Το απόγευμα της Τρίτης 21 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική στο άγαλμα Βενιζέλου για την ανάδειξη της αστυνομικής σκευωρίας εις βάρος του Πάνου Καλαϊτζή.
Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν περισσότερα από 150 άτομα που για πάνω από μία ώρα φώναξαν συνθήματα για την άμεση αποφυλάκιση του Πάνου. Η πρωτοβουλία φίλων και συγγενών του Πάνου Καλαϊτζή αναφέρει ότι «τέσσερις μήνες μετά συνεχίζουμε τον αγώνα μας για την δημοσιοποίηση ακόμα μίας παράλογης προφυλάκισης αλλά και για την ανάδειξη της φαυλότητας του (τρομο)νόμου 187Α που ποινικοποιεί φιλικές σχέσεις. Δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω, πριν να έχουμε τον Πάνο και πάλι δίπλα μας, ελεύθερο, έστω και μέσα σε αυτή την παράνοια καταστολής και ανελευθερίας.
– Όχι στην ποινικοποίηση κοινωνικών σχέσεων
– Άμεση αποφυλάκιση του Πάνου Καλαϊτζή
Ακολουθεί το κείμενο της μικροφωνικής:
Πάνε πάνω από 4 εβδομάδες από τη μέρα που αποφασίστηκε η προφυλάκιση μου και πλέον η ζωή στις φυλακές Κορυδαλλού έχει γίνει η νέα μου καθημερινότητα. Στις παρακάτω γραμμές θα ήθελα να μοιραστώ τα γεγονότα, πριν και μετά τη σύλληψή μου, καθώς και κάποια πράγματα για τη θέση μου.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Δεκαπέντε μέρες πριν τη σύλληψή μου, ο συνάδελφος και πλέον συγκατηγορούμενος μου Θάνος Χατζηαγγέλου, ενημερώνοντάς με πως έχει συμπτώματα Covid-19, μου ζητάει να αναπληρώσω την βάρδια του, πράγμα το οποίο και έγινε. Μετά από συζήτηση μαζί του, αποφάσισα να του παραχωρήσω το σπίτι που νοίκιαζα στην οδό Αλκινόου για να κάνει καραντίνα (απομόνωση), καθώς εγώ θα μπορούσα να μείνω για ένα διάστημα στο σπίτι της συντρόφου μου. Η πρόταση αυτή έγινε για τρεις λόγους:
- Πρώτον, για την προφύλαξη της συντρόφου του.
- Δεύτερον, για την προφύλαξη της ομαλής λειτουργίας της επιχείρησης που διατηρούμε, καθώς η σύντροφος του είναι μέλος αυτής.
- Τρίτον, για την προσωπική μου προφύλαξη, καθώς, αν και πλήρως εμβολιασμένος, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που θα ήθελα να προφυλάξω.
Για τις επόμενες δεκαπέντε μέρες, αφού τα τεστ είχαν διαγνώσει θετικό τον Θ.Χ. στον ιό Covid-19, δεν είχα καμία επαφή μαζί του. Δεν πέρασα ούτε μία φορά από το σπίτι που του είχα παραχωρήσει, κάτι το οποίο επαληθεύεται από τις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής, όπου το όνομα μου δεν αναφέρεται σε απολύτως κανένα σημείο, σε καμία από τις παρακολουθήσεις, τόσο του Θ.Χ., αλλά και του σπιτιού μου. Μία μέρα πριν τη σύλληψή μου και αφού ο Θ.Χ. βγήκε αρνητικός στον Covid-19, πέρασε από το μαγαζί όπου τον είδα για πρώτη φορά μετά από 15 μέρες. Μου ζήτησε αν μπορεί να μείνει άλλες 2-3 μέρες σπίτι μου, πράγμα το οποίο δέχτηκα, αφού όπως προείπα είχα την δυνατότητα να μείνω στο σπίτι της συντρόφου μου.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στη μέρα της σύλληψης μου. Το απόγευμα της 8ης Φλεβάρη, βγαίνοντας από το σπίτι της συντρόφου μου (όπου διέμενα) με προσαγάγουν υπάλληλοι της αντιτρομοκρατικής. Με οδηγούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης (ΓΑΔΘ) και μετά από κάποιες ώρες μου ανακοινώνουν τη σύλληψη μου. Έπειτα από ένα βράδυ κουκουλωμένος και δεμένος στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής, οδηγήθηκα στα δικαστήρια, όπου στα κελιά κράτησης συνάντησα για πρώτη φορά την έτερη συγκατηγορούμενή μου Γ. Βούλγαρη. Μάλιστα, της ζήτησα μέσα από τα κάγκελα να κατεβάσει λίγο την της προστατευτική μάσκα, μήπως και την αναγνωρίσω έστω φατσικά, πράγμα το οποίο δεν κατάφερα, καθώς δεν την είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, καθώς βρίσκομαι προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για μια υπόθεση που δεν είχα καμία απολύτως ανάμειξη.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
Δεν έχω βάλει ποτέ πολιτική ταμπέλα στον εαυτό μου και δεν έχω σκοπό να το κάνω ούτε και τώρα, ώστε να καρπωθώ μία πολιτική υπεραξία ή συμπάθεια. Δεν έχω δηλώσει ποτέ αναρχικός, δεν έχω δηλώσει ποτέ επαναστάτης, δεν θα δήλωνα ποτέ ένοπλος αντάρτης. Παρ’ όλα αυτά, είμαι ένας πολιτικά σκεπτόμενος άνθρωπος και δεν έχω φοβηθεί ποτέ να πω την γνώμη μου, δεν έχω σταματήσει ποτέ να φωνάζω για το δίκιο. Από το 2008 έως το 2010 που έφυγα στο εξωτερικό για να εργαστώ, συμμετείχα σε ανοιχτές συνελεύσεις της γειτονιάς μου, προσπαθώντας να βελτιώσω μαζί με συνανθρώπους μου το κοινό βιοτικό επίπεδο. Από το τέλος του 2015, που επέστρεψα στην Ελλάδα, ικανοποίησα την ανάγκη μου για αθλητισμό μέσα από μία αυτοοργανωμένη ομάδα, που αντιτίθεται στον σύγχρονο πρωταθλητισμό, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από την μπίζνα, τα φράγκα και την ντόπα. Επίσης, έχω συνειδητά επιλέξει, για βιοποριστικούς λόγους, να συμμετέχω σε συνεταιρισμό εργαζομένων, προτάσσοντας έτσι έναν διαφορετικό τρόπο εργασίας απέναντι στον εργασιακό Μεσαίωνα. Όταν το κράτος αποφάσισε λόγω της πανδημίας Covid-19 να κλείσει τα πάντα, αδιαφορώντας για την τύχη των αστέγων, απόρων, τοξικοεξαρτημένων και οικογενειών με μικρό ή μηδενικό εισόδημα, οργανώθηκα σε δομές μαγειρέματος και διανομής γευμάτων, ώστε να βοηθήσω και εγώ από την πλευρά μου όσους είχαν ανάγκη.
Ίσως, πλέον αυτά να αρκούν για να αποτελεί κάποιος τον βολικό τρίτο που ενεργοποιεί ποινικά το άρθρο 187α περί τρομοκρατικής οργάνωσης και για να χτιστεί μια δικογραφία-φάρσα, χωρίς καν να αναφέρεται πουθενά το όνομά μου στις καταθέσεις της αντιτρομοκρατικής. Δεν φοβήθηκα ποτέ να πω την γνώμη μου και να φωνάξω για το δίκιο, ούτε έχω σκοπό να σταματήσω τώρα. Ένα δίκιο, που τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι δεν βρίσκεται στα χέρια αυτών που με κρατάνε φυλακισμένο, χωρίς στοιχεία, εκπληρώνοντας δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.
Δύναμη σε όσους παλεύουν για το δίκιο.
Δύναμη στους συγκατηγορούμενούς μου, που από την δική του σκοπιά ο καθένας, δίνει μία ξεχωριστή μάχη.
Πάνος Καλαϊτζής
Φυλακές Κορυδαλλού, Πτέρυγα Δ
facebook.com/Freepanoulis
twitter.com/Freepanoulis
Πρωτοβουλία φίλων/συγγενών/συντρόφων-ισσών #FREEPANOULIS
