Γιατί στη Ρωσία βασανίζουν αναρχικούς και αντιφασίστες;

Στημένες διώξεις, οργανώσεις φαντάσματα, επιβολή του φόβου, βασανιστήρια

Λίγες μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές, και η άνετη επικράτηση του Βλαντιμίρ Πούτιν θεωρείται τόσο δεδομένη που φτάνει να δημιουργείται η εντύπωση ενός λαοφιλούς ηγέτη, η εξουσία του οποίου δεν αμφισφητείται από κανένα κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας. Η πραγματικότητα φυσικά πολύ απέχει από μια τέτοια ανιστορική ερμηνεία, καθώς ο τρόπος με τον οποίο εμπεδώνεται η απόλυτη κυριαρχία του μόνιμου πια ρώσου προέδρου δεν είναι άλλος από τη βία και την τρομοκρατία.

Οι πρόσφατες διώξεις και τα βασανιστήρια εις βάρος των αναρχικών και αντιφασιστών από την πόλη Πενζ και την Αγία Πετρούπολη, εντασσόμενες στην εξάρθρωση της κατασκευασμένης από το ρωσικό κράτος οργάνωσης «Δίκτυο», μαρτυρούν τη βαθιά αυταρχικότητα που επιφυλάσσει το ρωσικό κράτος για τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Σύμφωνα λοιπόν με το περιοδικό Ρεπούμπλικ, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφάλειας (η αντίστοιχη ρώσικη αντιτρομοκρατική) θεωρεί ότι υπάρχει κάποια οργάνωση με την ονομασία «Δίκτυο», ο πυρήνας της οποίας υποτίθεται πως βρίσκεται στη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Πενζ και τη Λευκορωσία. Τα μέλη αυτής της οργάνωσης, σύμφωνα με τους αξιωματικούς ασφαλείας, σχεδίαζαν μέσω τρομοκρατικών δράσεων να διασαλεύσουν την κοινωνική ειρήνη με σκοπό τη μακρά αποσταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. Υποτίθεται πως προετοίμαζαν πρόκληση εκρήξεων κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών και του μουντιάλ, και ακόμα ξέσπασμα ένοπλων ταραχών.

Η συνταγή του ηλιόλουστου δόγματος Μαρίνι, με την κατασκευή από τις ιταλικές αρχές μιας πλαστής ένοπλης οργάνωσης στο υποτιθέμενο πλαίσιο δράσης της οποίας διώχθηκαν και φυλακίστηκαν δεκάδες αγωνιστές και αναρχικοί, καλά κρατεί και στην παγωμένη Ρωσία τριάντα χρόνια μετά. Με το κουβάρι των διώξεων να αρχίζει να ξετυλίγεται.

Στις 17 και 18 Οκτώβρη του 2017, συλλαμβάνονται στην πόλη Πενζ έξι αναρχικοί και αντιφασίστες με την κατηγορία της συμμετοχής στην τρομοκρατική οργάνωση «5.11». Όλοι οι συλληφθέντες (Έγκορ Ζόριν, Ιλιά Σακούρσκι, Βασίλι Κουσκόφ, Ντιμίτρι Πτσελίντσεφ, Αντρέι Τσερνόφ, Αρμάν Σανγκιμπάγεφ) κατήγγειλαν άσκηση ψυχολογικής πίεσης, βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ, κρέμασμα με το κεφάλι προς τα κάτω, καθώς και ότι οι συνεργάτες της Ομοσποδιακής Υπηρεσίας Ασφάλειας (ΟΥΑ) τους φύτεψαν όπλα για να τους ενοχοποιήσουν.

Λίγους μήνες αργότερα, στις 23 Γενάρη, συλλαμβάνεται στην Αγία Πετρούπολη ο 23χρονος αντιφασίστας Βίκτορ Φιλίνκοφ. Κατηγορείται για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση με ασύλληπτα ακόμη άτομα, που ασπάζονται την αναρχική ιδεολογία και θέλουν να προκαλέσουν ταραχές στη χώρα. Η Κοινωνική Εποπτική Επιτροπή της Αγίας Πετρούπολης τον επισκέπεται στη φυλακή λίγες μέρες μετά τη σύλληψή του και διαπιστώνει εγκαύματα από ηλεκτροσόκ στο θώρακά του. Ο ίδιος καταγγέλλει ότι τον έκλεισαν σε ένα αμάξι όπου τον βασάνιζαν για ώρες, και στη συνέχεια τον οδήγησαν σε κάποιο δάσος όπου για πέντε ώρες τον χτυπούσαν άντρες με κουκούλες στα πρόσωπά τους, λέγοντάς του να ομολογήσει, διαφορετικά όλα αυτά θα είναι ένα μόνο μικρό δείγμα μπροστά σε ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει. Υπό την πίεση των βασανιστηρίων και με την απειλή ότι θα τον βάλουν σε κελί με κρατούμενους που πάσχουν από φυματίωση, ο Φιλίνκοφομολογεί ό,τι του υπαγορεύουν.
Δύο μέρες αργότερα συλλαμβάνεται ο Ίγκορ Σίκιν, κατηγορούμενος επίσης για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Παρά το γεγονός ότι οι επόπτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαπίστωσαν εγκαύματα από ηλεκτροσόκ, αιματώματα και μόλωπες, ο ίδιος -υπό τον φόβο αντίποινων της ΟΥΑ- δεν τα κατήγγειλε, ισχυριζόμενος ότι χτύπησε στην προπόνηση και ότι τα εγκαύματα δεν θυμάται πώς τα έπαθε.

Θύμα βασανιστήριων από την ΟΥΑ έπεσε και ο Ιλιά Καπούστιν, ο οποίος εξετάστηκε ως μάρτυρας για τη συγκεκριμένη υπόθεση. «Όταν σε κάποιες ερωτήσεις δεν ήξερα την απάντηση, για παράδειγμα όταν δεν καταλάβαινα για ποιο πρόσωπο ή για ποιο πράγμα γίνεται λόγος, μου κάνανε ηλεκτροσόκ στη βουβωνική περιοχή ή δίπλα από την κοιλιά. Μου κάνανε ηλεκτροσόκ για να πω ότι ο τάδε ή ο δείνα γνωστός μου ετοιμάζεται να κάνει κάτι επικίνδυνο. Μου έκαναν ερωτήσεις για το αν ανήκω σ’ αυτή ή την άλλη οργάνωση, πού πήγαινα, αν σύχναζα στο Πενζ, ρωτούσαν λεπτομέρειες για τη ζωή των γνωστών μου…»

Στημένες διώξεις, οργανώσεις φαντάσματα, επιβολή του φόβου, βασανιστήρια… είναι τα όπλα με τα οποία η εξουσία εδραιώνει τη θέση της, όσο ακλόνητη και αν φαντάζει, τα όπλα με τα οποία το ρωσικό κράτος καταπνίγει την παραμικρή εστία αντίστασης που αμφισβητεί την παντοδυναμία του. Γιατί αν κάτι έχει μείνει στον Πούτιν από την εξαίματος επαφή του με την ιστορία της χώρας του είναι η μνήμη της κατάρρευσης του πανίσχυρου κάποτε τσάρου. Κι είναι ο ιστορικός αυτός φόβος που τον κάνει να επιχειρεί να τσακίσει όσους τολμούν να ξαναπιάσουν το νήμα, τα στόματα εκείνα που στους δρόμους της σημερινής Ρωσίας φωνάζουν «ούτε τσάρος ούτε πρόεδρος».

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο