#HambiBleibt : Η επόμενη μέρα

Την Παρασκευή το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο στο Muenster διέταξε την άρση της δραστηριότητας της εταιρίας RWE στο δάσος Hambacher απαγορεύοντας ρητά την καταστροφή του. Αξίζει να σημειωθεί πως η απαγόρευση είναι προσωρινή και η ισχύς της δεν μπορεί να ξεπεράσει τα δύο έτη. Ακολουθεί μία αναφορά των τελευταίων εξελίξεων από τον Riot Turtle

Φτάσαμε στο δάσος Hambacher τις πρωινές ώρες του Σαββάτου. Περιμέναμε πως θα ερχόταν πολύς κόσμος και θα γινόταν ένα χάος στους δρόμους και τους σταθμούς των τρένων και θέλαμε να φτάσουμε πριν το κύμα κόσμου κατακλύσει την περιοχή. Παρκάραμε το αυτοκίνητό μας στο Manheim και ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατηρήσαμε ήταν η ιδιωτική ασφάλεια της RWE να κάνει περιπολίες στους δρόμους του μικρού χωριού, παρά το γεγονός πως δεν έχουν καμία τέτοια αρμοδιότητα στους δημόσιους χώρους της Γερμανικής επικράτειας. Η RWE συμπεριφέρεται λες και όλη η περιοχή είναι ιδιοκτησία της.

Φτάνοντας τόσο νωρίς, μας δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε με ανθρώπους που ζουν στην περιοχή. Αυτοί μας είπαν πως η RWE καταστρέφει τις ντόπιες κοινότητες υπό την απειλή της εκκένωσης, αφού το ανοιχτό ανθρακορυχείο σκοπεύει να καταπιεί όχι μόνο το δάσος αλλά και κάποια από τα γύρω χωριά. Οι άνθρωποι μας είπαν πως η εταιρία κάνει διάφορες ενέργειες για να δημιουργήσει εντάσεις στις τοπικές κοινότητες θέτοντας σε εφαρμογή μία τακτική προσφοράς χρημάτων που ευνοεί κάποιους κι αδικεί άλλους. Ένας αγρότης ανέφερε πως ο εκσκαφέας της εταιρίας κατέστρεψε ένα από τα χωράφια του αφού αφαίρεσε όλο το έδαφος κάτω από αυτό. Ένας άλλος είπε πως είναι πολύ αστείο όταν η εταιρία διαμαρτύρεται για την κατάληψη της ιδιοκτησίας της (οι νομοθέτες και η RWE θεωρούν πως τα δέντρα ανήκουν στην RWE, επειδή κάποιος το έγραψε σε ένα κομμάτι χαρτί που αποκαλούν συμβόλαιο), αλλά παράλληλα δεν είχε κανένα πρόβλημα να παρκάρει βαρύ εξοπλισμό στο δικό του χωράφι προκαλώντας μεγάλη καταστροφή.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας με τους κατοίκους, κόσμος μαζευόταν στο χωράφι πίσω από το σημείο που λαμβάνει χώρα η μόνιμη συγκέντρωση διαμαρτυρίας Hambi Bleibt. Στις 10:30 έφτασε μια ουρά από τρακτέρ και οι ντόπιοι άρχισαν να χειροκροτούν τους αγρότες.

Το πλήθος μεγάλωνε παρά τον αποκλεισμό της λεωφόρου Α4 από την αστυνομία και τα πολλά προβλήματα που προέκυψαν με την άφιξη των τρένων. Τουλάχιστον πενήντα χιλιάδες άνθρωποι κατεύθασαν στη συγκέντρωση για να υποστηρίξουν τη διατήρηση του δάσους Hambacher και να εκφράσουν την αντίθεσή με τη χρήση άνθρακα. Αρκετοί ομιλητές ευχαρίστησαν τους καταληψίες για την αποφασιστικότητα και την αφοσίωσή τους στον αγώνα.

Πολλοί άνθρωποι γιόρτασαν τη δικαστική απόφαση που επιτάσσει την προσωρινή παύση της καταστροφής δέντρων, αλλά εγώ και οι υπόλοιποι της ομάδας μας δεν πήγαμε εκεί για να γιορτάσουμε. Αν και μ΄αυτή την απόφαση το δικαστήριο μας δίνει αρκετό χρόνο για να παλέψουμε για τη διατήρηση του δάσους και να δώσουμε ένα τέλος στη χρήση άνθρακα, πολλά έχουν γίνει κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών: ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του, αρκετοί κακοποιήθηκαν, τραυματίστηκαν, συνελήφθησαν…

Προχωρήσαμε μέσα στο δάσος. Πρώτος σταθμός το Beech Town. Το μνημείο για τον Στέφεν έχει επιστραφεί στο ερημωμένο πλέον χωριό, αφού οι μπάτσοι το είχαν μετακινήσει κατά την διάρκεια της εκκένωσης. Επισκέπτομαι συχνά το μνημείο όταν πάω στο δάσος. Το γεγονός πως οι αστυνομικοί παρενοχλούσαν τους ανθρώπους που κατέγραφαν τις εκκενώσεις αναγκάζοντας τους να ανεβούν στα δέντρα για να μπορέσουν να αναδείξουν τι συνέβαινε χωρίς να αντιμετωπίζουν διαρκή παρενόχληση, με κάνει να σκέφτομαι πως κι εγώ θα είχα κάνει το ίδιο. Το γεγονός πως οι μπάτσοι κατείσχαν εξοπλισμό ασφαλείας και αναρρίχησης πριν αλλά και μετά το θάνατο του Στεφεν με γεμίζει με λύπη και οργή. Από τότε που πέθανε ο Στέφεν νιώθω το Beech Τown να με τραβάει σαν μαγνήτης. Πάντα βρίσκω χρόνο για να πάω, να πενθήσω, να σκεφτώ και να αναλογιστώ.

Καθώς φεύγαμε από το Beechtown, περπατήσαμε μέσα από το δάσος κι είδα ανθρώπους να φτιάχνουν οδοφράγματα. Κάποιες πρώτες πλατφόρμες μεταφέρονταν πάνω στα δέντρα. Η ανακατάληψη του δάσους είχε ήδη ξεκινήσει.

Νωρίς το απόγευμα κάποιοι ακτιβιστές ξεκίνησαν το μπλοκάρισμα εκσκαφέα στο ανθρακορυχείο. Ο αριθμός των αστυνομικών ήταν σαφώς μικρότερος σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες. Όσο οι μπάτσοι είχαν στραμμένη την προσοχή τους στον εκσκαφέα, καταλαμβάνονταν ολοένα και περισσότερα σημεία του δάσους, ενώ παντού ξεφύτρωναν οδοφράγματα. Όταν αποχωρήσαμε για να επιστρέψουμε σπίτι εκείνο το βράδυ, ο εκσκαφέας δεν είχε μετακινηθεί ακόμα.

Το επόμενο πρωί επέστρεψα στο δάσος μόνος. Έχω κάποιους φίλους εκεί και τους συνάντησα. Πρώτα πήγαμε στον εβδομαδιαίο περίπατο στο δάσος αλλά όταν έφτασα στο Buir, το πρώτο πράγμα που είδα ήταν μία χορωδία που τραγουδουσε πλάι στις ράγες του τρένου, αναγκάζοντας τους αστυνομικούς να σταθούν ακριβώς πάνω στον σιδηρόδρομο για να εμποδίσουν τα μέλη της χορωδίας να προχωρήσουν προς τα εκει. Κατ’ αυτό τον τροπο η ίδια η αστυνομία εμπόδιζε τη μεταφορά άνθρακα στους ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς της RWE.

 

Μετά τη μαζική συγκέντρωση πενήντα χιλιάδων ανθρώπων που έλαβε χώρα την προηγούμενη μέρα, ήταν πολύ ωραίο να βλέπει κανείς κάποιες χιλιάδες να επιστρέφουν στο δάσος και την επόμενη μέρα. Αν και πολλοί συμπολίτες μου παρεβρέθηκαν στην συγκέντρωση του Σαββάτου, με λύπη διαπίστωσα πως πολλοί δεν είχαν έρθει την Κυριακή. Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό πως η ανακατάληψη δεν είναι μία διαδικασία που ολοκληρώνεται σε μία μόνο μέρα.

Αποφάσισα να κάνω ένα livestream του περίπατου στο δάσος, κάτι που ομολογώ πως δεν κάνω και τόσο συχνά. Όταν φτάσαμε στο τελευταίο σημείο έκανα ένα ολιγόλεπτο livestreaming για να πάρει ο κόσμος μία ιδέα για την ομορφιά του τοπίου και τα οδοφράγματα που φτιάχτηκαν την προηγούμενη μέρα. Σταμάτησα το streaming πριν φτάσω στις καινούριες καταλήψεις επειδή δεν ήθελα να προκαλέσω προβλήματα σε ανθρώπους στην περίπτωση που αυτοί αργότερα προέβαιναν σε δράσεις που θα τους έφερναν αντιμέτωπους με εισαγγελείς και αστυνομία. Επίσης δεν ήθελα να δείξω στους μπάτσους που ακριβώς βρίσκονται οι νέες καταλήψεις. Η καταγραφή των γεγονότων αποτελεί προτεραιότητα, αλλα υπάρχουν πράγματα που δεν θα έδειχνα ποτέ.

Οι μπάτσοι και το προσωπικό ασφαλείας της RWE δεν απομάκρυναν τα οδοφράγματα κατά τη διάρκεια της νύχτας κι αυτό έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να τα ενισχύσουν. Ανοίχτηκαν χαρακώματα και δημιουργήθηκαν νέες δομές στο έδαφος για να βοηθήσουν να φτιαχτούν δομές πάνω στα δέντρα. O εκσκαφέας στο ανοιχτό ανθρακορυχείο, που είχε εμποδιστεί από το απόγευμα του Σαββάτου, παρέμεινε αποκλεισμένος από τους ακτιβιστές για 27 ολόκληρες ώρες. Έπειτα από τη λήξη αυτής της δράσης δεν προσαύθηκαν κατηγορίες σε κανένα.

Κι ενώ οι άνθρωποι συνέχισαν να κτίζουν νέες δομές μέσα στο δάσος, συνειδητοποιούσαμε πως υπήρχε μία πιθανότητα να μην συνεχίζονταν οι εκκενώσεις τις επόμενες μέρες. Τις βραδινές ώρες, μία ανακοίνωση από τον υπουργό εσωτερικών της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Herbert Reul, δήλωνε την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων από το δάσος την Δευτέρα. Όταν φύγαμε το βράδυ, είδαμε μόνο 2 κλούβες της αστυνομίας σε απόσταση 600 μέτρων από το δάσος. Οι μπάτσοι είχαν ήδη ξεκινήσει να αποχωρούν και ως γεγονός δεν τους είδαμε καθόλου μέσα στο δάσος κατα τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Αυτό όμως ίσως να οφείλεται και στα οδοφράγματα. Οι κλούβες δεν θα μπορούσαν να κινηθούν μέσα στο δάσος χωρίς την απομάκρυνση οδοφραγμάτων που είχαν στηθεί κάθε 50 μέτρα.

Όμως… πώς προχωράμε τώρα; Προς το παρόν το δάσος προστατεύεται από τον ξεριζωμό εξ αιτίας μίας δικαστικής απόφασης του ανωτάτου διοικητικού δικαστηρίου στο Muenster. Το κίνημα έχει προβεί σε μία ανακατάληψη του δάσους με μεγάλη επιτυχία και το κράτος βρίσκεται σε εγγρήγορση επειδή οι Χριστιανοδημοκράτες και το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα απέτυχαν παταγωδώς. Τα ποσοστά στήριξης του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος έπεσαν κατά 7% μέσα σε μία εβδομάδα, ενώ το κρατικό ραδιόφωνο καθώς και η κρατική τηλεόραση WDR ανέφεραν πως το 79% των κατοίκων της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας διαφωνούν με την καταστροφή του δάσους. Δεν είναι ότι ξαφνικά άρχισα να πιστεύω στην κρισιμότητα των polls αλλά αυτά σίγουρα δείχνουν μία εικόνα για το μέγεθος της στήριξης του κινήματος αυτή τη δεδομένη στιγμή.

Χθες αρκετοί άνθρωποι ήρθαν για να προσφέρουν φαγητό, ορειβατικό εξοπλισμό και άλλα αντικείμενα που είναι αναγκαία για την επιβίωση στο δάσος. Όμως, αυτή η γενικευμένη αντίσταση παραμένει εύθραυστη. Ένας εκπρόσωπος τύπου της περιβαλλοντικής οργάνωσης BUND έκανε λόγο για ”εγκληματίες” που βρίσκονται στο δάσος και ένα άλλο υψηλά ιστάμενο μέλος της οργάνωσης ανέφερε πως ήλπιζε πως δεν θα γινόταν ανακατάληψη στο Hambacher. Το θετικό της όλης υπόθεσης είναι πως χιλιάδες άνθρωποι δεν νοιάζονται γι’ αυτά που είπε η BUND και κατέλαβαν ξανά το δάσος ενώ άλλοι εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους με τους ακτιβιστές κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης του Σαββάτου, ευχαριστώντας τους για την εκ νέου κατάληψη του Hambacher. Αν κάποιοι αναρωτιούνται για τους λόγους που δεν υφίσταται κάποια επίσημη συνεργασία με δάφορες ΜΚΟ όπως η προαναφερθείσα, τώρα σίγουρα θα έχουν καταλάβει τους λόγους.

Πολλοί άνθρωποι βίωσαν την κρατική βία για πρώτη φορά στη ζωή τους τις τελευταίες εβδομάδες. Υπήρξε μία επαναλαμβανόμενη ευρείας κλίμακας πολιτική ανυπακοή μέσα στο δάσος και ο κόσμος κατάλαβε πως η ανακατάληψη και οι δράσεις της Ende Gelaende, (μίας οργάνωσης με συμμετοχή ατόμων από περιβαλλοντικές οργανώσεις, ομάδες ενάντια στην εξόρυξη του άνθρακα και διάφορες αριστερές πολιτικές οργανώσεις αλλά και άλλες ομάδες) στο ανοιχτό ανθρακορυχείο, έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην αντίσταση. Η ποικιλομορφία των τακτικών που εφαρμόστηκαν μαζί με δράσεις αλληλεγγύης στη γερμανική επικράτεια και πέρα από αυτή, έκαναν τη διαφορά. Οι καταλήψεις, οι περίπατοι στο δάσος, οι δράσεις εναντίον εταιριών που προμηθεύουν την αστυνομία και την RWE με ανυψωτικές πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται για την εκδίωξη ακτιβιστών από τα δέντρα, ακόμα και οι δικαστικές υποθέσεις οργανώσεων όπως η BUND (και παρόλο που διαφωνώ με την εν λόγω οργάνωση είναι γεγονός πως οι δικαστικές υποθέσεις έχουν βοηθήσει πολύ), καταδεικνύουν τη μεγάλη πολυμορφία σε επίπεδο τακτικών που μας έφεραν σε αυτό το σημείο σήμερα.

Το περιβαλλοντικό κίνημα δυναμώνει συνεχώς αλλά πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι ένα κομμάτι του πιστεύει στον πράσινο καπιταλισμό. Το Corporate Watch έχει γράψει :

Ο καπιταλισμός είναι από τη φύση του εκμεταλλευτικός ως προς τους ανθρώπους και τη φύση. Δεν είναι και δεν θα μπορούσε να είναι πράσινος. Ο πράσινος καπιταλισμός αφορά διάφορους θεσμούς, όπως κυβερνήσεις, εταιρίες, δεξαμενές σκέψης, φιλανθρωπικές οργανώσεις και ΜΚΟ, και ωθεί την εφαρμογή πολιτικών, πρακτικών και διαδικασιών που ενσωματώνουν τη φύση σε ένα καπιταλιστικό σύστημα αγοράς. Παίρνει τις ίδιες καπιταλιστικές ιδέες και αξίες που προκαλούν περιβαλλοντικές κρίσεις- την συνεχή οικονομική ανάπτυξη, την ιδιοκτησία, το κέρδος και την ελευθερη αγορά- και τις εφαρμόζει στο φυσικό περιβάλλον ως μέσο επίλυσης των κρίσεων αυτών. Λειτουργεί ως ένα εργαλείο διασφάλισης της κυριαρχίας του καπιταλισμού, αφού οδηγεί σε νέους τρόπους κερδοφορίας, ενώ παράλληλα προστατεύει το σύστημα από οποιαδήποτε κριτική που μπορεί να ασκηθεί για τον ρόλο του καπιταλισμού στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.

Άλλοι πιστεύουν στους νόμους και το κράτος μη έχοντας καταλάβει πως οι νόμοι και τα κράτη προκάλεσαν αυτή την κρίση. Μπορεί το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο να διέταξε την προσωρινή παύση της καταστροφής του δάσους, αλλά δεν γνωρίζουμε ποιό θα είναι το περιεχόμενο της τελικής απόφασης του δικαστηρίου. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι πως τα γερμανικά αλλά και τα διεθνή δικαστήρια έχουν στο παρελθόν λάβει χιλιάδες δικαστικές αποφάσεις που επέτρεψαν περιβαλλοντικές καταστροφές και είναι σίγουρο πως αυτό θα συνεχίσει να γίνεται. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στον καπιταλισμό, στο κράτος ή στην αποκαλούμενη ισχύ του νόμου. Πρέπει να συνεχίσουμε να δυναμώνουμε το κίνημα στη βάση της αυτο-οργάνωσης και να αυξάνουμε τα μέσα αντίστασης που προβάλλουμε.

Παρά το γεγονός ότι το κράτος και η RWE χάνουν έδαφος, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Πρώτα απ’ όλα, η δικαστική απόφαση είναι προσωρινή, δεύτερον, οι ηλετροπαραγωγικοί σταθμοί άνθρακα συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά και τρίτον το κράτος και η RWE αυξάνουν τις πιέσεις κατά του Kurt Classen που αντιμετωπίζει την απειλή της εκκένωσης. Ο Kurt Classen, που είναι ο ιδιοκτήτης ενός χωραφιού στην άκρη του δάστους, όχι μόνο αρνήθηκε να το πουλήσει στην εταιρία, αλλά αντίθετα, επέτρεψε στους ακτιβιστές να το χρησιμοποιοήσουν για να δημιουργήσουν ένα πολιτισμικό χώρο, σπίτια, συλλογικές κουζίνες, βιβλιοθήκες και πολλά άλλα πράγματα. Το χωράφι, γνωστό ως Wiesencamp ή Μeadows θα εκκενωθεί αύριο ή τις μέρες που θα ακολουθήσουν.

Η επόμενη μαζική κινητοποίηση στο δάσος Hambacher θα πραγματοποιηθεί από τις 25 μέχρι τις 29 Οκτωβρίου. Η οργάνωση Ende Galaende καλεί για δράσεις μαζικής πολιτικής ανυπακοής ενάντια στη χρήση άνθρακα, στο ανοιχτό ανθρακορυχείο της RWE. Ακολουθήστε το λογαριασμό @HambiBleibt στο twitter για συνεχή ενημέρωση από τους ακτιβιστές.

Το μέσο αντιπληροφόρησης Enough is Enough γράφει στο twitter: Είμαστε ευγνώμονες και αλληλέγγυοι με τον Kurt Classen, που για 6 χρόνια επέτρεψε την ενσωμάτωση του Meadow, ένα μέρος που μεταμορφώθηκε σε πολιτισμικό κέντρο και χώρο στέγασης που φιλοξένησε συλλογικές κουζίνες και βιβλιοθήκες, στο δάσος. Φωτογραφία @HambiBleibt

πηγή Enough is Enough

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο