Αυτό το ατύχημα που στοίχησε τη ζωή στον σύντροφο Μεχμέτ τον πρόλαβε για να μην ζητήσει λογαριασμό από τον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό.
Η σημαντικότερη παρηγοριά μας από αυτό το ατύχημα είναι ότι δεν συνέβη κανένα κακό στον αδελφό ελληνικό λαό. Ζητάμε, όμως, συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για κάθε ηθική και υλική βλάβη που υπέστη.
Το βράδυ της 4 Οκτώβρη, κατά τις 11 μ.μ. στην Θεσσαλονίκη, ο πολεμιστής μας Μεχμέτ Μπασμπάγ έπεσε μάρτυρας μετά από ένα ατύχημα, από έκρηξη εκρηκτικού. Την ώρα που ο ιμπεριαλισμός πολιόρκησε όλο τον κόσμο, εμείς στην Τουρκία πολεμάμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό. Στην εποχή μας που άφησαν τα όπλα σε όλο τον κόσμο οι οργανώσεις που διεξήγαγαν ένοπλο αγώνα, εμείς επιμένουμε να υποστηρίζουμε ότι ο μόνος δρόμος για την επανάσταση είναι ο ένοπλος αγώνας. Πολιορκημένοι επιμένουμε να αναπτύξουμε τον ένοπλο αγώνα.
Εμείς είμαστε μια πολεμική οργάνωση. Και ο πόλεμος έχει τους δικούς του κανόνες. Ακόμη και στην πιο μικρή απροσεξία, στην μη τήρηση των κανόνων, στην ολιγωρία, ο πόλεμος προτάσσει τους δικούς του κανόνες. Ο πόλεμος δεν αποδέχεται την απροσεξία, την μη τήρηση κανόνων, το λάθος. Όταν αυτή η πραγματικότητα παραμεληθεί, έστω και για μια στιγμή, για έναν πολεμιστή το παραμικρό λάθος είναι το τελευταίο και για μια πολεμική οργάνωση το τίμημα είναι μεγάλο. Ο τρόπος με τον οποίο έπεσε μάρτυρας ο σύντροφος μας Μεχμέτ Μπασμπάγ, υπενθύμισε για άλλη μία φορά σε όλα τα Μέτωπα αυτή την πραγματικότητα.
Ο σύντροφος Μεχμέτ είχε να ζητήσει λογαριασμό από τον εχθρό. Είχε γνωρίσει από κοντά δεκάδες μάρτυρες μας. Ήταν ανιψιός του Χαϊντάρ Μπασμπάγ, ο οποίος το 1984 έπεσε μάρτυρας στην Απεργία Πείνας μέχρι Θανάτου. Μόλις ακόμη γεννήθηκε, διαβάσανε στο αυτί του όσα έγραψαν γι’ αυτόν οι αγωνιστές. Μεγάλωσε με την κληρονομιά των μαρτύρων μας, μέσα στους επαναστάτες. Γνώρισε τον εχθρό. Όταν μετά από 23 χρόνια θυμόταν τους μάρτυρες του 1984, έλεγε «Εμείς μεγαλώσαμε σύντροφε Χαϊντάρ, μεγαλώσαμε και καταλάβαμε το ποίημα που έγραψες».
Το 1977 φοιτούσε στο τμήμα Μηχανικών Πλοίων του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Καράντενιζ. Ήταν στην Επαναστατική Νεολαία – Dev-Genc. Γνώρισε τον Σελαμί Κουρνάζ, μάρτυρας μας κατά τη Νηστεία Θανάτου. Επωμίσθηκε διάφορα καθήκοντα στο δημοκρατικό πεδίο στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Τελευταία συμμετείχε στην Επιτροπή Περιοχής Μαύρης Θάλασσας. Επειδή αναζητούνταν από τις αστυνομικές δυνάμεις της ολιγαρχίας άρχισε να απασχολείται από την οργάνωση μας στις ένοπλες μονάδες μας. Το 2009 φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό.
Υπήρχε ο λογαριασμός που θα ζητούσε ο θείος του, ο Χαϊντάρ. Και αυτός ο λογαριασμός ήταν μεγάλος. Υπήρχε ο λογαριασμός που θα ζητούσαν ο Σελαμί Κουρνάζ, ο Εγιούπ Μπεγιάζ καθώς και εκατοντάδων ακόμα μαρτύρων. Υπήρχε ο λογαριασμός που θα ζητούσε για την πείνα και την τυραννία του λαού μας. Με ταξική συνείδηση, με αισθήματα εκδίκησης του εχθρού, με τον πόθο για δικαιοσύνη, έγινε πολεμιστής της απελευθέρωσης του λαού για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.
Αυτό το ατύχημα που στοίχησε τη ζωή στον σύντροφο Μεχμέτ τον πρόλαβε για να μην ζητήσει λογαριασμό από τον ιμπεριαλισμό και τον φασισμό. Η σημαντικότερη παρηγοριά μας από αυτό το ατύχημα είναι ότι δεν συνέβη κανένα κακό στον αδελφό ελληνικό λαό. Ζητάμε, όμως, συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για κάθε ηθική και υλική βλάβη που υπέστη.
Σύντομο Βιογραφικό του Πολεμιστή μας Μεχμέτ Μπασμπάγ
Γεννήθηκε στο Περτέκ στις 30 Απριλίου 1979 από πατέρα υπάλληλο και μητέρα νοικοκυρά, και ήταν ο μεγαλύτερος από τα τρία παιδιά της οικογένειας. Το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο τα τελείωσε στο Έλαζιγ. Το 1996 ο πατέρας του έχασε τη ζωή του μετά από καρδιακή προσβολή και με την μητέρα του και τα άλλα αδέλφια του προσπάθησαν να επιβιώσουν με τον περιορισμένο μισθό που συνέχισε να δίνεται στην οικογένεια. Το 1997 πέτυχε την είσοδο του στο τμήμα Μηχανικών Πλοίων του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Καράντενιζ.
Στο 3ο έτος της φοίτησης του στο πανεπιστήμιο αποφάσισε να συμμετάσχει στον οργανωμένο αγώνα. Έτσι εξήγησε την απόφαση που πήρε: «Σκέφτηκα με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα θα αντιμετωπίσω συμμετέχοντας στην επανάσταση, όλες τις δυσκολίες που θα προκύψουν, το μέρος όπου βρίσκομαι και το μέρος όπου θα πρέπει να βρίσκομαι, και αποφάσισα να συμμετάσχω με όλο μου το είναι στον οργανωμένο αγώνα». Όταν ο Μεχμέτ πήρε αυτή την απόφαση έξω είχε ήδη αρχίσει η απεργία πείνας μέχρι θανάτου και, μολονότι ακόμη ήταν πολύ νέος στον οργανωμένο αγώνα, έγινε εθελοντής της Απεργίας μέχρι Θανάτου. Δεν έγινε ένας από τους πολεμιστές που συμμετείχαν στη Απεργία μέχρι Θανάτου, όμως στην πορεία της επαναστατικής του ζωής έγινε εθελοντής ανάληψης όλων των καθηκόντων.
Θα ζητήσουμε λογαριασμό για τους μάρτυρες μας.
Ο σύντροφος Μεχμέτ Μπασμπάγ είναι αθάνατος!
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
