Γιατί στην εποχή της μαζικής φυλάκισης ταιριάζω πάντα στην περιγραφή;

Dr. Kirk A. James

Την περασμένη εβδομάδα είχα τη χαρά να ανήκω στο πάνελ μιας εκδήλωσης που διοργάνωσε το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Θέμα συζήτησης ήταν το ζήτημα της μαζικής φυλάκισης των έγχρωμων στις Η.Π.Α.. Είναι ένα θέμα στο οποίο έχω μεγάλη προσωπική και επαγγελματικη εξειδίκευση. Είναι ένα θέμα που νιώθω πως αντιπροσωπεύει ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της ποινικής δικαιοσύνης όχι μόνο στις Η.Π.Α. αλλα και στον κόσμο.

Ακούγοντας τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ και υπομονετικά περιμένοντας τη σειρα μου να μιλήσω, το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στο κοινό για να κρίνω το πόσο δεκτικοί θα ήταν πάνω σε αυτό το θέμα. Είχα ηδη μάθει πως επειδή οι άνθρωποι έρχονται σε μια εκδήλωση, δεν σημαίνει πως θελουν να ακούσουν την αλήθεια, γι αυτό και το σκανάρισμα του κοινού είναι κάτι που κάνω όταν το θέμα προς συζήτηση είναι ηλεκτρισμένες έννοιες όπως ”υποτροπή στην εγκληματικότητα” και ”μαζική φυλάκιση”.

Οι υπόλοιποι πανελίστες έφεραν τα πάνω κάτω, δεν μάσησαν τα λόγια τους, ούτε μίλησαν ευγενικά για να μην προσβάλουν κανένα. Τα χαμόγελα και τα σποραδικά χειροκροτήματα ήταν σημάδια πως το κοινό εκτιμούσε την ειλικρίνεια. Ξαφνικά πρόσεξα ένα μεσήλικα μαύρο άνδρα να κάθεται στην πρώτη σειρά. Φαινόταν συγκινημένος από τις λέξεις γεμάτες πάθος που έλεγαν αυτοί οι αγωνιστές για τη δικαιοσύνη. Φορουσε μπλε τζην, αθλητικά και ένα μαύρο φούτερ που το ανοιχτό φερμουάρ του φανέρωνε μια μπλούζα που με έκανε να σταματήσω.

Η μπλούζα έγραφε ”Γιατί πάντα ταιριάζω στην περιγραφη ; ”

Σκέφτηκα την ερώτηση μέχρι να έρθει η σειρά μου να μιλήσω. ”Ταιριάζεις στην περιγραφή, επειδή αυτή η περιγραφη φτιάχτηκε για σένα!”, είπα αναφερόμενος όχι μόνο στον κύριο που καθόταν στην πρώτη σειρά αλλά απευθυνόμενος σε κάθε έγχρωμο Αμερικανό που έρχεται αντιμέτωπος με την αδικία που λειτουργεί υπό τον μανδύα της ποινικής δικαιοσύνης.

Ο Τζωρτζ Τζάκσον, ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους μου είχε πει κάποτε πως ο κάθε μαύρος στην κοιλιά του θηρίου είναι πολιτικός κρατούμενος- μου πήρε χρόνια για να συνειδητοποιήσω ακόμα και να καταλάβω τις συνέπειες μιας τέτοιας δήλωσης, αλλα τώρα το βλέπω ξεκάθαρα! Πώς θα μπορούσα να μην το δω άλλωστε;
 
Δεν ήμουν κι εγώ κρατούμενος για ”εφτά χρόνια μέχρι ισόβια” από την ηλικία των 18; Δεν είναι οι φυλακές μας γεμάτες μαύρους και Λατινοαμερικανούς; Δεν είναι οι έγχρωμες γυναίκες ο γρηγορότερα αυξανόμενος πληθυσμός των φυλακών; Δεν είναι οι νόμοι μας σχεδιασμένοι με τέτοιο τρόπο που αφαιρούν τα δικαιώματα ανθρώπων που ουδέποτε είχαν κάποιο δικαίωμα στην κοινωνία;

Πρέπει να απολογηθώ για την έλλειψη επιτακτικότητας στην προσπάθεια μου να ιδεολογικοποιήσω ένα ζήτημα που χρίζει δράσης. Αλλά η στιγμή είναι ΤΩΡΑ! Αυτό δεν είναι κάτι που αφορά το αριστερό μέρος του εγκεφάλου, δεν θα περάσουμε αμέτρητες ώρες συζητώντας θεωρίες για την επανένταξη στην κοινωνία ή προγράμματα πρόληψης που δεν αναγνωρίζουν την φτώχεια ως ιστορικό και συστημικό παράγοντα, που δεν αναλύουν την καταπίεση και το ψυχικό τραύμα που αυτή φέρει και λειτουργεί ενάντια στους έγχρωμους της Αμερικής. Δεν θα μας ελέγξουν ούτε θα μας χωρίσουν σε διαφορετικά στρατόπεδα οι ευκαιρίες χρηματοδότησης. Δεν θα μας κατευνάσει η ρητορική σας για την εποχή του μετα-ρατσισμού λόγω Ομπάμα.

Κάποιοι από εμάς, λευκοί και μαύροι, γνωρίζουμε καλά το μεγάλο τίμημα που κόστισε η δημιουργία μιας νέας συνείδησης, ενός νέου λαού, ενός έθνους χωρίς προηγούμενο. Αν γνωρίζουμε και δεν κάνουμε τίποτα γι αυτό είμαστε χειρότεροι από τους δολοφόνους που έδρασαν στο ονομά μας. 

          Τζέημς Μπώλτουιν, Αφρο-Αμερικανός συγγραφέας.

 

πηγη HuffPost

Μεταφραση BlackCat

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο