To πιο γνωστό κομμάτι του Παναγόπουλου, στο επίσημο video clip του.
Aπό τον πρώτο του (και εκπληκτικά “αυθεντικό” και δυνατό) δίσκο, “Ασταθή Ισορροπία”.
Aύρα
Από την πόρτα σαν θα βγω
θα δω τον ήλιο στρογγυλό
και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω
μετά θα φύγω, θα χαθώ
και ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου
Γιατί είμ’ αέρας που περνά
μέσα στης πόλης τα στενά
και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατ’ είμαι αύρα εσπερινή
πνοή καθάρια ζωντανή
που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό
κι ύστερα πέφτω στο γκρεμό
και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες τη σιγή
μιαν ανυπόταχτη κραυγή
και κάποια ανείπωτη ελπίδα που ‘χεις κρύψει
Breeze
By the time the door i exit
the round sun i will glance
and with your final pretty smile,
a good day i’ll say to you
i’ll then be gone and lost
and u will only maybe see me in your dreams next time
Cause im like the blowing wind
into the city’s streets
which makes the shut windows crepitate
Cause im like the evening breeze
a cleansing blow and full of life
which makes the leaning leaves to shake
I’m heading off for up the mountain
and then i fall off from a cliff
and glide around the depths and hights
And i keep carrying into the silence
an insubordinate cry
and an ineffable hope that u’ve concealed in your insides
(Composed and performed by Dimitris Panagopoulos )
