Kerem Can Karakas, ο πρώτος νεκρός.

Σ΄αυτόν τον κόσμο, Κερέμ, σωπαίνουν αυτοί που πρέπει να μιλήσουν για αγάπη, να ουρλιάξουν για ζωή, να τραγουδήσουν για τη λευτεριά. Σ’ αυτόν τον κόσμο, Κερέμ, δεν σωπαίνουν αυτοί που μιλούν για μίσος, ουρλιάζουν για την ιδιοκτησία παντός είδους τους, τραγουδούν για την γκάβλα του μεθυσμένου τσιφτετελιού μιας μισοξεβαμμένης γυναίκας πάνω σ’ ένα τραπέζι γεμάτο γαρύφαλλα και μισοπιωμένα φτηνά ουίσκια. 

Σ’ αυτόν τον κόσμο, Κερέμ, οι φωνές των σκλάβων πνίγονται στη συνήθεια, οι φωνές των εργατών χάνονται μες την “εργατική τάξη”, οι φωνές των αγωνιστών συνθλίβονται από τον καθωσπρεπισμό, τη δήθεν Δημοκρατία, τη “νομιμότητα”, την ησυχία-την τάξη-την ασφάλεια. Την Ασφάλεια. 

Κι όμως, Κερέμ, οι χειρότεροι όλων είναι κάποιοι άλλοι. Ο κόσμος “δεν αλλάζει” ακριβώς επειδή επιβάλλονται αυτοί οι κάποιοι άλλοι. Κάποιοι φιλήσυχοι πολίτες, νομιμοταγείς, φορολογούμενοι, με υπηκοότητα και ταυτότητα ευρωπαϊκά γραμμένη, “πολιτισμένοι”, με γραβάτες και φλουριά στις τσέπες. Ένα, δύο, πέντε ευρώ αλλά…”δικά τους”.

Είναι αυτοί που σήμερα θα μιλήσουν για τη “νόμιμα εκλεγμένη Κυβέρνηση” που σε δολοφόνησε. Θα κουνήσουν το δάχτυλο στους αγωνιστές λέγοντας πως “δεν είναι δυνατόν 100 να κάνουν κουμάντο σε χιλιάδες!”. Θα εγκαλέσουν στην τάξη όλους όσοι τόλμησαν να πουν “ΦΤΑ-ΝΕΙ!” στα νύχια του Καπιταλισμού και της απαξίωσης του Ανθρώπου μέχρις εσχάτων. Θα πουν κι άλλα πολλά…

Εγώ όμως, Κερέμ, που αγαπώ και αγωνίζομαι και πάντα θα σπρώχνω τον χρόνο προς το αύριο και το κορμί μου προς την κορυφή του βουνού, το μόνο που θα πω για να σ’ αποχαιρετήσω όπως σου πρέπει θα είναι μια ευχή, λιτή και από το βάθος του μυαλού μου: να πνιγούν στα ίδια τους τα σάλια…

 

 

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
0 Σχόλια
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο