Τι είναι το ΚΚΕ, τι είναι το ζουμί του…

Αντιγράφω άρθρο του Vaal βα.αλ., από την “πρηνή θέση του σκοπευτή”

Πηγή: http://lapositiondutireurcouche.blogspot.com/2011/10/blog-post_9936.html

Τι να πρωτογράψεις; Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις…
 

Δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι να ξεκινήσουμε από εκεί που αρχίζουν και ξεκινούν όλα: από τον άνθρωπο. Χτες είχαμε ένα νεκρό. Ένα νεκρό άνθρωπο από τα δακρυγόνα.

Λέω, είχαμε, και εννοώ απόλυτα αυτό τον αόριστο. Σήμερα δεν υπάρχει πλέον κανένας νεκρός. Ο μηχανισμός του ΚΚΕ πήρε το σώμα του πριν ακόμα καν κηδευτεί και τάισε με αυτό τους πολιτικούς τους σκοπούς. Ήταν δε τόση η ταχύτητα αντίδρασης που ούτε τα όρνια πάνω από την έρημο δεν θα προλάβαιναν να το πάρουν πρέφα. Δυστυχώς τον Δημήτρη Κοτζαρίδη δεν θα τον θρηνήσουμε όπως πρέπει ούτε στο ελάχιστο. Είναι πολύ ζόρικο και άσχημο συναίσθημα. Το κόμμα του αφού πήρε το καρότο από τον πρωθυπουργό και το μαστίγιο από τον Πάγκαλο, δεν έβγαλε την παραμικρή άχνα, το παραμικρό κιχ, την παραμικρή νύξη για τα γαμημένα χιλιάδες χημικά που ρίχνουν σε κάθε διαδήλωση τα σκυλιά του κράτους.

Αντιθέτως, από την πρώτη στιγμή ξαμόλησε την αρχιπόρνη της δημοσιότητας που έχουνε μαζέψει στο ΚΚΕ την Κανέλλη να μιλάει για ορδές κουκουλοφόρων και αναρχοφασίστες -να μιλάει αυτή για φασίστες που στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας υποστήριζε τους σερβοφασίστες που κάναν εθνοκάθαρση και σκοτώναν γυναικόπαιδα πάει πολύ. Εν ολίγοις, αν υπάρχει μία φορά θρήνος από το θάνατο του διαδηλώτη, έρχεται να προστεθεί άλλη μία από την πλήρη, άμεση και ολοκληρωτική χρήση που του έγινε από το ΚΚΕ. Εδώ ίσως, αντιτείνει κανείς μα αυτό ήταν το κόμμα του, εκεί τάχθηκε, με αυτούς ήταν. Το μόνο που έχω να αντιτείνω είναι ότι κάποιος μπορεί να αποφασίζει ζωντανός που θα ταχθεί, αλλά ο νεκρός δεν μπορεί να πάρει καμιά τέτοια απόφαση. Και πέραν όλων αυτών όπως και να το κάνουμε είναι ένας νεκρός διαδηλωτής απο δακρυγόνα. Άλλωστε, και επίσης οι νεκροί δεν ανήκουν σε κανέναν. Ειδικότερα αυτή η στάση του ΚΚΕ ήταν αυτή που με έβγαλε από τα ρούχα μου, με έναν πολύ περίεργο τρόπο που πιθανά να εξηγηθεί παρακάτω εμμέσως, πολύ περισσότερο από την απόλυτη ξεφτίλα της περιφρούρησης έξω από τη βουλή…

Από την άλλη τα γεγονότα της χτεσινής μέρας είναι ιστορικότατης σημασίας, και είναι αυτή τη στιγμή το ύψιστο ιστορικό καθήκον μας να κάτσουμε να αναλύσουμε, να μιλήσουμε και να κατανοήσουμε πλήρως την κατάσταση.
Θα μπορούσε να ακολουθεί τώρα μία πραγματικά τεράστια εξιστόρηση των εγκλημάτων των σταλινικών απέναντι στις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις. Από που να ξεκινήσουμε; Από την Κροστάνδη και την Καντόνα; Από την Ισπανία του ’36; Από τη Βάρκιζα; Από την Ουγγρική επανάσταση του ’56; Από το Πολυτεχνείο; Ωστόσο, μέχρι και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, όλες αυτές οι τακτικές υπάκουαν σε ένα πολιτικό σχέδιο, αυτό της γνωστής “οικοδόμησης του σοσιαλισμού” σε μία μόνο χώρα. Για να περάσουμε και στα δικά μας πρέπει να πάρουμε χαμπάρι όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται ποιος είναι ο ρόλος του ΚΚΕ στον ελλαδικό χώρο..
Δε θέλω να αρχίσω τώρα τις μαρξιστικολενινιστικές μαλακίες των επιστημονών του σοσιαλισμού περί ιμπεριαλισμού, θεωρίας των εξαρτήσεων που οδηγούν στο πολύ ευφάνταστο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα δεν μπορούσε να γίνει κομμουνιστική επανάσταση, ενώ μια χαρά μπορούσε να γίνει επανάσταση 30 ολόκληρα χρόνια πριν στην Ρωσία που είχε 2 πόλεις με βιομηχανία… Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ, είναι ότι αυτή η θέση του ΚΚΕ έχει ένα άμεσο πολιτικό συμπέρασμα και μια ολόκληρη πολιτική στρατηγική που συνοψίζεται στο ότι στην Ελλάδα αυτό που μπορεί και πρέπει να κάνει το ΚΚΕ είναι να αγωνιστεί για μια αστικοδημοκρατία δυτικού τύπου και στην οποία δημοκρατία θα μπορεί να ελέγχει μερικά πράγματα. Αυτή η τακτική ακριβώς βρίσκεται πίσω από τη συμφωνία της Βάρκιζας, αυτή η τακτική κρύβεται πίσω από όλη την δράση του ΚΚΕ κατά την περίοδο της παρανομίας: η βαθιά του ανάγκη να είναι μέρος της αστικής δημοκρατίας. Αυτό που έδινε σαν αντάλλαγμα στην ελληνική αστική τάξη, ήταν ο έλεγχος της ταξικής πάλης [Σημείωση: όλα αυτά τα χρόνια το ΚΚΕ ότι ήταν στα αριστερά του το τσάκιζε με τον πιο σκληρό τρόπο, από την εποχή της ΟΠΛΑ όπου τη στιγμή που τους κυνηγούσε το ελληνικό κράτος, οι σταλινικοί του ΚΚΕ εκτελούσαν τροτσικστές μέχρι όλα τα χρόνια της εξορίας, που αν δεν ήσουν στο ΚΚΕ και ήσουν εξόριστος ή φυλακισμένος σχεδόν σε εξόντωναν με την στάση τους]. Το θέμα ήταν ότι μέχρι το ’74 η ελληνική αστική τάξη δεν αγόραζε αυτό το προιόν. Το ’74 πια αναγνώρισαν ότι μπαίνοντας πλέον σε μία αστική δημοκρατία δυτικού τύπου και θεωρώντας ότι 30 χρόνια ανελέητου κυνηγιού θα έχουν “βάλει μυαλό” στους κουμμουνιστές το έχουνε ανάγκη, προχώρησαν σε εκείνη την υπέροχη συμφωνία Καραμανλή-Φλωράκη… Το πολιτικό νόημα αυτής της συμφωνίας είναι ότι το ΚΚΕ μετατρέπεται πλήρως σε ένα αστικό κόμμα και ταυτόχρονα αναλαμβάνει την ευθύνη να ελέγχει στο βαθμό που μπορεί ότι κινείται στα αριστερά του. Δεν είναι εντυπωσιακό 40 χρόνια τώρα ένα κόμμα που ήταν πριν για 30 χρόνια στην παρανομία να μην έχει ούτε έναν φυλακισμένο για πολιτικούς λόγους; Να μην έχει δεχτεί σχεδόν ποτέ επίθεση κάποια διαδήλωση του από μπάτσους; Άμα στις 20/10/2011 πηγαίνε οποιοσδήποτε άλλος με κράνη και καδρόνια στη βουλή θα είχε φάει το ξύλο της ζωής του. Αυτό ακριβώς είναι και το αντάλλαγμα που έχει το ΚΚΕ όντας ένα αστικοδημοκρατικό κόμμα που πουλάει ενδιαφέρον για τους εργάτες. Και αυτό το αντάλλαγμα το χρησιμοποιήσε πλήρως τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 για να αποκτήσει την πολιτική κυριαρχία στην αριστερά, πολιτική κυριαρχία η οποία πήγε περίπατο με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Τους κρανοφορους του ΚΚΕ δεν τους πείραξε ποτέ κανείς. Ίσα-ίσα που για την αστική δημοκρατία ήταν η εγγυήτρια δύναμη. Επίσης ας έχουμε υπόψην μας το εξής: στην Ελλάδα οι αριστεροί έχουν αποποιηθεί πλήρως την ανάληψη εξουσίας ακόμα και διαμέσου της εκλογικής διαδικασίας. Ποιος σώφρων πολιτικός άνδρας, ακόμα περισσότερο ποια εχέφρων ΚΕ θα έβλεπε τρία αριστερά κόμματα στις δημοσκοπήσεις να παίρνουν 25%, τα δύο κόμματα να καταβαραθρώνονται και δε θα έκανε το σκατό της παξίμαδι για σύμπραξη όλων αυτών σε μία κοινή εκλογική κάθοδο; Καμία! Πλην των δικών μας φωστήρων της αριστεράς. 
Εδώ και περίπου μια δεκαετία το ΚΚΕ ακολουθεί μία τακτική πλήρους και απόλυτου διαχωρισμού από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Μόνο του παντού. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια και ακόμα πιο ειδικά ένα χρόνο τώρα το ΚΚΕ δεν ήταν ούτε σε μία σύγκρουση που δόθηκε ενάντια στα μέτρα που περνούσαν. Όποιος ήταν κάτω κατά το τρίημερο 15-27-28, το πιο πολύ που είδε ήταν το ΠΑΜΕ να κατεβαίνει, να πιάνει την κάτω μεριά της πλατείας, να κάνει αλυσίδες απέναντι στον προσυγκεντρωμένο κόσμο της πλατείας και με την πρώτη στρακαστρούκα να τα μαζεύει και να την κάνει. 
Ας προσπαθήσουμε τώρα να κάνουμε και μια ερμηνεία της στάσης του ΚΚΕ στην χτεσινή ιστορία. Πρώτον, αυτό που έκαναν χτες ήταν να περιφρουρούν τη βουλή από την πορεία. Στο βαθμό που συνειδητοποιήσει κανείς βαθιά κάτι τέτοιο, τι σημασία που έχει στο μυαλό του κάθε διαδηλωτή, το πόσο αισχρό είναι στο μυαλό του οποιουδήποτε που ένα χρόνο τώρα έχει φάει τα χημικά της ζωής του, το γεγονός να βλέπει στη θέση των ΜΑΤ τους ΠΑΜίτες και αυτοί να είναι απέναντι του με ΠΛΑΤΗ στα ΜΑΤ, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει να ξεμπλοκάρει τη σκέψη του και το μυαλό του και πιθανά τη δράση του.
Παύση. Είμαι στον α/α/α χώρο από το 1994, αυτό μας κάνει 17 ολόκληρα χρόνια. Από το ’99 πλέον και δόθε δημόσια και ανοιχτά μέσα από συλλογικότητες, εγχειρήματα, έντυπα κλπ, έχουμε (και άρα έχω) ασκήσει την πιο σκληρή πολιτική κριτική στους θερμοκέφαλους ηλίθιους που θέλονται να λέγονται αναρχικοί, αντιεξουσιαστές ή οτιδήποτε άλλο. Είναι όλη αυτή η συζήτηση για τους γνωρίζοντες περί ειδικών της βίας. Ωστόσο, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και κάτι ακόμα αν είμαστε σοβαρά πολιτικά υποκείμενα και λέμε ότι έχουμε στο μυαλό μας και δέκα παραπάνω πράγματα. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη της άγριας νεολαίας, αυτής δηλαδή που στο Παρίσι καίει 100 ΙΧ κάθε βράδυ, αυτή η νεολαία υπάρχει και εδώ και για μια σειρά λόγων αυτοπροσδιορίζεται σαν “αναρχία”. Στην Ελλάδα, αυτή η άγρια νεολαία δεν αναγνωρίστηκε ποτέ σαν τέτοια. Τα ΜΜΕ από το ’74 και μετά κάνουνε λόγο για αναρχικούς, όλη η αριστερά τους βρίζει για αναρχικούς, ε τι θα είναι και αυτοί; Αναρχικοί είναι… Εδώ έχουμε φτάσει στο επίπεδο σε υποκείμενα σαν το Μαζιώτη (σταλινικούς δηλαδή παλαιάς κοπής) να τους αναγνωρίζουμε το δικαιώμα να λένε ότι είναι αναρχικοί και να είναι και ένοπλοι μη χέσω. Τέλος πάντων, όλα αυτά δεν τα λέω για κερδίσω κανενός είδους νομιμοποιήση είτε πολιτική, είτε ηθική. Τα λέω για να επισημάνω δύο πράγματα: πρώτον ότι είμαι με τη μαζική ταξική αντιβία, και δεύτερον ότι δεν αναγνωρίζω απολύτως σε κανέναν να ασκεί βία αντί εμού, παρά μόνο αν έμπρακτα και ρητά του την έχω αποδόσει. Επομένως, η θέση μου απέναντι στην ηλιθιότητα είναι έτσι και αλλιώς εδώ και χρόνια θέση αρχής. Και όχι επίκαιρη ή εφήμερη θέση που είναι βολική για πολιτικαντισμούς. Τέλος διαλλείματος.
Μετά λοιπόν, από ολα αυτά δεν ξέρω τι έγινε και τι δεν έγινε χτες. Ποιος ήταν αυτός που έκανε πρώτος τη μαλακία ή ποιος πρωτοπείραξε το άλλο παιδάκι. Ξέρω τα εξής: το ΚΚΕ με τη στάση του επεχείρησε να κάνει ένα ενδοκινηματικό πραξικόπημα που αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκεται σε εξέλιξη. Το ενδοκινηματικό πραξικόπημα έγκειται στο ότι επεχείρησε χτες να φυλάξει τη βουλή απο 150.000 διαδηλωτές που ούτε κουκουλοφόροι ήταν, ούτε αναρχικοί ούτε τίποτα. Επιπλέον, και με άλλα λόγια το ΚΚΕ επιχειρεί αυτή τη στιγμή να πάρει τα ηνία της κοινωνικής και ταξικής διαμαρτυρίας που ένα χρόνο τώρα εκδηλώνεται δριμεία. Έχει φτιάξει το στρατό του όπως πολύ καλά είδανε και πιθανά νιώσανε όσοι ήταν κάτω και ακόμα χειρότερα να είμαστε βέβαιοι ότι αυτό το εργάκι θα το ξαναδούμε. Η κοινωνική και ταξική διαμαρτυρία πλέον ή θα είναι στα όρια που ορίζει η ΚΕ του ΚΚΕ ή θα έχει απέναντι της εκτός από τους μπάτσους και τα ΚΝΑΤ. 
Αυτό είναι άλλωστε και το τελευταίο χαρτί που έχει το αστικοδημοκρατικό καθεστώς (μέρος του οποίου είναι και το ΚΚΕ) μπας και καταφέρει να διασωθεί. Το χαρτί αυτό ονομάζεται: καθορίζω με ενδοταξικούς και ενδοκινηματικούς όρους τα πλαίσια της αντίδρασης σας.  
 
Επομένως, τώρα αυτό που θα επιχειρηθεί είναι αφενός μία εκκαθάριση του κινήματος απο αναρχικά, αντειξουσιαστικά, αυτόνομα στοιχεία και αφετέρου το καναλιζάρισμα όλης αυτής της έντονης κοινωνικής και ταξικής διαμαρτυρίας. Όταν μιλάω για εκκαθάριση δε μιλάω για κάποια νέα ΟΠΛΑ ή κάτι τέτοιο… μιλάω για εξώθηση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο του α/α/α χώρου στο περιθώριο, μιλάω για στημένες marfin με την απόδοση ευθυνών να βαραίνει όποιον άνθρωπο δεν είναι σε κάποια αριστερή οργάνωση, μιλάω για έναν παρακρατικό στρατό που θα κυνηγάει πλέον οποιαδήποτε άλλη φωνούλα που δεν συντονίζεται με τη Λιάνα Κανέλη. 
Σε αυτή τη φάση είναι ο α/α/α χώρος.

Επιπλέον σε αυτή τη στημένη marfin θέλουν να επιτύχουν και κάτι ακόμα: να προκαλέσουν ρήξη εντός του κινήματος συνολικά. Το ΚΚΕ είναι με τα μπούνια σε αυτή τη φάση και όσο πρόλαβα και είδα διάφοροι αριστεροί κωλοτρίβονται ευχαρίστως σε αυτή τη γκλίτσα.

Μακάρι να ξεραν και αυτοί βέβαια…
Εν ολίγοις και για να σας λύσω όσοι έχετε την απορία. Δεν υπερασπίζομαι καμία πολιτική ταυτότητα, κανένα κόμμα και καμιά κωλοργάνωση της αριστεράς. Εγώ είμαι με τις 150.000 που ήταν χτες στο δρόμο και τις 300.000 που ήταν προχτές. Είμαι με κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται αυτόνομα, αντιιεραρχικά, αυτοοργανωμένα και αμεσοδημοκρατικά ενάντια σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα. Και χέστηκα αν λέει ότι είναι αναρχικός, κομμουνιστής ή ότι σκατά θέλει. Και δυστυχώς για σας κύριοι του ΚΚΕ και της αστικής σας δημοκρατίας αυτοί είναι πολλοί. Οι marfin σας τελειώσανε, οι φασίστες που ξαμολήσατε στο Σύνταγμα πάνε, ποιοι μέινανε; Η Παπαρήγα που τις δίνει συγχαρητήρια ο Πρετεντέρης.

…συνεχίζεται… όπως όλα άλλωστε.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο