Η Συμφωνία με το Ισραήλ και η ιμπεριαλιστική κατρακύλα της κυβέρνησης Τσίπρα

του Βασίλη Μορέλα

Tα Μνημόνια, “πακέτο” με πόλεμο, εθνοκάθαρση και ιμπεριαλισμό.Και οι ζωές των Παλαιστινίων στο «συμβιβασμό»!

«Είναι απα­ρά­δε­κτο να βλέ­πει, κα­νείς, το κρά­τος του Ισ­ρα­ήλ να σκο­τώ­νει παι­διά στην Πα­λαι­στί­νη. Πρέ­πει να ενώ­σου­με τις φωνές και τις δυ­νά­μεις μας για να ζη­τή­σου­με ει­ρή­νη, εκ­φρά­ζο­ντας όλη μας την αλ­λη­λεγ­γύη προς τον πα­λαι­στι­νια­κό λαό»

(7/2014)

«Τα θέ­μα­τα εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής να μέ­νουν έξω από το πλαί­σιο της εσω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης»

(12/2014)

«Η συμ­μα­χία Ελ­λά­δας – Ισ­ρα­ήλ συ­νε­χί­ζε­ται»

(2/2015)

δη­λώ­σεις Αλ. Τσί­πρα στο χρόνο

Μόλις προ­χτές (22/7) ένας 21χρο­νος Πα­λαι­στί­νιος έπεσε νε­κρός από πραγ­μα­τι­κά πυρά των ισ­ρα­ηλ­ι­νών δυ­νά­με­ων κα­το­χής κοντά στη Τζε­νίν. Ήταν δυο μέρες μετά τη νέα συμ­φω­νία ελ­λη­νι­κής και ισ­ραη­λι­νής κυ­βέρ­νη­σης, με υπο­γρα­φές Καμ­μέ­νου-Για­λόν αυτή τη φορά.

Η συμ­φω­νία

Τέ­τοιες συμ­φω­νί­ες, για το νο­μι­κό κα­θε­στώς των ενό­πλων δυ­νά­με­ων μιας ξένης χώρας όταν σταθ­μεύ­ουν σε μια άλλη, υπάρ­χουν πολ­λές με­τα­ξύ δια­φό­ρων χωρών. Πε­ριέ­χουν ρυθ­μί­σεις φο­ρο­λο­γι­κές ή πε­ριου­σια­κές, κυ­ρί­ως όμως ρυθ­μί­σεις νο­μι­κής και δι­κα­στι­κής δι­καιο­δο­σί­ας. Ενώ οι ΗΠΑ, με τις πολ­λές βά­σεις τους σε όλον τον πλα­νή­τη, έχουν υπο­γρά­ψει τέ­τοιες συμ­φω­νί­ες με πλειά­δα κρα­τών (π.χ. με την Ελ­λά­δα για τη Σούδα, νόμοι 1893/16.8.1990, 3108/10.2.2003 κ.α.), με το Ισ­ρα­ήλ δεν έχει δε­χτεί καμία χώρα να υπο­γρά­ψει, εκτός από τις ίδιες τις «προ­στά­τι­δές» του ΗΠΑ – τώρα και την Ελ­λά­δα!

Οι συμ­φω­νί­ες αυτές επι­τρέ­πουν στους στρα­τιω­τι­κούς των βά­σε­ων να βά­ζουν και να βγά­ζουν ό,τι θέ­λουν από τη χώρα χωρίς κα­νέ­να τε­λω­νεια­κό έλεγ­χο, από όπλα μέχρι το­ξι­κά από­βλη­τα. Επί­σης, με βάση τέ­τοιες δια­κρα­τι­κές συμ­φω­νί­ες, Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιω­τι­κοί που δια­πράτ­τουν κοινά κα­κουρ­γή­μα­τα κατά του ντό­πιου πλη­θυ­σμού δι­κά­ζο­νται -και άρα συ­νή­θως αθω­ώ­νο­νται- από αμε­ρι­κα­νι­κά κι όχι ντό­πια δι­κα­στή­ρια. Από τις βά­σεις της Νό­τιας Κο­ρέ­ας ως τη Σούδα στα Χανιά, υπάρ­χουν πολ­λές ιστο­ρί­ες με Αμε­ρι­κα­νούς να δια­πράτ­τουν εμπρη­σμούς, φό­νους, λη­στεί­ες και βια­σμούς ντό­πιων κα­τοί­κων, αλλά να απαλ­λάσ­σο­νται από τους συ­μπα­τριώ­τες τους στρα­το­δί­κες.

Η «ασυ­λία» στρα­τιω­τών που κα­λύ­πτο­νται από συμ­φω­νί­ες σαν αυτές που έχει υπο­γρά­ψει η Ελ­λά­δα με τις ΗΠΑ και τώρα υπο­γρά­φει και με το Ισ­ρα­ήλ, έχει σπά­σει κατά και­ρούς μόνο μετά από έντο­νες δια­μαρ­τυ­ρί­ες και κι­νη­το­ποι­ή­σεις των κα­τοί­κων. Αξιο­ση­μεί­ω­το είναι ότι οι συμ­φω­νί­ες νο­μι­κού κα­θε­στώ­τος ξένων ενό­πλων δυ­νά­με­ων (SOFAs, κατά τις ΗΠΑ), άλλες φορές δη­μο­σιο­ποιού­νται, άλλες κρα­τού­νται απόρ­ρη­τες. Μένει να δούμε σε ποια κα­τη­γο­ρία εμπί­πτει η συμ­φω­νία Καμ­μέ­νου-Για­λόν…

Στην ετε­ρο­δι­κία που προ­βλέ­πουν τέ­τοιες συμ­φω­νί­ες υπά­γε­ται βέ­βαια, πρώτη απ’ όλα, και η απα­γό­ρευ­ση δί­ω­ξης για εγκλή­μα­τα πο­λέ­μου! Η συμ­φω­νία Καμ­μέ­νου-Για­λόν ου­σια­στι­κά υπό­σχε­ται το απα­ρα­βί­α­στο Ισ­ραη­λι­νών στρα­τιω­τι­κών που θα μπο­ρού­σαν να κα­τη­γο­ρη­θούν ως εγκλη­μα­τί­ες πο­λέ­μου. Και ξέ­ρου­με ότι ει­δι­κά στο Ισ­ρα­ήλ τέ­τοιοι υπάρ­χουν πολ­λοί! Ίσως και γι’ αυτό το λόγο καμία άλλη χώρα του κό­σμου να μην έχει έρθει σε τόσο στενή στρα­τιω­τι­κή συ­νερ­γα­σία με το κρά­τος-τρο­μο­κρά­τη.

Οι κω­λο­τού­μπες που σκο­τώ­νουν -τώρα και Πα­λαι­στί­νιους

«Πρώτη φορά» λοι­πόν Τρίτο Μνη­μό­νιο, «πρώτη φορά» και τέ­τοιου με­γέ­θους συ­νερ­γία με εγκλη­μα­τι­κά κατά της αν­θρω­πό­τη­τας κα­θε­στώ­τα.

Δυ­στυ­χώς, δεν υπερ­βάλ­λου­με. Η αντι­δρα­στι­κή πο­ρεία της ελ­λη­νι­κής εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής, που επι­τα­χύν­θη­κε επί Σα­μα­ρά με τη σύ­να­ψη του άξονα Ελ­λά­δα-Κύ­προς-Ισ­ρα­ήλ, αντί να ακυ­ρώ­νε­ται επί Τσί­πρα, ενι­σχύ­ε­ται. Από τις 25 Γε­νά­ρη έχουν πραγ­μα­το­ποι­η­θεί πλεί­στες ανταλ­λα­γές επι­χει­ρη­μα­τι­κών, πο­λι­τι­κών και ακα­δη­μαϊ­κών πα­ρα­γό­ντων των δύο χωρών, βα­δί­ζο­ντας στην ίδια κα­τεύ­θυν­ση με τις τε­λευ­ταί­ες κυ­βερ­νή­σεις -ναι, τις μνη­μο­νια­κές, τις απο­δε­δειγ­μέ­να αδιά­φο­ρες για το λαϊκό συμ­φέ­ρον. Η κα­τεύ­θυν­ση αυτή είναι η σύ­μπη­ξη του άξονα με το Ισ­ρα­ήλ, η δι­πλω­μα­τι­κή, στρα­τιω­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή εν­δυ­νά­μω­ση του Ισ­ρα­ήλ (άρα και της «προ­στά­τι­δας» Δύσης) στην πε­ριο­χή, με πι­θα­νά οι­κο­νο­μι­κά ανταλ­λάγ­μα­τα για την ελ­λη­νι­κή άρ­χου­σα τάξη (αγω­γοί ρεύ­μα­τος ή αε­ρί­ου και άλλες «δου­λειές»). Το ίδιο διά­στη­μα έχουν ολο­κλη­ρω­θεί πολ­λές συ­να­ντή­σεις Ελ­λή­νων υπουρ­γών με Ισ­ραη­λι­νούς ομο­λό­γους, πα­ρέ­χο­ντας δι­πλω­μα­τι­κή στή­ρι­ξη και κά­λυ­ψη στα εγκλή­μα­τα του Ισ­ρα­ήλ. Προ­χτές ο Καμ­μέ­νος δή­λω­σε ότι ασπά­ζε­ται τις τε­ρα­το­λο­γί­ες περί ιρα­νι­κής απει­λής, πριν εί­κο­σι μέρες ο Κο­τζιάς από το Τελ Αβίβ χα­ρα­κτή­ρι­ζε πόλο στα­θε­ρό­τη­τας το μο­να­δι­κό κρά­τος της Μ. Ανα­το­λής που έχει κη­ρύ­ξει τον πό­λε­μο σε όλους τους γεί­το­νές του, το φε­τι­νό Μάρτη ο ανα­πλη­ρω­τής ΥπΕξ Χου­ντής συμ­με­τεί­χε στην ισλα­μο­φο­βι­κή από­φα­ση του Συμ­βου­λί­ου Εξω­τε­ρι­κών Υπο­θέ­σε­ων της ΕΕ υπέρ της στρα­τιω­τι­κής δρά­σης στη Μ. Ανα­το­λή, το Φλε­βά­ρη ο ίδιος ο Τσί­πρας δια­βε­βαί­ω­νε την πρέ­σβει­ρα του Ισ­ρα­ήλ ότι δεν θα άλ­λα­ζε την πο­λι­τι­κή Σα­μα­ρά και προ­κα­τό­χων. Από τότε έχουν ολο­κλη­ρω­θεί μά­λι­στα και δύο στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις Ελ­λά­δας-ΗΠΑ-Ισ­ρα­ήλ στο Αι­γαίο. Ασκή­σεις στις οποί­ες ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός εκ­παί­δευ­σε τους Ισ­ραη­λι­νούς πι­λό­τους. Οι οποί­οι πι­λό­τοι, όπως κα­τάγ­γελ­λαν μέχρι και οι ανώ­τε­ροι αξιω­μα­τού­χοι του ΟΗΕ τον Ιούλη 2014, επι­δί­δο­νται σε φό­νους νη­πί­ων Πα­λαι­στι­νί­ων από αέρος «καθώς αυτά κοι­μού­νται».

Πε­ρα­σμέ­νο-ξε­χα­σμέ­νο ότι λίγα χρό­νια πριν, ο ίδιος ο Αλέ­ξης Τσί­πρας ση­μεί­ω­νε σε επι­στο­λή του προς τον τότε πρω­θυ­πουρ­γό ότι μια στρα­τιω­τι­κή άσκη­ση με το Ισ­ρα­ήλ είναι «ενέρ­γεια που στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον του Πα­λαι­στι­νια­κού λαού, αλλά και των χωρών της πε­ριο­χής με τις οποί­ες το Ισ­ρα­ήλ βρί­σκε­ται σε εμπό­λε­μη κα­τά­στα­ση, κα­τέ­χο­ντας μά­λι­στα και εδάφη τους». Πε­ρα­σμέ­νη-ξε­χα­σμέ­νη όλη η πο­λι­τι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με ένα πρό­γραμ­μα «ενερ­γη­τι­κά φι­λει­ρη­νι­κής» εξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής με «μέ­τω­πο στον πό­λε­μο και τον ιμπε­ρια­λι­σμό» και δια­κο­πή «της στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με το Ισ­ρα­ήλ».

Δεν πρό­κει­ται βέ­βαια μόνο για το Ισ­ρα­ήλ. Στα τέλη Απρί­λη εί­χα­με ανα­φερ­θεί στις σχέ­σεις με το κα­θε­στώς Σίσι, με αφορ­μή την συμ­φω­νία Τσί­πρα-Σί­σι-Ανα­στα­σιά­δη. Τότε γρά­φα­με: «Έχου­με να κά­νου­με με μια συ­νο­λι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή που από το να μην ‘‘σπά­σει αυ­γά­’’ ούτε με τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επι­λο­γές των ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού (ακόμη κι αν αυτές έχουν δη­μο­σιο­νο­μι­κό κό­στος!), οδη­γεί­ται ήδη στο να τις ενι­σχύ­ει ενερ­γά».

Η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση, λοι­πόν, δεν σπά­ζει τα αυγά του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού ούτε στα εξω­τε­ρι­κά ζη­τή­μα­τα, όπως δεν τα σπά­ζει και στα εσω­τε­ρι­κά, υπο­γρά­φο­ντας ένα τρίτο σκλη­ρό μνη­μό­νιο. Έχει φτά­σει στο ση­μείο να απέ­χει ως κι από το αί­τη­μα 16 ΥπΕξ της ΕΕ για σή­μαν­ση των ισ­ραη­λι­νών προ­ϊ­ό­ντων που προ­έρ­χο­νται από τους εποι­κι­σμούς στα πα­λαι­στι­νια­κά εδάφη! Ή να βρί­σκε­ται με την πλευ­ρά της φι­λοϊσ­ραη­λι­νής μειο­ψη­φί­ας στα ψη­φί­σμα­τα του ΟΗΕ!1 Έτσι, η Ελ­λά­δα εντάσ­σε­ται πια στο κλαμπ των σκλη­ρό­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στών κατά της Πα­λαι­στί­νης!

Όμως, αν οι υπουρ­γοί της κυ­βέρ­νη­σης ξε­χνά­νε εύ­κο­λα τη δική τους συμ­με­το­χή π.χ. στις απο­στο­λές Free Gaza για την αν­θρω­πι­στι­κή βο­ή­θεια στον Πα­λαι­στι­νια­κό λαό (Κου­ρά­κης, Δρί­τσας) -τότε μά­λι­στα σε κό­ντρα με τις ελ­λη­νι­κές και κυ­πρια­κές κυ­βερ­νή­σεις- εμείς δεν ξε­χνά­με κα­θό­λου τη συμ­με­το­χή μας σε όλες τις αντι­πο­λε­μι­κές και φι­λο­πα­λαι­στι­νια­κές πο­ρεί­ες της τε­λευ­ταί­ας δε­κα­ε­τί­ας.

Εμείς θυ­μό­μα­στε τι εί­δους κρά­τος βοηθά η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, πλή­ρως αυ­το­νο­μη­μέ­νη τόσο από τις κομ­μα­τι­κές απο­φά­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όσο και από το κοινό αί­σθη­μα και τις λαϊ­κές εντο­λές που έχει πάρει. Θυ­μό­μα­στε τι είναι το Ισ­ρα­ήλ.

Δεν ξε­χνά­με το Ισ­ρα­ήλ

Είναι κα­θε­στώς απαρτ­χάιντ, που απα­γο­ρεύ­ει την πρό­σβα­ση σε δρό­μους, σχο­λεία, πό­λεις, νο­σο­κο­μεία, πο­λι­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, με κρι­τή­ρια φυ­λε­τι­κά και θρη­σκευ­τι­κά, ακόμη και για τυ­πι­κά δι­κούς του πο­λί­τες.

Είναι το κρά­τος που δια­πράτ­τει εθνο­κά­θαρ­ση εις βάρος των Πα­λαι­στι­νί­ων από τότε που ιδρύ­θη­κε και κλι­μα­κού­με­να· επι­δι­δό­με­νο σε αδιά­κο­πη αρ­πα­γή πα­λαι­στι­νια­κής γης και συ­νε­χείς αι­μα­το­χυ­σί­ες αμά­χων για κα­θα­ρά τρο­μο­κρα­τι­κούς λό­γους· κρα­τώ­ντας πάνω από 5.500 πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους· δια­θέ­το­ντας εκα­το­ντά­δες πυ­ρη­νι­κές κε­φα­λές που αρ­νεί­ται να θέσει υπό οποια­δή­πο­τε διε­θνή επο­πτεία, ενώ ταυ­τό­χρο­να έχει κα­τα­δι­κα­στεί εκα­το­ντά­δες φορές από τον ΟΗΕ και τα διε­θνή δι­κα­στή­ρια, χωρίς καμία συ­νέ­πεια.

Το κρά­τος που πε­ρί­που κάθε δύο χρό­νια (τε­λευ­ταία φορά το 2014) διε­νερ­γεί εκτε­τα­μέ­νη ει­σβο­λή, βομ­βαρ­δι­σμό και ισο­πέ­δω­ση της Γάζας (κα­τοι­κιών, νο­σο­κο­μεί­ων, ηλε­κτρι­κών σταθ­μών, σχο­λεί­ων κ.λπ.), ενώ κα­θη­με­ρι­νές είναι οι μι­κρό­τε­ρης έκτα­σης στρα­τιω­τι­κές επι­χει­ρή­σεις και οι φόνοι. Είναι το κρά­τος που οι­κο­δο­μεί το Τεί­χος των 700 χι­λιο­μέ­τρων για να χω­ρί­ζει τους Πα­λαι­στί­νιους από τους «α’ κα­τη­γο­ρί­ας» πο­λί­τες· που έχει κα­τα­δι­κά­σει εδώ και οχτώ χρό­νια ενά­μι­σι εκα­τομ­μύ­ριο αν­θρώ­πους στη Λω­ρί­δα της Γάζας σε «απο­κλει­σμό», δη­λα­δή στέ­ρη­ση τρο­φί­μων, νερού, ρεύ­μα­τος, φαρ­μά­κων. Το κρά­τος που ορ­γα­νώ­νει πει­ρα­τεί­ες στα διε­θνή ύδατα κατά των αν­θρω­πι­στι­κών απο­στο­λών Free Gaza, απο­δί­δο­ντας εννέα νε­κρούς ακτι­βι­στές το 2010 (Μαβί Μαρ­μα­ρά) και συ­νε­χί­ζο­ντας στο ίδιο μο­τί­βο και το φε­τι­νό Ιού­νιο (Μα­ριάν).

Είναι το κρά­τος που μοιά­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο από κάθε άλλο με τα με­σο­πο­λε­μι­κά φα­σι­στι­κά κα­θε­στώ­τα, όπου οι από­ψεις των πο­λι­τι­κών κομ­μά­των για τους Πα­λαι­στί­νιους (το μισό πλη­θυ­σμό της πε­ριο­χής!) κυ­μαί­νο­νται από τη φυ­σι­κή εξό­ντω­ση μέχρι την εκ­δί­ω­ξη ή τον εξαν­δρα­πο­δι­σμό· όπου κυ­ρί­αρ­χη άποψη στον πλη­θυ­σμό του είναι ο εβραϊ­κός σο­βι­νι­σμός, ο σιω­νι­σμός που αντι­με­τω­πί­ζει κάθε Άραβα σαν απει­λή· όπου ο πό­λε­μος είναι συν­θή­κη ύπαρ­ξής του!

Το Ισ­ρα­ήλ βα­σί­ζει την οι­κο­νο­μία του κυ­ρί­ως στην αμε­ρι­κα­νι­κή βο­ή­θεια και το εμπό­ριο με την ΕΕ. Αυτοί είναι οι δυ­τι­κοί πυ­λώ­νες της διαρ­κούς γε­νο­κτο­νί­ας που δια­πράτ­τει το Ισ­ρα­ήλ και οι ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις επι­διώ­κουν να ανα­βαθ­μί­σουν αυτή τους τη λει­τουρ­γία.

Τι μπο­ρού­με να κά­νου­με όσοι δεν ξε­χνού­με;

Πρώτο, οφεί­λου­με να κα­τα­λά­βου­με πώς έχει ξε­πέ­σει τόσο μια κυ­βέρ­νη­ση όπου ηγε­μο­νεύ­ουν τα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Πρό­κει­ται για άλλη μια απόρ­ροια της «συμ­βι­βα­στι­κής» λο­γι­κής τους. Αν δεν δι­στά­ζεις -ή θε­ω­ρείς τάχα «ανα­γκαίο κακό»- να θυ­σιά­σεις ζωές εντός της χώρας που «κυ­βερ­νάς», με το μνη­μο­νια­κό λε­πί­δι σε συ­ντά­ξεις, κοι­νω­νι­κό κρά­τος και ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα, δυο φορές λι­γό­τε­ρο θα δι­στά­σεις όταν τα θύ­μα­τα των επι­λο­γών και των συμ­μα­χιών σου είναι 1.500 χι­λιό­με­τρα μα­κριά. Έστω κι αν κά­ποια από αυτά τα θύ­μα­τα έρ­χο­νται και στην Ελ­λά­δα ως πρό­σφυ­γες των χωρών που τυ­ραν­νά­ει ο δυ­τι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός.

Άλ­λω­στε, οι ίδιοι Έλ­λη­νες -και Ευ­ρω­παί­οι- κα­πι­τα­λι­στές που «δεν δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται» τα μνη­μό­νια εδώ, το ίδιο δεν δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται και τις μπίζ­νες με το Ισ­ρα­ήλ ή τη χού­ντα του Σίσι. Ο ένας Βαρ­δι­νο­γιάν­νης έχει δι­υ­λι­στή­ρια στην Αί­γυ­πτο, ο άλλος Κο­πε­λού­ζος (μέλος του Ελ­λη­νοϊσ­ραη­λι­νού Επι­με­λη­τη­ρί­ου, πα­ρα­κα­λώ) παίρ­νει ερ­γο­λα­βί­ες στη σιω­νι­στι­κή χη­μι­κή βιο­μη­χα­νία και πάει λέ­γο­ντας. Με αυ­τούς είναι που επι­διώ­κει… συ­νεν­νό­η­ση και όχι ρήξη η κυ­βέρ­νη­ση. Κι έτσι απο­κλεί­ει κάθε συ­νεν­νό­η­ση με τον κόσμο που την εξέ­λε­ξε και με τους συμ­μά­χους αυτού του κό­σμου – τους άλ­λους λαούς της πε­ριο­χής. Ας θυ­μη­θού­με ότι και το ΑΚΕΛ, που είχε σα­μπο­τά­ρει τις απο­στο­λές Free Gaza το 2010, υπήρ­ξε στη συ­νέ­χεια το κόμμα που υλο­ποί­η­σε τα κυ­πρια­κά μνη­μό­νια. Παίρ­νει κα­νείς όλο το «πα­κέ­το» ή τί­πο­τα…

Ο αντί­πα­λος είναι ενιαί­ος και ενω­μέ­νος και σε διε­θνές επί­πε­δο. Άρα μια συ­νε­πής φι­λο­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή έρ­χε­ται, άθελα ή ηθε­λη­μέ­να, απέ­να­ντι στο διε­θνή και ντό­πιο ιμπε­ρια­λι­σμό. Ή θα υπο­κύ­ψει και θα εν­σω­μα­τω­θεί ή θα τον αντι­με­τω­πί­σει με συ­νέ­πεια. Ο Τσί­πρας και το επι­τε­λείο του φαί­νε­ται ότι μέσα σε ένα εξά­μη­νο επέ­λε­ξαν το πρώτο.

Στο τέλος τέλος, ο κα­πι­τα­λι­στι­κός διε­θνι­σμός, ο ιμπε­ρια­λι­σμός, είτε απα­ντιέ­ται με στή­ρι­ξη κι­νη­μά­των αντί­στα­σης όπως το πα­λαι­στι­νια­κό είτε με υπο­τα­γή σε όλα τα επί­πε­δα, μέσα κι έξω.

Στο τέλος τέλος, όσοι με πε­ρισ­σό κυ­νι­σμό είναι πρό­θυ­μοι να ονο­μά­ζουν το Ισ­ρα­ήλ «πα­ρά­γο­ντα στα­θε­ρό­τη­τας», απο­δει­κνύ­ο­νται εξί­σου πρό­θυ­μοι να βα­φτί­ζουν τα μνη­μό­νια «απο­φυ­γή των χει­ρό­τε­ρων», «λαϊκή κυ­ριαρ­χία» και «κοι­νω­νι­κά δί­καιη κα­τα­νο­μή των βαρών». Να με­τα­τρέ­πουν τα ΟΧΙ του λαού σε ΝΑΙ.

Δεύ­τε­ρο, πρέ­πει να φω­νά­ξου­με σε κάθε κα­τεύ­θυν­ση: ΟΧΙ στο όνομά μας! Ο ελ­λη­νι­κός λαός δεν έχει συμ­φω­νή­σει ποτέ να γίνει συ­νερ­γός των σιω­νι­στι­κών εγκλη­μά­των. Αντί­θε­τα, ψη­φί­ζο­ντας ένα κόμμα της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, ψή­φι­ζε (σε πα­ρέν­θε­ση, αλλά αυτό ήταν) ένα αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό πρό­γραμ­μα. Επει­δή ακρι­βώς τέ­τοιο ήταν το πρό­γραμ­μα και οι συ­νε­δρια­κές απο­φά­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (δια­κο­πή της στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με το Ισ­ρα­ήλ κ.ά.), ούτε ο κό­σμος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­χα­με ποτέ συμ­φω­νή­σει σε τέ­τοιες πο­λι­τι­κές…

Τρίτο, χρειά­ζε­ται να πε­ρά­σου­με στην αντε­πί­θε­ση.

Πριν τρεις μήνες γρά­φα­με ότι απαι­τεί­ται η κυ­βέρ­νη­ση να κάνει στρο­φή 180ο τόσο στην εσω­τε­ρι­κή όσο και στην εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της. Πλέον είναι σαφές ότι το υπάρ­χον κυ­βερ­νη­τι­κό σχήμα έχει επι­λέ­ξει ορι­στι­κά και πάση θυσία να μη συ­γκρου­στεί με τον εγ­χώ­ριο και διε­θνή κα­πι­τα­λι­σμό, άρα ντε φάκτο να τους υπη­ρε­τή­σει. Για το ίδιο λόγο φαί­νε­ται ότι ο βίος του σχή­μα­τος θα είναι βρα­χύς και αγω­νιώ­δης. Έστω κι αν έχει κα­τα­λή­ξει εδώ από «ρε­α­λι­σμό» ή «αδυ­να­μία» ή άδολη ανι­κα­νό­τη­τα -ενώ θα μπο­ρού­σε πά­ντως να πα­ραι­τη­θεί ή να προ­σφύ­γει στην ετυ­μη­γο­ρία του κόμ­μα­τος που το ανέ­δει­ξε- σε τε­λι­κή ανά­λυ­ση οι προ­θέ­σεις μικρή ση­μα­σία έχουν.

Αν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν επα­να­φέ­ρει στην τάξη τα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη του ή δεν απο­στα­σιο­ποι­η­θεί από αυτά, κιν­δυ­νεύ­ει και ο ίδιος να χρε­ω­θεί, όχι μόνο μια αντι­κοι­νω­νι­κή πο­λι­τι­κή που θα επι­βα­ρύ­νει τον ελ­λη­νι­κό λαό, αλλά και μια αι­μα­τη­ρή, επι­θε­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή εις βάρος άλλων λαών της πε­ριο­χής, με άγνω­στες συ­νέ­πειες για την ει­ρή­νη και την ενί­σχυ­ση των φο­ντα­με­ντα­λι­σμών. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να δώσει αυτή τη μάχη, να ανα­κτή­σει την πο­λι­τι­κή που του έκλε­ψαν και του κα­ταρ­ρά­κω­σαν οι ηγε­σί­ες του, με τον ένα ή άλλο τρόπο.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, ούτε ο ελ­λη­νι­κός ούτε και κα­νέ­νας άλλος λαός δεν έχει τί­πο­τα να κερ­δί­σει από μια κυ­βέρ­νη­ση που εμ­μέ­νει σε τέ­τοιες στο­χεύ­σεις και πρα­κτι­κές, συ­νερ­γά­τι­δα πια των με­γα­λύ­τε­ρων διε­θνών δο­λο­φό­νων που άλ­λο­τε η ίδια κα­τα­δί­κα­ζε. Όμως, η εναλ­λα­κτι­κή λύση, το πο­λι­τι­κό plan Β, για τον κόσμο της Αρι­στε­ράς και τα κα­τώ­τε­ρα στρώ­μα­τα, για τους ντό­πιους και τους πρό­σφυ­γες/με­τα­νά­στες, τους φτω­χούς που ζουν εδώ ή αλλού, πρέ­πει οπωσ­δή­πο­τε να περνά από και να επι­βε­βαιώ­νει τις αξίες που αυτή η κυ­βέρ­νη­ση εγκα­τα­λεί­πει.

Ρήξη ή συν­θη­κο­λό­γη­ση με την αστι­κή τάξη; Συμ­μέ­το­χος στις αι­μα­το­βαμ­μέ­νες αδι­κί­ες της ή ορ­κι­σμέ­νος αντί­πα­λός της; Η κυ­βέρ­νη­ση έχει απα­ντή­σει ήδη με τις πρά­ξεις της. Έτσι πρέ­πει να απα­ντή­σου­με κι οι υπό­λοι­ποι – ανα­γκα­στι­κά.

1 Την πε­ρα­σμέ­νη βδο­μά­δα η Ελ­λά­δα ψή­φι­σε υπέρ του Ισ­ρα­ήλ πάνω στο ζή­τη­μα της μη χρη­μα­το­δό­τη­σης πα­λαι­στι­νια­κών ΜΚΟ που σχε­τί­ζο­νται με τη νό­μι­μα κυ­βερ­νη­τι­κή Χαμάς, όπως αυτό είχε τεθεί σε ψή­φι­σμα του Ισ­ρα­ήλ στον ΟΗΕ. Πορ­το­γα­λία και Σου­η­δία (όχι πιο με­γά­λες ή πιο ισχυ­ρές από την Ελ­λά­δα, για να προ­λά­βου­με τους οπα­δούς των «ψω­ρο­κώ­σται­νας»), ψή­φι­σαν κατά και το ψή­φι­σμα δεν πέ­ρα­σε.

αναδημοσίευση από: http://rproject.gr/article/i-symfonia-me-israil-kai-i-imperialistiki-katrakyla-tis-kyvernisis-tsipra