Από την Αλβανία μέχρι την Ελλάδα, η ακρίβεια στραγγαλίζει. Οι εμπειρίες της αυτοοργάνωσης και της αντίστασης στη γειτονική χώρα δείχνουν το δρόμο.
Δεν είναι λίγες οι φορές, που το ταμειακό απόθεμα μιας μέσης οικογένειας αγγίζει τα όρια της εξάντλησης στο τέλος του μήνα.
Δεν είναι λίγες οι φορές, που ενώ το θερμόμετρο στο εσωτερικό του σπιτιού δείχνει τους αβίωτους 8°C, η μόνη επιλογή -αν ακόμη έχουμε ρεύμα- είναι να μην ανάψει το καλοριφέρ για «να κρατήσει μέχρι τέλος του μήνα».
Δεν είναι λίγες οι φορές, που όταν ακούμε τις λέξεις «εκκαθαριστικός», «ενοίκιο», «βενζίνη», μας πιάνει ένας συλλογικός πανικός.
Είναι αδιανόητα πολλές οι φορές, που στο σουπερμάρκετ μπορούμε να πάρουμε μόνο τα απαραίτητα» και αυτά όχι πάντα γιατί οι τιμές έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί στα περισσότερα αγαθά.Στην αρχή ήταν υγειονομικοί οι λόγοι.
Νωπές είναι οι μνήμες μας από τις μάσκες “χρυσάφι” στην αρχή της πανδημίας με όλο τον κόσμο σε αναστολή εργασίας. Από τις εκατοντάδες οικογένειες χωρίς φαγητό που ο Δήμος τους έκοψε τα σχολικά γεύματα. Από το κλείσιμο χιλιάδων μικροεπιχειρήσεων πανελλαδικά. Από το στραγγαλισμό της εστίασης, την ανεργία χιλιάδων εποχιακών εργαζομένων και την αδιαφορία για τους εργαζόμενους στον πολιτισμό. Από την κατακρεούργηση της εξωστρέφειας, της κοινωνικοποίησης, της ζωής. Από τις εκατόμβες νεκρών λόγω της απαράδεκτης διαχείρισης της πανδημίας. Στην συνέχεια, αλλάζει ολόκληρο το γεωπολιτικό σκηνικό λόγω της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Πόλεμος, θάνατος, άνθρωποι που φοβούνται για το μέλλον τους και την επιβίωση τους.
Στην Ελλάδα, οι τιμές στο φυσικό αέριο, τις πρώτες ύλες και τα καύσιμα εκτοξεύονται ξανά σε πρωτοφανές επίπεδο. Οι λογαριασμοί ρεύματος της ΔΕΗ, που με φόβο περιμένουμε, αποκτούν ένα χαρακτήρα εγγράφου προς μόνιμη αποκρυπτογράφηση: «350€ κατανάλωση αλλά έχετε και 220€ δημοτικά τέλη. Μείον 40€ γιατί είσαστε καλοί πελάτες. Συν 30€ για την ΕΡΤ αλλά μείον 60€ γιατί η Κυβέρνηση προέβη σε κρίσιμη και αποφασιστική φορολόγηση. Είστε μόνο στα 500€.»
Και μισθός -αν υπάρχει- είναι στα 700€ στην καλύτερη και οι αριθμοί πια δεν βγαίνουν. Ζούμε για να δουλεύουμε χωρίς να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας.
Μετανάστ(ρι)ες, άνεργες/οι, άστεγες/οι και φτωχές/οι επιβιώνουμε με δυσκολία.
Ας πάρουμε παράδειγμα τον λαό της Αλβανίας και ας αντιδράσουμε. Δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι. Δεν είναι ούτε η πανδημία ούτε ο πόλεμος. Είναι πολιτική επιλογή η εξαθλίωση.
ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Για αυτό ανοίγουμε την κουβέντα και σας καλούμε την Παρασκευή 15 Απρίλη στο Κηπάκι της Τσαμαδού στις 19:30 για να συζητήσουμε για την ακρίβεια, για να μην μείνει καμία και κανένας μόνη/ος στο κρύο, στην πείνα, στον φόβο και γιατί πιστεύουμε πως μόνος δρόμος είναι η αντίσταση για την ανατροπή των υπευθύνων που δεν είναι παρά οι κυβερνήσεις και οι πλούσιοι που αυτές υπηρετούν.
Ομιλητές:
– Πέτρος Σταύρου, Οικονομολόγος.
– Γιάννης Αλμπάνης, Δημοσιογράφος.
– Viki Cipi, Μέλος της αριστερής οργάνωσης Organista Politike.
Εισήγηση – Συντονισμός:
Δημήτρης Μοσχόπουλος, Εκπαιδευτικός, Μέλος της Συλλογικής Κουζίνας EL CHEF.
