Για τα εγκλήματα της ισραηλινής κατοχής το μποϊκοτάζ αποτελεί ελαφριά τιμωρία

b2ap3_thumbnail_levy-article.jpg

του Γκίντεον Λεβί

Τι ακριβώς υπερασπίζεστε; Για ποιο πράγμα πολεμάτε; Σε τι οχυρώνονται οι Ισραηλινοί, με τις επιθέσεις των εθνικιστών πολιτικών και τα λαϊκίστικα μέσα ενημέρωσης να εξαπολύουν μύδρους κατά του υπόλοιπου κόσμου; Γιατί καλύπτουν πατριωτικά τις πορτοκαλί σημαίες της εταιρείας Orange με την μπλε και λευκή εθνική σημαία; Έχει αναρωτηθεί κανείς γιατί ; Γιατί έχει αρχίσει το μποϊκοτάζ να προκαλεί τώρα ανησυχία στο Ισραήλ και όλο αυτό αξίζει πραγματικά;

Ως συνήθως, υπάρχουν ερωτήματα που δεν τίθενται καν. Η ενδοσκόπηση άλλωστε είναι δείγμα αδυναμίας. Και έτσι έχει εφευρεθεί μια εξήγηση που μας απαλλάσσει από κάθε ευθύνη: το μποϊκοτάζ  έπεσε από τον ουρανό, είναι μια αναπόφευκτη ανώτερη δύναμη μίσους προς το Ισραήλ και ο μόνος τρόπος να το πολεμήσουμε είναι η αντεπίθεση. Το Ισραήλ διαθέτει πάντα μία πληθώρα βολικών (και μερικές φορές βίαιων) σιωνιστικών απαντήσεων που πάντα όμως αφορούν το αποτέλεσμα και ποτέ τις αιτίες. Το ίδιο έγινε με την τρομοκρατία, το ίδιο και με τη στάση του κόσμου στην οποία ο πρόεδρος  της Σιωνιστικής Ένωσης Ισαάκ Χέρτζογκ, από όλους τους ισραηλινούς υπερεθνικιστές,  έσπευσε να αποδώσει τη γελοία ονομασία “τρομοκρατία νέου τύπου” ( αναφερόμενος στις δηλώσεις του διευθύνοντος συμβούλου της Orange Στεφάν Ρισάρ). Ποτέ καμία υποχώρηση. Εντάξει, αλλά γιατί ; Πολεμάμε το μποϊκοτάζ, όμως αυτό γιατί εμφανίστηκε;

Το Ισραήλ υπερασπίζεται τώρα τη διατήρηση του καθεστώτος. Μάχεται ενάντια σε όλο τον κόσμο για να διατηρήσει την εξελιγμένη σχολή κτηνωδίας και αγριότητας στην οποία εκπαιδεύει γενιές ολόκληρες νέων ανθρώπων να συμπεριφέρονται βάναυσα σε άλλα ανθρώπινα όντα, ηλικιωμένους και παιδιά, να τους καταδυναστεύουν, να τους βρίζουν, να τους συνθλίβουν και να τους εξευτελίζουν μόνο και μόνο επειδή είναι Παλαιστίνιοι.

Το Ισραήλ υπερασπίζεται τη συνέχιση του απαρτχάιντ στα κατεχόμενα εδάφη όπου ζουν δύο πληθυσμοί, ο ένας χωρίς δικαιώματα. Υπερασπίζεται ένα ολόκληρα σύστημα δικαιολόγησης αυτής της κατάστασης – έναν συνδυασμό βιβλικών ιστοριών, μεσσιανισμού και θυματοποίησης, που συνοδεύεται από ψέματα. Υπερασπίζεται την “ενιαία Ιερουσαλήμ”  που δεν είναι παρά ένα εδαφικό τέρας όπου υφίσταται διαχωρισμός. Υπερασπίζεται το δικαίωμά του να καταστρέφει τη Λωρίδα της Γάζας για όσο θέλει, να τη διατηρεί ως γκέτο και να είναι ο δεσμοφύλακας της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο.

Οι Ισραηλινοί μάχονται  για το δικαίωμά τους να συνεχίσουν τους εποικισμούς, με την κλοπή και την εκμετάλλευση της παλαιστινιακής γης, να συνεχίσουν να παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο που απαγορεύει τον εποικισμό κατεχόμενων εδαφών και να συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν με αλαζονεία τον υπόλοιπο κόσμο που δεν αναγνωρίζει τους εποικισμούς. Υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να πυροβολούν παιδιά που πετούν πέτρες και αβοήθητους ψαράδες που προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην στη θάλασσα της Γάζας, το δικαίωμά τους να συνεχίσουν να αρπάζουν ανθρώπους από τα κρεβάτια τους μέσα στη νύχτα στη Δ. Όχθη. Μάχονται για το δικαίωμά τους να φυλακίζουν εκατοντάδες ανθρώπους χωρίς δίκη, να έχουν πολιτικούς κρατούμενους, να τους κακομεταχειρίζονται.

Αυτό είναι που προστατεύουν, αυτό είναι για το οποίο μάχονται – για μια περιοχή όπου οι περισσότεροί τους δεν έχουν πάει εδώ και χρόνια και δεν τους νοιάζει τι γίνεται εκεί, για μια συμπεριφορά που και για κάποιους ανάμεσά τους είναι ντροπιαστική. Αυτά είναι τα εγκλήματα και αυτή είναι η τιμωρία. Πιστεύει κανείς ότι το Ισραήλ μπορεί να συνεχίσει στην ίδια πορεία χωρίς να τιμωρηθεί; Χωρίς να περιθωριοποιηθεί; Και για να πούμε την αλήθεια, δεν αξίζει στο Ισραήλ να τιμωρηθεί; Δεν έχει δείξει απίστευτη ανοχή ο κόσμος ως τώρα;

Μποϊκοτάζ στην Orange ή στη SodaStream, ακαδημαϊκό ή καλλιτεχνικό μποϊκοτάζ, αυτές είναι ελαφριές τιμωρίες. Οι ποινές θα γίνονται  πιο σκληρές όσο το Ισραήλ αποφεύγει να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα. Σε αντίθεση με τις προσπάθειες του Ισραήλ και του εβραϊκού κατεστημένου να εκτρέψουν τη συζήτηση, στον πυρήνα του μποϊκοτάζ δεν είναι ο αντισημιτισμός. Στον πυρήνα του βρίσκεται η κατοχή. Αυτή είναι η πηγή της απονομιμοποίησης .  

Το έθνος μπορεί να πολεμήσει ενάντια στη στάση όλου του κόσμου. Μπορεί να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του (που δεν είναι όμως δικαιώματά του) και να θεωρεί ότι μάχεται για την επιβίωσή του. Γνωρίζουν όμως οι Ισραηλινοί τι ακριβώς υπερασπίζονται; Τι δεν είναι πρόθυμοι να παραδώσουν; Αξίζουν όλα αυτά κατά τη γνώμη τους; Αυτή η συζήτηση δεν έχει καν ξεκινήσει εδώ.  

πηγή: http://www.haaretz.com/opinion/.premium-1.659952?utm_campaign=Echobox&utm_medium=Social&utm_source=Facebook

(μετάφραση-επιμέλεια Νικολέττα Κίτσου)

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο