Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι (lol), είχαν αναπτύξει μια κοσμοθεωρία για την ύβρη απέναντι στους θεούς και ένα σχετικό σχήμα: ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις.
Χωρίς να κάνω άλλο τον φιλόλογο θα μπω στην αλληγορία ευθύς αμέσως.
Ορισμένοι στην υπόθεση της δίκης των Σκουριών διέπραξαν ύβριν. Όχι απέναντι στους θεούς (που δεν υπάρχουν), αλλά απέναντι σε μια ολόκληρη τοπική κοινωνία.
1ος υβριστής :
Η Ελληνικός Χρυσός και ο αρχιφύλακας του εργοστασίου Σωτηρόπουλος επέλεξαν να δώσουν εντολές στους security του εργοστασίου να συλλέξουν στοιχεία. Κάλυκες και καπάκια που συνέλεξαν, έσυραν άδικα 2 (από τους συνολικά 21) ανθρώπους μέχρι την περασμένη Παρασκευή στις δικαστικές αίθουσες.
2ος υβριστής:
Η αστυνομία δεν μπήκε καν στον κόπο να ανέβει να παραλάβει την “συλλογή” των security, αλλά ζήτησε από την εταιρεία να τους τα παραδώσει στο Τμήμα. Τους τα παρέδωσαν και αυτοί φρόντισαν να φυτέψουν κάποιες ορφανές μολότοφ.
3ος υβριστής:
Τα ΕΚΑΜ εισέβαλαν στα σπίτια τους, σπάζοντας τις πόρτες τους.
4ος υβριστής:
Η ΕΛ.ΑΣ. έκανε την Β.Α. Χαλκιδική Guantanamo και έκρυβε μια γυναίκα επί 18 ώρες στην Ασφάλεια Πολυγύρου, για αναγνώριση.
Ο Αντώνης Σαμαράς ζητούσε επένδυση “με κάθε κόστος”.
Η “άτη” των υβριστών ήρθε μ’ αυτήν την εντολή που τους “τύφλωσε” .
Όταν χρειάστηκε να κατασκευάσουν τις διώξεις το έκαναν πρόχειρα, ξεδιάντροπα και δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη δικονομική αταξία. Οδηγούμενοι, μέσα στην τύφλωση τους, σε νέα ύβρη.
Οι επόμενοι υβριστές:
Ο ανθυπαστυνόμος Σαραφόπουλος, “πατέρας” της δικογραφίας και ο ανθυπαστυνόμος Παπαναγιώτου φρόντισαν να ενημερωθούν για τα κινητά τηλέφωνα υπόπτων πριν να γίνει άρση απορρήτου και ενημέρωση από την Cosmote. Ο Σαραφόπουλος έραψε τις κλήσεις και στο δικαστήριο υποστήριξε ότι δική του δουλειά είναι να δημιουργεί ενδεχόμενα, στα οποία οφείλει να δίνει εξηγήσεις ο κάθε κατηγορούμενος και η υπεράσπισή του. Τα “ενδεχόμενα” του έφεραν 4 ανθρώπους προφυλακισμένους για μήνες.
Μέσα στην τύφλωσή της, η εταιρεία θέλησε να παίξει εργαλειακά με τους security του εργοταξίου. Τους έδωσε ονόματα κατοίκων, με την εντολή να τους καταγγείλουν ως ηθικούς αυτουργούς. Ωστόσο ένας απ’ αυτούς είχε το θάρρος να το καταγγείλει. Κατόπιν τους χρησιμοποίησε ως αυτόπτες μάρτυρες στη δίκη (στην οποία δεν παρέστη ποτέ ως πολιτική αγωγή) για να στηρίξουν τις βαριές και ανυπόστατες κατηγορίες της. Το αποτέλεσμα ήταν οι μάρτυρες να εισφέρουν, κατά την ακροαματική διαδικασία, στοιχεία που οδήγησαν στην αθώωση των κατηγορουμένων.
Αυτή η προκλητική καταστολή και η φρονιματική ποινικοποίηση είχαν, έχουν και θα έχουν ως αποτέλεσμα την Νέμεση, την οργή. Όχι των θεών, αλλά του κινήματος!
Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού βγήκε πιο δυνατό απ’ αυτή τη διαδικασία. Δήλωσε μέσα από τους συνηγόρους σε μια δημόσια αίθουσα ότι αγωνίζεται για κοινά αγαθά. Στο άκουσμα της απόφασης φώναξε πως ο αγώνας για γη, νερό και ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτος.
Η τίσις, η τιμωρία, η καταστροφή αυτών, εκκρεμεί.
Δεν αναμένω από το ίδιο σύστημα που έστησε αυτό το κατηγορητήριο, τώρα, να ασκήσει ποινικές διώξεις στα άτομα που συνέταξαν αυτό το δικονομικό διαμάντι.
Αναμένω και έχω την αξίωση αυτό το κίνημα που ποινικοποιήθηκε, δικάστηκε και δικαιώθηκε να μη σταματήσει μέχρι να φέρει την τίση στην Eldorado. Να μη σταματήσει μέχρι η Eldorado να καταρρεύσει και να φύγει!
