Καταγγελία από το καφενείο των Εξαρχείων που είχε δεχθεί την επίθεση των ΟΠΚΕ τον περασμένο Νοέμβριο, κατά την οποία μεταξύ άλλων είχε συλληφθεί και βασανιστεί ο Λάμπρος Γούλας. Ακολουθεί η καταγγελία του καφενείου:
Νωρίς το βράδυ της Δευτέρας 8/6, την ώρα που στην πλατεία Εξαρχείων πραγματοποιούνταν συλλογική κουζίνα αλληλεγγύης, σε ένα από τα τραπέζια στον εξωτερικό χώρο του Καφενείου κάθισαν δύο άτομα, που γρήγορα αναγνωρίστηκαν από τον εργαζόμενο, θαμώνες και γείτονες, πως ήταν αστυνομικοί με πολιτικά- ο ένας εκ των οποίων μάλιστα γνωστός για την παρουσία του στη γειτονιά. Αυτοί οι δύο θρασύδειλοι τύποι, που με την κάλυψη που τους παρείχε η παρουσία της ομάδας ‘Δέλτα’, η οποία βρισκόταν στρατοπεδευμένη λίγα μέτρα παραπέρα, επιχειρούσαν να βιντεοσκοπήσουν με τα κινητά τους τον γύρω κόσμο, ενώ είναι προφανές πως με την ερειστική και προκλητική τους συμπεριφορά απέναντι στον εργαζόμενο εκείνη τη στιγμή Α..Σ., σκοπό είχαν να «δηλώσουν την παρουσία τους» και όχι μόνο, σε έναν χώρο που ποτέ ανά τα χρόνια δεν υπήρξαν ευπρόσδεκτοι. Έτσι, όταν τους απαιτήθηκε να φύγουν, εκείνοι αρνούνταν πεισματικά, κινούμενοι προς το μέρος του, απειλώντας πως θα του επιτεθούν, φωνάζοντας χυδαίες βρισιές και απειλές, όπως «αύριο θα ξανάρθουμε» και «θα σε ξαναβρούμε», επιδεικνύοντας τα γεμάτα τσαντάκια τους, για να φύγουν τελικά, έπειτα από την επίμονη στάση του Α.Σ. Πρόκειται για ένα περιστατικό που έρχεται να προστεθεί σε μια συνέχεια γεγονότων, σε ότι αφορά το Καφενείο ως στέκι της γειτονιάς των Εξαρχείων, με πιο πρόσφατο γεγονός όταν κάποιες μέρες νωρίτερα αστυνομικοί της ομάδας ‘Δέλτα’ από το απέναντι πεζοδρόμιο βιντεοσκοπούσαν με τα κινητά τους τον εσωτερικό χώρο, με αποκορύφωμα φέτος τον χειμώνα, όταν ΟΚΠΕ και ΜΑΤ το πολιορκούσαν, επιχειρώντας να σπάσουν την πόρτα του. Αυτοί οι τύποι σήμερα βέβαια, είναι δύο από τους αμέτρητους οπλισμένους αστυνομικούς, ένστολους και μη, μηχανοκίνητους και πεζούς, που έχουν καταλάβει τη γειτονιά μας με όρους κατοχής τον τελευταίο χρόνο και που την περίοδο της «καραντίνας» θεώρησαν πως μπορούν να την μετατρέψουν σε άτυπο τσιφλίκι τους, επιβάλλοντας ένα καθεστώς μόνιμου ελέγχου. Ένα καθεστώς που την ώρα που το ναρκεμπόριο συνεχίζεται κανονικά, καθιστά ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή του κόσμου των Εξαρχείων, όσων εργαζόμαστε εδώ, και όλων εμάς, που χρόνια τώρα, επιμένουμε να τα αγαπάμε και να μην τα εγκαταλείπουμε. Που καταρρίπτει στην πράξη αφηγήματα πως η αστυνομία, που στη συλλογική μνήμη της γειτονιάς έχει δολοφονήσει δύο 15χρονα παιδιά, θα μπορούσε ποτέ να συμβάλλει στη βελτίωση της καθημερινότητας των κατοίκων της. Να πούμε εδώ πως πέρυσι την άνοιξη και το καλοκαίρι, όλοι/ ες εμείς που εργαζόμαστε στο Καφενείο, αναγκαζόμασταν να εργαζόμαστε με τις σφαίρες των ναρκεμπόρων να περνούν δίπλα από τα κεφάλια μας.
Μέσα από την καταγγελία αυτή λοιπόν, έπειτα και από τις απειλές που εξαπολύθηκαν, θεωρούμε πως η δημοσιοποίηση αυτού του γεγονότος, με τη μορφή της καταγγελίας από τους/ις εργαζόμενους/ες στο Καφενείο της πλατείας, θα λειτουργήσει σαν ένα πέπλο προστασίας της εργασίας μας και εν τέλει, της ίδιας μας της ακεραιότητας από ενδεχόμενες «ασφαλίτικες» πρακτικές τα βράδια που θα γυρνάμε στα σπίτια μας…
Εργαζόμενοι/ες Καφενείου Πλατείας Εξαρχείων
