Γιατί το παίρνω προσωπικά

Μετάφραση άρθρου από τα αγγλικά, της @IrateGreek

Τις τελευταίες δυο βδομάδες πέφτω για ύπνο το βράδυ και σηκώνομαι το πρωΐ έχοντας στο μυαλό ένα πρόσωπο που ποτέ δεν γνώρισα και πιθανόν δεν θα γνωρίσω. Ξέρω ελάχιστα για τον ίδιο. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τον λένε Κώστα Σακκά, ότι είναι 29 χρονών και ότι ήταν φοιτητής μέχρι τον Δεκέμβρη του 2010. Πολύ λιγότερα απ’ όσα ήξερα για όλους εκείνους που έγραφα επιστολές στήριξης, όταν έκανα καμπάνιες για τη Διεθνή Αμνηστία

 

Επίσης ξέρω ότι ο Κώστας Σακκάς είχε συλληφθεί στην Αθήνα, στις 4 Δεκεμβρίου 2010, μέσα ή κοντά σε ένα μέρος με όπλα. Ξέρω ότι είναι αναρχικός. Ξέρω ότι παραδέχτηκε κάποια σχέση με αυτά τα όπλα. Δεν ξέρω αν έκανε ποτέ κάτι με αυτά, ούτε παρουσίασε ποτέ κανείς κάποια απόδειξη για κάτι τέτοιο.

 

Ξέρω ότι ο Κώστας Σακκάς κατηγορείται πως είναι τρομοκράτης, αλλά πάλι δεν είδα ποτέ κάποια απόδειξη. Ξέρω ότι κανείς δεν παρουσίασε ποτέ καμμία απόδειξη, αφού η δίκη του δεν έχει ξεκινήσει ακόμα – στην πραγματικότητα, ξέρω ότι δεν έχει οριστεί ημερομηνία για να ξεκινήσει η δίκη. Ξέρω ότι είναι στη φυλακή από τον Δεκέμβριο του 2010, δηλαδή 2 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες. Συνολικά 949 ημέρες.

 

Ξέρω ότι σύμφωνα με τους νόμους της Ελλάδας, μπορεί κανείς να προφυλακιστεί για μέγιστο διάστημα 18 μηνών και επιπλέον 12 μήνες υπό εξαιρετικές συνθήκες. Μέχρι, δηλαδή, το απόλυτο όριο των 913 ημερών. Δεν ξέρω αν η προφυλάκιση χωρίς να έχει οριστεί δικάσιμος ήταν αυτό που είχαν στο μυαλό τους οι νομοθέτες, όταν έλεγαν «υπό εξαιρετικές συνθήκες».

 

Πιό σημαντικό, ξέρω ότι ο εισαγγελέας Ιωάννης Μωραϊτάκης πρότεινε να παραταθεί η προφυλάκιση του Κώστα Σακκά για 6 μήνες πέρα από το νόμιμο όριο των 913 ημερών. Ξέρω ότι το Συμβούλιο Εφετών το ενέκρινε. Ξέρω ότι ο Κώστας Σακκάς ξεκίνησε απεργία πείνας πριν από 36 ημέρες και ξέρω ότι η υγεία του φθίνει ραγδαία.

 

Ξέρω ότι στη χώρα μου, την Ελλάδα, ένας άνθρωπος που λέγεται Κώστας Σακκάς κρατείται στη φυλακή χωρίς δίκη για περισσότερο από δυόμιση χρόνια, ότι είναι σε απεργία πείνας για περισσότερο από ένα μήνα, ότι το πολιτικό και δικαστικό σύστημα δεν δείχνουν να έχουν καμμιά αίσθηση επείγοντος για την υπόθεση και ότι ο υπόλοιπος κόσμος δεν δείχνει να νοιάζεται, έστω και λίγο.

 

Και το βρίσκω αυτό πολύ ενοχλητικό. Τόσο ενοχλητικό, που το παίρνω προσωπικά.

 

Γεννήθηκα στον Καναδά από Έλληνες γονείς, που έπρεπε να το σκάσουν από την Ελλάδα σε μια εποχή που φυλακιζόταν κόσμος χωρίς δίκη. Ο λόγος που επιστρέψαμε στην Ελλάδα ήταν ότι αυτά υποτίθεται δε θα συνέβαιναν πια. Αλλά συμβαίνει, εδώ και τώρα. Και ένας άνθρωπος που λέγεται Κώστας Σακκάς μπορεί να πεθάνει εξαιτίας αυτού.

 

Όταν ήμουν φοιτήτρια, έγραφα επιστολές για λογαριασμό της Διεθνούς Αμνηστίας, προκειμένου να ζητήσω από κυβερνήσεις ή διεθνείς οργανισμούς να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα σχετικά με πολιτικούς κρατούμενους. Έχω γράψει επιστολές για επώνυμους κρατούμενους στη Βιρμανία και άγνωστους κρατούμενους στο Θιβέτ. Πρέπει να έχω γράψει εκατοντάδες τέτοια γράμματα. Αλλά κανείς τώρα δεν κάνει καμπάνια με επιστολές για τον Κώστα Σακκά. Εδώ είναι Ευρώπη, βλέπετε. Οι δικαστικοί υποτίθεται πως λειτουργούν όπως πρέπει – μόνο που ξέρω, το βλέπω κάθε μέρα, ότι δεν το κάνουν.

 

Αργότερα εργάστηκα σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας για πολλά χρόνια. Δούλεψα στην Παλαιστίνη κατά την Ιντιφάντα, στο Σουδάν κατά τα πρώτα στάδια λιμού, στο Τσαντ κατά το ξεκίνημα ενός εμφυλίου, στο Κονγκό κατά τη διάρκεια ενός εμφυλίου. Η Ελλάδα ήταν το λιμανάκι μου. Και από τότε που γύρισα στην Ελλάδα, μια βδομάδα πριν τις εκλογές του 2009, ζω αυτό που ζούσαν οι άνθρωποι σ’ εκείνες τις χώρες πριν εμφανιστούμε εμείς, οι εργαζόμενοι στην ανθρωπιστική βοήθεια: την κατάρρευση κάθε μορφής οικονομικού, κοινωνικού και πολιτισμικού ιστού, την κατάρρευση όλων όσα κάνουν το σπίτι σου ένα ασφαλές μέρος.

 

Νιώθω ήδη από το 2009 ότι μου παίρνουν το λιμανάκι μου, αλλά η υπόθεση του Κώστα Σακκά ξεχείλισε το ποτήρι. Δεν αισθάνομαι ασφαλής πια ούτε στο ίδιο μου το σπίτι. Παλιά φοβόμουν την ώρα που οι αρχές θα φυλάκιζαν κόσμο χωρίς λόγο, χωρίς διαδικασίες, χωρίς καμμιά αναφορά στο δίκαιο. Τώρα συμβαίνει στον Κώστα Σακκά και περιμένω απλά να συμβεί σε πολλούς άλλους από μας. Ίσως ν’ αποφασίσουν ότι έχω φιλίες με τρομοκράτες επειδή έγραψα αυτό κείμενο ή ίσως βρουν κάποιον άλλο, τυχαίο λόγο. Ίσως να με συλλάβουν υπό το καθεστώς της υγειονομικής διάταξης Λοβέρδου για μαλάρια. Ίσως μπορώ μόνο να ελπίζω ότι δεν θα συλλάβουν και κάποιο κουνούπι μαζί μου.

 

Και γι’ αυτό το παίρνω προσωπικά. Σήμερα κρατείται ο Κώστας Σακκάς και ραγίζει η καρδιά μου που ένας νέος άνθρωπος απέχει από τροφή μέχρι θανάτου, επειδή είναι στη φυλακή χωρίς δίκη. Αλλά επίσης ξέρω ότι αύριο, μπορεί να είμαι εγώ.

undefined

Στηρίξτε το omniatv:

Σχόλια

1 ΣΧΟΛΙΟ

0 0 votes
Βαθμολογία άρθρου
Subscribe
Notify of
guest
1 Σχόλιο
Most Voted
Newest Oldest
Inline Feedbacks
View all comments
Μετάβαση στο περιεχόμενο