του Μπασέμ Ταμίμι
Την περασμένη εβδομάδα, ένα βίντεο της 16χρονης κόρης μου Αχέντ που αντιστέκεται σε έναν ισραηλινό στρατιώτη που καταπάτησε τη γη μας, στο χωριό Νάμπι Σάλεχ της Δυτικής Όχθης, έγινε δημοφιλές στο διαδίκτυο. Η αντίθεση δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη και την είδε ολόκληρος ο κόσμος: ένας βαριά οπλισμένος ισραηλινός στρατιώτης και μια νεαρή Παλαιστίνια εξοπλισμένη μόνο με το θάρρος και την επιθυμία της για δικαιοσύνη και ελευθερία. Και για το λόγο αυτό, έπρεπε να τιμωρηθεί από το Ισραήλ.
Λιγότερο από μισή ώρα νωρίτερα, ένας ισραηλινός στρατιώτης είχε πυροβολήσει τον 14χρονο ξάδερφο της Αχέντ στο πρόσωπο, σε κοντινή απόσταση, με μια σφαίρα χάλυβα με επικάλυψη από καουτσούκ, προκαλώντας του σοβαρούς τραυματισμούς και αφήνοντάς τον σε κώμα. Στη συνέχεια, δύο ισραηλινοί στρατιώτες πήδηξαν στο τείχος της αυλής μας και προχώρησαν μέσα στο σπίτι μας και η Αχέντ προσπάθησε να τους διώξει.
Λίγες μέρες αργότερα, αφού το βίντεο προκάλεσε αναστάτωση στο Ισραήλ, ο στρατός εισέβαλε στο σπίτι μας στη μέση της νύχτας και πήρε την Αχέντ. Την επόμενη μέρα, συνέλαβαν τη γυναίκα μου Ναριμάν όταν πήγε να δει την Αχέντ στη φυλακή. Έχουν επίσης συλλάβει την 21χρονη ξαδέλφη τής Αχέντ, Νουρ. Το Ισραήλ τις κρατά αιχμάλωτες παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο, ενώ η Αχέντ κρατείται σε φυλακή με ισραηλινούς εγκληματίες. Ένα ανώτερο μέλος της ισραηλινής κυβέρνησης έχει καλέσει ακόμη και για ισόβια κάθειρξη στην Αχέντ για την πράξη της.
Εν τω μεταξύ, ο γιος μου, ο Μοχάμεντ, είναι σοκαρισμένος. Ο ξάδελφός του που πυροβολήθηκε είναι και ο καλύτερος φίλος του και τώρα η αδελφή και η μητέρα του έχουν φυλακιστεί. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα στο Νάμπι Σάλεχ ξεκίνησαν πριν από αρκετά χρόνια, όταν το Ισραήλ έκλεψε ένα μεγάλο μέρος της γης του χωριού μας για να οικοδομήσει τον παράνομο εβραϊκό εποικισμό του Χαλαμίς. Έπειτα, οι έποικοι πήραν και την πηγή γλυκού νερού για δική τους χρήση, εμποδίζοντας μας την πρόσβαση σε αυτήν. Αρνούμαστε να δεχτούμε αυτές τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων μας, και έτσι κάθε Παρασκευή για τα τελευταία πέντε χρόνια, πραγματοποιούμε πορείες σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ahmad Gharabli / AFP
Ως Παλαιστίνιοι κάτω από την 50ετή στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ στη Δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ, δεν έχουμε δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να διαμαρτυρόμαστε ειρηνικά. Έτσι, ο Ισραηλινός στρατός καταστέλει τις πορείες μας – στις οποίες συχνά συμμετέχουν Ισραηλινοί και διεθνείς – με δακρυγόνα, χειροβομβίδες αναισθητοποίησης, “βρόμικο νερό” και σφαίρες χάλυβα με επικάλυψη από καουτσούκ. Συχνά τραυματίζονται άνθρωποι. Μερικές φορές σκοτώνονται.
Νωρίτερα αυτό το έτος ένας 20χρονος Παλαιστίνιος πυροβολήθηκε στο στομάχι και σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους κρατούμενους που βρίσκονταν σε απεργία πείνας μέσα στις ισραηλινές φυλακές. Πριν από πέντε χρόνια, ο αδελφός της συζύγου μου Ρουσντί πυροβολήθηκε πισώπλατα και σκοτώθηκε από έναν στρατιώτη κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά της βομβιστικής επίθεσης στη Γάζα από το Ισραήλ. Δύο χρόνια αργότερα, στην επέτειο του θανάτου του, η σύζυγός μου πυροβολήθηκε στο πόδι. Η Ναριμάν έχει επίσης αναπτύξει άσθμα ως αποτέλεσμα της εισπνοής δακρυγόνων.
Η κόρη μου Αχέντ, είναι ένα δυνατό και ατρόμητο κορίτσι και είμαι περήφανος για την επιμονή της, αλλά όταν την είδα να κάθεται στο ισραηλινό στρατιωτικό δικαστήριο ένιωσα αδύναμος και φοβήθηκα για αυτήν. Είμαι πατέρας και ό, τι κάνω είναι για να προστατεύσω τα παιδιά μου και να σιγουρευτώ ότι μια μέρα θα μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένα και ελεύθερα. Ανεξάρτητα από το τι πιστεύω σχετικά με την επιμονή και την υπερηφάνεια, στο τέλος είμαι πατέρας και με πονάει πολύ να βλέπω το όμορφο παιδί μου φυλακισμένο σε ένα στρατιωτικό δικαστήριο που αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους λες και δεν είναι άνθρωποι.
Κάθε χρόνο, το Ισραήλ φυλακίζει εκατοντάδες παλαιστίνια παιδιά όπως η Αχέντ, στο στρατιωτικό δικαστικό σύστημα. Όπως αναφέρουν οι ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η UNICEF, τα παλαιστίνια παιδιά υφίστανται συστηματική κακοποίηση από τον ισραηλινό στρατό. Όπως και η Αχέντ μου, συχνά συλλαμβάνονται από τα σπίτια τους στη μέση της νύχτας από ένοπλους στρατιώτες, τα αρπάζουν από τα κρεβάτια τους και από τα χέρια των γονιών τους. Τα απειλούν και τους ασκούν σωματική βία.
Τα ανακρίνουν χωρίς να παρίστανται ο δικηγόρος ή οι γονείς τους και τα πιέζουν να υπογράψουν ομολογίες στα εβραϊκά που τα περισσότερα παιδιά δεν καταλαβαίνουν. Ακόμη και μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα του προβλήματος και επί του παρόντος χορηγούν νομοσχέδιο που καλεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ να βεβαιωθεί ότι η βοήθεια που παρέχει στο Ισραήλ δεν χρησιμοποιείται για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των παλαιστινίων παιδιών.
Η στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ είναι σε αντίθεση με όλα όσα είναι δίκαια και ανθρώπινα, από την κακομεταχείριση των παιδιών μας μέχρι την κατάχρηση της γης μας. Ως γονείς, προσπαθούμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας από την κατοχή και τη βία, την ανισότητά και την έλλειψη ελευθερίας, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για να τα προστατέψουμε.
Παρά τις τραυματικές στιγμές που βιώνουμε, θα πιστεύω πάντα στη δικαιοσύνη και στο δικαίωμά μας να συνεχίσουμε τη μη-βίαιη αντίσταση εναντίον της βίαιης στρατιωτικής κυριαρχίας και της κλοπής του Ισραήλ. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε ως οικογένεια και ως κοινότητα. Όλοι μαζί κρατούμε τη φλόγα της ελευθερίας και της ισότητας στο όνειρό μας για μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας.
newsweek.com (απόδοση: Α.Ζ. Ιωαννίδου)
