Τα ξημερώματα της Παρασκευής 31 Ιουλίου 2015 Ισραηλινοί έποικοι πραγματοποίησαν εμπρηστική επίθεση εναντίον της κατοικίας του Σάαντ και της Ριχάμ Νταουάμπσα στο χωριό Ντούμα της Νάμπλους στη Δυτική Όχθη. Το μικρότερο παιδί του ζεύγους, ο μόλις 18 μηνών Αλί, κάηκε ζωντανό, ενώ ο μεγαλύτερος γιος, ο 4χρονος Αχμάντ, και οι γονείς του υπέστησαν εγκαύματα σε πάνω από το 80% του σώματός τους και νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές μόνο το αγοράκι έχει παρουσιάσει ελαφρά σημάδια βελτίωσης. Το σπίτι της οικογένειας καταστράφηκε ολοσχερώς.
Η επίθεση καταδικάστηκε με κροκοδείλια δάκρυα από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου που δήλωσε “σοκαρισμένος” από τη δολοφονία του βρέφους την οποία χαρακτήρισε “τρομοκρατική πράξη από κάθε άποψη”. Όλοι όμως γνωρίζουν – ακόμη και όσοι δεν το παραδέχονται δημοσίως – ότι οι ισραηλινές ηγεσίες διαχρονικά είναι οι ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων που διαπράττουν οι έποικοι σε βάρος των Παλαιστινίων. Άλλωστε και οι ίδιες οι ισραηλινές κυβερνήσεις εγκληματούν ποικιλοτρόπως χωρίς να χρειάζονται τους εποίκους ως … μεσάζοντες. Μόλις πριν από ένα χρόνο κατά τον ανηλεή βομβαρδισμό διάρκειας 51 ημερών και τη χερσαία εισβολή στη Λωρίδα της Γάζας πάνω από 2.200 Παλαιστίνιοι δολοφονήθηκαν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι, μεταξύ των οποίων σχεδόν 550 παιδιά.
Το Ισραήλ άρχισε να εγκαθιστά εποίκους στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας αμέσως μετά τον Πόλεμο των 6 Ημερών το 1967 κατά τον οποίο οι δύο περιοχές τέθηκαν υπό ισραηλινή κατοχή. Πριν μία δεκαετία ο Αριέλ Σαρόν απέσυρε τους εποίκους από τη Λωρίδα της Γάζας στην οποία αργότερα επιβλήθηκε πλήρης αποκλεισμός. Στη Δυτική Όχθη 600.000 έποικοι ζουν σε εκατοντάδες διάσπαρτους εποικισμούς που συνήθως χτίζονται σε υψώματα γύρω από τις παλαιστινιακές πόλεις και τα χωριά ώστε να περικυκλώνουν, να απομονώνουν αλλά και να επιβλέπουν τις περιοχές όπου κατοικούν οι Παλαιστίνιοι. Σχεδόν οι μισοί από τους 600.000 εποίκους ζουν στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο εποικισμός μιας κατεχόμενης περιοχής, δηλαδή η μεταφορά σε αυτήν από την κατοχική δύναμη δικού της άμαχου πληθυσμού, είναι παράνομος σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και συνιστά έγκλημα πολέμου.
Τα εγκλήματα των ισραηλινών εποίκων κατά των Παλαιστινίων συναγωνίζονται επάξια σε αγριότητα, αν δεν τα ξεπερνούν, τα αντίστοιχα του ισραηλινού στρατού. Το σύνηθες μοτίβο μάλιστα είναι να ανέχεται ο στρατός κατοχής τις βιαιοπραγίες των εποίκων όταν δεν συνεργάζεται ανοιχτά σε αυτές. Οι περισσότερες καταγγελίες για τα εγκλήματα αυτά πέφτουν στο κενό και στις λιγοστές περιπτώσεις που οι ισραηλινές δικαστικές αρχές καταδικάζουν εποίκους για τα εγκλήματά τους οι ποινές που επιβάλλονται είναι εντελώς αστείες.
Ενδεικτικό της συχνότητας των εγκλημάτων των εποίκων εναντίον των Παλαιστινίων, της ιδιωτικής τους περιουσίας, των δημόσιων υποδομών τους και των χώρων λατρείας τους είναι το γεγονός ότι το 2013 σημειώθηκαν 399 τέτοιες επιθέσεις σε όλη τη Δυτική Όχθη, σύμφωνα με το Γραφείο του ΟΗΕ για το Συντονισμό των Ανθρωπιστικών Υποθέσεων. Από την 1η Ιανουαρίου και μέχρι τα τέλη Ιουλίου του τρέχοντος έτους έχουν πραγματοποιηθεί 120 επιθέσεις. Εκτός βέβαια από τις επιθέσεις και μόνη η παρουσία των εποίκων οδηγεί σε παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και κυρίως του δικαιώματός τους στην ελεύθερη μετακίνηση. Χαρακτηριστική, αλλά όχι μοναδική, είναι η περίπτωση της Χεβρώνας όπου λόγω της εγκατάστασης 500-600 εποίκων στο κέντρο της πόλης η περιοχή κηρύχθηκε απαγορευμένη για τους 200.000 Παλαιστίνιους κατοίκους, ακόμη και για όσους είχαν σπίτια ή καταστήματα εκεί τα οποία υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν.
Στα συνηθέστερα εγκλήματα των ισραηλινών εποίκων εναντίον των Παλαιστινίων περιλαμβάνονται:
1.Τραυματισμοί, δολοφονίες, απαγωγές και απόπειρες απαγωγών παιδιών
Πολλά από τα θύματα των επιθέσεων κατά της ζωής που διαπράττουν οι έποικοι είναι παιδιά. Στις 2 Ιουλίου 2014 ομάδα ισραηλινών εποίκων απήγαγε, βασάνισε και έκαψε ζωντανό τον 16χρονο Μοχάμεντ Αμπού Κντάιρ στην Ανατολική Ιερουσαλήμ ενώ λίγες μέρες μετά ο 15χρονος ξάδερφός του Ταρίκ έπεσε θύμα βάναυσου ξυλοδαρμού σε μια επίθεση που καταγράφηκε από κάμερα παρακείμενου καταστήματος. Το 2014 γνώρισε τεράστια έξαρση στις επιθέσεις εποίκων εναντίον Παλαιστινίων παιδιών, με πολλές καταγγελίες για απόπειρες απαγωγής ακόμη και νηπίων. Δεν έλειψαν και τα περιστατικά όπου έποικοι έπεσαν σκόπιμα με τα αυτοκίνητά τους πάνω σε παιδιά με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό τουλάχιστον 10 παιδιών (των περισσοτέρων κάτω των 10 ετών), ενώ σε μία τέτοια επίθεση δολοφονήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2014 η 5χρονη Ίνας Χαλίλ την ώρα που περπατούσε με τη συνομήλική της Νίλιν Ασφούρ, που τραυματίστηκε, κοντά στο χωριό Σιντζίλ της Ραμάλα. Τουλάχιστον 3 ενήλικοι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από εποίκους την ίδια περίοδο ενώ πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν. Τα παραπάνω εγκλήματα διαπράχθηκαν μόνο μέσα στο 2014 και δεν είναι τα μοναδικά, αναφέρονται εδώ εντελώς ενδεικτικά. Ανάλογη βία έχει ασκηθεί από εποίκους και τα προηγούμενα χρόνια: έποικοι έχουν επιτεθεί με αληθινά πυρά, με μαχαίρια και άλλα μεταλλικά αντικείμενα, με δακρυγόνα και μολότοφ εναντίον Παλαιστινίων, τραυματίζοντας και σκοτώνοντας πολλούς εξ αυτών. Ο 18 μηνών Αλί ήταν μόνο το πιο πρόσφατο θύμα μιας μακράς σειράς επιθέσεων και δυστυχώς δεν θα είναι και το τελευταίο. Και πώς θα μπορούσε να είναι το τελευταίο όταν η ίδια η υπουργός “Δικαιοσύνης” του Ισραήλ Άγιελετ Σάκεντ βάζει ανοιχτά στο στόχαστρο τα παιδιά των Παλαιστινίων αποκαλώντας τα “μικρά φίδια”; Εννοείται ότι ακόμη συχνότερη από τη σωματική βία είναι η λεκτική που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι καθημερινά από εποίκους στο δρόμο που τους βρίζουν με ρατσιστικές και απαξιωτικές κουβέντες ή και ακόμη τους φτύνουν και προβαίνουν σε προσβλητικές χειρονομίες εναντίον τους.
2. Εμπρησμοί, βανδαλισμοί και συνθήματα μίσους σε σχολεία
Έποικοι εισβάλλουν συχνά σε σχολεία στη Δυτική Όχθη, βάζουν φωτιά στις αίθουσες, καταστρέφουν την υλικοτεχνική υποδομή και γράφουν συνθήματα μίσους στους τοίχους. Το 2011 κάτι αντίστοιχο έγινε και στο Πανεπιστήμιο Μπιρ Ζέιτ κοντά στη Ραμάλα όπου έποικοι έγραψαν “Θάνατος στους Άραβες” στους τοίχους του.
3. Εμπρησμοί και βανδαλισμοί σε τζαμιά, εκκλησίες, μοναστήρια και νεκροταφεία (ισλαμικά και χριστιανικά)
Δεκάδες επιθέσεις έχουν καταγραφεί μόνο τα τελευταία χρόνια σε όλη τη Δυτική Όχθη ενάντια σε χριστιανικούς και ισλαμικούς χώρους λατρείας. Έποικοι έχουν βάλει φωτιά σε τζαμιά και εκκλησίες, έχουν εισβάλει στο εσωτερικό τους και έχουν καταστρέψει από τα χαλιά του δαπέδου μέχρι βιβλία και άλλα αντικείμενα, έχουν γράψει συνθήματα μίσους ή προσβλητικά για τα ιερά πρόσωπα των δύο θρησκειών (“Θάνατος στους χριστιανούς”, “Θάνατος στους εθνικούς”, “Η Μαρία ήταν πόρνη”, “Ο Ιησούς ήταν γιος πόρνης”, “Ο Μωάμεθ ήταν γουρούνι” κλπ) και έχουν σπάσει ταφόπλακες σε νεκροταφεία. Ανάλογες επιθέσεις από ακροδεξιούς Ισραηλινούς έχουν γίνει και εντός του Ισραήλ με πιο πρόσφατο περιστατικό (Ιούνιος 2015) τον εμπρησμό του αιθρίου του ρωμαιοκαθολικού Ναού του Πολλαπλασιασμού των Άρτων και των Ιχθύων στη Γαλιλαία.
4.Εμπρησμοί και βανδαλισμοί σε ιδιωτικά κτίρια Παλαιστινίων (κατοικίες, επιχειρήσεις κλπ) και βίαιες καταλήψεις κατοικιών.
Το σπίτι της οικογένειας Νταουάμπσα που δέχτηκε εμπρηστική επίθεση πριν λίγες μέρες είναι μόνο μία από τις πολυάριθμες κατοικίες Παλαιστινίων που έχουν υποστεί φθορές ή έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από εποίκους. Πολύ συχνές είναι οι επιθέσεις σε σπίτια και καταστήματα με πέτρες, μολότοφ ή ρίψεις νερού αλλά και η εκδίωξη των νόμιμων ιδιοκτητών από ορδές εποίκων που καταλαμβάνουν με τη βία τα σπίτια τους για να τα κατοικήσουν οι ίδιοι. Ειδικά στη Σιλουάν αλλά και άλλες συνοικίες της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το φαινόμενο αυτό έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις με τη συμβολή του ιδρύματος Ir David (γνωστού και ως Elad) που με το πρόσχημα της “ανάδειξης της βιβλικής πόλης του Δαβίδ” ενισχύει στο μέγιστο βαθμό τον εποικισμό της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και την εκδίωξη των Παλαιστινίων κατοίκων της. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους 23 παλαιστινιακές κατοικίες στη Σιλουάν κατασχέθηκαν από το ίδρυμα Ir David, γεγονός που προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση των Παλαιστινίων που συγκρούστηκαν με τον ισραηλινό στρατό και τους εποίκους. Πολύ συχνά επίσης έποικοι γράφουν σε τοίχους σπιτιών συνθήματα όπως “Οι Άραβες στους θαλάμους αερίων”, “Θάνατος στους εχθρούς” “Καλός Άραβας είναι ο νεκρός Άραβας” ή “Ο Καχάνε είχε δίκιο”, αναφερόμενοι στον ακροδεξιό ραβίνο Μέιρ Καχάνε που καλούσε σε γενοκτονία των Παλαιστινίων. Εκτός από τα σπίτια και τις επιχειρήσεις, μέχρι και τα πηγάδια στις αυλές και στα κτήματα των Παλαιστινίων αποτελούν στόχο καθώς έχουν αναφερθεί πολλά περιστατικά καταστροφής τους ή δηλητηρίασης του νερού τους από εποίκους.
5. Φθορές και εμπρησμοί οχημάτων Παλαιστινίων
Ιδιαίτερα συχνοί, σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, είναι οι βανδαλισμοί στα οχήματα, επιβατικά ή επαγγελματικά, των Παλαιστινίων στα οποία έποικοι σκάνε τα λάστιχα, σπάνε τα τζάμια, βάζουν φωτιά, καταστρέφοντάς τα ολοσχερώς πολλές φορές, και γράφουν συνθήματα μίσους.
6. Καταστροφή χωραφιών και ελαιόδεντρων
Αφήσαμε για το τέλος τα ελαιόδεντρα των Παλαιστινίων που αντιμετωπίζονται από τους εποίκους ως ο νούμερο 2 στόχος μετά τους ίδιους τους Παλαιστίνιους. Από το 1967 και μετά πάνω από 800.000 ελαιόδεντρα έχουν καταστραφεί στη Δυτική Όχθη τόσο από τους εποίκους όσο και επίσημα από το ισραηλινό κράτος για “λόγους ασφαλείας” αλλά και για την ανέγερση του τείχους διαχωρισμού. Μεγάλος αριθμός από τα δέντρα αυτά χρονολογούνταν εδώ και πολλούς αιώνες. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι δεν υπάρχει Παλαιστίνιος στη Δυτική Όχθη με ελαιόδεντρα στην κατοχή του που να μην ξύπνησε κάποιο πρωί και να μη βρήκε κάποια ή όλα από αυτά ξεριζωμένα ή καμένα. Η καταστροφή τόσο των ελαιόδεντρων όσο και άλλων καλλιεργειών, στις οποίες συχνά έποικοι βάζουν φωτιά, έχουν αποκλειστικό σκοπό τον οικονομικό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην αγροτική παραγωγή για την επιβίωσή τους. Η συνενοχή του ισραηλινού στρατού είναι και σε αυτά τα εγκλήματα αναμφισβήτητη. Το 2010 ο ραβίνος Γιέχιελ Γκρένιμαν από την οργάνωση Ραβίνοι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κατήγγειλε ότι οι Ισραηλινοί στρατιώτες εμπόδισαν για μία ώρα τα πυροσβεστικά οχήματα να προσεγγίσουν έναν ελαιώνα εκατοντάδων στρεμμάτων στο χωριό Φαράτα της Νάμπλους στον οποίο έποικοι είχαν βάλει φωτιά και ότι οι Παλαιστίνιοι που διαμαρτύρονταν για τον εμπρησμό συνελήφθησαν και τέθηκαν υπό κράτηση για ώρες. Σε αναρίθμητα αντίστοιχα περιστατικά Παλαιστίνιοι που αντιστάθηκαν στην καταστροφή των περιουσιών τους (κατοικιών, καταστημάτων, οχημάτων, πηγαδιών, καλλιεργειών κλπ) δέχτηκαν επιθέσεις από εποίκους ή στρατιώτες και τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν.
Από όλα τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι οι ισραηλινοί έποικοι λειτουργούν ως ένας δεύτερος, άτυπος στρατός κατοχής, εμφανίζοντας ενίοτε ακόμη πιο βάναυση και φρικτή συμπεριφορά προς τους Παλαιστίνιους και από τους ίδιους τους στρατιώτες. Παρά την κατακραυγή της παγκόσμιας κοινότητας, τα καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ αλλά και τις δηλώσεις αξιωματούχων κρατών που είναι σύμμαχοι του Ισραήλ που ζητούν την αναστολή των νέων εποικιστικών σχεδίων , ο εποικισμός της Δυτικής Όχθης όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και εντείνεται διαρκώς επί πρωθυπουργίας Μπέντζαμιν Νετανιάχου που σχημάτισε πριν λίγους μήνες την πιο ακροδεξιά και ρατσιστική κυβέρνηση που είχε ποτέ το κράτος-τρομοκράτης της Μεσογείου. Και όσο ο εποικισμός συνεχίζεται κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου θα συνεχίζονται και τα εγκλήματα των εποίκων αλλά και η ηρωική αντίσταση των Παλαιστινίων.
