Είμαι Άραβας και αρκετοί από εμάς χαιρόμαστε που νίκησε ο Τραμπ

Του Omar Kamel

Δεν είναι ότι βλέπουμε τον Τραμπ ως κάτι διαφορετικό. Ο Τραμπ είναι ένας εγωιστής, ρατσιστής, μισογύνης ο οποίος, με βάση τη λογική, δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε οποιαδήποτε θέση εξουσίας. Από την άλλη ούτε η Χίλαρι Κλίντον θα έπρεπε.   

Παρακολουθήσαμε από μακριά (όσο «μακριά» το διαδίκτυο επιτρέπει ούτως ή άλλως) το πώς η προεδρική εκστρατεία του 2016 εξελισσόταν και, σε πρώτη φάση, θέλαμε να κερδίσει ο Μπέρνι Σάντερς και ήμασταν πολύ ευτυχείς που βλέπαμε ακριβώς πόση υποστήριξη κατάφερε να κερδίσει αλλά, στη συνέχεια, ο Μπέρνι έκανε δύο πολύ άσχημα πράγματα: αρχικά ανέφερε ότι συμφωνούσε με την μαύρη λίστα (χωρών) του Ομπάμα και με τη χρήση των drones ενώ στη συνέχεια είπε ότι θα στηρίξει την Κλίντον, αν ο ίδιος δεν πάρει το χρίσμα. Μερικοί άνθρωποι εξακολούθησαν και μετά από αυτά να υποστηρίζουν τον Μπέρνι αλλά, για πολλούς από εμάς, η υποστήριξη σταμάτησε εκεί, μετά απ’όσα εξέφρασε. Ο Σάντερς μπορεί να εξακολουθούσε να ισχυρίζεται ότι είναι «καλύτερος» αλλά σίγουρα δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι «καλός».

Παρακολουθήσαμε επίσης το πολιτικό κατεστημένο να αγνοεί τον Σάντερς και να προωθεί την Κλίντον σε σχέση με τον αυτοαποκαλούμενο «σοσιαλιστή». Παρακολουθήσαμε ακόμη και το πώς άνθρωποι σαν τον John Oliver και ολόκληρο το cast του Saturday Night Live επιτέθηκαν άγρια στον Τραμπ ​​και προσπάθησαν ν’ανοίξουν το δρόμο για μια νίκη της Κλίντον. Ο Oliver μάλιστα ανέλαβε προσωπικά να επιτεθεί και να εμπαίξει δευτερεύοντες υποψηφίους όπως τους Stein και Johnson, αλλά όχι την Κλίντον. Παρακολουθήσαμε τους λεγόμενους φιλελεύθερους και τους λεγόμενους δημοκράτες να παρουσιάζουν την Κλίντον σαν ηρωίδα. Παρακολουθήσαμε το πώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι προσποιήθηκαν ότι η Κλίντον ήταν ένα από τα καλά παιδιά επειδή αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να διαλέξουν τον λιγότερο κακό από τους δύο, το «μη χείρον βέλτιστον».

Ήταν αξιολύπητο.

Υπάρχει μια δόση μοιραίου εδώ, να είστε σίγουροι, και ένα βαθύ επίπεδο κυνισμού. Πολλοί από εμάς πιστεύουμε ότι, αν η Αμερική δεν είχε την ικανότητα  να κάνει την καλύτερη επιλογή, τότε θα άξιζε τη χειρότερη. Επίσης, υπάρχει μια σκληρή επιθυμία να ειπωθεί η σκληρή αλήθεια, παρά μια υποκριτική γαρνιτούρα. Κατά μία έννοια, πολλοί Αμερικανοί είναι ό,τι ακριβώς είναι ο Τραμπ, είναι οι καθρέφτης τους αλλά οι περισσότεροι από αυτούς επιθυμούν να θεωρούν τους εαυτούς τους παρόμοιους με αυτό που ψευδώς η Κλίντον ισχυρίζεται ότι είναι: φιλελεύθερη, δημοκρατική, αριστερή, ανθρώπινη, φιλάνθρωπη, ευγενική. Υπάρχουν κάποιοι που αντιμετωπίζουν τα γεγονότα με ειλικρίνεια και παραδέχονται ότι, με όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, η Κλίντον ήταν μια εγκληματίας και μια εκμεταλεύτρια, η οποία παίζει μπάλα με τους χειρότερους παραβάτες των δικαιωμάτων του ανθρώπου στον πλανήτη (τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, για παράδειγμα) και στηρίζεται στην οικονομική και πολιτική τους υποστήριξη. Κατάλαβαν ότι, όταν υποσχόταν να συνεχίσει την κληρονομιά του Ομπάμα, η Κλίντον στην πραγματικότητα, έδινε την υπόσχεση να σκοτώσει άλλους 4.000 αθώους Πακιστανούς με χτυπήματα από drones σε μια παράνομη προσπάθεια να δολοφονήσει «τρομοκράτες». Καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για μια γυναίκα που έχει πρότυπο την Μαντλίν Ολμπράιτ, και τον Κίσινγκερ ως είδωλο, μια γυναίκα που ξεκίνησε ως Ρεπουμπλικανή πριν αλλάξει πλευρά και αρχίσει να ενεργεί σαν να είναι Δημοκρατική, πιθανότατα επειδή συνειδητοποίησε ότι, ως γυναίκα, θα μπορούσε να πάει μακρύτερα με το Δημοκρατικό κόμμα.

Καθ’ όλη την εκστρατεία, οι υποστηρικτές της Κλίντον δεν έδιναν σημασία στις αποτυχίες της. Για κάποιο λόγο ήταν πιο τρομοκρατημένοι από όσα μπορεί να κάνει Tραμπ από ό, τι η Κλίντον είχε ήδη κάνει.

Οπότε, ναι, δεν ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι με μια ενδεχόμενη νίκη της Κλίντον. Τίποτα δεν θα άλλαζε. Η Αμερική θα συνέχιζε να θεωρεί τον εαυτό της μια προοδευτική δημοκρατία, που ψήφισε για πρώτη φορά ένα μαύρο άνδρα και στη συνέχεια μια γυναίκα. Ο δαίμονας θα συνέχιζε να φοράει ένα προσηνές προσωπείο που θα παρέμενε… ευπαρουσίαστο.

Δεν νομίζουμε πως ο Tραμπ είναι καλύτερος αλλά πιστεύουμε ότι η νίκη του θα αναγκάσει τις ΗΠΑ να παραδεχτούν το πραγματικό τους πρόσωπο και θα επιτρέψει σε άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο να αντιδράσουν κατάλληλα τώρα που η μάσκα έχει καεί.

Ο Τζον Κένεντυ φορούσε μια καλή μάσκα, αλλά πίσω από τη μάσκα βρισκόταν ένας ψεύτης που ήρε το εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ, επιτρέποντας έτσι στις ΗΠΑ να το προμηθεύσει με τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Παλαιστινίων. Η λεγόμενη «ειδική σχέση» μεταξύ των ΗΠΑ και του Ισραήλ άρχισε με τον JFK. Το χαμόγελο και η γοητεία του, όμως, έκανε τους ανθρώπους, ακόμα και στον αραβικό κόσμο, να τον θυμούνται με αγάπη.

Ο Μπιλ Κλίντον ήταν το ίδιο, όλο γοητεία και χαμόγελα, ενώ υπέγραψε για τη χρήση στρατιωτικής βίας κατά των Αμερικανών σε αμερικανικό έδαφος (στο Waco), και ώθησε τους Παλαιστίνιους στη συμφωνία του Όσλο, ενώ στη συνέχεια, ισχυριζόταν απέναντι στις μομφές που δέχτηκε ότι σημεία της συμφωνίας είναι ασαφή.  Ο Μπιλ Κλίντον θυμάμαι ήταν ένας αλαζονικός ψεύτης και ένας δολοφόνος, διόλου ένας γοητευτικός άνθρωπος.

Ο τελευταίος στη σειρά αυτών των υποτιθέμενων καλών είναι ο Ομπάμα, περήφανα μαύρος, αλλά πιο κοντά σε ό, τι ο Malcolm X έχει περιγράψει ως έναν «house negro»*. Ο Ομπάμα δεν σταμάτησε την πολεμική μηχανή, και δεν έκλεσε το Γκουαντάναμο. Η χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ομπάμα έχει αυξηθεί ιδιαίτερα, αλλά … δίνει όμορφες παραστάσεις. Κλαίει όταν λαμβάνουν χώρα πυροβολισμοί στα σχολεία, γελάει με τον εαυτό του, αυτοσαρκάζεται, χορεύει και ραπάρει για την ευχαρίστηση σας, φαίνεται μοντέρνος και χαλαρός, ένας τέλειος μπαμπάς, ένας διασκεδαστικός τύπος.

Για δεκάδες χιλιάδες Πακιστανούς όμως, ο Ομπάμα δεν είναι παρά ένας ψυχρός  δολοφόνος. Για τους Αιγύπτιους είναι ακριβώς ένας άκομη, σε μια μακρά σειρά προέδρων των ΗΠΑ, που υποστηρίζει μια στρατιωτική δικτατορία, τροφοδοτώντας την με χρήματα και όπλα. Για τους ανθρώπους στην Υεμένη (τη φτωχότερη αραβική χώρα), είναι ο άνθρωπος που βοήθησε να εφοδιαστεί η Σαουδική Αραβία (φαινομενικά η πιο φασιστική χώρα στη Γη), με περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια $ σε όπλα και με τα οποία έχουν καταστρέψει την Υεμένη. Για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο είναι μια βόμβα που τυχαίνει να έχει ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο πάνω της.

Και τώρα, επιτέλους, αντί να υποφέρουν το πρόσχημα της προόδου στο πλαίσιο μιας γυναίκας προέδρου, η Αμερική ψήφισε τον Τραμπ.

Ωραία.

Αποκαλύψτε πλήρως το ρατσισμό, αποκαλύψτε πλήρως την αλαζονεία, αποκαλύψτε πλήρως τα ψέματα και τις βιαιότητες.

Αντιμετωπίστε τον εαυτό σας, δείτε τους εαυτούς σας και στη συνέχεια, ίσως – ίσως – τα πράγματα αλλάξουν…

*{Ο όρος house negro χρησιμοποιήθηκε στην ομιλία του Mάλκομ Χ “Μήνυμα προς τα λαϊκά στρώματα” (1963)  όπου εξηγεί ότι κατά τη διάρκεια της δουλείας, υπήρχαν δύο είδη των σκλάβων: ο “house negro”, ο οποίος εργαζόταν στο σπίτι του αφέντη και ο “field negro”, ο οποίος πραγματοποιούσε την χειρωνακτική εργασία έξω. Ο ίδιος αναφέρει ότι ο House Negro έχοντας μια καλύτερη ζωή από ό, τι ο field Negro, ως εκ τούτου είναι απρόθυμοw να εγκαταλείψει τη φυτεία και δυνητικά είναι πιο πιθανό να υποστηρίξει τις υφιστάμενες δομές εξουσίας που ευνοούν τα λευκούς έναντι των μαύρων.)

(μετάφραση Σύλβια Βαρνάβα)

(πηγή http://www.filmsforaction.org/articles/im-arab-and-many-of-us-are-glad-that-trump-won/):

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο