H αλήθεια αποκαλύπτεται: πώς οι ΗΠΑ τροφοδότησαν την άνοδο της ISIS στη Συρία και στο Ιράκ

b2ap3_thumbnail_isis.jpg

(αναδημοσίευση από Κίνηση ”Απελάστε το Ρατσισμό”) 

του Seumas Milne

Ο λεγόμενος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, αυτή η εκστρατεία χωρίς τέλος που εξαπέλυσε ο Τζωρτζ Μπους πριν 14 χρόνια, μπλέχτηκε σε ακόμη πιο αποκρουστικές συστροφές. Τη Δευτέρα η δίκη στο Λονδίνο ενός σουηδού, του Μπιέρλιν Γκίλντο, κατηγορούμενου για τρομοκρατία στη Συρία, κατέρρευσε όταν αποκαλύφθηκε ότι οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες εξόπλιζαν αυτές τις ίδιες αντάρτικες ομάδες που σύμφωνα με τις κατηγορίες ο Γκίλντο υποστήριζε.

Η εισαγγελία εγκατέλειψε την υπόθεση, προφανώς για να αποφύγει να φέρει σε δύσκολη θέση τις μυστικές υπηρεσίες. Η υπεράσπιση υποστήριξε ότι η συνέχιση της δίκης θα ήταν μια “προσβολή στη δικαιοσύνη” την ώρα που υπήρχε πληθώρα αποδείξεων ότι το βρετανικό κράτος παρείχε “εκτεταμένη στήριξη” στην ένοπλη συριακή αντιπολίτευση.

Αυτό δεν περιελάμβανε μόνο τη “μη φονική συνδρομή” για την οποία καυχιόταν η κυβέρνηση (ανάμεσα στην οποία τη στρατιωτική θωράκιση και τα στρατιωτικά οχήματα), αλλά ακόμη εκπαίδευση, λογιστική υποστήριξη και μυστική προμήθεια “όπλων σε τεράστια κλίμακα”. Είχαν υπάρξει αναφορές ότι η ΜΙ6 συνεργάστηκε με τη CIA στη μεταφορά όπλων από αποθήκες στη Λιβύη στους σύριους αντικαθεστωτικούς το 2012 μετά την πτώση του καθεστώτος Καντάφι.

Ξεκάθαρα, ο παραλογισμός του να στέλνεις κάποιον στη φυλακή επειδή έκανε ό,τι και οι ίδιοι οι υπουργοί και οι αξιωματούχοι ασφαλείας έφτασε στο αποκορύφωμά του. Αλλά αυτή είναι μόνο η πιο πρόσφατη από μια σειρά ανάλογων υποθέσεων. Λιγότερο τυχερός ήταν ένας οδηγός ταξί από το Λονδίνο, ο Άνις Σαρντάρ, στον οποίο επιβλήθηκαν ισόβια πριν 15 μέρες για τη συμμετοχή του το 2007 στην αντίσταση ενάντια στην κατοχή του Ιράκ από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Η ένοπλη αντίσταση σε μια παράνομη εισβολή και κατοχή προφανώς δεν συνιστά τρομοκρατία ή δολοφονία από κάθε άποψη, σύμφωνα και με τη Συνθήκη της Γενεύης.

Αλλά πλέον το τι είναι τρομοκρατία έχει γίνει υποκειμενικό. Και πουθενά δεν είναι αυτό πιο έντονο από τη Μέση Ανατολή όπου οι σημερινοί τρομοκράτες είναι οι αυριανοί μαχητές κατά της τυραννίας  – και οι σύμμαχοι γίνονται εχθροί – συχνά με βάση την περίπλοκη οπτική όσων χαράσσουν πολιτική στη Δύση.

Τον προηγούμενο χρόνο οι ΗΠΑ, η Βρετανία και άλλες δυτικές δυνάμεις επέστρεψαν στο Ιράκ, υποτίθεται για να καταστρέψουν την ακραία τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού Κράτους (γνωστή παλιότερα ως Αλ Κάιντα στο Ιράκ). Αυτό έγινε όταν το ΙΚ (ή ISIS) κατέκτησε τεράστια τμήματα συριακού και ιρακινού εδάφους και αυτοαναγορεύτηκε σε Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Η εκστρατεία δεν πηγαίνει καλά. Τον περασμένο μήνα η ISIS κυρίευσε την ιρακινή πόλη Ραμάντι ενώ από την άλλη πλευρά των ανύπαρκτων πλέον συνόρων οι δυνάμεις της κατέλαβαν τη συριακή πόλη Παλμύρα.  Το επίσημο παρακλάδι της Αλ Κάιντα, το Μέτωπο Νούσρα, σημείωσε επίσης επιτυχίες στη Συρία.

Ορισμένοι ιρακινοί διαμαρτύρονται ότι οι ΗΠΑ έμειναν άπραγες ενώ συνέβαιναν όλα αυτά. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι προσπαθούν να αποφύγουν τις απώλειες μεταξύ των αμάχων και ότι έχουν, ωστόσο, σημειώσει σημαντική επιτυχία. Ανεπίσημα, αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι δεν θέλουν να θεωρηθούν πως σφυροκοπούν σουνιτικά προπύργια για να μην προκαλέσουν ανησυχία στους σουνίτες συμμάχους τους στον Κόλπο.

Μια αποκαλυπτική ματιά στο πώς φτάσαμε ως εδώ προσφέρει μια πρόσφατα αποχαρακτηρισμένη έκθεση των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, που συντάχθηκε τον Αύγουστο του 2012, η οποία μυστηριωδώς προβλέπει – και καλωσορίζει – την προοπτική ενός “σαλαφιστικού πριγκηπάτου” στην ανατολική Συρία και ένα ελεγχόμενο από την Άλ Κάιντα ισλαμικό κράτος στη Συρία και στο Ιράκ. Σε πλήρη αντίθεση με τους δυτικούς ισχυρισμούς τότε, το έγγραφο των μυστικών υπηρεσιών αναγνωρίζει την Άλ Κάιντα στο Ιράκ (που έγινε αργότερα ISIS) και τους σαλαφιστές ως “τις κυριότερες δυνάμεις για να καθοδηγήσουν την εξέγερση στη Συρία” και δηλώνει ότι “τα δυτικά κράτη, οι χώρες του Κόλπου και η Τουρκία” υποστήριζαν τις προσπάθειες της αντιπολίτευσης να πάρει τον έλεγχο της ανατολικής Συρίας.

Καλλιεργώντας την “πιθανότητα εγκαθίδρυσης ενός ανακηρυγμένου ή μη σαλαφιστικού πριγκηπάτου” η έκθεση του Πενταγώνου συνεχίζει αναφέροντας ότι “ είναι ακριβώς αυτό που επιθυμούν οι δυνάμεις που στηρίζουν την αντιπολίτευση προκειμένου να απομονώσουν το συριακό καθεστώς που θεωρείται το στρατηγικό βάθος της σιϊτικής επέκτασης (Ιράκ και Ιράν)”.

Αυτό ακριβώς συνέβη δύο χρόνια μετά. Η έκθεση δεν αποτελεί πολιτικό ντοκουμέντο. Έχει πολλές παραλείψεις και ασάφειες στη γλώσσα. Αλλά όσα υπαινίσσεται είναι αρκετά σαφή. Για ένα χρόνο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους όχι μόνο στήριζαν και εξόπλιζαν μια αντιπολίτευση όπου γνώριζαν ότι κυριαρχούσαν εξτρεμιστικές ομάδες αλλά και είχαν προετοιμαστεί για τη δημιουργία ενός είδους “Ισλαμικού κράτους” – παρά τον “σοβαρό κίνδυνο” για την ενότητα του Ιράκ – ως ένα σουνιτικό προπύργιο για την αποδυνάμωση της Συρίας.

Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι οι ΗΠΑ δημιούργησαν την ISIS, αν και κάποιες σύμμαχες χώρες στον Κόλπο έπαιξαν ρόλο σε αυτό, όπως παραδέχτηκε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν πέρυσι. Όμως δεν υπήρχε Αλ Κάιντα στο Ιράκ μέχρι την εισβολή των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Και οι ΗΠΑ σίγουρα εκμεταλλεύτηκαν την ύπαρξη της ISIS ενάντια σε άλλες δυνάμεις στην περιοχή ως τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου για  τη διατήρηση του δυτικού ελέγχου.

Τα πράγματα άλλαξαν όταν η ISIS άρχισε να αποκεφαλίζει δυτικούς και να προβάλλει τις φρικαλεότητές της στο διαδίκτυο και τα κράτη του Κόλπου στηρίζουν πλέον άλλες οργανώσεις στο συριακό πόλεμο, όπως το Μέτωπο Νούσρα. Αλλά αυτή η συνήθεια των ΗΠΑ και της Δύσης να παίζουν παιχνίδια με τη φωτιά στηρίζοντας τζιχαντιστικές οργανώσεις, που μετά στρέφονται εναντίον τους, χρονολογείται τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980 και τον πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση στο Αφγανιστάν που εξέθρεψε την αυθεντική Αλ Κάιντα υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ.

Το ίδιο έγινε και στη διάρκεια της κατοχής του Ιράκ όταν οι δυνάμεις των ΗΠΑ υπό τον στρατηγό Πετρέους διεξήγαγαν έναν βρώμικο τύπου Ελ Σαλβαδόρ πόλεμο με τη βοήθεια εξτρεμιστικών δολοφονικών ομάδων για να κάμψουν την ιρακινή αντίσταση. Και επαναλήφθηκε το 2011 με τον νατοϊκό πόλεμο κατά της Λιβύης όπου η ISIS την περασμένη βδομάδα έθεσε υπό τον έλεγχό της τη γενέτειρα του Καντάφι, την πόλη Σύρτη.

Στην πραγματικότητα η πολιτική των ΗΠΑ και της Δύσης στην πύρινη λαίλαπα που είναι τώρα η Μέση Ανατολή είναι η γνωστή τακτική του διαίρει και βασίλευε. Οι αμερικανικές δυνάμεις βομβαρδίζουν μία αντάρτικη ομάδα ενώ στηρίζουν μια άλλη στη Συρία και ετοιμάζουν κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις με το Ιράν κατά της ISIS στο Ιράκ την ίδια στιγμή που ενισχύουν τη στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας ενάντια στις υποστηριζόμενες από το Ιράν δυνάμεις των Χούτι στην Υεμένη.  Όσο κι αν είναι μπερδεμένη η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, η αποδυνάμωση και η διαίρεση του Ιράκ και της Συρίας εξυπηρετούν τέλεια τα σχέδιά τους.

Είναι σαφές ότι η ISIS και οι φρικαλεότητές της δεν θα ηττηθούν από τις ίδιες δυνάμεις που την έφεραν στην επιφάνεια στο Ιράκ και στη Συρία ή των οποίων ο ανοιχτός ή συγκαλυμμένος πόλεμος  την ευνόησε τα προηγούμενα χρόνια. Οι συνεχείς δυτικές στρατιωτικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή έφεραν μόνο καταστροφή και διαίρεση. Μόνο οι λαοί της περιοχής μπορούν να θεραπεύσουν αυτήν την ασθένεια και όχι όσοι μετέδωσαν τον ιό.

πηγή:http://www.theguardian.com/commentisfree/2015/jun/03/us-isis-syria-iraq

 
 μετάφραση-επιμέλεια:Νικολέττα Κίτσου

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο