Την Τετάρτη 7 Απριλίου 2021, ολοκληρώθηκε η 9η συνεδρίαση κατά το τέλος της οποίας ολοκληρώθηκε και το στάδιο της εξέτασης των μαρτύρων υπεράσπισης. Περισσότερες λεπτομέρειες για τις καταθέσεις τους μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ.
Όχι μόνο η ως τώρα διαδικασία αλλά όλη η ουσία της υπόθεσης αυτής θεωρώ ότι συμπυκνώνεται στους σχολιασμούς των συνηγόρων υπεράσπισης Γιώργου Κακαρνιά και Αντωνίας Λεγάκη για τον Βαγγέλη Σταθόπουλο και Κώστα Παπαδάκη για τον Δ.Μ. τους οποίους και παραθέτω αντί δικιάς μου σύνοψης.
Γιώργος Κακαρνιάς
Είναι εμφανές από τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης και των δύο κατηγορουμένων ότι πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους, δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους, από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικές διαδρομές που έχουν ένα και μοναδικό κοινό σημείο. Το ότι παρείχαν βοήθεια σε κάποιον που είχε ανάγκη.
Πέραν αυτού, δύσκολα βρίσκει κανείς άλλο χαρακτηριστικό που να τους συνδέει. Κι όμως αυτοί οι τόσο διαφορετικοί άνθρωποι κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στην ίδια οργάνωση, μοιράζονταν το ίδιο πολιτικό σκεπτικό, αποφάσιζαν από κοινού, οργάνωναν, πραγματοποιούσαν ενέργειες κ.ο.κ. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχω δει τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ δύο κατηγορουμένων που να κατηγορούνται για ένταξη σε οργάνωση του 187Α. Όμως επειδή ο νόμος απαιτεί η οργάνωση να αποτελείται από τουλάχιστον 3 άτομα, έπρεπε να μπουν υποχρεωτικά κι αυτοί στην υπόθεση, αλλιώς πως θα προέκυπτε συγκρότηση και ένταξη;
Πέραν αυτού, από τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης του Σταθόπουλου προέκυψε όλη του η διαδρομή, η προσωπική, η επαγγελματική, η κοινωνική και η πολιτική, η οποία σε κανένα σημείο δεν ταυτίζεται με την πορεία της Επαναστατικής Αυτοάμυνας, με πιο χαρακτηριστικό το ότι η οργάνωση πραγματοποιούσε ενέργειες όσο ο Σταθόπουλος δικαζόταν για τον Επαναστατικό Αγώνα και όσο βρισκόταν στην φυλακή και μόλις αποφυλακίστηκε σταμάτησε την δραστηριότητά της. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κατηγορείται ότι είναι μέλος της.
Στους μάρτυρες τέθηκε το ερώτημα γιατί η αντιτρομοκρατική να στοχοποιήσει τον Σταθόπουλο. Η απάντηση ήταν ότι ο Σταθόπουλος ήταν αυτός που πήγε να βοηθήσει, άρα ήταν εύκολο να κατηγορηθεί και για όσα είχαν γίνει πριν. Επιπλέον η τακτική της στοχοποίησης δεν έγινε για πρώτη φορά τώρα. Ακούσατε τον Νικητόπουλο, τον Κάτσενο και τον Τσιρώνη που σας περιέγραψαν τις προσωπικές τους εμπειρίες. Άνθρωποι που αθωώθηκαν, έχοντας χάσει χρόνια από τη ζωή τους και με τεράστιο προσωπικό κόστος. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να αθωώθηκαν αλλά δεν έπαψαν να είναι στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Το ίδιο ισχύει και για τον Σταθόπουλο που σε αντίθεση με αυτούς, είχε καταδικαστεί.
Σχολίασαν οι μάρτυρες ότι η αντιτρομοκρατική δεν αποσκοπεί στην εξιχνίαση εγκλημάτων, αλλά ακολουθεί μία πάντα συγκεκριμένη μεθοδολογία (ανώνυμα τηλεφωνήματα, σύλληψη, έρευνα και προσαγωγές ή συλλήψεις γνωστών/φίλων/συντρόφων, διαπόμπευση στα ΜΜΕ). Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν η αντιτρομοκρατική ήθελε να εξιχνιάσει έγκλημα, γιατί στις 23/10 που δέχεται ανώνυμο τηλεφώνημα για όπλα και εκρηκτικά στο σπίτι του Σταθόπουλου δεν πάει να τα βρει; Γιατί πάει δυο βδομάδες μετά; Γιατί το τηλεφώνημα είτε δεν έγινε ποτέ, είτε έγινε από το ένα γραφείο στο άλλο στον 12ο της ΓΑΔΑ.
Αν τους ενδιέφερε η σύλληψη δραστών, γιατί σε καμία από τις 5 ενέργειες της οργάνωσης δεν κυνήγησε κανείς τους δράστες; Δεν μπορούσαν ή δεν είχαν εντολή; Γιατί από την διαδικασία προέκυψε ότι δεν υπήρχε τέτοια εντολή. Άρα για ποια εξιχνίαση εγκλημάτων μιλάμε.
Οι μάρτυρες έδωσαν απάντηση στο ερώτημα γιατί να κληθεί ο Σταθόπουλος να δώσει βοήθεια υπό αυτές τις συνθήκες σε τραυματία:
1) Γιατί είναι γνωστή φυσιογνωμία στον αναρχικό χώρο και σε όσους κινούνται σε αυτόν, είναι εύκολο να τον εντοπίσεις, τον ξέρουν όλοι.
2) Είναι άνθρωπος που θα βοηθήσει, θα επιδείξει αλληλεγγύη και ταυτόχρονα θα είναι εχέμυθος και μπορεί κανείς να του έχει εμπιστοσύνη.
3) Γνωρίζει παροχή πρώτων βοηθειών.
Τέθηκε στην διάρκεια της διαδικασίας ένα ερώτημα από την έδρα περί εμπιστοσύνης. Είναι έμπιστο άτομο ο Σταθόπουλος;
Το έμπιστο άτομο όμως είναι διαφορετικό πρόσωπο από το μέλος οργάνωσης. Το μέλος, την ώρα που η οργάνωση πραγματοποιεί ενέργεια, είναι εκεί, παρέχει συνδρομή. Δεν πίνει μπύρες στα Εξάρχεια.
Το έμπιστο άτομο είναι αυτός τον οποίο θα σκεφτεί κάποιος σε ώρα ανάγκης, θα τον καλέσει και θα περιμένει να ανταποκριθεί. Για να γίνει αυτό, προϋποτίθεται μία νοητική διεργασία του ανθρώπου που έχει ανάγκη ώστε να αποφασίσει ποιον θα εμπιστευτεί και αν εν τέλει θα απευθυνθεί σε αυτόν. Η νοητική διεργασία αυτή δεν χρειάζεται όταν μιλάμε για μέλη, γιατί το μέλος είναι ήδη εκεί, δεν χρειάζεται να τον αναζητήσεις.
Δεν έχει προκύψει από κάποιο στοιχείο ότι ο Σταθόπουλος ήταν ο πρώτος ή ο μοναδικός στον οποίο απευθύνθηκε ο τραυματίας. Ήταν όμως αυτός που ανταποκρίθηκε, όταν κλήθηκε μια ώρα μετά τον τραυματισμό, να μεταβεί από το κέντρο της Αθήνας πρώτα στο νοσοκομείο και μετά στον Χολαργό. Αυτή η μια ώρα απόσταση, η μετάβαση από του Ψυρρή στο Σισμανόγλειο, η αναζήτηση φαρμακείου στην Κηφισίας πριν καν πάει στον Χολαργό, δείχνει ότι ο Σταθόπουλος δεν είναι μέλος.
Αντωνία Λεγάκη
Οι μάρτυρες υπεράσπισης ήταν, σε αντίθεση με τους μάρτυρες κατηγορίας, σαφείς και συγκεκριμένοι, τόσο ως προς τον τρόπο ζωής του Βαγγέλη Σταθόπουλου, όσο και ως προς τον πολιτικό χαρακτήρα της δίκης.
Συνάδελφοι και μαθητές του περιέγραψαν ένα δάσκαλο αφοσιωμένο στην τέχνη του που προσπαθούσε τα τελευταία χρόνια να ξαναχτίσει τη ζωή του και να κερδίσει το χρόνο που του έκλεψε η προηγούμενη δίκη των φρονημάτων του. Έναν άνθρωπο που έστησε μόνος του από την αρχή τη σχολή του και περνούσε σ’ αυτήν τα ¾ της μέρας του, ασχολούμενος με αυτή. Περιέγραψαν έναν διεθνώς διακεκριμένο δάσκαλο, ο οποίος εκπαίδευε πλέον όχι μόνο μαθητές αλλά και άλλους δασκάλους, τόσο συγκροτημένο ώστε δάσκαλοι από άλλες τέχνες επεδίωκαν τη συναναστροφή μαζί του γιατί αυτό εμπλούτιζε και τις δικές τους εμπειρίες.
Οι «πολιτικοί» μάρτυρες της τελευταίας δικασίμου, απέδειξαν ότι η λίστα των συνήθων υπόπτων της αντιτρομοκρατικής, είναι μια σκληρή πραγματικότητα που καταστρέφει ζωές. Αρκετοί απ’ αυτούς είχαν υπάρξει κατηγορούμενοι και όλοι είχαν ομόφωνα απαλλαγεί, όμως για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους, ενώ μέχρι σήμερα είναι ενταγμένοι σε λίστες τρομοκρατών και αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες.
Είναι σαφές ότι ο ρόλος της αντιτρομοκρατικής είναι πολιτικός. Ελέγχεται και καθοδηγείται από την εκάστοτε κυβέρνηση με στόχο την τρομοκράτηση των αντιφρονούντων αγωνιστών του μαζικού κινήματος. Ο αναρχικός χώρος είναι στοχοποιημένος χωρίς προσχήματα, εξ αιτίας της γενικής σύγκρουσης του με τις κρατικές πολιτικές. Το γεγονός ότι κάποιος συλληφθείς αγωνιστής είναι αθώος δεν ενοχλεί τις αρχές, διότι ακόμη περισσότερο τρομοκρατεί όσους τον γνωρίζουν. Κανείς πια δεν είναι ασφαλής. Με τον τρόπο αυτό, με τη βία και τον τρόμο, οι κυβερνήσεις καταφέρνουν να περνούν διατάγματα και νόμους που βυθίζουν στην εξαθλίωση την πλειοψηφία του λαού. Πώς άραγε κατάφεραν να φέρουν το βασικό μισθό στα 400 ευρώ; Με τη συναίνεση; Όχι βέβαια, με την τρομοκρατία πέρασαν την πολιτική τους πάνω από τις πλάτες μας.
Κώστας Παπαδάκης
Ενδιαφέρον, όπως πάντα, είχε ο τρόπος του Κώστα Παπαδάκη, συνηγόρου του Δ.Μ. ο οποίος εξετάζοντας τους μάρτυρες υπεράσπισης του εντολέα του άφησε αβίαστα να αναδειχθεί στην δικαστική αίθουσα αυτό που για τον κόσμο του κινήματος ήταν προφανές. Ότι δηλαδή ο Δ.Μ., στο σπίτι του οποίοι βρέθηκαν τα όπλα της Επαναστατικής Αυτοάμυνας, όχι μόνο σχέση με την οργάνωση δεν έχει, αλλά είναι ξένος με οποιονδήποτε τρόπο προς τον αναρχικό χώρο ή το ευρύτερο κίνημα.
Κατά την προσωπική μου γνώμη, με βάση αυτά που αναδείχθηκαν στην διαδικασία, πρόκειται για έναν άεργο εισοδηματία ο οποίος φαίνεται να μην έχει ξεπεράσει στην ζωή του πάνω από τρεις-τέσσερις φορές τα στενά όρια της γειτονιάς του στο Χολαργό όπου και ζει «βλέποντας μπάλες» σε συνδρομητικά κανάλια και πηγαίνοντας σε καφετέριες με φίλους του από το Γυμνάσιο. Νομίζω η προσωπικότητα συμπυκνώνεται στην φράση ενός φίλου του, μάρτυρα υπεράσπισης: «Ήμασταν συμμαθητές στο Δημοτικό αλλά και στο Γυμνάσιο που μας άλλαξαν τμήμα συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα».
Συμπυκνώνω λοιπόν τον σχολιασμό του Κώστα Παπαδάκη στις παρακάτω γραμμές:
«Αναδείχθηκαν δύο διαφορετικοί κόσμοι, ο κόσμος του Σταθόπουλου και ο κόσμος του Δ.Μ. αλλά και ένας τρίτος, αυτός της Επαναστατικής Αυτοάμυνας που δεν έχει καμιά σχέση με τους κατηγορούμενους.
Έχω να καταλογίσω στην αντιτρομοκρατική πράγματα αλλά δεν θα πω ότι είναι σκευωρία ενάντια στον εντολέα μου, γιατί πράγματι βρέθηκαν όπλα. Ως προς τον πυρήνα υπάρχει βάση αλλά θέλουμε αποδείξεις για το αν γνώριζε για τα όπλα και το αν είχαν σχέση με την οργάνωση αυτά τα όπλα.
Όταν η αντιτρομοκρατική θέλει να καταδικαστούν οι κατηγορούμενοι, στέλνουν στελέχη της να καταθέσουν όταν αδιαφορεί στέλνει δευτερεύοντες. Ο μάρτυρας που ήρθε από την αντιτρομοκρατική δεν ήξερε καν τι είναι το άρθρο 187Α! Φαίνεται ούτε καν η αντιτρομοκρατική να ενδιαφέρεται γι’ αυτή την υπόθεση.»
Επόμενες συνεδριάσεις:
Η επόμενη (10η) συνεδρίαση θα γίνει την Δευτέρα 12 Απριλίου 2021 όπου θα απολογηθούν ο Δ.Μ. και φυσικά ο Βαγγέλης Σταθόπουλος. Την Πέμπτη 15 Απριλίου θα γίνει η πρόταση του εισαγγελέα και θα ακολουθήσει η αγόρευση των συνηγόρων υποστήριξης κατηγορίας (πολιτικής αγωγής). Οι αγορεύσεις των συνηγόρων της υπεράσπισης θα διεξαχθούν στις 19 Απριλίου. Η ανακοίνωση της απόφασης στις 23 Απριλίου.
