Ο Μοχάμεντ Μάτερ είναι ένας Παλαιστίνιος δημοσιογράφος με καταγωγή από τη Γάζα, που ζει στο Βερολίνο. Από τις 20 Απριλίου βρίσκεται στην Ειδομένη όπου καταγράφει τα δεινά των προσφύγων και τις ιστορίες από τη ζωή και το μεγάλο ταξίδι τους προς την Ευρώπη.
Μεταφέρουμε μεταφρασμένες τις ιστορίες των προσφύγων που αναρτά ο Μοχάμεντ στον προσωπικό του λογαριασμό στο FB.
Το άρθρο θα ενημερώνεται κάθε φορά που ο Μοχάμεντ θα στέλνει μια καινούργια ιστορία από την Ειδομένη.
****************
5 Μαΐου
Σήμερα ήταν μια πολύ χαρούμενη μέρα .. Η Ghazal έλαβε τελικά το ηλεκτρονικό αναπηρικό της καροτσάκι.
Η αναπηρική καρέκλα στάλθηκε από την Ιρλανδία στην Ελλάδα και κοστίζει 11.500 £ …
Δεν περίμενα ότι η δημοσίευσή μου θα έφερνε τέτοια αλλαγή στη ζωή της. Ακόμα κι αν πρόκειται για μια μικρή αλλαγή, αισθάνομαι ευτυχής και θα κοιμηθώ καλά απόψε ..
3 Μαΐου
Αυτό το κοριτσάκι φέρνει τη χαρά στην Ειδομένη #EKO
2 Μαΐου
Αυτός ο νεαρός μου είπε: “Έχω ακούσει ότι η Ευρώπη μεταχειρίζεται καλά τα ζώα. Μπορείτε να σας παρακαλώ να πείτε στους ευρωπαίους φίλους σας να κάνουν ότι μας βλέπουν σαν ζώα;”
1 Μαΐου
Αυτό το κοριτσάκι στην #Eko με σταμάτησε και μου ζήτησε να το φωτογραφήσω..
1 Μαΐου
Κάναμε πάρτι για να αποχαιρετήσουμε τη Μαίρη, πριν από 3 ημέρες. Όλοι ήταν εκεί εκτός από τη Μαίρη. Έψαξα μέχρι που τη βρήκα να κάθεται σε μια απομονωμένη γωνία και να κλαίει. Εγώ: Τι έχεις; ΜΑΙΡΗ: Στενοχωριέμαι, αλλά έχω το δικαίωμα να στενοχωριέμαι; Δεν είμαι εγώ που υποφέρει, δεν είμαι εγώ που ζω σε μια σκηνή .. Εγώ μπορώ να φύγω αλλά εκείνοι δεν μπορούν. Γιατί να είναι έτσι; Η Μαίρη έμεινε δύο μήνες στην Ειδομένη.Παρείχε ιατρική φροντίδα σε εκατοντάδες πρόσφυγες και είναι ένας από τους ανθρώπους που είμαι περήφανος που έχω συναντήσει. Στην Eko χάνουν το πρόσωπο που ποτέ δεν σταμάτησε να χαμογελά. Χάνουν τη Μαίρη…
#Idomeni #Eko #OpenTheBorders
1 Μαΐου
Αυτή είναι η μητέρα της Ghazal, που ξεσπά σε δάκρυα όταν της είπα ότι η Ghazal θα αποκτήσει ένα νέο ηλεκτρονική αναπηρική καρέκλα.
Η καρέκλα κοστίζει 11.500 £ και αναμένεται να φθάσει σε 3 ημέρες, χάρηστον ιρλανδό φίλο ο οποίος το δώρισε, όταν είδε τη δημοσίευσή μου για την Ghazal.
#Idomeni #Eko #OpenTheBorders
1 Μαΐου
Οι αληθινοί ήρωες εμφανίζονται στους δύσκολους καιρούς. Όλοι οι πρόσφυγες στον καταυλισμό προσφύγων στην ΕΚΟ, γνωρίζουν τον Πέτρο, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν το όνομά του. Τον αποκαλούν “ο φίλος μου”. Ξυπνά κάθε πρωί για να βοηθήσει τους πρόσφυγες, στήνει σκηνές, διανέμει τρόφιμα, ακούει τις ιστορίες τους και βοηθά όποτε μπορεί. Όταν οι πρόσφυγες χρειάζονται κάτι, θα μιλήσουν πρώτα σ’ αυτόν! Ο φίλος μου είναι ένας άγνωστος στρατιώτης και έναςαληθινός ήρωας!
27 Απριλίου
Γνώρισα τον Baraa πριν από λίγες ημέρες. Περπατούσα τη νύχτα στον προσφυγικό καταυλισμό Eko, όταν άκουσα ένα πολύ θλιμένο αραβικό τραγούδι. Κοίταξα γύρω για να δω από πού ερχόταν και τότε είδα αυτόν τον νεαρό άνδρα να κάθεται σε ένα απομονωμένο μέρος. Τον πλησίασα για να δω τι συμβαίνει. Τον ρώτησα αν είναι καλά και στη συνέχεια απάντησε με δάκρυα στα μάτια του: “Απλώς σκέφτομαι την οικογένεια και τη χώρα μου. Στην αρχή νόμιζα ότι η οικογένειά του ήταν στη Συρία, αλλά στη συνέχεια έμαθα ότι ο Baraa έχει χάσει όλα τα 8 μέλη της οικογένειάς του και αυτός είναι ο μόνος επιζών. Ο Baraa είναι τώρα ο μικρός αδερφός μου.
26 Απριλίου
Φίλοι μου, πείτε γεια στον Άνταμ… Ο Άνταμ γεννήθηκε στην Ειδομένη στα σύνορα Ελλάδας-Μακεδονίας. Η μητέρα του μου είπε «ο μόνος λόγος που έφυγα από τη Συρία είναι επειδή δεν ήθελα ο πρώτος ήχος που θα άκουγε ο γιος μου να είναι ο ήχος μιας έκρηξης.»
26 Απριλίου
H Ευρώπη στέλνει όπλα και υποστήριξη στις αντιμαχόμενες πλευρές στη Συρία και στη συνέχεια μας κατηγορεί επειδή ζητάμε καταφύγιο. Δεν θέλαμε να έρθουμε στις χώρες σας αλλά είμαστε αναγκασμένοι να το κάνουμε. Αν είχατε δει την καταστροφή και το θάνατο που έχω δει, αν είχατε ζήσει με τον συνεχή φόβο για τη ζωή σας και τη ζωή των αγαπημένων σας, τότε θα καταλαβαίνατε και θα γνωρίζατε γιατί ήρθαμε εδώ, κάτω από τις χειρότερες συνθήκες. Εάν δεν θέλετε πρόσφυγες, τότε σταματήστε να υποστηρίζετε τους πολέμους. Δώστε μου πίσω τη χώρα μου και θα φύγω από τη δική σας.
24 Απριλίου
Ελπίζω να γίνω δημοσιογράφος για να μεταφέρω την φωνή των ανθρώπων μου στον κόσμο.
24 Απριλίου
Βροχή και καταιγίδα #Idomeni
24 Απριλίου
O πόλεμος και ο θάνατος δεν ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημά μου στη Συρία .. Με βίαζαν κάθε βράδυ για έναν ολόκληρο χρόνο.
Πριν από ένα χρόνο, ο Abu Suhaib Al-Kwaiti, ένας ηγέτης του ISIS στην Raqqa, ήρθε στο σπίτι μας και ζήτησε από τον πατέρα μου να με παντρευτεί… Από φόβο για τη ζωή των αδελφών μου, ο πατέρας μου δέχτηκε. Έκλαιγα για μέρες πριν παντρευτώ. Ο Abu Suhaib ήταν 53 ετών και εγώ ήμουν 17 όταν παντρευτήκαμε. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου φέρθηκε τόσο άσχημα όσο φοβόμουν, αλλά ένιωθα τρομοκρατημένη κάθε φορά που μου έλεγε τις ιστορίες του με αυτούς που αποκαλούσε “άπιστους”. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου και προσπαθούσα να τον αποφύγω κάθε φορά που με άγγιζε, αλλά δεν μπορούσα πάντα να τον αποφεύγω επειδή φοβόμουν πως θα μου κάνει κακό.
Πριν από 6 μήνες, η οικογένειά μου κατάφερε να φύγει από τη Raqqa και να φτάσει με ασφάλεια στη Γερμανία. Αργότερα, επικοινώνησαν μαζί μου και μου είπαν ότι ένας φίλος θα με έπαιρνε από τη Raqqa. Θα ερχόταν να με πάρει όταν «ο σύζυγός μου» δεν θα ήταν στο σπίτι. Μια μέρα, ο Abu-Suhaib έφυγε από το σπίτι για μια αποστολή και στη συνέχεια κάλεσα τον φίλο της οικογένειάς μου ο οποίος με πήρε από τη Raqqa και δεν με άφησε μέχρι που φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη.
Στην Κωνσταντινούπολη έμαθα ότι είμαι έγκυος και αυτό ήταν ένα σοκ για μένα. Τώρα, το μόνο που θέλω είναι να ανοίξουν τα σύνορα και να επανενωθώ με την οικογένειά μου .. Φοβάμαι πολύ! Δεν μπορώ να πάω πίσω.
#VictimsOfWar #Idomeni #OpenTheBorder
23 Απριλίου
Δεν είναι αλήθεια αυτά που λένε αδελφέ μου. Είμαι άραβας και πλένω τα ρούχα μου όπως και τα ρούχα της γυναίκας μου. Δεν είναι κακό αυτό.
#Idomeni #VictimsOfWars
23 Απριλίου
Υπάρχουν γιατροί χωρίς σύνορα έξω, δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα, εκπαιδευτικοί χωρίς σύνορα, αλλά επίσης υπάρχουν και κλόουν χωρίς σύνορα και είναι τόσο εξαιρετικοί όπως όλοι οι άλλοι ..
#VolunteersIdomeni
23 Απριλίου
Άκου φίλε μου, κανείς δεν θα έπαιρνε τα παιδιά και τη γυναίκα του στο ταξίδι του θανάτου, εκτός αν αυτό που έχει δει ήταν χειρότερο .. Προσπάθησε να με καταλάβεις, πούλησα το σπίτι μου, έχω ταξιδέψει όλη τη διαδρομή από τη Ράκα, όπου το ISIS μας έκανε να ζούμε στην κόλαση, ως την Τουρκία. Κινδυνέψαμε να πεθάνουμε περισσότερες από μια φορά στο δρόμο. Τώρα, πρέπει καθημερινά να βιώνουμε τον εξευτελισμό. Κοιμόμαστε σε μια μικρή σκηνή στο πάτωμα χωρίς στρώματα ή μαξιλάρια, στεκόμαστε στη γραμμή για ώρες για να πάρουμε τρόφιμα, δεν μπορούμε να έχουμε ένα κανονικό μπάνιο και υποφέρουμε κάθε μέρα.Ελπίζω. Έχω την ελπίδα σε εσένα φίλε μου και στους ανθρώπους που ακούνε τις ιστορίες μας, να αλλάξουν τα πράγματα, να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους… Θέλουμε τα σύνορα να είναι ανοιχτά… Είμαστε κουρασμένοι και θέλουμε να ηρεμήσουμε.
23 Απριλίου
Επιστρέφουμε στη Συρία. Το να πεθάνουμε εκεί είναι προτιμότερο από τον εξευτελισμό που βιώνουμε καθημερινά εδώ, στην Ειδομένη. Αρκετά.”
23 Απριλίου
Έκανα ντους για πρώτη φορά μέσα σε δύο μήνες και δεν μπορώ να εκφράσω πόσο ευτυχής και ευγνώμων είμαι… Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθει η ημέρα όπου το μόνο που θα θέλαμε θα ήταν ένα ντους και ύπνο σε ένα άνετο κρεβάτι. Χάρη στον Έλληνα ακτιβιστή που μας δέχτηκε σπίτι του, εγώ,η γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μας, μπορέσαμε να κάνουμε ένα ντους και να έχουμε φαγητό.
23 Απριλίου
Την γνώρισα στον δρόμο στη Συρία. Της είπα ‘σ’ αγαπώ’ στην Τουρκία. Αρραβωνιαστήκαμε στην Ελλάδα και θα παντρευτούμε στη Γερμανία (inshallah).
#VictimsOfWar #Idomeni #OpenTheBorders
21 Απριλίου
Χαμογελώ, αστειεύομαι και γελάω επειδή όλοι γύρω μου είναι θυμωμένοι, νευρικοί και αβοήθητοι. Υπάρχει πάρα πολλή αρνητική ενέργεια και πάρα πολλή θλίψη… Κάποιος πρέπει να χαμογελάει και επέλεξα να είμαι εγώ αυτός. Αλλά πίσω από το χαμόγελό μου υπάρχει πόνος. Μεγάλος πόνος.
#Idomeni #VictimsOfWar
21 Απριλίου
Έχω έναν υπέροχο πατέρα, είναι ο καλύτερος στον κόσμο. Έσπρωχνε για μέρες το καροτσάκι μου στον δρόμο από τη Συρία στην Ελλάδα, με μετέφερε, και με στήριζε οποιαδήποτε στιγμή χρειαζόμουν στήριξη. Όταν έκλαιγα, έλεγε: «Σε παρακαλώ, μην κλαις, το κάνω αυτό για σένα μόνο. Δεν θέλω να πεθάνεις στη Συρία, θέλω να χειρουργηθείς, να ξαναπερπατήσεις και να έχεις μια όμορφη ζωή. Σε παρακαλώ μην κλαις, να είσαι ευτυχισμένη, είναι το μόνο που επιθυμώ».
Από τότε, κρύβω τα δάκρυά μου, επειδή τον αγαπώ.
