-Συλλογικές δράσεις κοινωνικής αλληλεγγύης 18ΑΝΩ-
Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα σε πανό που ανάρτησαν οροθετικοί στις ΗΠΑ πριν από λίγα χρόνια διαμαρτυρόμενοι για την έλλειψη κοινωνικής ασφάλισης που τους οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατο.
Παρατηρώντας τα τεκταινόμενα στην καταρρέουσα ελληνική κοινωνία το υιοθετούμε απερίφραστα. Παντού γύρω μας μυρίζει θάνατο και δυστυχία. Από το έγκλημα που διαπράχθηκε κοντά στο Φαρμακονήσι εναντίον δυστυχισμένων Αφγανών και Σύριων προσφύγων, όπου οι άνδρες του λιμενικού σώματος οδήγησαν σε πνιγμό μικρά παιδιά, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης – κράτησης ανεπιθύμητων κοινωνικών ομάδων, από τις συνεχόμενες διώξεις και φυλακίσεις όσων τολμάνε να αντιστέκονται, μέχρι τις επιχειρήσεις «Ξένιος Δίας» και «Θέτις», κατανοούμε ότι δεχόμαστε μια άνευ όρων επίθεση.
Ο κυνισμός των πολιτικών εκπροσώπων της κυβέρνησης μαριονέτας του ΔΝΤ για όσα έγιναν ανοιχτά του Φαρμακονησίου, οι δηλώσεις του Πλεύρη ότι «η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός αν δεν υπάρχουν νεκροί, η φύλαξη των συνόρων θέλει νεκρούς», μέχρι τις προεκλογικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού για ανακατάληψη των πόλεων από τους μετανάστες, μας εξοργίζουν αφάνταστα πολύ. Και δεν μας αφήνουν καμιά απολύτως αμφιβολία για το τι πρόκειται να επακολουθήσει εναντίον μας, εναντίων των απεξαρτημένων, των τοξικομανών, των οροθετικών, των μεταναστών, των εκδιδόμενων ατόμων, όσων με τον έναν ή τον άλλο τρόπο παρεκκλίνουν από τη νόρμα της κανονικότητας και εξοργίζουν τους αποκτηνωμένους μικροαστούς – συνένοχους την καθημερινή βαρβαρότητα που ζούμε.
Μας προκαλεί θλίψη και οργή αυτό που συνέβη στο Φαρμακονήσι, αλλά δεν μας προκαλεί καμιά απολύτως έκπληξη. Μας είναι χρόνια γνωστό το τι γίνεται στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα του ελληνικού κράτους, πόσα εγκλήματα έχουν διαπραχθεί από νάρκες, από πνιγμούς και από λυσσασμένους συνοριοφύλακες και λιμενικούς. Ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε.
Όσο το τέρας της φτώχειας σβήνει ολόκληρα κομμάτια του πληθυσμού από τον κοινωνικό χάρτη τόσο η καταστολή γίνεται αγριότερη. Όσο οι άνθρωποι θα αντιστέκονται και θα ριζοσπαστικοποιούνται τόσο θα ξεχύνονται τα ναζιστικά τάγματα εφόδου – όπως αυτό που βεβήλωσε το μνημείο για τον Π. Φύσσα και επιτέθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι «ρεσάλτο» – για να τον κατατρομοκρατήσουν.
Εμείς περάσαμε τα προηγούμενα χρόνια κάθε είδους δεινά και ανείπωτες δυστυχίες και στο 18Ανω επανακτήσαμε την συνείδησή μας και διαμορφώσαμε έναν συνεκτικό πολιτικό λόγο. Αυτή λοιπόν είναι η συνείδηση η οποία δε μας επιτρέπει να μείνουμε απαθείς για κανένα λόγο στον κόσμο απέναντι στη διάχυτη τρομοκρατία της εξουσίας. Αυτός ο συνεκτικός λόγος είναι που σπάει καθημερινά τη σιωπή που πάει να μας επιβληθεί, «εμείς δεν πρόκειται να πεθάνουμε σιωπηλά», δεν είμαστε πια στον κόσμο των ουσιών και της παθητικότητας, είμαστε στο δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.
27/1/2014
Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης 18ΑΝΩ
