Μείωση ποινής στο εφετείο του Π. Ασπιώτη για την υπόθεση οπλοκατοχής

Κατέθεσαν μάρτυρες υπεράσπισης που έχουν σταθεί αλληλέγγυοι στον πόλεμο κατά του 'Ισλαμικού Κράτους'

Το Β’ Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, την Παρασκευή 5 Οκτωβρίου, μείωσε την ποινή για τον Παναγιώτη Ασπιώτη σε έξι χρόνια κάθειρξη (από δέκα που είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως) για το αδίκημα στις οπλοκατοχής.

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Στις 12 Μαρτίου 2013 η αντιτρομοκρατική εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για τον Π. Ασπιώτη όταν εντοπίστηκε οπλισμός (δυο Καλάσνικοφ, τέσσερις χειροβομβίδες, 1500 σφαίρες και 8 γεμιστήρες) σε αμάξι που είχε νοικιάσει. Μετά από ένα πλήθος δημοσιευμάτων που τον στοχοποιούσαν ως μέλος σχεδόν κάθε ένοπλης οργάνωσης – κατά τα γούστα του κάθε αστυνομικού ρεπόρτερ – που δρα ή έδρασε στην Ελλάδα, ο Παναγιώτης Ασπιώτης φυγοδίκησε για περίπου δυόμιση χρόνια. Τον Οκτώβρη του 2015 παραδόθηκε στην 24η Ανακρίτρια. Του αποδόθηκε αρχικά η κατηγορία της διακεκριμένης οπλοκατοχής, ενώ, αργότερα, ο ειδικός εφέτης ανακριτής αναβάθμισε την κατηγορία, εντάσσοντας την στο πλαίσιο τρομοκρατικής οργάνωσης.

Ο Π. Ασπιώτης στην 24η Ανακρίτρια είχε δηλώσει πως η πράξη του είχε σχέση με την διεθνιστική αλληλεγγύη, χωρίς να δώσει περισσότερες εξηγήσεις. Στο πρωτόδικο δικαστήριο εξήγησε ότι τα όπλα βρέθηκαν στο αυτοκίνητο, καθώς το είχε νοικιάσει για λογαριασμό Κούρδου αγωνιστή που δεν είχε την δυνατότητα να νοικιάσει ο ίδιος, χωρίς όμως να γνωρίζει τον τρόπο που θα χρησιμοποιηθεί. Τα όπλα ωστόσο προορίζονταν για τις ανάγκες της αντίστασης του Κουρδικού λαού στη Συρία απέναντι στον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Πρωτοδίκως είχε αθωωθεί από την κατηγορία της «άγνωστης τρομοκρατικής οργάνωσης» και καταδικάστηκε για το κακούργημα της διακεκριμένης οπλοκατοχής, σε δέκα χρόνια κάθειρξης.

Το εφετείο

Το χρονικό όπως περιγράφηκε από τους μάρτυρες κατηγορίας:

Ο ιδιοκτήτης του πάρκινγκ, όπου ο Π. Ασπιώτης είχε παρκάρει το αυτοκίνητο, στην οδό Νοταρά, κατέθεσε ότι όταν πέρασαν πέντε μέρες χωρίς να παραλάβει κάποιος το συγκεκριμένο αμάξι, αποφάσισε να καλέσει την εταιρία ενοικιάσεως υπό τον φόβο μιας πιθανής υπέρογκης χρέωσης.

Οι δύο συνέταιροι της εταιρίας ενοικίασης αυτοκινήτων με την οποία συνεργαζόταν ο Ασπιώτης (ως κομμάτι της δουλειάς του σε εκδοτικό οίκο) κατέθεσαν ότι εντόπισαν τα όπλα όταν τους πήραν τηλέφωνο από το ιδιωτικό πάρκινγκ που ήταν σταθμευμένο το αυτοκίνητο για να τους ενημερώσουν ότι ήταν παραπάνω από τις συμφωνημένες ημέρες εκεί. Όταν πήγαν να το παραλάβουν, βρήκαν στο πορτμπαγκάζ τον οπλισμό. Αμέσως πήραν την Αστυνομία τηλέφωνο και μετά τηλεφώνησαν στον ίδιο.

Ανέφεραν επίσης ότι ήταν τακτικός πελάτης, τυπικός, συνεπής, πως δεν είχε προκαλέσει κάποιου είδους υποψία και ότι νοίκιαζε τα αμάξια με τα στοιχεία του.

Μάρτυρες υπεράσπισης

Από τους μάρτυρες υπεράσπισης, πρώτος κατέθεσε ο Νίκος Γιαννόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε στον χαρακτήρα και την προσωπικότητα, καθώς ήταν φίλοι με τον πατέρα του Χρόνη Ασπιώτη και έτσι τον γνωρίζει από όταν γεννήθηκε. Αναφέρθηκε επίσης στην ύπαρξη ενός Κούρδου αγωνιστή, τον οποίον ο ίδιος είχε γνωρίσει στον Παναγιώτη και ήταν το πρόσωπο για λογαριασμό του οποίου είχε νοικιάσει το αυτοκίνητο εκείνη την φορά.

Για την προσωπικότητα του Π. Ασπιώτη κατέθεσε επίσης η σύζυγός του και ένας καθηγητής του ΣΔΕ Κορυδαλλού, ο οποίος αναφέρθηκε στην επιτυχή του προσπάθεια για εισαγωγή σε τμήμα ΤΕΙ μετά από τις Πανελλήνιες εξετάσεις, μέσα από τη φυλακή.

Κατέθεσε επίσης ο γραμματέας της ΣΒΕΟΔ, Κυριάκος Μουτίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στην συνδικαλιστική δράση του Π. Ασπιώτη. Είπε χαρακτηριστικά: «ένα σωματείο αναδύθηκε και έγινε ορατό και χάρη στην δουλειά του Ασπιώτη».

Ιδιαίτερο συμβολισμό είχαν οι καταθέσεις των Άρη Ματράκου και Νικόλα Ματαράγκα, οι οποίοι στο πλαίσιο της αλληλεγγύης τους στον Κουρδικό λαό είχαν βρεθεί στην Συρία.

Ο Άρης Ματράκου ανέφερε:

Ήμουν και εγώ στη Βόρεια Συρία, σε μια περίοδο πολύ πιο δύσκολη από ότι σήμερα. Το 2015, τότε που το ‘Ισλαμικό Κράτος’ επεκτεινόταν και οι σφαγές ήταν καθημερινό φαινόμενο. Εκατοντάδες διεθνείς μαχητές είχαν σπεύσει να βοηθήσουν τον αγώνα των Κούρδων, όπως εγώ και ο Νίκος. Αρκετοί διαμελίστηκαν, έμειναν ανάπηροι ή σκοτώθηκαν για αυτόν τον σκοπό. Ο Παναγιώτης, βάσει των ιδεών που υποστηρίζει και πιστεύει, έπραξε το ελάχιστο, δανειζόμενος ένα αμάξι σε έναν Κούρδο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ήξερε γιατί και πώς θα το χρησιμοποιούσε. Προτάξαμε την διεθνιστική αλληλεγγύη μας, ως πιστοί κάποιων αξιών.

Ο Νικόλας Ματαράγκας είπε:

Αυτό που θέλω να πω και να εστιάσω, είναι το κομμάτι της αλληλεγγύης. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα, ο ελληνικός λαός εν γένει αλλά, περισσότερο, το κομμάτι του αναρχικού χώρου και της αριστεράς ήταν πάντα αλληλέγγυοι στον αγώνα των Κούρδων και των Τούρκων αγωνιστών. Και αυτό δεν αφορά μόνο κομμάτια του αναρχικού χώρου ή της αριστεράς αλλά ακόμα και κομμάτια του ΠΑΣΟΚ. Πού θέλω να καταλήξω; Ότι όλη αυτή η αντίληψη που είχαμε και έχουμε για τον Κουρδικό λαό και για το τι έχει περάσει, είτε είναι το κομμάτι της καταπίεσης από το τούρκικο καθεστώς, είτε, στη συνέχεια, το κομμάτι που αφορά τον πόλεμο στην Συρία, δηλαδή στο Δυτικό Κουρδιστάν, οδήγησε πολύ κόσμο του αναρχικού χώρου να δείξει κάποια αλληλεγγύη. Με αυτήν την έννοια αντιλαμβάνομαι και την κίνηση του Παναγιώτη. Εγώ το 2017 κατέβηκα κάτω στην Συρία και βοήθησα τον αγώνα των Κούρδων για να καταφέρουν να απελευθερώσουν τον τόπο τους και για να καταφέρουν να διώξουν την συμμορία την φασιστική του ISIS. Ορμώμενος από ένα αίσθημα υπαρξιακό και μια λογική διεθνιστικής αλληλεγγύης, θέλησα να κάνω αυτό το βήμα, ανεξάρτητα από τα όποια ρίσκα. Βάζοντάς το έτσι, αντιλαμβάνομαι ότι, όπως εγώ που αποφάσισα να πάω σε ένα μέρος πάρα πολύ δύσκολο, που μπορούσε να μου συμβεί κάτι, είτε σε προσωπικό είτε σε άλλο επίπεδο, έτσι και ένας άνθρωπος που του ζήτησαν να κάνει μια εξυπηρέτηση, όπως να δώσει ένα αυτοκίνητο μέσα στο πλαίσιο της αλληλεγγύης, ήταν πάρα πολύ απλό και ήταν και πολύ εύκολο να το κάνει. Και θεωρώ ότι είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου. Από εκεί και πέρα, το τίμημα που μπορεί να πληρώσει ή το πώς μπορούν τα πράγματα να έρθουν – όπως έγινε στην συγκεκριμένη περίπτωση – είναι κάτι που μπορεί να συμβεί.

Εισαγγελική πρόταση και απόφαση

Η εισαγγελέας στην αγόρευση της είπε πως «ο χώρος που ανήκει είναι γνωστό ότι είναι αλληλέγγυος στον κουρδικό λαό» και ότι ο κατηγορούμενος «ήξερε ότι ο Κούρδος το ήθελε (το αμάξι) για όπλα». Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «υπάρχει εμπλοκή του» και ότι «είναι υπεύθυνος, ακόμα και αν δεν ήταν για λογαριασμό του». Τέλος, πρότεινε την ενοχή του κατηγορούμενου κατά το κατηγορητήριο.

Το δικαστήριο έκανε δεκτή την πρόταση της εισαγγελέα. Δεκτή έκανε την πρότασή της και ως προς το σκέλος της ποινής, μειώνοντάς την στα έξι έτη. Το δικαστήριο, κατόπιν της απορριπτικής εισαγγελικής πρότασης, δεν δέχτηκε το αίτημα της υπεράσπισης για την αναγνώριση του ελαφρυντικού των μη ταπεινών ελατηρίων και της μετέπειτα καλής συμπεριφοράς.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο