Την 22-12-2016, επιτροπή της Πρωτοβουλίας «Το Σπίτι Γυναικών για την Ενδυνάμωση και τη Χειραφέτηση», πραγματοποιήσαμε επίσκεψη στα Κρατητήρια Αλλοδαπών Γυναικών, του πρώην Α.Τ. Ελληνικού, προκειμένου να προσφέρουμε είδη άμεσης ανάγκης στις κρατούμενες (ρούχα και είδη υγιεινής), άλλα και να μιλήσουμε μαζί τους και να τους εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας.
Πήγαμε εκεί, με προσφορές αλληλέγγυων ανθρώπων, που ανταποκρίθηκαν στην ανοιχτή μας έκκληση, για τη συγκέντρωση ειδών ανάγκης, τους οποίους και ευχαριστούμε, θερμά.
Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε, πίσω απ το χοντρό κρύσταλλο του επισκεπτηρίου, εκεί, όπου τα τηλέφωνα είναι, μόνιμα, από πέρσι, σπασμένα, και έπρεπε να φωνάζουμε για να ακούσει η μια την άλλη, σε διάφορες γλώσσες και με πολλά κενά… Ήμασταν, όμως, αποφασισμένες να επικοινωνήσουμε μαζί τους.
Στο τέλος, πριν να φύγουμε, διαμαρτυρηθήκαμε στον αξιωματικό υπηρεσίας, για τα σπασμένα τηλέφωνα, που είναι μια κατάφορη παραβίαση ενός από τα κατοχυρωμένα δικαιώματα της κάθε κρατούμενης, να μπορεί να μιλάει με τους επισκέπτες της, δια μέσου του εσωτερικού τηλεφώνου. Είναι θέμα του Διοικητή και του Αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, μας είπε, εκεί να κάνουμε τα παράπονα μας, κεντρικά. Και επειδή επιμέναμε να καταγγέλλουμε το γεγονός, μας απάντησε με μια εξωφρενική πρόταση: «Αν θέλετε να φτιαχτούν, να κάνετε μια προσφορά στην Ελληνική Αστυνομία, 5.000 ευρώ, το ποσόν που χρειάζεται για να φτιαχτούν, όπως κάνατε προσφορά μπουφάν, κλπ, για τις μετανάστριες» (!!!)
Οι διαπιστώσεις μας από την επίσκεψη μας αυτή είναι οδυνηρές:
• Οι 27 γυναίκες που βρίσκονταν εκεί, κρατούνται στα κρατητήρια κλουβιά για χρονικά διαστήματα που υπερβαίνουν το 3μηνο, αποκλειστικά και μόνο για το γεγονός ότι δεν έχουν χαρτιά.
• Από τα παράθυρα μπαίνει παγωμένος αέρας στα κελιά τους, αφού δεν εφαρμόζουν καλά οι κάσες τους. Ο χώρος των κρατητηρίων είναι παγωμένος.
• Η διατροφή τους είναι άθλια, κάθε μέρα σχεδόν, όπως μας είπαν, είναι μακαρόνια ή ρύζι, σκέτα, ανάλατα και παγωμένα, είτε κάποιο σάντουιτς, είτε κάποιες φορές χταπόδι που βρωμάει, ενώ μας έδειξαν ένα καφάσι με πορτοκάλια, ως το μόνο φρούτο που δίνεται για ένα ολόκληρο μήνα και τον άλλο μήνα αλλάζει και το πορτοκάλι γίνεται μπανάνα…
• Δεν υπάρχει γιατρός. Όπως μας είπαν δεν τους δίνουν ούτε ένα ντεπόν, ούτε άλλο παυσίπονο, ενώ υποφέρουν πολλές από αυτές από πονοκεφάλους.
• Για τη μεταφορά τους σε γιατρό πρέπει να παρακαλούν επί ώρες και πολλές φορές να φτάνουν σε κατάσταση που να μη μπορούν να σταθούν όρθιες.
• Ακόμη και για σερβιέτες όταν τις έχουν ανάγκη πρέπει να παρακαλούν για να πειστούν οι αστυνομικοί φύλακες να τους δώσουν, παρότι προέρχονται από αυτές που φέρνει κόσμος από αλληλεγγύη.
• Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση για ψυχολογική υποστήριξη, παρότι πολλές από αυτές την έχουν ανάγκη.
• Είναι η 2η φορά που κάποιες από μας επισκεπτόμαστε το χώρο, για να διαπιστώσουμε ότι κάποιες από τις κρατούμενες έχουν αδυνατίσει πολύ και έχουν ασπρίσει από τις κακουχίες.
• Από τις γυναίκες είχαμε καταγγελίες ότι η συμπεριφορά των οργάνων είναι κακή απέναντι τους.
• Δίπλα στην έξοδο, υπάρχουν πλυντήρια άλλα δεν τους επιτρέπουν να πλένουν τα ρούχα τους εκεί και υποχρεώνονται να πλένουν με το χέρι σκυμμένες στο πάτωμα σε ανύπαρκτες υποδομές και να ξεπαγιάζουν τα χέρια τους κι η μέση τους.
• Κάτω από την επίμονη πίεση μας ο αξιωματικός υπηρεσίας μας είπε ότι αν φέρουμε σκόνες και υγρά πλυντηρίου θα τους επιτρέψουν τη χρήση.
• Δώσαμε “μάχη ” και καταφέραμε να είναι μια από μας, μαζί με δυο αστυνομικίνες, στο μοίρασμα των μπουφάν που είχαμε φέρει, για όλες τις κρατούμενες, επίσης, σερβιέτες, χαρτί υγείας, εσώρουχα, κάλτσες, καθώς και 10 τηλεκάρτες σε αυτές, που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη, πριν να φύγουμε, γιατί μας είπαν οι γυναίκες, πως αν φύγουμε και αφήσουμε τα πράγματα, δεν πρόκειται να τους τα δώσουν, και ότι έτσι γίνεται, συνήθως.
• Αφήσαμε ακόμη και πολλά άλλα, που δεν μας επέτρεψαν να τα δώσουμε, σερβιέτες, μωρομαντηλα, καφέ, ζάχαρη, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σαπούνια, για τα χέρια, και υγρά σαπούνια για το χώρο και τα ρούχα. Μας είπαν πως θα τους τα δίνουν όταν τα χρειάζονται.
Μας στοιχειώνουν τα πρόσωπα των νόμιμα/παράνομα φυλακισμένων γυναικών, έκθετων στην αυθαιρεσία και τη σκληρότητα των ένστολων, που τις αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση και απαξίωση. Προλάβαμε να μιλήσουμε μόνο με 9 από τις 27. Και ήταν μόνο η αρχή:
1. Η S. από Ιράκ, 26 χρόνων, ήρθε με τα σαπιοκάραβα . Έμεινε 2 μήνες στη Σπάρτη, και είναι 2 μήνες και 2μιση βδομάδες στο Κέντρο Κράτησης Ελληνικού. Θέλει να πάει να βρει τον θείο της στην Ολλανδία. Στη χώρα της δούλευε σε ξενοδοχείο και ξέρει καλά αγγλικά και σήμερα βοηθάει στην επικοινωνία με τις άλλες. Καθόταν σε καρέκλα, γιατί δεν μπορούσε να σταθεί, την προηγούμενη μέρα την είχαν πάει στο νοσοκομείο στη Βούλα, έχει σοβαρό πρόβλημα με τη μέση της, με το στρώμα, με το κρύο που μπαίνει στο κελί της. Δεν αντέχει την 6μηνη τιμωρία, μια τέτοια απάνθρωπη φυλάκιση άλλο, πια, και πονούσε φριχτά, όσο μιλούσαμε, ίσως και γι αυτό. Κάποια δικηγόρος της έχει πάρει λεφτά για να φροντίσει για το άσυλο της, άλλα μάλλον την κοροϊδεύει. Η Σ. όμως ελπίζει.
2. Η Sh. από Πακιστάν, 25 χρόνων, έχει συμπληρώσει 6 μήνες στο Κέντρο Κράτησης και ο άντρας της είναι στην Αμυγδαλέζα κρατούμενος, γιατί δεν έχουν χαρτιά. Κι αυτή έχει δώσει λεφτά σε κάποιο δικηγόρο, και ελπίζει, άλλα ο δικηγόρος δεν βρίσκεται ποτέ στο τηλέφωνο που της έχει δώσει.
3. Η Ir. Ka. από το Πακιστάν, 26 χρονών, είναι 3 βδομάδες και 3 μέρες μέσα στο κέντρο κράτησης, ο άνδρας της ζει μόνιμα και νόμιμα στην Ελλάδα εδώ και οκτώ χρόνια. Περιμένει να γίνει κάτι…
4. Η R. 15 χρονών, είναι από το Χαλέπι της Συρίας και κρατείται μαζί με τη μητέρα της, επί 18 ημέρες. Ο πατέρας τους αγνοείται και δεν μπορούν, κρατούμενες, να κάνουν τίποτα για να τον βρουν. Τα δυο αδέλφια της έχουν φτάσει στη Γερμανία.
5. Η Ζ. από το Ιράν είναι 32 ετών. Ο άνδρας της είναι στη Γερμανία, και έχει ήδη νόμιμη παραμονή. Η ίδια πάσχει από σοβαρή νεφροπάθεια, εδώ κι 7 χρόνια ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακά της είναι στην τσάντα της αλλά δεν της τα δίνουν, γιατί δεν ξέρουν τι είναι. Την πήγαν στη Βούλα και οι γιατροί της έδωσαν αντιβίωση. Δεν παίρνει όμως τίποτα γιατί φοβάται, επειδή είναι αλλεργική στα αντιβιοτικά. Φοβάται μη χάσει τα νεφρά της. Είναι μέσα 1 μήνα κι 6 μέρες.
6. Η L. είναι από το Ιράκ. Ο άνδρας της είναι στην Αγγλία. Ξεβράστηκε στην Κάρπαθο από τα σαπιοκάραβα και εκεί κρατήθηκε 1 μήνα και στην συνεχεία άλλο ένα μήνα στη Ρόδο. Από εκεί κατάφερε και έφυγε και ήρθε στου Σκαραμαγκά να κάνει αίτηση για άσυλο , όμως την στείλανε στο κέντρο κράτησης Ελληνικού. Κρατείται ήδη πάνω από μήνα.
7. Η A. από το Ιράν, 33 ετών. Είναι μέσα 4 μήνες και 6 μέρες, λόγω έλλειψης χαρτιών κι αυτή, όπως όλες. Όμως, στον καρπό/τένοντες στο δεξί χέρι έχει, μέρες τώρα, φλεγμονή και παραμόρφωση, με φριχτούς πόνους, δεν της δίνουν ούτε ένα ελαστικό επίδεσμο για να το σφίξει, ούτε ένα ντεπόν για τους πόνους, κάποιο άλλο φάρμακο ή αλοιφή. Η κοπέλα μας μιλούσε κι έβλεπες τον πόνο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο και το χέρι της χωμένο σε μια κάλτσα κομμένη, νάιλον, που την τράβαγε να μας δείξει την κατάντια του… Πλένει τα ρούχα της με αυτά τα χέρια που ξεπαγιάζουν και χειροτερεύουν οι πόνοι. Ο αστυνομικός στον οποίο αναφέραμε το γεγονός μας δήλωσε άγνοια.
8. Η N. 20 χρονών, από το Αφγανιστάν, είναι μέσα 3 μήνες και 3 μέρες. Χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη, και όχι μόνο. Έχει σοβαρό δερματικό πρόβλημα όλο το σώμα, μας έδειξε μέση και πλάτη, γεμάτα εξανθήματα, που εκτείνονται παντού, υποφέρει από φαγούρα… Οι υπόλοιπες κρατούμενες φοβούνται μήπως είναι κολλητικό. Επίσης, φοβούνται μήπως μείνει κάποιο βράδυ, γιατί την πιάνει φοβερή δύσπνοια, ίσως να έχει και άσθμα και χρειάζεται οξυγόνο, που δεν υπάρχει. Την πήγαν την Συγγρού για το δερματικό, είπε ο γιατρός ότι δεν είναι κολλητικό και ότι της το προκαλεί το άγχος, την ξαναγύρισαν πίσω. Καμιά άλλη φροντίδα για την πάθηση ούτε για το αναπνευστικό πρόβλημα. Η κατάθλιψη στο πρόσωπό της διάχυτη. Καταλαβαίνεις ότι είναι στα όρια… Πρέπει να αλλάξει περιβάλλον, και να έχει σωστή περίθαλψη, επειγόντως.
9. Η S, 35 χρονών από Ιράν, είναι μέσα 3 μήνες και 6 μέρες, λόγω έλλειψης χαρτιών.
Ζητάμε να αφεθούν όλες ελεύθερες. Δεν είναι εγκληματίες. Έγκλημα είναι να βρίσκονται κρατούμενες.
Καταγγέλλουμε τη βαρβαρότητα των κρατητηρίων.
Ζητάμε την άμεση κατάργηση τους, όπως υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο ήταν στην αντιπολίτευση.
Καταγγέλλουμε τη διπλή βαρβαρότητα της κράτησης γυναικών σε τέτοια κρατητήρια και μάλιστα μόνο για το λόγο της καταγωγής τους.
Απευθυνόμαστε στην ευαισθησία και την αλληλεγγύη όσων θέλουν να ενώσουν τη φωνή τους μαζί μας και πρώτα από όλα των γυναικείων οργανώσεων.
Η Αλληλεγγύη είναι το μόνο μας όπλο! Να το κάνουμε ακόμη πιο δυνατό.
Το Σπίτι των Γυναικών, για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση
https://www.facebook.com/%CE%A4%CE%BF-%CE%A3%CF%80%CE%AF%…/…
