Από τα δακρυγόνα στο ψυχιατρείο

Τα δακρυγόνα που «δεν έπεσαν» στον σταθμό της Βικτώριας του στοίχισαν 44ήμερη νοσηλεία για ψυχωσικό επεισόδιο.

Δεν ήταν παρά άλλο ένα επεισόδιο αστυνομικής αγριότητας, όταν τα ΜΑΤ έριξαν δακρυγόνα στο σταθμό Βικτώρια, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπους κάθε ηλικίας, το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018:

Σάββατο βράδυ λοιπόν (οχτώ η ώρα περίπου) στον Ηλεκτρικό. Σταθμός Βικτώρια. Σταματάει ο συρμός και ξαφνικά εισερχόμαστε σε μια κόλαση πανικού. Ασφυξία! Παντού καπνοί. Ανοίγουν οι πόρτες του τρένου και ο κόσμος ξεχύνεται κραυγάζοντας προς τα έξω. Τα καπνογόνα σού κόβουν την ανάσα. Κραυγές, ουρλιαχτά, μάνες που ξεφωνίζουν τραβώντας βίαια τα παιδιά τους τρέχουν να ξεφύγουν από την πνιγηρή ατμόσφαιρα. Αίφνης χάνονται: ψυχραιμία, σύνεση, λογική

Έγραφε τότε το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών.

Κάπου εκεί ήταν και ο Δημήτρης. Mαζί με την 3 μηνών κόρη και την γυναίκα του σκόπευαν απλώς να κατέβουν στο σταθμό για να πάνε στο σπίτι τους στη Βικτώρια. Πληροφορήθηκα για την περίπτωσή του τυχαία και αναρωτιέμαι πόσα ανάλογα γεγονότα δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Ο Δημήτρης δέχθηκε να δώσει μια συνέντευξη στο omniatv σχετικά με το περιστατικό και την έκβαση της υγείας του.

Μέχρι εκείνη την ημέρα ήμουνα καλλιτέχνης δρόμου. Βγαίναμε έξω με τη γυναίκα μου και το παιδί μου, έπαιζα εγώ μουσική και μάζευε λεφτά η γυναίκα μου. Μια στο τόσο βγαίναμε γι αυτή τη δουλειά, όπως κι εκείνη τη μέρα. Όταν γυρνούσαμε πίσω, το τρένο σταμάτησε στην Ομόνοια για ένα λεπτό. Είχαν ήδη πέσει δακρυγόνα στο μετρό στη Βικτώρια όμως δε μας είχαν ειδοποιήσει. Δεν έπρεπε να κάνουν κάτι τέτοιο σε κλειστό χώρο. Δεν ακούστηκε κάποια ειδοποίηση από το τρένο. Θα έπρεπε να είχαν προσπεράσει το σταθμό χωρίς να ανοίξει της πόρτες για να μη μπούνε μέσα τα δακρυγόνα. Από εκεί ξεκίνησε όλο αυτό που έχω πάθει.

«Πιστεύω ότι εκείνη τη μέρα θα μπορούσαμε να θρηνήσουμε θύματα»

Με την περιγραφή του Δημήτρη αλλά και άλλων αυτοπτών μαρτύρων αποδεικνύεται η κραυγαλέα ανευθυνότητα των αρχών που προέβη σε μια πράξη που θα μπορούσε να αποβεί θανατηφόρα.

Όταν βγήκα έξω [από το βαγόνι] πήρα μια βαθιά αναπνοή που την ένιωσα σαν μαχαιριά. Δεν ήξερα τι συνέβαινε, αρχικά νόμιζα ότι ήταν τρομοκρατικό χτύπημα. Ήταν μαζί η γυναίκα μου και το παιδί μου. Το παιδί μου ήταν 3 μηνών περίπου. Τρέξαμε για να βγούμε έξω. Σκεφτόμουν ότι η δική μου ζωή τελείωσε και προσπαθούσα να σώσω το παιδί μου και τη γυναίκα μου. Όταν φτάσαμε στη σκάλα πήρα στα χέρια το καρότσι. Παραλίγο να πέσει το μωρό. Πιστεύω ότι εκείνη τη μέρα θα μπορούσαμε να θρηνήσουμε θύματα. Να πεθάνει κάποιος ή να πάθει κάποια άλλη ζημιά – όπως εγώ. Βγήκαμε έξω, τρέξαμε. Ο πόνος στα πνευμόνια με άφησε μετά από κανένα μισάωρο. Το παιδί δάκρυσε. Όμως είχαμε προλάβει και το καλύψαμε οπότε δεν πήρε ανάσα από αυτό τα δακρυγόνα.

Ο Δημήτρης νοσηλεύτηκε με ψυχωσικό επεισόδιο για 44 ημέρες στην ψυχιατρική κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου καθώς η έκθεση του ίδιου και της οικογένειάς του στα χημικά τον τραυμάτισε σοβαρά ψυχολογικά.

Όταν βγήκα έξω είδα τα ΜΑΤ. Την επόμενη μέρα διάβασα ότι επρόκειτο για φασαρίες με hooligan. Για 7 ημέρες ήμουν μέσα στην αδρεναλίνη. Δεν κοιμόμουνα, δεν έτρωγα, δεν ήθελα τίποτα. Όμως σιγά σιγά άρχισε να με τρώει. Μετά ήμουν μέσα στην τρέλα, άρχισα να φοβάμαι. Άρχισα να κάνω κάποια πράγματα τα οποία δεν έκανα ποτέ. Έγραφα… Έγραφα… Μετά φοβόμουν μην πέσει κάποια πυρηνική βόμβα πάνω στην Αθήνα. Γι αυτό κατέληξα στο ψυχιατρείο. Δεν είχα ποτέ στο παρελθόν κάποιο αντίστοιχο ψυχολογικό πρόβλημα. Συνέβη για πρώτη φορά στη ζωή μου μετά από αυτό το περιστατικό.

Ο Δημήτρης προς το παρόν δεν είναι σε θέση να γνωρίζει αν θα ανακάμψει πλήρως. Θα αποζημιωθεί άραγε από την «ίση για όλους» δικαιοσύνη; Ρώτησα τον Δημήτρη αν σκοπεύει να κινηθεί νομικά.

Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα. Αν υπήρχε διαφορά μεταξύ δικαστηρίων και αστυνομίας θα έκανα κάποια προσπάθεια. Ίσως αυτό να έφερνε κάποιο πρόστιμο και θα μπορούσα να αποζημιωθώ. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δικαιοσύνη ούτε δημοκρατία

μου απαντά.

Έτυχε;

Δεν είναι το πρώτο καταγεγραμμένο ψυχωσικό επεισόδιο έπειτα από έκθεση σε δακρυγόνα. Ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ αναφέρει αυτοβιογραφικά στο βιβλίο του «Μικρό Χρονικό Τρέλας»:

[…] Η δε Κυριακή αμέσως μετά τη δολοφονία [σ.σ. του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου] ήταν ακόμα νωπή στο μυαλό μου και χαραγμένη σαν μια ζωντανή κόλαση που με είχε τραυματίσει βαθιά. Και η βασική αιτία ήταν πάλι η εγκληματικότητα που επέδειξε η αστυνομία όταν αντέδρασε στα επεισόδια εξαπολύοντας στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, και ιδίως πέριξ της πλατείας, έναν ορυμαγδό επικίνδυνων χημικών. Εμείς τότε μέναμε στον 1ο όροφο, σε ένα σπίτι με παλιά ξύλινα κουφώματα που έμπαζαν, και επιπλέον, δυο κύλινδροι δακρυγόνων είχαν φύγει καραμπόλα και είχαν μπει στην είσοδο της πολυκατοικίας […] Όσο για το σπίτι μας παρά τις πετσέτες και τις κουβέρτες που είχαμε σφηνώσει στις χαραμάδες της εξώπορτας και κάθε μπαλκονόπορτας μετά από λίγη ώρα είχε γεμίσει από άκρη σε άκρη με αυτό τον τοξικό καπνό που σε διαλύει. Αν περνούσαμε το βράδυ εκεί μέσα δεν ξέρω κατά πόσο θα επιβιώναμε.

Ήταν η πρώτη – και ευτυχώς η τελευταία – φορά που ένιωσα τη ζωή μου να απειλείται, να απειλείται άμεσα και άγρια, και ο τρόμος μου εκείνη τη βραδιά ήταν κάτι το απερίγραπτο. […] φοβόμασταν ότι το σπίτι μπορεί να έπιανε φωτιά – όπως είχε συμβεί και σε άλλα κτίρια το ίδιο βράδυ), εγώ είχα παραλύσει τελείως και πήγαινα πέρα δώθε, βήχοντας και μισότυφλος απ’ τα δακρυγόνα, και παραληρούσα πως οι μπάτσοι θα μας σκότωναν όλους – ότι είχαν αποφασίσει να μην αφήσουν ούτε έναν Εξαρχιώτη ζωντανό. Είχα παρανοήσει και δε το λέω σαν σχήμα λόγου.

[…] Μέχρι αν φτάσουμε στο σπίτι μιας φίλης του Τάσου στη Νεάπολη[…] Και η πρωτύτερη παράνοια δεν είχα καταλαγιάσει τελείως: Το επόμενο βράδυ […] συνέχιζα να επιμένω στο άκουσμα του παραμικρού θορύβου ότι κάποιος ερχόταν να μας σκοτώσει.
(Σελ. 37)

Τέλος, όπως εξήγησα και πιο πάνω ο Δεκέμβριος του 08 ήταν έναν χαίνον τραύμα. Ακόμα και οι τοξικές ουσίες που είχαμε εισπνεύσει στη διάρκεια της φριχτής εκείνης βραδιάς που τα Εξάρχεια πνίγονταν απ΄τα δακρυγόνα – όταν είχαν είχα ξεφύγει τελείως απ’ τον τρόμο του Θανάτου και νόμιζα ότι από στιγμή σε στιγμή τα ΜΑΤ θα γκρέμιζαν την πόρτα και θα μας σκότωναν – ενοχοποιούνται σύμφωνα με πολλούς γιατρούς για την εκδήλωση ψυχωσικής συμπεριφοράς σε έναν ήδη ευπαθή οργανισμό όπως ο δικός μου. […]
(Σελ. 64)

Παράλληλα επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνουν τις επιπτώσεις των δακρυγόνων στην ψυχική υγεία:

[…]Διάφορες καρδιαγγειακές επιδράσεις, συμπεριλαμβανομένης της ταχυκαρδιας και της παροδικής υπέρτασης,εχουν παρατηρηθεί σε μερικά άτομα, ορμώμενες πιθανότατα λόγω αυτόνομων αισθητηριακων αντιδρασεων ή αγχους, πόνου και ψυχικης δυσφορίας.[…] (σελ 99)

Πηγή: US National Library of Medicine, National Institutes of Health

[…] Σαν αποτέλεσμα,οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι σοβαρές.[…] (σελ. 22)

[…] Κατά τη διάρκεια των επιδρομών με δακρυγόνα, οι κάτοικοι των καταυλισμών περιγράφουν τα συναισθήματα τους ότι νιώθουν “στην τσίτα” […] οι κάτοικοι των κατασκηνώσεων σημείωσαν ότι ένιωθαν κόπωση, άγχος, φόβο να βγουν έξω από το σπίτι, συνεχείς σκέψεις για την ασφάλεια των οικογενειών τους, εξάντληση και μια γενικότερη αίσθηση της δυσφορίας/άγχους. […] (σελ. 23)

[…] Ενώ αυτή η έρευνα είναι περιορισμένη κυρίως σε αυτοαναφερόμενες εμπειρίες, διαπιστώσαμε ότι ουσιαστικά όλοι όσοι πήραν μέρος στις συνεντεύξεις ή στα ερωτηματολόγια ανέφεραν ότι είχαν κάποια ιατρικά ή ψυχολογικά συμπτώματα που αποδίδονται στα δακρυγόνα αέρια. […] (σελ. 25)

Πηγή: US National Library of Medicine, National Institutes of Health

[…] Επιπτώσεις στην Ψυχική Υγεία

Η έκθεση στα δακρυγόνα επίσης βρέθηκε ότι συνδέεται με χειρότερη ψυχική υγεία και γενικότερα την ευεξία, με σταθερές αναφορές φόβου, υπερ-διέγερσης, διαταραγμένου ύπνου και αισθήματος έλλειψης ασφάλειας […].

Πηγή: MAP, Medical Aid for Palestinians

Για την υπόθεση του Δημήτρη δεν διεξήχθη κάν ΕΔΕ από την αστυνομία, ενώ στην προσπάθειά μας να πληροφορηθούμε επ’ αυτού η απάντηση του Γραφείου Τύπου της ΓΑΔΑ ήταν: «ουδέποτε έχουν πέσει δακρυγόνα σε σταθμό μετρό».

Συνέντευξη, Επιμέλεια: Μπαϊραμίδης Χρήστος
Επιστημονική έρευνα/μετάφραση: Ελευθερία Βαλεντίνα Γιαννακοπούλου

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

1 ΣΧΟΛΙΟ

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
1 Σχόλιο
Most Voted
Newest Oldest
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο