Η οικογένεια Ελ Νατζάρ εκδιώχθηκε στη διάρκεια της Νάκμπα [της Καταστροφής των Παλαιστινίων το 1948] από το παλαιστινιακό χωριό Σαλαμάχ. Το χωριό υπέστη ολοκληρωτική εθνοκάθαρση από τους Σιωνιστές αποικιοκράτες. Σήμερα μόλις 10 σπίτια διατηρούνται από τα σχεδόν 2.000 που το αποτελούσαν. Στη θέση του χτίστηκε το προάστιο Κφαρ Σάλεμ του Τελ Αβίβ. Πρόσφυγες από το 1948, πολλοί από την οικογένεια εγκαταστάθηκαν στην Κούζαα, μια αγροτική κοινότητα στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας. Τους τελευταίους 9 μήνες μεγάλο μέρος της οικογένειας ζει σε τροχόσπιτα καθώς 45 σπίτια που ανήκαν στους Ελ Νατζάρ της Γάζας βομβαρδίστηκαν κατά τη σφαγή του 2014.
Σε ένα από αυτά, μέλη του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ISM) συναντήθηκαν με τον Ασράφ Ελ Νατζάρ, που επίσης έχασε το σπίτι του στη διάρκεια της ανηλεούς σιωνιστικής επίθεσης. Ο Ασράφ είναι 41 ετών και έχει ήδη βιώσει δύο φορές τον βομβαρδισμό του σπιτιού του από το σιωνιστικό κράτος. Η πρώτη ήταν το 2009 στη διάρκεια της σφαγής που είχε ονομαστεί “Επιχείρηση Συμπαγές Μολύβι” κατά την οποία το Ισραήλ δολοφόνησε και έναν από τους αδερφούς του. Χρειάστηκε αρκετός καιρός για να το ξαναχτίσει. Ωστόσο, μπόρεσε να το χαρεί μόνο για 18 μήνες αφού το 2014 η ισραηλινή κατοχή το μετέτρεψε για μία ακόμη φορά σε έναν σωρό από ερείπια. Αυτή τη φορά σκοτώθηκαν ο πατέρας του, δύο από τους αδερφούς του, δύο από τις αδερφές του και ένας ξάδερφός του. Χαμογελαστός, παρά τις τραγικές συνθήκες, δείχνει στα μέλη του ISM τα τροχόσπιτα όπου επιβιώνουν σήμερα οι περισσότεροι συγγενείς του. “Δεν έχουμε καμία ελπίδα όσον αφορά την ανοικοδόμηση. Κανείς δεν έχει έρθει εδώ να ελέγξει την κατάσταση και να δει τις ανάγκες μας”.
Το πρώτο τροχόσπιτο που δείχνει στους ακτιβιστές ανήκει στον Γιουσέφ Ελ Νατζάρ που τώρα βρίσκεται στο νοσοκομείο συνοδευόμενος από τη σύζυγό του. Στο τροχόσπιτο συναντάμε τη 18χρονη κόρη του Γιουσέφ, την Αζχάρ, που φροντίζει την υπόλοιπη οικογένεια. Είναι υπεύθυνη για τη γιαγιά της, κατάκοιτη στο μοναδικό κρεβάτι του τροχόσπιτου, και τα μικρότερα αδέρφια της. Το πιο μικρό από αυτά, 4 ετών, μπορεί να κινηθεί μόνο μπουσουλώντας καθώς μία εκ γενετής πάθηση δεν του επιτρέπει να περπατήσει. Η Αζχάρ εξηγεί πώς είναι η ζωή στα τροχόσπιτα: “Το χειμώνα υποφέραμε πολύ από το κρύο και το τροχόσπιτο πλημμύριζε κάθε φορά που έβρεχε. Μία φορά το νερό έφτασε πάνω από ένα μέτρο ύψος ενώ μία άλλη όταν ανέβηκε η στάθμη του έφερε μέσα στο τροχόσπιτο όλα τα λύματα. Το καλοκαίρι η ζέστη είναι αφόρητη, σαν σε φούρνο. Νιώθω σαν να ζω σε τάφο”.
Το επόμενο τροχόσπιτο που επισκεφτήκαμε ήταν της 65χρονης Ασίσα Ελ Νατζάρ. Ζει σε αυτό μαζί με άλλα 8 άτομα, τα 5 εκ των οποίων παιδιά. Ο σύζυγός της νοσηλεύεται και έτσι δεν μπορεί να δουλέψει. Τα 3 από τα 5 παιδιά είναι του γιου της Ουάσφι Ελ Νατζάρ που σκοτώθηκε από τον σιωνιστικό στρατό κατά την τελευταία σφαγή, σε ηλικία 26 ετών. Το μεγαλύτερο είναι 4 ετών και το μικρότερο, μόλις 5 μηνών, δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του. Η Ασίσα λέει στο ISM ότι η ίδια και ο σύζυγός της υποφέρουν από άσθμα από τότε που άρχισαν να ζουν στο τροχόσπιτο. Επίσης μας δείχνει πώς τα λύματα από το μπάνιο καταλήγουν στο μοναδικό δωμάτιο του τροχόσπιτου.
Σε απόσταση λίγων μέτρων βρίσκουμε τον Μοχάμεντ και την Σουχέρ Ελ Νατζάρ με τα 5 τους παιδιά. Ο Μοχάμεντ είναι άνεργος και τα όλα του τα παιδιά αντιμετωπίζουν αναπνευστικά προβλήματα από τότε που άρχισαν να ζουν στο τροχόσπιτο.
Η Άσμα Ελ Νατζάρ, 75 ετών, ζει μόνη σε ένα τροχόσπιτο που όπως και τα υπόλοιπα έχει το ξύλινο δάπεδό του εντελώς σαπισμένο από τις βροχοπτώσεις του χειμώνα, κάτι που την έχει κάνει να γλιστρήσει και να πέσει πολλές φορές.
Στο τέλος το ISM επισκέφτηκε το τροχόσπιτο της 53χρονης Χάντια Ελ Νατζάρ που ζει σε αυτό με τον σύζυγο και τα παιδιά της. Μία από τις κόρες της πάσχει από καρκίνο και λόγω του εγκληματικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλει το Ισραήλ και η Αίγυπτος δεν μπορεί να λάβει την κατάλληλη θεραπεία.
Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτά τα τροχόσπιτα παραχωρήθηκαν από την κυβέρνηση της Βρετανίας. Την ίδια χώρα που είχε αποικίσει την Παλαιστίνη για 26 χρόνια και αργότερα την παραχώρησε στους Σιωνιστές ανοίγοντας το δρόμο για την διάρκειας 67 ετών κατοχή, κλοπή γης και γενοκτονία.
πηγή: http://palsolidarity.org/2015/05/surviving-in-gazas-caravan-houses/
(μετάφραση-επιμέλεια: Νικολέττα Κίτσου)
