Του Ali Abunimah | Αναδημοσίευση & απόδοση από το electronicintifada.net
Ένας αυξανόμενος αριθμός Παλαιστινίων παιδιών που συλλαμβάνονται από τις ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις υποβάλλονται σε απομόνωση, σκληρές ανακρίσεις και βασανιστήρια, σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε η οργάνωση Defence for Children International – Palestine section (DCI-Palestine).
Στο 21,4% των υποθέσεων που κατέγραψε το DCI-Palestine μέσα στο 2013, ανήλικοι που βρέθηκαν σε κρατητήρια του ισραηλινού στρατού κλείστηκαν σε συνθήκες απομόνωσης, ως μέρος της ανακριτικής διαδικασίας. Πρόκειται για αύξηση 2% σε σχέση με το 2012», αναφέρει το δελτίο τύπου που συνοδεύει την έκθεση.
Η οργάνωση συνέλλεξε 98 ένορκες καταθέσεις Παλαιστινίων παιδιών ηλικίας από 12 έως 17 ετών το 2013. Τα ανησυχητικά ευρήματα της έκθεσης βασίζονται σε 40 περιπτώσεις απομόνωσης που καταγράφηκαν το 2013.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων (34 στις 40), τα παιδιά συνελήφθησαν κατευθείαν απ’ τα κρεβάτια τους: «αναφέρουν ότι συνελήφθησαν βίαια από πάνοπλους Ισραηλινούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια νυχτερινής επιδρομής στα σπίτια τους», λέει η έκθεση.
Τα παιδιά «συχνά ξυπνούν από τα χτυπήματα των στρατιωτών στην εξώπορτα του σπιτιού τους προτού κάποιο μέλος της οικογένειας ανοίξει ή οι στρατιώτες εισβάλλουν με τη βία». Ύστερα, οι στρατιώτες «μαζεύουν όλους τους ενοίκους του σπιτιού ανεξαρτήτως ηλικίας σε ένα δωμάτιο ή έξω, για ταυτοποίηση. Κατά κανόνα θα ψάξουν ολόκληρο το σπίτι. Όταν τα στοιχεία ενός παιδιού ταυτοποιηθούν, η οικογένειά του ενημερώνεται ότι [το παιδί] θα πρέπει να τους ακολουθήσει».
ΜΕ ΔΕΜΕΝΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ
Τα παιδιά -ή οι γονείς τους- σχεδόν ποτέ δε μαθαίνουν με ποιες κατηγορίες βαρύνονται και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ξαναβλέπουν την οικογένειά τους μέχρι να καθίσουν στο εδώλιο του στρατοδικείου μετά από άγνωστη χρονική περίοδο, κατά την οποία υποβάλλονται σε απομόνωση και ανακρίσεις. «Μετά την ταυτοποίηση οι στρατιώτες δένουν τα χέρια του παιδιού με πλαστικό καλώδιο, τις περισσότερες φορές πίσω απ’ την πλάτη του, ύστερα του δένουν τα μάτια και τον οδηγούν σε στρατιωτικό όχημα».
Περισσότερα από τα μισά παιδιά αναφέρουν κάποιας μορφής σωματική βία κατά τη διάρκεια της σύλληψης και της μεταγωγής τους στις ανακριτικές εγκαταστάσεις, οι οποίες βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Υπηρεσίας Φυλακών του Ισραήλ (Israel Prison Service) ή/και της μυστικής αστυνομίας (Shin Bet). Η φυλακή ανηλίκων του Al-Jalame είναι μία απ’ τις πολλές ισραηλινές εγκαταστάσεις που εξοπλίζονται απ’ τη διαβόητη εταιρία «ασφάλειας» G4S.
Τα παιδιά που αναφέρονται στην έκθεση κρατήθηκαν κατά μέσο όρο 10 μέρες σε απομόνωση, αλλά έχουν υπάρξει περιπτώσεις που η απομόνωση διήρκησε μέχρι και 29 μέρες. Παιδιά που κρατήθηκαν στη φυλακή Kishon αφηγούνται ότι ήταν κλειδωμένα 24 ώρες το 24ωρο σ’ ένα μικρό κελί χωρίς παράθυρα και με ένα αμυδρό φως. Εκεί κοιμόντουσαν σ’ ένα τσιμεντένιο κρεβάτι, στο πάτωμα, ή σ’ ένα λεπτό στρώμα που συχνά περιγράφουν ως βρώμικο και με αποκρουστική οσμή. Οι τοίχοι είναι γκρίζοι με «με σκληρές προεξοχές που σε πονάνε αν προσπαθήσεις να στηριχτείς».
ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΣΕ ΟΜΟΛΟΓΙΑ
Στερημένα από νομικούς συμβούλους και επαφή με την οικογένειά τους και χωρίς σχεδόν ποτέ να ενημερωθούν για τα δικαιώματά τους (συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος να μη μιλήσουν), τα παιδιά υποβάλλονται σε παρατεταμένες ανακρίσεις, κακοποίηση και βασανιστήρια.
Οι περισσότεροι ανήλικοι κατηγορούνται για ρίψη πετρών, «αδίκημα που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε 20 χρόνια φυλάκιση ανάλογα με την ηλικία του κατηγορούμενου». Αλλά η κατηγορία μπορεί να είναι πρόσχημα για να εξαναγκάσουν το παιδί να δώσει πληροφορίες χρήσιμες στο Ισραήλ για την κατάπνιξη οποιασδήποτε μορφής αντίστασης στην κατοχή.
«Οι τεχνικές ανάκρισης έχουν γενικά τη μορφή σωματικού και ψυχολογικού καταναγκασμού, χρησιμοποιώντας συχνά ένα συνδυασμό εκφοβισμού, απειλών και σωματικής βίας με ξεκάθαρο στόχο την απόσπαση μιας ομολογίας», λέει το DCI-Palestine. «Οι φωνές και ο εκφοβισμός χρησιμοποιούνται συχνά για να εξαναγκάσουν ομολογίες, ενοχοποιητικές δηλώσεις και πληροφορίες για τους γείτονες ή για μέλη της οικογένειας του παιδιού».
» Τα παιδιά περιγράφουν ότι τους αναγκάζουν να κάτσουν σε μια κοντή μεταλλική καρέκλα στερεωμένη στο πάτωμα, στην οποία τους δένουν χέρια και πόδια, συχνά για πολλές ώρες». Στις 31 απ’ τις 40 περιπτώσεις αναφέρεται το «βασανιστήριο στάσης [σώματος]», που σημαίνει ότι το παιδί αλυσοδένεται σε μια επώδυνη στάση για μεγάλες χρονικές περιόδους.
ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΕΣ
Έχοντας υποστεί τρομακτική κακοποίηση και μέρες απομόνωσης, τα παιδιά είναι ψυχολογικά ευάλωτα. Οι ισραηλινοί ανακριτές εκμεταλλεύονται αυτή την κατάσταση χρησιμοποιώντας πληροφοριοδότες. Το DCI-Palestine περιγράφει την τεχνική που χρησιμοποιεί το Ισραήλ, βασισμένο στις περιγραφές των παιδιών:
Μετά από πολλές μέρες απομόνωσης και μακρόχρονες ανακρίσεις, λένε στο παιδί ότι η ανάκριση έλαβε τέλος και θα μεταφερθούν στη φυλακή. Όταν φτάνει εκεί, ένας ενήλικος κρατούμενος τον υποδέχεται εγκάρδια, συνήθως δίνοντάς του ζεστό φαγητό, τσιγάρα, κλπ. Ύστερα προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μιλώντας για την οικογένεια του παιδιού ή άλλα μέλη του περιβάλλοντός του. Τα παιδιά αναφέρουν ότι τους προειδοποιούν να μη μιλήσουν σε κανέναν για την ανάκριση, εκτός απ’ αυτόν τον εκάστοτε «κρατούμενο». Συχνά, ο άνθρωπος αυτός θα ρωτήσει για την ανάκριση (π.χ. τι ερωτήσεις τού έκαναν) ή θα προσφερθεί να μεταβιβάσει πληροφορίες στους «έξω».
Μετά από μία ή δύο μέρες, ο ανήλικος καλείται εκ νέου για ανάκριση, όπου συχνά βρίσκεται αντιμέτωπος με ηχογραφημένο υλικό ή δηλώσεις που έκανε στον ενήλικο κρατούμενο. Τότε το παιδί ανακαλύπτει ότι ο «κρατούμενος» δεν είναι παρά πληροφοριοδότης που συνεργάζεται με τους Ισραηλινούς και ότι η επικοινωνία του μαζί του είναι μέρος της ανακριτικής διαδικασίας. Μετά απ’ αυτή την οδυνηρή συνειδητοποίηση, το παιδί κατά κανόνα δίνει μια ομολογία, χωρίς ποτέ να έχει πρόσβαση σε νομικό σύμβουλο για τις κατηγορίες εναντίον του.
ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ
Η έκθεση έχει υποβληθεί σε διάφορους οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών και συμπεριλαμβάνει μια ανάλυση του πώς η κακομεταχείριση παιδιών απ’ το Ισραήλ και η αυξανόμενη χρήση της απομόνωσης συνιστούν βαρύτατες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των συμβάσεων για τα βασανιστήρια.
«Η πρακτική της απομόνωσης σε παιδιά που κρατούνται σε ισραηλινές εγκαταστάσεις πρέπει να αναγνωριστεί ως μορφή βασανιστηρίου και να σταματήσει άμεσα», αναφέρει. Σημειώνει όμως επίσης και το καθεστώς ολικής ατιμωρησίας που εξασφαλίζει αυτές τις μεθόδους στο Ισραήλ. Κατά τη διάρκεια του 2013, ο οργανισμός κατέθεσε 15 σχετικές καταγγελίες αλλά, αναφέρει η έκθεση, δεν έχει απαγγελθεί ούτε μια κατηγορία και σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι βέβαιο αν έχει καν διεξαχθεί κάποια έρευνα.
ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η έκθεση του DCI-Palestine είναι μία ακόμα προσθήκη στο βουνό στοιχείων που έχουν μαζευτεί για τη συστηματική κακοποίηση αλλά και δολοφονίες παιδιών απ’ το Ισραήλ· ενδεικτικές οι εκθέσεις και αναφορές του B’Tselem, του Οργανισμού Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Γενικής Αμνηστείας. Τον περασμένο Δεκέμβριο, η Δημόσια Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων στο Ισραήλ (PCATI) αποκάλυψε ότι οι ισραηλινές αρχές είχαν κλειδώσει Παλαιστίνια παιδιά σε υπαίθρια κλουβιά κατά τη διάρκεια σφοδρής χειμερινής καταιγίδας.
Δύο μαρτυρίες ανήλικων Παλαιστίνιων
(από την αναφορά του B’Tselem που αναφέρεται παραπάνω)
Ο ανακριτής με πήγε σ’ ένα δωμάτιο. Έπιασε το κεφάλι μου και άρχισε να το χτυπάει στον τοίχο. Μετά μου έδωσε γροθιές, χαστούκια και κλωτσιές στα πόδια. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να σταθώ άλλο. Ύστερα άρχισε να με βρίζει. Είπε χυδαία πράγματα για μένα και για τη μητέρα μου. Απείλησε να με βιάσει αν δεν ομολογούσα ότι έριχνα πέτρες. Οι απειλές του πραγματικά με τρόμαξαν, γιατί ήταν πολύ βάναυσος και ήμασταν μόνο οι δυο μας στο δωμάτιο. Θυμήθηκα τι είχα δει στις ειδήσεις: Βρετανοί και Αμερικανοί στρατιώτες βίασαν και τράβηξαν φωτογραφίες γυμνούς Ιρακινούς.
Από την κατάθεση του M.H., κατοίκου Husan, 14 χρονών όταν συνελήφθη
Ο ανακριτής με πήγε έξω μαζί με έναν στρατιώτη. Μου έδεσαν τα μάτια. Τα καλώδια ήταν ακόμη περασμένα στα χέρια μου. Με έβαλαν σε ένα αμάξι και ξεκίνησαν. Δεν ξέρω πού με πήγαν. Φτάσαμε σε ένα μέρος έξω από το Etzion και με τράβηξαν έξω απ’ το αμάξι. Τα χέρια μου πονούσαν πολύ, γιατί τα καλώδια ήταν σφιχτά. Μου έβγαλαν το μαντήλι απ’ τα μάτια. Δεν ήξερα πού είμαι. Με έδεσαν σ’ ένα δέντρο και μετά μου σήκωσαν τα χέρια και τα έδεσαν κι αυτά πάνω στο δέντρο. Πονούσε πολύ. Ο ανακριτής άρχισε να με γρονθοκοπεί. Μετά από λίγα λεπτά, έβγαλε ένα όπλο και είπε «Θα σε σκοτώσω αν δεν ομολογήσεις! Εδώ έξω δε θα σε βρει κανένας. Θα σε σκοτώσουμε και θα σ’ αφήσουμε εδώ».
Από την κατάθεση του M.A., κατοίκου Husan, 15 χρονών όταν συνελήφθη
