Το ασαφές πλαίσιο λήψης DNA διευκολύνει και βασανισμούς

Συνέντευξη με τον Βασίλη Παπαστεργίου, συνήγορο του Παναγιώτη Ασπιώτη, σχετικά με την υπόθεση βασανισμού για λήψη DNA από την ΔΑΕΕΒ («αντιτρομοκρατική»).

Την Τετάρτη 2 Μαΐου εκδικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση βασανισμού του Παναγιώτη Ασπιώτη από αστυνομικούς της ΔΑΕΕΒ (Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας, γνωστής και ως «αντιτρομοκρατικής») που έγινε κατά τη διάρκεια μεταγωγής του με σκοπό την διά της βίας λήψη δείγματος DNA.

Ο ίδιος ο Π. Ασπιώτης περιγράφει με λεπτομέρειες τον βασανισμό που έγινε στην απομόνωση των κρατητηρίων της Διεύθυνσης Μεταγωγών στην οδό Πέτρου Ράλλη. Εκεί οι αστυνομικοί της ΔΕΑΑΒ τον έσυραν μακριά από τις κάμερες ασφαλείας, τον χτύπησαν για να κάμψουν την παθητική αντίσταση που προέβαλε και τον υπέβαλαν σε τρίλεπτο πνιγμό προκειμένου να ανοίξει το στόμα του.

Την ιστορία του Π. Ασπιώτη επιβεβαιώνουν ξεχωριστά:

  • το ενημερωτικό σημείωμα της Διεύθυνσης Μεταγωγών, στο οποίο αναφέρεται καθαρά ότι έγινε χρήση σωματικής βίας, αν και αποδίδει τον τραυματισμό στο ότι χτυπούσε μόνος του το κεφάλι στο πάτωμα και τους τοίχους
  • η ιατροδικαστική έκθεση στην οποία καταγράφονται τα σημάδια στον λαιμό από τον πνιγμό που του άσκησαν οι αστυνομικοί
Το ενημερωτικό σημείωμα της Διεύθυνσης Μεταγωγών με τον εξωφρενικό ισχυρισμό του αυτοτραυματισμού
Η ιατροδικαστική έκθεση που επιβεβαιώνει τους τραυματισμούς και τα σημάδια πνιγμού

 

Ακόμα και στο ενημερωτικό σημείωμα της Δ. Μεταγωγών, παρ’ όλη την εξωφρενική αναφορά σε αυτοτραυματισμό, δεν αναφέρεται κάπου ότι ο Ασπιώτης άσκησε βία κατά των αστυνομικών, παρά μόνο ότι «δεν συνεργάστηκε», πράγμα που επιβεβαιώνει ότι αντιστάθηκε παθητικά όπως περιγράφει ο ίδιος.

Όπως εξηγεί ο συνήγορος υπεράσπισης του Π. Ασπιώτη, Βασίλης Παπαστεργίου, η έννοια της διατύπωσης του σχετικού νόμου, που αναφέρει ότι η λήψη δείγματος DNA πρέπει να γίνεται «με σεβασμό στην προσωπικότητα», σύμφωνα με τις προθέσεις του νομοθέτη αλλά και τις κοινότερες ερμηνείες σημαίνει τον αποκλεισμό της άσκησης σωματικής βίας.

Άλλωστε, η άρνηση συνεργασίας στοιχειοθετεί μόνο το αδίκημα της απείθειας και όχι αυτό της αντίστασης, το οποίο απαιτεί την άσκηση βίας εκ μέρους του κατηγορουμένου.

«Δεν εννοούνται πρακτικές που προσομοιάζουν σε βασανιστήρια προκειμένου να γίνει μια ανακριτική πράξη. Η άρνηση κάποιου να υποβληθεί σε μια ανακριτική πράξη εκτιμάται από το δικαστήριο», καταλήγει ο Β. Παπαστεργίου.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο