Κείμενα των Τ. Θεοφίλου και Σπ. Στρατούλη για την εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων

b2ap3_thumbnail_kentridge_bird_cage.jpg

 

Κείμενα των Τάσου Θεοφίλου και Σπύρου Στρατούλη που στάλθηκαν για να διαβαστούν στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015, στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός»
                                          
 
********
 
Είναι γεγονός ότι παρά την επιθυμία μου, κάποια ας πούμε ανυπέρβλητα εμπόδια δεν μου επέτρεψαν να βρίσκομαι σε αυτήν την εκδήλωση η οποία θέτει σημαντικά ζητήματα σε σχέση με τους φυλακισμένους, τη  φυλακή και τους αγώνες γύρω από αυτήν, είτε αφορούν την κατάργησή της είτε τη διεκδίκηση καλύτερων όρων για τους κρατούμενους. Αγώνες που αφορούν τόσο τους μέσα όσο και τους έξω, αλλά προπάντων προϋποθέτει τη  σύνδεσή τους.
 
Παρότι λοιπόν θα ήθελα πολύ να συμμετέχω στη συζήτηση, θα αρκεστώ σε μια εξαιρετικά σύντομη τοποθέτηση, θέλοντας κυρίως να επισημάνω αυτό που ανέφερε στους «Βροχοποιούς» ο Θεόδωρος Τσουβαλάκης σε σχέση με τη  σημασία και την ποιοτική διάφορα που προξένησε η αντικατάσταση του «ροπάλου» από την πρέζα, στη  διαχείριση των κρατουμένων.
 
Η εισαγωγή σε τόσο μεγάλη κλίμακα του εμπορίου πρέζας μέσα στη  φυλακή έχει δημιουργήσει την τελευταία δεκαετία μια κατάσταση όπου, από τη μια ένα μέρος των κρατουμένων ξοδεύει όλες του τις δυνάμεις στην αναζήτησή της,  κι ένα άλλο μέρος -καθόλου μικρό- το οποίο την εμπορεύεται  έχει καταλήξει να ταυτίζει τα συμφέροντά  του με αυτά της υπηρεσίας,  περιορίζοντας τις διεκδικήσεις του στο μερίδιο από τα κέρδη που προκύπτουν, αποτρέποντας παράλληλα οποιαδήποτε κατάσταση θα έθετε σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία της φυλακής και κατ’ επέκταση τα κέρδη του. Είναι μια κατάσταση που κάνει την πολύ πιο βάρβαρη εποχή στην οποία αναφέρονται οι «Βροχοποιοί» να φαντάζει ρομαντική, τουλάχιστον σε σχέση με την αγωνιστική διάθεση των κρατουμένων.
 
Αυτή η κατάσταση μπορεί να είναι απογοητευτική σε σχέση με τη δυνατότητα σύνδεσης ποινικών και πολιτικών κρατουμένων και κατ’ επέκταση σε σχέση με τη  σύνδεση των κρατουμένων συνολικά με το εκτός των τειχών κίνημα, σε καμία περίπτωση όμως δεν αλλάζει τον ρόλο και τη σημασία της φυλακής και της ποινικής καταστολής. Αντιθέτως αποκαλύπτει την υποκρισία της αντεγκληματικής ρητορικής διαφωτίζοντας μια από τις βασικές λειτουργίες που επιτελεί η φυλακή και δεν είναι άλλες από την αναπαραγωγή του εγκλήματος, τη  διαχείριση των κερδών που προκύπτουν από την παραβατική οικονομία και την πειθάρχηση των παραβατών με γνώμονα την οικονομία, παραβατική ή μη.
 
Σήμερα λοιπόν,  παρά τις ποιοτικές διαφορές με τις προηγούμενες δεκαετίες, τις οποίες πρέπει να λάβουμε υπόψιν, η ανάγκη της ανάπτυξης ενός κινήματος που δεν θα στοχεύει μόνο στην κατάργηση των φυλακών ή στην υποστήριξη επιμέρους αιτημάτων των φυλακισμένων αλλά επιπλέον θα αντιστέκεται στην ασυδοσία του αστυνομικο-δικαστικού συμπλέγματος και στα κυρίαρχα δόγματα ποινικής καταστολής, είναι επίκαιρη, καθώς η ποινική καταστολή στο σύνολο της αποτελεί μια βασική αιχμή της επιβολής του κεφαλαίου.

Τάσος Θεοφίλου
Φυλακές Κορυδαλλού
26/11/2015
 
 
************
 
Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ που στηρίξατε, ως Πρωτοβουλία, τους αγώνες των κρατουμένων. Εάν  δεν υπήρχε η Πρωτοβουλία δεν θα είχαν βγει πολλά εγκλήματα προς τα έξω, που διέπραξαν οι ανθρωποφύλακες σε βάρος των κρατουμένων, χαρακτηριστικά θα σας πω μερικά παραδείγματα που τα θυμάμαι και εξοργίζομαι ακόμη, όπως στις 31-12-2002 όταν 3 συγκρατούμενες μας βρέθηκαν νεκρές μες στον θάλαμό τους και δύο χαροπάλευαν, μιλάω για τη Μαρία, 19 ετών, την Αλέκα 24, και τη 27χρονη Δήμητρα, η Στεφανία και η Σοφία ευτυχώς έζησαν… Διευθύντρια τότε ήταν Χαρά Κουτσομιχάλη, δεν είναι τυχαίο που αναφέρομαι στο όνομά της… ήταν Πρωτοχρονιά και στη βραδινή καταμέτρηση οι 3 είχαν δραπετεύσει για πάντα από τη ζωή και δυστυχώς δεν είναι ανάμεσά μας…Το 2008 έγκλημα διαπράχτηκε ξανά στον Κορυδαλλό, σε βάρος της συγκρατουμένης μας Άννας Πετρίδη η οποία βρέθηκε νεκρή στην απομόνωση…   

2004: ανεξέλεγκτοι θάνατοι στη φυλακή του Μαλανδρίνου, βλέπεις ήταν η Ολυμπιάδα και οργανωθήκαμε εμείς οι κρατούμενοι να κάνουμε κάτι για να ακουστούμε, αλλά δυστυχώς μας πρόλαβε η ηρωίνη της μοναξιάς, της απελπισίας, της καταστολής… 

2006 μήνας Μάρτιος: κελί 80, Δ΄ πτέρυγα, τι να πω? οι κραυγές τους τρυπάνε ακόμη τα αυτιά μου, αυτών των παιδιών δηλαδή, που κάηκαν αβοήθητοι μέσα στο κελί τους. 

2007: Μαλανδρίνο, Κορυδαλλός και πολλές άλλες φυλακές καιγόντουσαν για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Με ανθρώπους της Πρωτοβουλίας έρχομαι τότε πολύ πιο κοντά. Δεν θέλω να μιλήσω για εμένα αλλά για τους ανθρώπους της Πρωτοβουλίας που στείλανε δικηγόρους για να με βγάλουν από τα υπόγεια κελιά της Στ΄πτέρυγας, ήταν εκεί όταν τους χρειαζόμασταν, πάντα να μας στηρίξουν, να μας ακούσουν και να μας ενθαρρύνουν άσχετα εάν είχαμε πολιτικές διαφωνίες ή άλλες αντιλήψεις. Όσο σκέφτομαι, βλέπω πως τα παραδείγματα θανάτων είναι αναρίθμητα όπως και τα βασανιστήρια. 

2008 μήνας Νοέμβριος: ξεκινάει η μεγαλύτερη απεργία πείνας στην Ελλάδα με τη βοήθεια και υποστήριξη της Πρωτοβουλίας και άλλων αλληλέγγυων ομάδων και ατόμων κυρίως του α/α χώρου. Οργανωνόμαστε. Κερδίσαμε μόνο που κατεβήκαμε ενωμένοι χιλιάδες, μαζί εντός και εκτός των φυλακών. Τότε ήμουν στη φυλακή των Διαβατών, κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας συλλαμβάνονται κάποια μέλη της Πρωτοβουλίας στη διάρκεια της κηδείας της μάνας μου που έχασα ξαφνικά. Το ότι ήταν δίπλα μου αλληλέγγυοι στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου δε θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι φαντάζομαι ανάμεσα σας. Ο Πάνος και η Ιωάννα… 

2009 μήνας Μάρτιος: η Κατερίνα Γκουλιώνη, η Κατερίνα μας είναι νεκρή κατά τη μεταγωγή της προς την Κρήτη, δεμένη πισθάγκωνα μέσα στο καράβι. Αυτήν την ύποπτη μεταγωγή την είχε διατάξει για τους αγώνες που είχε δώσει η Κατερίνα μας, η ως άνω διευθύντρια, Χαρά Κουτσομιχάλη, η ίδια που απορρίπτει τις άδειες του Νίκου Ρωμανού και πολλών άλλων συγκρατουμένων μας.
 

Βέβαια όλους τους θανάτους το σύστημα ξέρει καλά να τους αποδίδει σε χρήση ναρκωτικών και ψυχοτρόπων, εμείς από την άλλη ξέρουμε πως η αλήθεια κρύβεται αλλού, μέσα στον πόνο της φυλακής και την απομόνωση, την εξαθλίωση και τις προσχεδιασμένες δολοφονίες της εξουσίας που εκδικούνται όσους σηκώνουνε κεφάλι.
 
Θα ήθελα να σας μεταφέρω από κοντά και άλλα πολλά, πόσο σημαντικοί αλλά και σκληροί ήταν οι αγώνες των κρατουμένων, πολύτιμοι ώστε να υπάρξει ένας όσο το δυνατόν εξανθρωπισμός αυτού του τέρατος που λέγεται σωφρονιστικό σύστημα και φυλακή. Τα κινήματα αλληλεγγύης εύχομαι να ’ναι πάντοτε δίπλα στους φυλακισμένους γιατί χωρίς αυτά θα είχαμε καταφέρει τα μισά.
 
Άνθρωποι γελούν, κλαίνε, άλλοι προσπαθούν, άλλοι τα παρατούν, άλλοι λένε γεια, άλλοι αντίο, άλλοι ξεχνάνε, εμείς δεν ξεχνάμε ποτέ! ΓΙΑΤΙ…
 
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
 
Τελειώνοντας, σας ευχαριστώ θερμά, για το κάλεσμά σας και συγχωρέστε με που δεν μπόρεσα να βρεθώ δίπλα σας για να μοιραστούμε από κοντά τις εμπειρίες μου και τις σκέψεις όλων μας, έτσι, σκέφτηκα να σας στείλω ένα κείμενο για να διαβαστεί.
 
Σπύρος Στρατούλης
 Θεσσαλονίκη, 26/11/2015

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο