιά των θυμάτων

Τον Σεπτέμβριο του 2013, ο Ρόμπερτ Ρις μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σπασμένο κρανίο και σοβαρά τράυματα στον εγκέφαλο από επίθεση. Το θύμα που είχε χτυπηθεί με μπουνιές στο κεφάλι, έχει διαγνωστεί με σύνδρομο Sotos, κοινώς γιγαντισμό. Η μητέρα του ανέφερε στο BBC πως αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο γιος της είχε γίνει θύμα επίθεσης. Ο κατηγορούμενος εκτίει ποινή 20 μηνών ενώ κατα τα λεγόμενά της, η εισαγγελική αρχή, δεν έκανε καμία προσπάθεια να τεκμηριώσει την επίθεση ως έγκλημα μίσους στο δικαστήριο.

Το 2009, η Φιόνα Πίλκινγκτον, από την κομητεία Λέστερσάιρ, έβαλε φωτιά στο αυτοκίνητό της ενώ βρισκόταν μέσα η ίδια μαζί με την δεκαοχτάχρονη κόρη της Φραντσέσκα, που είχε αναπηρία. Η γυναίκα, κατέφυγε στην πράξη αυτή αφού τοπική συμμορία νέων τρομοκρατούσε την οικογένεια για δέκα ολόκληρα χρόνια. Η οικογένεια είχε στοχοποιηθεί συστηματικά από την ομάδα αυτή, που πετούσε πέτρες, αυγά και αλεύρι στο σπίτι, ενώ σημειώθηκε και περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης  της Φρανσκέσκα. Η αστυνομία αργότερα ξεκίνησε εσωτερική έρευνα για να αποκαλύψει τα αίτια της αναλγησίας τοπικών αστυνομικών που παρά τις παρατεταμένες επικλήσεις της μητέρας δεν παρενέβησαν ποτέ και δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες κατά των δραστών. Παρόλα αυτά κανένας αστυνομικός δεν έχασε τη δουλειά του και δεν επιρρίφθηκαν ποτέ ευθυνες.

Όταν όμως κάποιες υποθέσεις προχωρήσουν νομικά, τι γίνεται τότε; Το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Βρετανίας παραθέτει την εξής χαρακτηριστική περίπτωση:

Όταν ένας οδηγός λεωφορείου ειδικής κλινικής που φροντίζει ενήλικες με ειδικές ανάγκες κακοποίησε σεξουαλικά κάποιους από τους οικότροφους, νόμιζε πως μπορούσε να ξεφύγει επειδή οι ίδιοι αδυνατούσαν να επικοινωνήσουν. Έκανε λάθος.
Σε ένα δικαστήριο στο Exeter, ο πενηνταεφτάχρονος άνδρας φυλακίστηκε για 12 χρόνια μετά την καταδίκη του σε δύο περιπτώσεις σεξουαλικής δραστηριότητας με άτομο με διανοητική καθυστέρηση και δύο περιπτώσεις σεξουαλικής επίθεσης.Το αποτέλεσμα, ήταν απόδειξη της ακούραστης προσπάθειας των εισαγγελέων στο Ντέβον και την Κορνουάλη, που με τη χρήση ειδικών μέτρων και μέσων έδωσαν τη δυνατότητα στα θύματα να παρέχουν τεκμήρια με το δικό τους τρόπο και να λάβουν την δικαιοσύνη που αξίζουν.
Η δικαστική έδρα είπε ότι ήταν η δυσκολότερη υπόθεση που είχε ποτέ παρουσιαστεί σε αίθουσα δικαστηρίου, με τα θύματα να δίνουν τεκμήρια με το να ανοιγόκλειμα των ματιών, ή το πάτημα ειδικών κουμπιών στα καροτσάκια τους που σήμαιναν ναι ή όχι.
Οι αρχικές καταθέσεις των θυμάτων καταγράφηκαν και μεταφέρθηκαν ακουστικά στους ενόρκους με τη χρήση τεχνολογικών μέσων που ερμήνευσαν ηχητικά αυτή τη μορφή επικοινωνίας. Ένα βίντεο επίσης εγκαταστάθηκε στο χώρο διαμονής των  θυμάτων για να μπορούν να παραμείνουν σε ένα γνώριμο μέρος ενόσω κατέθεταν τις μαρτυρίες τους.
Ο εισαγγελέας της υπόθεσης είπε: ”Αυτή η υπόθεση ήταν ιδιαίτερα ασυνήθιστη λόγω των πολύ σοβαρών αναπηριών που είχε ο κάθε μάρτυρας, και που έθεσε αρκετά ζητήματα όσον αφορά την στήριξη των θυμάτων και των μαρτύρων κατά τη διάρκεια της ψυχοφθόρας διαδικασίας της κατάθεσης στο δικαστήριο.

 

Βιώνοντας πολλαπλές διακρίσεις και ρατσισμό

Στην Ελλάδα, είναι κοινώς γνωστό πως οι οικογένειες Ρομά αντιμετωπίζουν ρατσιστική βία από τους πολίτες και τις αρχές, ενώ ζουν σε περιθωριοποιημένες κοινότητες. Είναι αναμενόμενο πως τα άτομα με ειδικές ανάγκες που ανήκουν σε αυτή αλλά και σε άλλες εθνικές μειονότητες, θα αντιμετωπίζουν αυξημένη εχθρικότητα από το περιβάλλον τους, αφού γίνονται θύματα πολλαπλού ρατσισμού και περιθωριοποίησης.

Στις 21 Ιανουαρίου 2014 καταγράφηκε περιστατικό επίθεσης κατά νεαρού ατόμου με ειδικές ανάγκες και της θείας του, στην κεντρική πλατεία στο Αιτωλικό Αιτολοκαρνανίας. Οι δράστες, που επιτέθηκαν με καυσόξυλα στην κ. Παρασκευή Κοκόνη και τον 23χρονο ανιψιό της Κώστα που έχει διανοητική αναπηρία, ήταν ομάδα ανδρών της περιοχής. Εκτός από το σοβαρό τραυματισμό των θυμάτων, όπως και την ψυχική ωδύνη του εντεκάχρονου γιου της Παρασκευής που έγινε μάρτυρας του περιστατικού, η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει για να προστατέψει τη ζωή της. Η ίδια είχε αναφέρει για το περιστατικό:

”Δύο από τους άντρες ήρθαν κατά πάνω μου και οι άλλοι χτυπούσαν τον Κώστα με μπουνιές και κλωτσιές. Φώναζα για βοήθεια αλλά κανένας δεν ήρθε να βοηθήσει’

Σοβαρά κρούσματα ρατσιστικών επιθέσεων σημειώθηκαν στην περιοχή κατά την περίοδο 2012-2013, από ομάδες ανθρώπων που παραβίασαν σπίτια και κατέστρεψαν τις περιουσίες των ανθρώπων της φυλής Ρομά. Κι ενώ σύμφωνα  με τις μαρτυρίες των θυμάτων, σε αρκετές περιπτώσεις η παρουσία της αστυνομίας ήταν δεδομένη, εντούτοις δεν εξασφαλίστηκε η προστασία τους. Αυτό, δεν προκαλεί καμία έκπληξη, αφού το αστυνομικό σώμα στην πλειοψηφία του στην Ελλάδα αποτελείται από ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Οι συνθήκες αυτές καθιστούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες που ανήκουν στη φυλή Ρομά και άλλες περιθωριοποιημένες μειονότητες ιδιαίτερα ευάλωτα στο κύμα ρατσιστικών εγκλημάτων μίσους που διαφαίνεται στη χώρα. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός πως δεν λαμβάνονται επείγοντα μέτρα για την προστασία τους ούτε και υπάρχει κάποιο προσχέδιο για την αναγκαία κοινωνική τους ένταξη.

*Στην ερευνα με τίτλο ‘Poverty talk: how people experiencing poverty deny their poverty and why they blame ‘the poor’’ των Tracy Shildriek και Robert McDonald

 

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο