Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022, λίγο πριν τις 4 τα ξημερώματα: Ο χώρος προσευχής μουσουλμάνων μεταναστών – κυρίως από το Μπαγκλαντές – στα Πατήσια, δυο στενά παρακάτω από τον ναό Αγ. Λουκά Πατησίων, είναι ήδη ανοικτός για όσους πιστούς θέλουν να προσευχηθούν ιδιωτικά πριν την κοινή πρωϊνή προσευχή. Ο ιμάμης της κοινότητας βρίσκεται γι’ αυτό τον λόγο εντός του χώρου.
Η ηρεμία του ξημερώματος Κυριακής σπάει βίαια με την έκρηξη βόμβας ακριβώς έξω από την είσοδο του χώρου προσευχής. Η έκρηξη κάνει κομμάτια την ξύλινη πόρτα του ημιυπογείου, προκαλεί ζημιές σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα καθώς και σε κοντινά παράθυρα, ενώ αφήνει τρύπες στους τοίχους, φανερώνοντας την θανατηφόρα πρόθεση των δραστών: ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός περιείχε βίδες και παξιμάδια για να προκαλέσει τις μέγιστες δυνατές βλάβες σε ανθρώπους που από τύχη δεν βρέθηκαν κοντά.
«Η αστυνομία δεν έχει χαρακτηρίσει αυτή την επίθεση ‘τρομοκρατική’» μας είπε, μεταξύ άλλων, η εκπρόσωπος Τύπου της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, Άννα Στάμου, σε συνέντευξη που μας παραχώρησε σχετικά με το γεγονός και τις προεκτάσεις του.
ΜΜΕ και «παράνομα τζαμιά»
Εκτός όμως από την αστυνομία, ερωτηματικά γεννιούνται και για τη (γνώριμη) στάση των ΜΜΕ.
Κατά την εποχή που η Χρυσή Αυγή «επιδίωκε μια νέα Δημοκρατία της Βαϊμάρης», όπως έχει ομολογήσει ο φυλακισμένος πια αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης, την περίοδο 2009 – 2012, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τηρούσαν σιγή συγκάλυψης για τις επιθέσεις φασιστικής βίας κατά κοινοτήτων μεταναστών και χώρων λατρείας στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα και της Πλατείας Αττικής. Όταν έπρεπε να αναφέρουν τα γεγονότα, διαβάζαμε άρθρα και παρακολουθούσαμε ρεπορτάζ που μιλούσαν για «αγανακτισμένους κατοίκους», «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» και το «φαινόμενο των λαθρομεταναστών». Δημοσιεύματα, δηλαδή, που χρησιμοποίησε κατά κόρον η υπεράσπιση των μελών της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης στο δικαστήριο.
Έτσι και τώρα, οι τίτλοι των περισσότερων μέσων ενημέρωσης περιλάμβαναν τον ψευδή τίτλο «παράνομο τζαμί». Η λειτουργία ενός χώρου προσευχής δεν απαγορεύεται από κανένα νόμο. Αντιθέτως, τα λεγόμενα «άτυπα τζαμιά», δηλώνονται στο τοπικό Α.Τ., μαζί με το όνομα του υπευθύνου και τον ενοικιαστή του χώρου – μια υποχρέωση που δεν υφίσταται για άλλα δόγματα και αποτελεί, αντικειμενικά, διάκριση κατά των μουσουλμάνων.
Κάποια πιο κιτρινίστικα μέσα που ανήκουν στον δεξιό-ακροδεξιό χώρο δεν παρέλειψαν να παρουσιάσουν μεθοδευμένες εικασίες για «διαμάχη μεταξύ Σουνιτών – Σιϊτών». Στην Ελλάδα, βέβαια, αφ’ ενός δεν έχουν παρουσιαστεί τέτοια φαινόμενα, αφ’ ετέρου επιθέσεις σε χώρους προσευχής μειονοτήτων πραγματοποιεί επανειλημμένα και τεκμηριωμένα η ακροδεξιά τρομοκρατία.
Ποιοτική αλλαγή στα χαρακτηριστικά
Η τοποθέτηση βόμβας με βίδες και μπουλόνια στην είσοδο λατρευτικού χώρου, φαίνεται να συνεχίζει το νήμα αυτών των επιθέσεων. Η ποιοτική διαφορά με παλιότερες τρομοκρατικές επιθέσεις κατά μεταναστών εντοπίζεται σε δύο σημεία:
- Η επίθεση γίνεται κρυφά και χωρίς δήλωση παρουσίας (τρικάκια, αυτοκόλλητα) ή ανάληψη ευθύνης από μια φασιστική οργάνωση.
- Η κατασκευή του εκρηκτικού μηχανισμού – όμοια με εκείνον που χρησιμοποιήθηκε το 2004 στην βομβιστική επίθεση στην Κολωνία από τη ναζιστική οργάνωση NSU – που περιλάμβανε μικρά μεταλλικά αντικείμενα, τα οποία με την έκρηξη εκσφενδονίζονται με μεγάλη ταχύτητα στον χώρο, λειτουργώντας σαν θραύσματα χειροβομβίδας ή σφαίρες.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο στοιχείων δείχνει μια ποιοτική μεταβολή της ακροδεξιάς βίας, καθώς έχουμε μετατόπιση του σκοπού από την επικοινωνιακή εκμετάλλευση (κλίμα φόβου, αίσθηση ισχυρής παρουσίας) στην επιδίωξη της μέγιστης δυνατής βλάβης στα θύματα – στόχους.
Το ερώτημα που αιωρείται είναι αν πρέπει να θρηνήσουμε και νεκρούς, ξανά, για να απασχολήσει τον «δημόσιο διάλογο» η φασιστική τρομοκρατία.
