Ο επίλογος ενός σαθρού κατηγορητηρίου

Ένα βίντεο με το τέλος του ξυλοδαρμού ενός χρυσαυγίτη το 2013 ήταν αυτό που με οδήγησε έως και σήμερα να κατηγορούμαι για 3 ξυλοδαρμούς, 3 ληστείες και οπλοκατοχή.

Ένα βίντεο με το τέλος του ξυλοδαρμού ενός χρυσαυγίτη το 2013 ήταν αυτό που με οδήγησε έως και σήμερα να κατηγορούμαι για 3 ξυλοδαρμούς, 3 ληστείες και οπλοκατοχή.

Και λέω αφορμή, διότι εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο λόγος ήταν η στοχοποίησή μου από την αστυνομία και τους χρυσαυγίτες, για την δημοσιογραφική μου δραστηριότητα.

Ήταν μια στοχοποίηση που έβλεπα όταν στις πορείες έτρωγα κυνήγι επειδή κατέγραφα την αστυνομική βία, όταν περνούσαν ΜΑΤ κάτω από το μπαλκόνι μου φωνάζοντας, καθώς από εκεί κατέγραψα αρκετές φορές τις βιαιοπραγίες τους, ήταν οι φωτογραφίες μου που κυκλοφορούσαν σε φασιστικά forum, οι απειλές, εδώ και πάνω από μια δεκαπενταετία.

8 χρόνια λοιπόν μετά το περιστατικό, μετά από φόβο να φυλακιστώ σε ένα τυχαίο έλεγχο περπατώντας στο δρόμο (καθώς εκκρεμούσε ένταλμα προσωρινής μου κράτησης), παρουσία 1 φορά το μήνα στο Α.Τ. της περιοχής μου, αλλεπάλληλες αναβολές και γενικότερα μια κατάσταση που συνιστά ψυχολογική βία, το δικαστήριο έκρινε αθώο όχι μόνο εμένα αλλά και τον συγκατηγορούμενό μου που βίωνε αντίστοιχη ταλαιπωρία.

Όταν σκέφτηκα ότι πρέπει να γράψω αυτό το κείμενο μου ήρθε στο μυαλό η λέξη “δικαιώθηκα”, ωστόσο ειλικρινά δεν είναι κάτι που νιώθω. Δικαίωση θα ένιωθα αν σήμερα στο εδώλιο καθόταν και εν τέλει καταδικάζονταν όλοι αυτοί που δημιούργησαν όλη αυτή τη βίαιη κατάσταση σε βάρος μου, πράγμα που προφανώς ποτέ δε θα συμβεί.

Νιώθω όμως χαρά και ανακούφιση καθώς όλη αυτή ιστορία, πλαισιώθηκε από ανθρώπους – γνωστούς και άγνωστους σε εμένα – που βοήθησαν είτε δικαστικά, είτε οικονομικά, είτε διαδίδοντας, είτε με μια κουβέντα/φωνή υποστήριξης.

Είναι ο κόσμος της αλληλεγγύης ρε καθάρματα, και δε χρειάζεται εδώλια.

C.B.

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

4.8 6 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο