Ποιά είναι η οικογένεια που εξουδετέρωσε τον ισραηλινό στρατιώτη στο Νάμπι Σάλεχ

b2ap3_thumbnail_tam1.jpg

Νάμπι Σάλεχ, Δυτική Όχθη – Η Ναριμάν Ταμίμι λέει ότι εκείνη και ο γιος της παρακολουθούσαν τη διαμαρτυρία από μακριά, όταν παρατήρησε ότι κάτι δεν πάει καλά. Οι στρατιώτες, οι οποίοι  θα εμπόδιζαν ως συνήθως τη διαδήλωση προτού να μπορέσει να φτάσει στην απότομη πλαγιά του χωριού της,  φάνηκαν να ενθαρρύνουν τους διαδηλωτές να κατέβουν την πλαγιά.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε το γιατί, αλλά ήταν πολύ αργά. Δεκάδες στρατιώτες που ήταν κρυμμένοι πίσω από τα δέντρα και τα βράχια στην πλαγιά του λόφου, πήδηξαν έξω για να συλλάβουν τους ανυποψίαστους διαδηλωτές.

«Είδαμε ότι οι στρατιώτες κρατούσαν τον ανιψιό μου και μια ξένη ακτιβίστρια  και όλοι έτρεξαν να τους βοηθήσουν», λέει η Ναριμάν.
Όταν οι άλλοι διαδηλωτές έτρεξαν να βοηθήσουν τους δύο διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί, ο γιος της Ναριμάν, Μοχάμεντ Ταμίμι, 11 ετών,  έμεινε πίσω και συνέχισε να παρακολουθεί από απόσταση. Γι ‘αυτό όταν συνελήφθη ήταν μόνος του.

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια καταγράφηκε σε μια σειρά από φωτογραφίες που απεικονίζουν ένα νεαρό αγόρι αιχμαλωτισμένο στο έδαφος από έναν ισραηλινό στρατιώτη, καθώς η μητέρα, η θεία και η αδελφή  του αγοριού προσπαθούν να τραβήξουν τον στρατιώτη από πάνω του.

Η διάδοση των φωτογραφιών

Οι φωτογραφίες και τα βίντεο από το περιστατικό διαδόθηκαν ταχύτατα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τραβώντας την προσοχή και των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων.

Η οικογένεια Ταμίμι, οι οποιοι είναι γνωστοί Παλαιστίνιοι ακτιβιστές,  σοκαρίστηκαν από το πόσο γρήγορα οι φωτογραφίες διαδόθηκαν.

Ο Μπιλάλ Ταμίμι, θείος του αγοριού που κρατούσε κάμερα, κατέγραψε το περιστατικό.

“Ένα από τα βίντεο μου έφτασε πάνω από ένα εκατομμύριο προβολές μόλις σήμερα,” λέει ο Μπιλάλ,  από το πατρικό του σπίτι στο μικρό χωριό Νάμπι Σάλεχ, λίγο έξω από τη Ραμάλα. “Δεν μπορώ να το πιστέψω, κανένας μας δεν μπορεί.”

Η θεία του Μοχάμεντ, Ναουάλ Ταμίμι, η οποία φαίνεται στο βίντεο να τραβάει με όλη της τη δύναμη τον στρατιώτη, λέει ότι είναι απλά ευγνώμων που υπήρχαν κάμερες εκεί.

“Τέτοια περιστατικά είναι συνηθισμένα στο Νάμπι Σάλεχ”, λέει η Ναουάλ. “Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που οι άνθρωποι βλέπουν αυτές τις φωτογραφίες και βλέπουν τι συμβαίνει εξ αιτίας της ισραηλινής κατοχής, αλλά συμβαίνουν και χειρότερα κάθε μέρα.  Αν δεν ήταν εκεί τόσοι άνθρωποι με κάμερες,  θα μπορούσαν κάλλιστα να μας είχαν πυροβολήσει και να είχαν συλλάβει τον Μοχάμεντ”.

b2ap3_thumbnail_tam2.jpg

Από το 2009, κάθε Παρασκευή το χωριό Νάμπι Σάλεχ διοργανώνει μια εβδομαδιαία διαδήλωση ως  ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και την κατάσχεση της γης του Νάμπι Σάλεχ από τον κοντινό παράνομο ισραηλινό εποικισμό Χαλαμίς.

Το χωριό είναι γνωστό για την ένταση των συγκρούσεων στις διαμαρτυρίες και για την οργάνωση της επιτροπής λαϊκής αντίστασης.

Για να εξουδετερώσουν το ισχυρό κίνημα αντίστασης του Νάμπι Σάλεχ, οι ισραηλινές δυνάμεις διεξάγουν συχνά επιδρομές στα σπίτια των κατοίκων, κατά τη διάρκεια της νύχτας,  με αποτέλεσμα τις συχνές συγκρούσεις.

“Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος”

Όλα τα παιδιά της Ναριμάν,  ακόμα και ο μικρότερος γιος της, 9 ετών, συμμετέχουν στις διαδηλώσεις στο Νάμπι Σάλεχ. Λέει ότι δεν κρατάει α παιδιά της στο σπίτι κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, διότι ακόμη και στο σπίτι τους δεν είναι ασφαλή.

Στις φωτογραφίες, το νεαρό αγόρι που ο ισραηλινός στρατιώτης έχει αιχμαλωτίσει στο έδαφος,  φοράει έναν επίδεσμο στο μπράτσο του, ένας τραυματισμός που σύμφωνα με τη μητέρα του, προκλήθηκε όταν οι ισραηλινές δυνάμεις τούς επιτέθηκαν μέσα στο σπίτι τους, μόνο δύο ημέρες πριν από το περιστατικό της Παρασκευής.

“Μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες ότι φοράει επίδεσμο” λέει η Ναριμάν. “Οι στρατιώτες έριξαν  δακρυγόνα μέσα στο σπίτι και έσπασαν τα παράθυρα μας. Ένα κάνιστρο δακρυγόνου από αυτά που πέταξαν στα εσωτερικό χτύπησε το χέρι του παιδιού και έσπασε τον καρπό του. Ο Μοχάμεντ δεν διαδήλωσε την Παρασκευή επειδή ο καρπός του μόλις είχε σπάσει. ”

“Δεν υπάρχει ασφαλές μέρος στο Νάμπι Σάλεχ, μέσα ή έξω, αλλά τα παιδιά νιώθουν καλύτερα έξω αντιμετωπίζοντας  τους φόβους τους από το να κρύβονται”, επιμένει η Ναριμάν.

“Αν αγαπάς κάποιον τον προστατεύεις”

Οι φωτογράφοι ήταν οι πρώτοι που πλησίασαν τον Μοχάμεντ, καταγράφοντας τις αρχικές στιγμές του συμβάντος, την Παρασκευή, ουρλιάζοντας στον στρατιώτη να απελευθερώσει το αγόρι και ότι το χέρι του ήταν σπασμένο.

Η αδελφή του Μοχάμεντ, Άχεντ, 14 ετών, ήταν η πρώτη που έφτασε για να τον βοηθήσει.

“Στην αρχή προσπάθησα να μιλήσω με τον στρατιώτη για να τον πείσω να αφήσει τον Μοχάμεντ, αλλά όταν είδα ότι δεν τον αφήνει έκανα τα πάντα για να μπορέσω να πάρω τον αδερφό μου. Ο καθένας θα έκανε το ίδιο για τον αδελφό του ή για κάποιον που αγαπά. Αν αγαπάς κάποιον τον προστατεύεις”, εξήγησε η Άχεντ.

Μία από τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν δείχνει την Άχεντ να δαγκώνει το χέρι του στρατιώτη κατά τη διάρκεια της πάλης για την απελευθέρωση του Μοχάμεντ.

“Δεν ήξερα τι έκανα, απλώς έκανα τα πάντα για να απελευθερώσω τον αδελφό μου”, λέει.

b2ap3_thumbnail_tam3.jpgΗ Ναριμάν έφθασε αμέσως μετά την Άχεντ.

“Δεν σκεφτόμουν τίποτα παρά να διώξω αυτόν τον στρατιώτη μακριά από το γιο μου, με οποιονδήποτε τρόπο,” λέει η Ναριμάν όταν ρωτήθηκε αν φοβήθηκε μήπως τη χτυπήσει ο ισραηλινός στρατιώτης. “Το πολυβόλο του στρατιώτη κρέμονταν εκεί δίπλα στο κεφάλι του γιου μου και το χέρι του ήταν γύρω από το λαιμό του.”

Όταν η Ναριμάν είδε τις φωτογραφίες για πρώτη φορά λέει ότι ένιωσε πολλά διαφορετικά συναισθήματα

“Γελούσα και έκλαιγα. Στην αρχή γέλασα όταν είδα τα πρόσωπά μας όταν η κόρη μου δάγκωνε τον στρατιώτη κι εγώ τον τράβαγα, και γέλασα και με το ύφος του στρατιώτη”,  λέει. “Αλλά όταν κοίταξα και κατάλαβα τον φόβο στο πρόσωπο του Μοχάμεντ, άρχισα να κλαίω. Καμία μητέρα δεν θέλει να βλέπει το πρόσωπο του παιδιού της τόσο φοβισμένο”.

Βλέποντας τον Μοχάμεντ στη φωτογραφία, κάποιος θα σκεφτεί ότι επρόκειτο για την πιο τρομακτική στιγμή της εντεκάχρονης ζωής του.

“Η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου δεν ήταν την Παρασκευή,” εξηγεί ο Μοχάμεντ, φτιάχνοντας το φθαρμένο ύφασμα στο μπράτσο του. “Ήταν όταν ήμουν εννιά. Οι στρατιώτες ήρθαν στο χωριό στη μέση της νύχτας και δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι να δουν. Τρέξαμε να τους ξεφύγουμε,  αλλά τα μεγαλύτερα παιδιά ήταν πιο γρήγορα από μένα. ”

Όπως και την Παρασκευή, ο Μοχάμεντ είχε αποσπαστεί από την ομάδα ενώ τα μεγαλύτερα ξαδέρφια του είχαν ανέβει σε έναν λόφο.
“Οι στρατιώτες επρόκειτο να μας συλλάβουν, αλλά τα ξαδέρφια μου άρχισαν να ρίχνουν πέτρες και φύγαμε, αλλά όταν βρέθηκα με τα υπόλοιπα παιδιά, πυροβόλησαν τον ξάδελφό μου ακριβώς μπροστά μου. Αυτή ήταν η πιο τρομακτική στιγμή, όχι την Παρασκευή. ”

Η Ναριμάν είναι συνηθισμένη στις συγκρούσεις, αλλά λέει ότι κάθε μητέρα θα έκανε το ίδιο, από ένστικτο, ανεξάρτητα από τους κινδύνους.

“Αν είσαι μητέρα θα προστατεύσεις τα παιδιά σου χωρίς σκέψη. Ακόμα και μια γάτα θα επιτεθεί αν δει κάποιον να κάνει κακό στα παιδιά της”, λέει η Ναριμάν. “Δεν ήταν ότι απλώς προσπαθούσε να τον συλλάβει. Με τον τρόπο  που το χέρι του στρατιώτη ήταν γύρω από το λαιμό του γιου μου, θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει.”

middleeasteye

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο