Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Τάκης Θεοδωρικάκος, συνηθίζει να ζει και να αναπνέει μέσα στην παραπληροφόρηση, την προπαγάνδα και τις ψευδείς ειδήσεις.
Πριν από μόλις ένα 24ωρο, οι υφιστάμενοί του είχαν το θράσος να εκδώσουν ανακοίνωση με την οποία ενημέρωσαν τους χιλιάδες ανθρώπους που υπέστησαν τη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας με χημικά, κατά τη διάρκεια της συναυλίας του Θ. Παπακωνσταντίνου στο 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων Χώρων και Συλλογικοτήτων, ότι η επίθεση που δέχτηκαν – και καταγράφτηκε σε δεκάδες βίντεο και φωτογραφίες – δεν συνέβη ποτέ.
Έτσι, δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο νυν (ασφαλώς και οι πρώην διέπρεψαν) άρχων των αστυνομικών fake news έρχεται να πατήσει και πάνω στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, από το τότε οργανωμένο τάγμα εφόδου της Χ.Α. Νίκαιας, διοικούμενο από τον πυρηνάρχη Γιώργο Πατέλη, με την έγκριση του περιφερειάρχη Γιάννη Λαγού και σε εφαρμογή του πλαισίου που έθετε ο αρχηγός Νίκος Μιχαλολιάκος (όλοι τους καταδικασμένοι πρωτόδικα και φυλακισμένοι ακριβώς για αυτούς τους λόγους), προκειμένου να πουλήσει τις ψευδείς πληροφορίες που αγόρασε από σκοτεινά ακάουντ του τουίτερ που κατασκευάζουν τα γραφεία της Ν.Δ. κατά δεκάδες.
Ο κ. Θεοδωρικάκος έχει το θράσος να αναμασήσει το καθαρό ψεύδος:
ότι – μετά από χρόνιες καθυστερήσεις – η δίκη [των χρυσαυγιτών] ολοκληρώθηκε και οδηγήθηκαν στην φυλακή, πάλι, επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, με Πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Ο σκοπός είναι προφανής: να ισχυριστεί ότι τάχα η κυβέρνηση της Ν.Δ. έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Θέλει, άραγε, να πει ότι το δικαστικό σύστημα δεν είναι στην πραγματικότητα ανεξάρτητο και λειτουργεί κατόπιν κυβερνητικών εντολών; Αυτό θα ήταν περίεργο, καθώς είναι η κυβέρνησή του που διαρρηγνύει τα ιμάτιά της για την «ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».
Άλλωστε, η ίδια η εξέλιξη της δίκης, την οποία παρακολουθήσαμε ημέρα προς ημέρα χάρη στην ανελλιπή καταγραφή της από το Παρατηρητήριο Golden Dawn Watch (και από την οποία απουσίαζε κάθε στέλεχος της Ν.Δ., εκτός από όσα κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης) έκανε σαφές ότι οι τρεις δικαστές – η πρόεδρος, Μαρία Λεπενιώτη και οι δύο σύνεδροί της, Ανδρέας Ντόκος και Γεσθημανή Τσουλφόγλου – υπέγραψαν την καταδίκη έχοντας διευθύνει την διαδικασία και συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα και τα στοιχεία των τεσσάρων υποθέσεων με υποδειγματικό τρόπο. Πράγμα που – εμείς θα σημειώσουμε – είναι και ασυνήθιστο, τουλάχιστον στις περισσότερες άλλες δίκες που έχουμε παρακολουθήσει.
Πώς εξελίχθηκε η δίκη της Χ.Α. σε πρώτο βαθμό
Άραγε θέλει να πει ο υπουργός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρεμπόδιζε την εξέλιξη της δίκης; Όσα και να έχει να καταλογίσει κανείς πολιτικά (και είναι πάρα πολλά) στην τετραετία Τσίπρα, αυτό είναι κάτι που καταρρίπτεται από τα ίδια τα δεδομένα της δίκης.
Η δίκη της Χ.Α. ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 2015. Συνολικά διεξήχθη σε 467 δικασίμους, δηλαδή ημέρες που συνεδρίαζε το Α’ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Μέχρι τις 28 Ιουνίου 2019 – οι εκλογές που κέρδισε η Ν.Δ. ήταν στις 7 Ιουλίου 2019 – το δικαστήριο είχε πραγματοποιήσει τις 368 δικασίμους, δηλαδή το 79% της δουλειάς του, και είχε μόλις ξεκινήσει η φάση των απολογιών, με τις απολογίες των 8 πρώτων κατηγορουμένων.
Όπως μπορεί να δει κανείς στο χρονικό της δίκης:
- οι μάρτυρες των υποθέσεων εξετάστηκαν από τις 29 Σεπτεμβρίου 2015 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2018
- τα αναγνωστέα έγγραφα (έγγραφα, φωτογραφίες, βίντεο, ηχητικά) εξετάστηκαν από τις 8 Φεβρουαρίου 2018 έως τις 5 Μαρτίου 2019
- οι μάρτυρες που κάλεσε η υπεράσπιση εξετάστηκαν από τις 6 Μαρτίου 2019 έως τις 18 Ιουνίου 2019
- οι απολογίες ξεκίνησαν από τις 20 Ιουνίου 2019. Μέχρι τις εκλογές, είχαν απολογηθεί οι 8 πρώτοι κατηγορούμενοι για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Μετά τις εκλογές του Ιουλίου του 2019, το δικαστήριο συνέχισε τις δικασίμους από τις 17 Ιουλίου. Απέμεναν ακόμα 99 δικάσιμοι, στις οποίες απολογήθηκαν οι 60 από τους 68 κατηγορουμένους, έκανε την (αλησμόνητα θρασεία) πρότασή της η εισαγγελέας, Αδαμαντία Οικονόμου, αγόρευσαν οι 10 δικηγόροι της πολιτικής αγωγής και οι περίπου 40 της υπεράσπισης και, εν τέλει, εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου και αποδόθηκαν οι ποινές.
Ποιος είχε ναρκοθετήσει τη διαδικασία;
Είχε προβλήματα η δίκη της Χ.Α.; Ασφαλώς και είχε. Πρώτα, και πιο σημαντικά, ήταν τα δικονομικά.
Καταρχάς, ο τότε εισαγγελέας εφετών και διαχρονικά εκλεκτός των κυβερνήσεων Ν.Δ., Ισίδωρος Ντογιάκος είχε κάνει δύο νομικές ταχυδακτυλουργίες:
- Φρόντισε να μη παραπεμφθούν τα μέλη της Χ.Α. με βάση το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα, δηλαδή για τρομοκρατική οργάνωση. Που αν υπάρχει μία τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα από τότε που ψηφίστηκε αυτός ο νόμος και με βάση όσα περιγράφει, λέξη προς λέξη, αυτή είναι η Χρυσή Αυγή. Αντίθετα, ο κ. Ντογιάκος παρέπεμψε τους χρυσαυγίτες με το άρθρο 187, περί εγκληματικής οργάνωσης, κατά παρέκκλιση της συνηθισμένης «αυστηρότητας των εισαγγελέων», που κολλάνε κι ένα 187Α όπου βολέψει.
- Δεν εισήγαγε την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας στις επιμέρους επιθέσεις για τον αρχηγό της Χ.Α. και τα διευθυντικά στελέχη που τις ενέκριναν. Πράγμα που σήμαινε περιορισμό του εύρους ποινών σε ακόμα χαμηλότερα επίπεδα.
Από μόνες αυτές τις δύο παραλείψεις, είναι σαφές ότι κάποιοι δάκτυλοι, με την τότε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο τιμόνι, επιδίωκαν από την αρχή την ήπια ποινική αντιμετώπιση της ναζιστικής οργάνωσης. Άλλωστε, η Χ.Α. «δρούσε», με πάμπολλα θύματα, ήδη από το 1980, φτάνοντας το 1998 στην απόπειρα δολοφονίας του Δημήτρη Κουσουρή, μέρα μεσημέρι, έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων και λίγο πιο πέρα από τους αστυνομικούς των ΜΑΤ που ήταν εκεί. Δεν ήταν, δηλαδή, «άγνωστη», όσο κι αν παρίσταναν τους έκπληκτους τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα το 2012.
Όμως υπήρξε και μια απόπειρα πλήρους απαλλαγής των χρυσαυγιτών από το, έστω λειψό, κατηγορητήριο για εγκληματική οργάνωση, πριν καν φτάσουν στο δικαστήριο. Στις προθέσεις του υπουργού Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σαμαρά, Χαράλαμπου Αθανασίου, ήταν η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, με μετατροπή της διάταξης για την εγκληματική οργάνωση, ώστε αυτή να υπάρχει μόνο υπό τον όρο του προσπορισμού οικονομικού οφέλους. Κάτι που, φυσικά, σε συνδυασμό με το κατηγορητήριο που πρότεινε ο εισαγγελέας Ντογιάκος, θα τίναζε στον αέρα τη δίωξη της ναζιστικής οργάνωσης και θα δικάζονταν μόνο οι φυσικοί αυτουργοί και συνεργοί στα επιμέρους εγκλήματα.
Και μετά το 2019;
Μετά την καταδίκη και την απόδοση ποινών, υπάρχει κι άλλη μία διάσταση: αυτή της ευνοϊκότερης μεταχείρισης των χρυσαυγιτών ως κρατουμένων. Πέρα από τις ελάχιστες χορηγήσεις αναστολών εκτέλεσης ποινής σε κάποια μέλη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης – πράγμα που επίσης δεν εξέπληξε κανέναν με δεδομένα τα πεπραγμένα του ελληνικού δικαστικού συστήματος – οι περισσότεροι χρυσαυγίτες κάνουν τα λεγόμενα «μεροκάματα» στη φυλακή με εξωφρενικούς ρυθμούς. Ενώ οι περισσότεροι κατάδικοι φτύνουν αίμα για να μπορέσουν να μεταχθούν σε αγροτικές φυλακές ή και να τους «γράψουν μεροκάματα» οι διευθύνσεις των φυλακών, οι χρυσαυγίτες, κατά ένα μαγικό τρόπο, «γράφουν μεροκάματα» (χοντρικά εκτίουν κάθε ημέρα στη φυλακή σαν διπλή) από την πρώτη μέρα φυλάκισής τους.
Για να μη συζητήσουμε για τις «σουίτες» που διατίθενται στους φυλακισμένους ναζιστές.
Αυτή είναι η αλήθεια για τη δίκη και την καταδίκη της Χ.Α. Το ερώτημα είναι από ποια ακάου του βαθέος ακροδεξιού τουίτερ ενημερώνεται ο κ. Θεοδωρικάκος.
Εκτός κι αν – δεν μπορούμε να το ξέρουμε αυτό – θέλει να δίνει επιχειρήματα στους ναζιστές για να ισχυρίζονται ότι η καταδίκη τους «δεν βασίζεται σε στοιχεία» και «είναι πολιτική δίωξη».
