Σαράντα χρόνια από την απόφαση 3379 του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ξαναγράφουν την Ιστορία

Το πραγματικό θύμα της επετείου των 40 χρόνων ήταν η αλήθεια – και φυσικά, όπως και πριν από τέσσερεις δεκαετίες, οι Παλαιστίνιοι. Παρ’ όλ’ αυτά, ενώ η απόφαση 3379 της Γ. Συνέλευσης του ΟΗΕ ανακλήθηκε, η αλήθεια δεν μπορεί ν’ ανακληθεί. Ο Σιωνισμός ήταν και παραμένει αναμφισβήτητα ένα ρατσιστικό κίνημα – ακριβώς όπως οποιοδήποτε άλλο εθνικιστικό και εθνοκρατικό κίνημα.

του Μπεν Νόρτον *

Herzog-2.jpg

O Iσραηλινός Πρεσβευτής Τσαίμ Χέρτζογκ σκίζοντας το κείμενο της απόφασης 3379 της Γ.Σ. του ΟΗΕ το 1975 (Η φωτογραφία προέρχεται από σκηνή βίντεο σε ισραηλινά αρχεία)

«Ο Σιωνισμός είναι μια μορφή ρατσισμού και ρατσιστικών διακρίσεων,» αναφέρει η απόφαση 3379 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η απόφαση, υιοθετήθηκε πριν από 40 χρόνια, στις 10 Νοεμβρίου 1975 και η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας την υποστήριξε. 72 χώρες ψήφισαν υπέρ της απόφασης και μόνο 35 κατά (και 32 αποχές).

Αν και ελάχιστα γνωστή στις ΗΠΑ σήμερα (είναι αξιοσημείωτο πόσο αποτελεσματικά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της έχουν ξαναγράψει την ιστορία προς όφελός τους), η απόφαση 3379 της Γ.Σ. του ΟΗΕ, με τον τίτλο «Εξάλειψη κάθε μορφής ρατσιστικών διακρίσεων,» άφησε ένα άσβηστο ίχνος στην ιστορία.

Η γεωγραφική κατανομή των ψήφων ήταν χαρακτηριστική. Οι χώρες που ψήφισαν κατά της απόφασης, ήταν κατά κύριο λόγο αποικιοκρατικές δυνάμεις και/ή σύμμαχοί τους. Οι χώρες που ψήφισαν υπέρ, ήταν όλες πρώην αποικιοκρατούμενες και αντι-ιμπεριαλιστικές.

un-ga-res-3379-map.jpg

Xάρτης των ψήφων στη Γ.Σ. του ΟΗΕ για την απόφαση 3379 (φωτογραφία από Wikimedia Commons)

Η απόφαση εμπεριείχε επίσης άλλες δύο, ελάχιστα γνωστές αποφάσεις, που είχαν ληφθεί από Διεθνείς Οργανισμούς  τον ίδιο χρόνο:

Την υπ’ αρ. 77 απόφαση της Συνέλευση των Αρχηγών των Κρατών και των Κυβερνήσεων του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας, σύμφωνα με την οποία «το ρατσιστικό καθεστώς στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και τα ρατσιστικά καθεστώτα στην Ζιμπάμπουε και στη Νότια Αφρική έχουν μία κοινή ιμπεριαλιστική καταγωγή, αποτελούν μία ενιαία συνθήκη και έχουν την ίδια ρατσιστική δομή,» και
Την Πολιτική Διακήρυξη και Στρατηγική για την Ισχυροποίηση της Διεθνούς Ειρήνης και Ασφάλειας και την Eνίσχυση της Αλληλεγγύης και της Αμοιβαίας Υποστήριξης ανάμεσα στις Αδέσμευτες Χώρες, που αποκαλεί τον Σιωνισμό «ρατσιστική και ιμπεριαλιστική ιδεολογία.»

Όταν η απόφαση ψηφίστηκε, ο Ισραηλινός Πρέσβης στον ΟΗΕ Τσάϊμ Χέρτζογκ – που αργότερα έγινε ο έκτος Πρόεδρος του Ισραήλ και πατέρας του Ισαάκ Χέρτζογκ, επικεφαλή της ισραηλινής αντιπολίτευσης – ανέβηκε στο βήμα και έκανε την περίφημη κίνηση, να σκίσει το κείμενο.

Ο Χέρτζογκ υποστήριξε ότι η απόφαση «βασίστηκε στο μίσος, στο ψέμμα και στην αλαζονεία,» και επέμεινε ότι «στερούνταν οποιασδήποτε ηθικής ή νομικής αξίας.» Ακόμα και σήμερα, οι υποστηρικτές του Ισραήλ ισχυρίζονται ότι η απόφαση 3379 του ΟΗΕ ήταν το άστοχο αποτέλεσμα του αντισημιτισμού. Στην πραγματικότητα, παρ’ όλ’ αυτά, η απόφαση ήταν το αποτέλεσμα της διεθνούς καταδίκης της παράνομης στρατιωτικής κατοχής στην οποία υποβλήθηκαν οι Παλαιστίνιοι από το 1967 και των συνθηκών απαρτχάϊντ για τον ντόπιο Αραβικό πληθυσμό, που έχουν ζήσει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε μια εθνοκρατία από το 1948.

Το 1991, η υπ’ αρ. 3379 απόφαση ανακλήθηκε για δύο κυρίως λόγους:  O πρώτος, ήταν ότι το Σοβιετικό μπλοκ, το οποίο είχε βοηθήσει να περάσει η απόφαση, είχε καταρρεύσει και ο δεύτερος, ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ απαίτησαν να ανακληθεί ή θα αρνούνταν να συμμετάσχουν στη Σύνοδο Ειρήνης της Μαδρίτης.

Στις 11 Νοεμβρίου 2015, στον ΟΗΕ, η Πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Σαμάνθα Πάουερ και ο Γραμματέας του Κράτους Τζον Κέρρυ, εγκωμίασαν τον εκλιπόντα Χέρτζογκ και καταδίκασαν σθεναρά την απόφαση στα τεσσαρακοστά της γενέθλια.

Στις 2.500 λέξεις της δήλωσής του, ο Κέρρυ ανέφερε τους Παλαιστίνιους μόνο μία φορά, κι αυτή κατ’ επέκταση ενώ αναφερόταν στους Ισραηλινούς. Στις παρατηρήσεις της, η Πάουερ δεν ανέφερε τους Παλαιστίνιους καθόλου.

Το «σωστό» είδος «εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος»

Στο λόγο του, ο Κέρρυ συκοφάντησε την απόφαση 3379 ως «αντισημιτική» και «γελοία». Ο Κέρρυ θεώρησε ότι αποτελούσε «πικρή ειρωνία, που η αυτή η απόφαση κατά του Σιωνισμού, ήταν αρχικά μια απόφαση εναντίον του ρατσισμού και της αποικιοκρατίας» και είπε ότι λυπάται για την «παρεκτροπή της λογικής εξ αιτίας ηθελημένης άγνοιας της ιστορίας και της αλήθειας».

Ο Γραμματέας Κέρρυ επέμεινε ότι «θα κάνουμε ότι είναι στο χέρι μας για να εμποδίσουμε την ομηρεία αυτού του φόρουμ για κακόβουλους σκοπούς» – ένας ενδιαφέρον ισχυρισμός, αν λάβουμε υπ’ όψη πόσο συχνά οι ΗΠΑ κρατούν υπό ομηρεία τον ΟΗΕ ενάντια στη θέληση της διεθνούς κοινότητας, για τα συμφέροντα και τα δικά τους και του Ισραήλ.

Ο Κέρρυ προειδοποίησε για «την παγκόσμια πραγματικότητα του αντισημιτισμού σήμερα» (δεν έκανε καμία απολύτως αναφορά στην παγκόσμια πραγματικότητα του ρατσισμού που αναπτύσσεται ανεξέλεγκτα, ραγδαία και με βαναυσότητα κατά των μουσουλμάνων, των Αράβων και των Μαύρων) και υπονόησε ότι οι «μισαλλόδοξοι τρομοκράτες του Νταές (ΙΣΙΣ), της Μπόκο Χαράμ, της Αλ Σαμπαάμπ, και τόσων πολλών άλλων» ανήκουν στo ευρύτερo αντισημιτικό ρεύμα. Θα μπορούσε κανείς  να ισχυριστεί ότι ο Γραμματέας Κέρρυ υποτιμά την κρισιμότητα της παρούσας πολιτικής κατάστασης αποδίδοντας το βίαιο εξτρεμισμό αυτών των φασιστικών ομάδων στην μισαλλοδοξία του αντισημιτισμού, παρά στην ριζοστικοποίηση υπό συνθήκες έντονης καταπίεσης, ακραίας φτώχειας και κτηνώδους τυρρανίας.

Ο γραμματέας του κράτους των ΗΠΑ εκθείασε τον «Σιωνισμό ως έκφραση ενός εθνοαπελευθερωτικού κινήματος.» Τα εθνοαπελευθερωτικά κινήματα στο Βιετνάμ, στην Κορέα, στην Κίνα, στη Νικαράγουα, στο Ελ Σαλβαντόρ, στην Κολομβία, στο Κογκό, στη Νότια Αφρική, στη Μπουρκίνα Φάσο και σε τόσα πολλά έθνη, δεν πήραν  τέτοια έγκριση από την Ουάσιγκτον’ αντιθέτως, συνετρίβησαν βίαια κάτω από τη σιδερένια γροθιά της Αμερικανικής αυτοκρατορίας. Παραδοσιακά, μόνο τα δεξιά και τα αποικιοκρατικά «εθνοαπελευθερωτικά κινήματα» έτυχαν επίσημης συναίνεσης από τις ΗΠΑ.

«Γιατί εμείς οι Αμερικάνοι ενδιαφερόμαστε τόσο πολύ να γίνονται σεβαστά τα δίκαια των άλλων;” αναρωτήθηκε ο Κέρρυ. «Επειδή, σ’ έναν κόσμο που αλληλοσυνδέεται, η αδικία οπουδήποτε είναι μια απειλή για την δικαιοσύνη παντού.» Θα πρέπει να το πει αυτό στα θύματα των δικτατοριών που έχουν την υποστήριξη της Αμερικής στη Σαουδική Αραβία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο Μπαχρέϊν , στο Κατάρ, στην Αίγυπτο, στο Τουρκμενιστάν, στο Καζακστάν, στην Ταϋλάνδη, στο Μπρουνέϊ, στη Ρουάντα, στην Αιθιοπία, στην Ουγκάντα και, πάλι, σε τόσα πολλά έθνη.

«Οι καιροί μπορεί ν’ αλλάζουν, αλλά ένα πράγμα γνωρίζουμε : H υποστήριξη της Αμερικής για τα όνειρα και την ασφάλεια του Ισραήλ, δε θ’ αλλάξει ποτέ,» ανήγγειλε ο Κέρρυ.

«Νομιμότητα» και αποικιακή ύβρις

Στο λόγο της στον ΟΗΕ, η Πάουερ, όπως και ο Κέρρυ, συνέδεσε τις ειδεχθείς επιθέσεις  των Ναζί προς τους Εβραίους πολίτες τη Νύχτα των Κρυστάλλων με την απόφαση 3379 του ΟΗΕ. Και οι δύο ομιλητές ανέφεραν τις φρικαλεότητες του Ολοκαυτώματος αρκετές φορές ως λόγο για να υποστηριχθεί ο Σιωνισμός, αντιπαρερχόμενοι το γεγονός ότι ο Σιωνισμός δημιουργήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και ότι η Διακήρυξη του Μπάλφουρ χρονολογείται από το 1917, δεκαετίες πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Πρέσβειρα Πάουερ – που κατ’ επανάληψη έχει υποκινήσει σε πολέμους και παραδοσιακά αποποιείται κάθε ευθύνη – έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα: ξαναέγραψε την ιστορία προς όφελος του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Αποκάλεσε την απόφαση «αμαύρωση των προσδοκιών των Εβραίων για μια πατρίδα το 1975» και τόνισε σε κάθε ευκαιρία ότι αποφάσεις όπως η 3379 «απειλεί την νομιμότητα του ΟΗΕ»

Όπως και ο Κέρρυ, η Πάουερ βολικά ξέχασε να αναφέρει ότι στις αίθουσες του ΟΗΕ, δεν υπάρχει άλλο κράτος-παρίας τόσο ωμό όσο οι ΗΠΑ, που συστηματικά φτύνει κατά πρόσωπο την διεθνή κοινότητα, αψηφά αποφάσεις του ΟΗΕ, παραβιάζει τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και καταπατά τη Διεθνή Νομοθεσία όποτε το βολεύει.

Στο λόγο της η Πάουερ, εξέθεσε τις διαχωριστικές γραμμές της προβληματικής (για να το πούμε επιεικώς) σχέσης μεταξύ των ΗΠΑ και του ΟΗΕ – που σημαίνει, μεταξύ των ΗΠΑ και της Διεθνούς Κοινότητας. Τέτοιες εντάσεις δεν είναι λάθος του ΟΗΕ’ το φταίξιμο βρίσκεται καθαρά στους ώμους της Ουάσιγκτον,  με το δόγμα της «αμερικάνικης εξαιρεσιμότητας» και την κατάφωρη περιφρόνηση της Διεθνούς Νομοθεσίας που τόσο συχνά συνοδεύει την ιμπεριαλιστική της ύβρη.

Οι μεθοδεύσεις του ΟΗΕ

Στους λόγους τους, και ο Κέρρυ και η Πάουερ, ευχαρίστησαν επίσης τον Ισραηλινό Πρέσβη στον ΟΗΕ Ντάνυ Ντάνον, τον οποίο, ένας ισραηλινός βουλευτής του Εργατικού Κόμματος, έχει περιγράψει ως «δεξιό εξτρεμιστή με τη διπλωματική ευαισθησία ενός πιτ μπουλ» και ο οποίος πρότεινε νομοθετική ρύθμιση που θα οδηγήσει, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «στην προσάρτηση από την Ισραηλινή Κυβέρνηση της Δυτικής Όχθης και στην κατάργηση των Συμφωνιών του Όσλο.» Ο Πρεσβευτής Ντάνον επαναλαμβάνει συχνά ο Θεός παραχώρησε στο λαό των Εβραίων τη γη της ιστορικής Παλαιστίνης «ως αιώνιο απόκτημα» (ενώ εγκατέλειψε τις ΗΠΑ). Δήλωσε επίσης στους Times of Israel ότι η «διεθνής κοινότητα μπορεί να λέει ό,τι θέλει, κι εμείς μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.»

Ο Νετανιάχου συμμετείχε στην συνεδρίαση μ’ ένα βιντεομήνυμα. Ισχυρίστηκε ότι το Ισραήλ, που για χρόνια είναι η χώρα με τις περισσότερες παραβιάσεις των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, «συνεχίζει να αντιμετωπίζει συστηματικές διακρίσεις  εδώ στον ΟΗΕ.» Σύμφωνα με τη δήλωση του Δικαστηρίου Ράσελ για την Παλαιστίνη, που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τον Ιανουάριο του 2013, το Ισραήλ έχει παραβιάσει τουλάχιστον 87 αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Το Δικαστήριο Ράσελ για την Παλαιστίνη, σημείωσε επίσης κάτι σημαντικό, ότι «η συνεχής αποικιακή επέκταση του Ισραήλ μέσω των εποικισμών, οι ρατσιστικές της πολιτικές διαχωρισμού, καθώς και ο βίαιος μιλιταρισμός του δε θα ήταν δυνατά χωρίς την αδιαμφισβήτητη υποστήριξη των ΗΠΑ.» Το Δικαστήριο ανέφερε ότι το Ισραήλ «είναι ο μεγαλύτερος αποδέκτης ξένης βοήθειας των ΗΠΑ από το 1976 και σωρευτικά ο μεγαλύτερος αποδέκτης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο» και ότι από το 1972 έως το 2012, οι ΗΠΑ έθεσαν βέτο υπέρ του Ισραήλ για αποφάσεις του ΟΗΕ, 43 φορές.

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν συμφώνησε απολύτως με τον Κέρρυ, την Πάουερ και τον Νετανυάχου, αν και κάπως πιο διακριτικά. «Η υπόληψη του ΟΗΕ αμαυρώθηκε από την υιοθέτηση της απόφασης 3379, εντός και εκτός του Ισραήλ και στην ευρύτερη εβραϊκή κοινότητα,» είπε. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ο Μπαν καταδίκασε όχι μόνο τον αντισημιτισμό αλλά επίσης και την «ευρέως διαδεδομένη αντιμουσουλμανική μισαλλοδοξία και τις επιθέσεις και διακρίσεις εναντίον προσφύγων και μεταναστών.»

Παρ’ ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση κατηγορεί τον ΟΗΕ για μεροληψία, τα στοιχεία δείχνουν το εντελώς αντίθετο. Μυστικά έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν από τον οργανισμό WikiLeaks που δημοσιεύει διαρροές, αποκάλυψαν ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συνεργάστηκαν στενά με τον ΟΗΕ και τον Γεν. Γραμματέα Μπαν για να υποβαθμίσουν περαιτέρω έρευνα και τιμωρητικά μέτρα για τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα.

“Κάτι αποικιοκρατικό”

Το πραγματικό θύμα της επετείου των 40 χρόνων ήταν η αλήθεια – και φυσικά, όπως και πριν από τέσσερεις δεκαετίες, οι Παλαιστίνιοι. Παρ’ όλ’ αυτά, ενώ η απόφαση 3379 της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ ανακλήθηκε, η αλήθεια δεν μπορεί ν’ ανακληθεί. Ο Σιωνισμός ήταν και παραμένει αναμφισβήτητα ένα ρατσιστικό κίνημα – ακριβώς όπως οποιοδήποτε άλλο εθνικιστικό και εθνοκρατικό κίνημα.

Κανένας άλλος εκτός από τον πατέρα του Σιωνισμού, τον Θεόδωρο Χερτζλ, δεν αναγνώρισε αυτό το στοιχειώδες γεγονός. Το 1902 σ’ ένα γράμμα του προς τον Σέσιλ Ρόουντς – έναν μεγιστάνα, ιδιοκτήτη ορυχείων διαμαντιών και υπέρμαχο της ανωτερότητας της λευκής φυλής, Βρεττανό αποικιοκράτη με ωκεανούς αφρικανικού αίματος στα χέρια του – ο Χερτζλ, γράφει ότι «η ιδέα του Σιωνισμού, είναι μια αποικιοκρατική ιδέα» και ζητά βοήθεια για την αποικιοποίηση της ιστορικής Παλαιστίνης.

«Δεν πρόκειται για την Αφρική, αλλά για ένα κομμάτι της Μικράς Ασίας, όχι για Εγγλέζους  αλλά για Εβραίους … Μα τότε πως και γιατί στρέφομαι σ’ εσάς αφού αυτό είναι ένα ζήτημα που δε σας αφορά;  Πράγματι, πως; Επειδή είναι κάτι αποικιοκρατικό,» έγραψε ο Χερτζλ. «Θέλω εσείς … να βάλετε τη σφραγίδα της αυθεντίας σας στο Σιωνιστικό σχέδιο».

 

* Ο Μπεν Νόρτον είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας που ζει στη Νέα Υόρκη. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε μια πληθώρα μέσων, και επί του παρόντος γράφει πολιτκές αναλύσεις στο Salon. Η ιστοσελίδα του είναι BenNorton.com.

Πηγή: Mondoweiss

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

2 1 vote
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο