Στις 11/3/2020 στις 3 το βράδυ οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας της Τουρκίας εισέβαλαν στο σπίτι της Αντίστασης του Grup Yorum στη γειτονιά Küçük Armutlu, στην Κωνσταντινούπολη, απήγαγαν τους απεργούς πείνας μέχρι θανάτου Ibrahim Gökçek και Ηelin Bölek και συνέλαβαν τους υπόλοιπους 4 παρευρισκόμενους αλληλέγγυους συντρόφους/σες. Η αστυνομία μετέφερε στο νοσοκομείο τους απεργούς πείνας για να τους κάνουν αναγκαστική βίαιη σίτιση. Η αναγκαστική σίτιση είναι βασανιστήριο καθώς μπορεί να τους αφήσει ανάπηρους τόσο σωματικά όσο και εγκεφαλικά ή να τους ωθήσει ακόμα και στο θάνατο. Καθώς η κατάσταση της υγείας τους βρίσκεται σε πολύ κρίσιμό στάδιο, αφού διανύουν την 268η μέρα απεργίας. Το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας επιδιώκει με τα βασανιστήρια να σταματήσει το δίκαιο αγώνα τους και να σπείρει το φόβο στον κόσμο που αγωνίζεται στο πλευρό των απεργών. Ουσιαστικά αυτό που θέλει είναι οι σύντροφοι να χάσουν τη συνείδησή τους και με την αναγκαστική σίτιση να τους προκαλέσει αναπηρία, γιατί τόσο καιρό δεν μπόρεσε να κάμψει την πίστη στον αγώνα τους.
Στις 24/2/2020 ο σύντροφος Ibrahim Gökçek, κέρδισε με τον αγώνα του, την αποφυλάκισή του από τις φυλακές της Τουρκίας, για λόγους υγείας. Ο σύντροφος μεταφέρθηκε στο σπίτι της Αντίστασης των Grup Yorum όπου συνέχιζε την απεργία πείνας μαζί με τη συντρόφισσα Helin Bölek, επίσης μέλος του συγκροτήματος. Η συντρόφισσα και ο σύντροφος σήμερα είναι κάτω από 40 κιλά.Συνεχίζουν τον πολύ δύσκολο μα και συνάμα δίκαιο αγώνα τους, γιατί παρά την αποφυλάκιση των απεργών πείνας, υπάρχουν και άλλα μέλη του συγκροτήματος φυλακισμένα. Συνεχίζουν την απεργία πείνας μέχρι θανάτου παρά τις συνεχόμενες κατασταλτικές επιχειρήσεις του ΑΚΡ, όπως αυτή της χθεσινής επιχείρησης και της βίαιης απαγωγής τους. Επίσης είχε προηγηθεί στις 25/2 επιχείρηση όπου, η “αντι”τρομοκρατική με τεθωρακισμένα οχήματα περικύκλωσε το σπίτι της Αντίστασης, προσπαθώντας έτσι να τρομοκρατήσει όλη τη γειτονιά και το κίνημα αλληλεγγύης. Τα αιτήματα των απεργών πείνας είναι τα εξής:
• Να απελευθερωθούν όλα τα μέλη του Grup Yorum και να αποσυρθούν οι δικαστικές διώξεις.
• Nα σταματήσουν οι έφοδοι της αστυνομίας στο Πολιτιστικό τους Κέντρο Idil και στα γραφεία τους
• Να καταργηθεί η επικήρυξη των μελών του συγκροτήματος, από τη λίστα της τουρκικής αστυνομίας και να ακυρωθούν τα εντάλματα σύλληψης τους.
• Να αρθεί η απαγόρευση των συναυλιών του Grup Yorum.
Φυλακισμένα στην Τουρκία παραμένουν 4 μέλη του συγκροτήματος.
Η απεργία πείνας των μελών του GRUP YORUM, αποτελεί φωτεινό σηματοδότη μέσα και έξω φυλακές τις Τουρκίας. Οι σύντροφοι δίνουν ένα πολύ δύσκολο μα και συνάμα δίκαιο αγώνα, ενάντια στο καθεστώς καταπίεσης, εκφοβισμού και λογοκρισίας που έχει επιβάλλει στους αγωνιστές και τους λαούς της Τουρκίας, ο Ερντογάν και το κόμμα του, το AKP. Έναν αγώνα ενάντια στις απαγορεύσεις, τις επιθέσεις, τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες. Έναν αγώνα για τα δικαιώματα των λαών και της εργατικής τάξης, γιατί οι GRUP YORUM αποτελούν τη φωνή τους. Τη φωνή των καταπιεσμένων, των κολασμένων της γης, της νεολαίας, των λαών που σφαγιάζονται από τον ιμπεριαλισμό, των προσφύγων, των μεταναστών, των χιλιάδων αγωνιστών και ανταρτών ανά τον κόσμο. Γι’ αυτό και το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας τους κυνηγά με λύσσα, επικηρύσσοντάς τους με 300.000 ΤL και απαγορεύοντας τις συναυλίες τους.Τα τραγούδια τους, ταυτισμένα με την πολιτιστική παράδοση των λαών της Μέσης Ανατολής και διανθισμένα με την ποίηση, τη μουσική και την ιστορία τους, αποτελούν υπόδειγμα σύνδεσης μεταξύ τέχνης και πολιτικής. Σάρκα από τη σάρκα των λαϊκών αγωνιστών της Τουρκίας, τα μέλη του GRUP YORUM στιχουργούν τη μουσική τους όχι ως αποστασιοποιημένοι υποστηρικτές των αγώνων, αλλά ως αναπόσπαστο κομμάτι τους. Όντας όλοι τους μέλη της επαναστατικής αριστεράς, και συγκεκριμένα μιας από τις ιστορικότερες κομμουνιστικές οργανώσεις της Τουρκίας, αυτής του Λαϊκού Μετώπου (HALK CEPHESİ), οι σύντροφοι τραγουδούν και για το σήμερα, για τις τρέχουσες ανάγκες, τους αγώνες και τις θυσίες του λαού. Για τις απεργίες και τους εργάτες, τις εξεγέρσεις και τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, τους νεκρούς διαδηλωτές, τους ένοπλους αντάρτες και την αυτοθυσίας τους, τους πολιτικούς κρατούμενους και τους αγώνες τους στις φυλακές. Αυτή η αδιάρρηκτη σχέση του συγκροτήματος με το λαό, είναι που μετατρέπει τα τραγούδια τους σε ύμνο των αντιστεκόμενων, σε μουσική υπόκρουση των απεργιών, των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων, και εντέλει σε ζωντανή αφήγηση των σύγχρονων λαϊκών αγώνων στην Τουρκία.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον βίας και τρομοκρατίας, το GRUP YORUM, έχει υποστεί μια σειρά από κατασταλτικά χτυπήματα, με στόχο την αδρανοποίηση και τη φίμωση του. Από τις εισβολές της αστυνομίας στο πολιτιστικό τους κέντρο IDIL στην Κωνσταντινούπολη, όπου διδάσκεται δωρεάν θέατρο και μουσική στους φτωχούς νεολαίους της περιοχής και την καταστροφή υποδομών και μουσικών οργάνων, μέχρι την φυλάκιση και την επικήρυξη τους ως μέλη τρομοκρατικής οργάνωσής, γίνεται ξεκάθαρη, μια κατά τα άλλα μάταιη, απόπειρα να υποταχθεί η επαναστατική αριστερά στη βία του κράτους και να καταστεί ανενεργή. Μάταιη γιατί δεν σταμάτησαν και δε θα σταματήσουν ποτέ να αγωνίζονται ενάντια στην αδικία, την ταξική ανισότητα, το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Γιατί ακόμα και σήμερα μέσα από τις φυλακές, φωνάζουν: ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ, ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.
Στις 19 Φεβρουαριου, οι φυλακισμένοι επαναστάτες στην Τουρκία Didem Akman και Özgür Karakaya ξεκίνησαν απεργία πείνας μέχρι θανάτου, στηρίζοντας τα δίκαια αιτήματα του Grup Yorum και του συντρόφου Mustafa Koçak. Δεν υπάρχει γι΄ αυτούς άλλος τρόπος αντίστασης, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να νικήσουν.
ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ
ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ GRUP YORUM
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
