του Κώστα Γουρνά
Μετά από έναν πολύμηνο αγώνα με εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, αλλά και προσωπική επιμονή, κερδίσαμε την άδεια μου. Όλοι μας.
Στο τρίτο κατά σειρά συμβούλιο της φυλακής που εξετάστηκε το αίτημά μου μού χορηγήθηκαν δύο μέρες ελευθερίας με τους τυπικούς μόνο όρους της καθημερινής εμφάνισης στο ΑΤ της περιοχής και της μη απομάκρυνσης από το νομό Αττικής. Η αλλαγή της σύνθεσης του συμβουλίου με την έλευση νέου εισαγγελέα περιορίστηκε αποκλειστικά στην εξέταση των τυπικών προϋποθέσεων που προβλέπει ο σωφρονιστικός κώδικας για της χορήγηση τακτικής άδειας στους κρατούμενους. Μια διαδικασία που κινήθηκε εμφατικά αντιδιαμετρικά ώς προς τις εκπεφρασμένες απαιτήσεις για δήλωση αποκήρυξης που εκδηλωθήκαν στα δύο προηγούμενα.
Η μικρή αυτή νίκη, όπως είπα, είναι νίκη όλων μας. Όχι μόνο όσων βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, των συλλογικοτήτων, των σχημάτων αλληλεγγύης, των συντρόφων, των πολιτικών κρατουμένων, αλλά και όσων συνολικά εντάσσονται στο ανταγωνιστικό κίνημα. Κάθε μεταβολή στους συσχετισμούς δύναμης υπέρ μας είναι μια ευνοϊκή εξέλιξη για όλους μας.
Μπορεί σε προσωπικό επίπεδο δύο μέρες ελευθερίας, για εμένα και κυρίως για τους ανθρώπους μου να είναι κάτι παραπάνω από σημαντικό, όμως δε μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι το μετρό του αγώνα που διεξάγουμε ως κίνημα. Εξακολουθούν να εκκρεμούν υποθέσεις χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους που πρέπει να παλευτούν, όπως και ο συνολικότερος αγώνας των κρατουμένων που διεξάγεται αυτή την εποχή και οδεύει σε κλιμάκωση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους τους αλληλέγγυους και τους δικούς μου ανθρώπους για τη στήριξη τους όλα αυτά τα χρόνια. Κι ας μην λησμονούμε πως ό,τι κερδίζεται στη διάρκεια χρονών μπορεί εύκολα να χαθεί μέσα σε μια στιγμή.
https://athens.indymedia.org/post/1577148/
Φωτό: Hit&Run
