Πολλά γράφονται και λέγονται από τους υποστηρικτές του μύθου της πλήρους υγειονομικής περίθαλψης για ανασφάλιστους.
Παρακάτω ακολουθεί λοιπόν μια προσωπική μαρτυρία, που βάζει τα πράγματα στη θέση τους, γκρεμίζοντας μικροπολιτικούς και ψεύτικους ισχυρισμούς, δίνοντας λεπτομερώς την εικόνα για το τι πραγματικά ισχύει στο “κράτος πρόνοιας” της Ελλάδας.
Αυτή η καραμέλα των συριζαϊκών απολιθωμάτων ότι “υπάρχει πλήρης υγειονομική περίθαλψη για όλους τους ανασφάλιστους” δείχνει είτε, ότι οι ίδιοι δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνουν χρήση δημόσιων υγειονομικών υπηρεσιών είτε ότι από αφέλεια και άγνοια μπορούν να αναπαράγουν άκριτα οτιδήποτε χωρίς διασταύρωση. Και στις δύο περιπτώσεις είναι ολοφάνερο ότι οι άνθρωποι αυτοί, εκτός από πειθήνια φερέφωνα κάθε κέντρου εξουσίας, είναι και επικίνδυνοι.
Και εξηγούμαι:
Κατ’ αρχάς, πολύ πριν επισημοποιηθεί με ΦΕΚ η κατάργηση του 5ευρου, είχε ήδη σιωπηρά καταργηθεί στα τέλη της κυβέρνησης Σαμαρά. Δηλαδή, έφτανες στα εξωτερικά ιατρεία χωρίς απόδειξη από το ταμείο, τους έλεγες αδυνατώ (ή αρνούμαι) να το πληρώσω, σου έδιναν ένα χαρτάκι με έναν κωδικό, πήγαινες στο ταμείο και σου έδιναν μηδενική απόδειξη. Τώρα θα μου πεις εσύ, καλό δεν είναι που κατοχυρώθηκε από το ΦΕΚ; Και θα σου πω ότι όχι μόνο καλό, αλλά τρίκαλο. Πάμε παρακάτω.
Τι ακριβώς σημαίνει “πλήρης υγειονομική περίθαλψη”; Γιατί, επαναλαμβάνω, αν δεν είσαι χρήστης των δημόσιων υγειονομικών υπηρεσιών, φαντάζεσαι ότι η Ελλάδα έγινε ξαφνικά ένα κράτος που παρέχει εντελώς δωρεάν όλες τις υγειονομικές υπηρεσίες, ότι δηλαδή μετατράπηκε από τη μια μέρα στην άλλη κράτος πρόνοιας. Είναι όμως έτσι στ’ αλήθεια;
Θα μιλήσω από την προσωπική μου εμπειρία, καθώς χρησιμοποιώ πάρα πολύ συχνά τα δημόσια νοσοκομεία και υπηρεσίες λόγω χρόνιας δικής μου και της κόρης μου ασθένειας. Διαφορετικές ασθένειες, που όμως απαιτούν πολύ συχνές επισκέψεις για παρακολούθηση.Πηγαίνω λοιπόν στο νοσοκομείο με πλήρη ασφαλιστική ικανότητα. Δεν πληρώνω εισιτήριο (δεν θα πλήρωνα ούτως ή άλλως ως χρόνια πάσχουσα). Επισκέπτομαι τον ογκολόγο, μου γράφει ένα κάρο εξετάσεις και μια σακούλα φάρμακα. Θα ξεκινήσω από τις εξετάσεις:
Αιματολογικές: μια μικρή συμμετοχή, δεν θυμάμαι ακριβώς
Ακτινογραφία θώρακα: δωρεάν
Υπέρηχος άνω-κάτω κοιλίας: δωρεάν
Τεστ ΠΑΠ: 40 ευρώ (δεν γράφεται)
Ενδοκολπικός υπέρηχος: 30 ευρώ (δεν γράφεται)
Ψηφιακή μαστογραφία: 45 ευρώ (δεν γράφεται)Σύνολο: 115 ευρώ
Το δε συνολικό ποσό που πληρώνω για τα φάρμακα (λόγω της συμμετοχής -ναι ναι καλά ακούσατε- και λόγω του μονόευρου για την εκτέλεση της συνταγής) βγαίνουν και αυτά περίπου στο κατοστάρικο.
Τελικό σύνολο: με πρόχειρους υπολογισμούς τουλάχιστον 230 ευρώ ανά εξάμηνο για προληπτικό έλεγχο και συνταγογράφηση. Όλα αυτά -επαναλαμβάνω- ως χρόνια πάσχουσα και με πλήρη ασφαλιστική ικανότητα. Ελπίζω τουλάχιστον να μην πέρασε ποτέ εκείνο το νομοσχέδιο-έκτρωμα που είχαν εμπνευστεί οι σύγχρονοι Μένγκελε και προέβλεπε πρόστιμα σε όσους χρόνια πάσχοντες δεν κάνουν τις εξετάσεις τους, γιατί φιλαράκια μου μας βλέπω τους μισούς στη φυλακή.
Πείτε μου πάλι για την πλήρη υγειονομική περίθαλψη για όλους να δω κάτι….
Φανή Τσιουμπέκου
